Ýki arkadaþ çölde yürümektedirler. Yolculuðun bir noktasýnda münâkaþa olur ve biri diðerine tokat atar. Tokatý yiyenin caný acýr ama bir þey söylemeden kuma þöyle yazar: “Bugün, en iyi arkadaþým beni tokatladý.” Bir vâhaya gelene kadar yürümeye devam ederler ve suya girmeye karar verirler. Tokatý yiyen, bataklýða saplanýr ve batmaya baþlar. Ama arkadaþý onu kurtarýr.
Boðulmaktan kurtulduktan sonra bir taþa þöyle yazar: “Bugün, en iyi arkadaþým hayatýmý kurtardý.”
Arkadaþýna tokat atan ve sonra da onun hayatýný kurtaran sorar: “Canýný acýttýðýmda kuma yazdýn, neden þimdi taþa?”
Diðeri cevablar: “Birisi canýmýzý yaktýðýnda kuma yazmalýyýz ki, baðýþlama rüzgârý onu silebilsin. Ama biri bizim için iyi bir þey yaparsa taþa kazýmalýyýz ki, hiçbir rüzgâr onu silemesin.”
“Acýlarýnýzý kuma ve iyilikleri taþa yazmayý öðrenin.”![]()