Mürþid ile tövbe

[HMERMER]

MÜRÞÝD ÝLE TÖVBE

"Bir mümin, diðer mümin kardeþine: “Gel, bir Allah dostunun elinde tevbe et, istikamet bul.” diye tavsiyede bulunduðunda bazýlarý bu daveti hoþ görmekte. Bazýlarý ise: “Ben tek baþýma tevbe edemez miyim? Tevbe için baþkasýna ne hacet? Tevbe için tekkeye-Mekke’ye gitmenin ne gereði var? Ayrýca mürþidle tevbe dinde var mý? Allah ile kul arasýna kimse giremez.” diye itiraz ve tenkitte bulunmaktalar. Ýlk bakýþta çok makul gözüken bu itiraz ve tenkit gerçekte ne kadar haklý?...



Bir mürþidle tevbeye davet eden kimsenin davet ettiði mürþid kâmil ve kendisi de samimi ise, bu davetiyle sevap kazanýr. Davetine uyan ve tevbe edip istikamet bulan kimsenin iþlediði hayýrlardan bir hisse de kendisi alýr. Ýtiraz ve tenkid edenin ise ona bir zararý olmaz.

Böyle bir daveti kabul etmeyenlerin bir kýsmý mazur, bir kýsmý sorumlu olurlar.

Mazur olan kimse, tevbe etmeye karþý çýkmaz, tevbenin farz olduðunu bilir. Allah dostlarýný sever, sevilmesi gerektiðini söyler ve onlarla beraber olmayý ister. Fakat bu zamanda gerçek mürþid kalmadý diye daveti ihtiyatla karþýlar.

Bu kimsenin imandan deðil, ihsandan zararý vardýr. Yani kâmil mürþidle elde edeceði büyük menfaatlarý farkedemediði için birçok hayýrdan mahrum kalýr. Ancak güzel niyeti ve edebinin kendisini bir gün o cevherle buluþturmasý umulur.

Sorumlu olan kimse ise ya cahil, ya da bilen birisidir. Cahil kimse, dinde olan bir þeye yok demekle veya hayrý þer, þerri hayýr görmekle mesul olur. Bilenin ise benlik ve kibri kalbini öldürür. Bu kimse yalnýzca kendi bildiðini hak görür, baþkasýna hak vermez. Önüne konan ayeti kendince yorumlar, hadisi inkara gider, alimlerin sözlerini küçümser, hep ben bilirim der ve hayra yönelen kimsenin yolunu keser. Bundan dolayý mesuldür.


Ýstiðfar ve Tevbe ayný þey deðil


Önce þunu belirtelim ki, hepimiz Yüce Allah’a istiðfar ve tevbe etmekle mükellefiz. Ýkisi de farzdýr.

Ýstiðfar, Allahu Tealâ’dan affýný istemek, baðýþlanmayý istirham etmektir. Bu dil ile yapýlýr, sonuç Allah’a býrakýlýr. Tevbe ise deðiþmektir. Tevbe, ölü kalbi diriltmektir. Tevbe, bozuk hali ve kötü arkadaþý terketmektir. Tevbe, kötülüklere iyilik diye sarýlmýþ nefsi ýslah etmektir. Tevbe, özü, sözü ve her yönüyle Allah’a dönmektir. Tevbe, nefis, þeytan ve kötü þartlarla mücadele etmektir. Tevbe, Yüce Allah’ýn seveceði bir hale gelmektir. Bu ise hem dilin, hem kalbin, hem de bedenin iþidir.

Ýstiðfar tek baþýna yapýlabilir, fakat tek baþýna tevbe yapmak ve o tevbeyi korumak dünyanýn en zor iþidir. Bunun için Yüce Rabbimiz:

“Ey iman edenler! Hep birden Allah’a tevbe ediniz ki, kurtuluþa eresiniz.” (Nûr/31) uyarýsýnda bulunmuþtur. Ayrýca Allahu Tealâ takvaya ulaþmak ve güzel edebi korumak için yardýmlaþmamýzý (Maide/2), kendi yolunda toplu halde, birlik ve dirlik içinde olmamýzý istiyor. (Âl-i Ýmran/102-103) Takvaya ulaþmak ve istikameti korumak için sadýk kullarý ile beraber olmamýzýn gerektiðini belirtiyor. (Tevbe/119)

[HMERMER]

MÜRÞÝDDEN MAKSAT



Mürþide gitmekten maksat, Allah rýzasýna ulaþmak, kötülükten kaçmak, hasta kalbe ilaç, garip gönle gerçek bir dost aramak, kýsaca manevi bir hicret yapmaktýr.

Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz:

"Fitneler etrafý sardýðý bir zamanda ibadete yönelen kimse, sanki bana hicret etmiþ gibidir." ¹ buyuruyor.

Bir mürþide giden kimse, fitneden kaçýp hak yolundaki cemaate koþmakta, isyandan kaçýp takvaya sarýlmaktadýr. Bu, Allah ve Resûlü için yapýlmýþ bir hicret çeþididir. Bu hicretin sonu Allah rýzasýdýr.

Kâmil mürþid yeryüzünde en þerefli, en kýymetli, en gerekli ve en zor iþi üstlenmiþtir. O ayný zamanda en büyük bir emaneti taþýmaktadýr. Çünkü kâmil mürþid Hz. Peygamber'in (s.a.v.) varisi olarak takva imamlýðýný ve insanlarý terbiye iþini yürütmektedir.

Mürþide gitmenin en önemli hedefi, bu iman ve irfan kervanýna takýlýp imanýmýzý muhafaza etmektir.

Büyük veli Ýmam Kuþeyri (k.s.), mürþidin gerekliliði hakkýnda þöyle diyor:

"Hakký arayan kimse, bulunduðu yerde kendisini irþat edecek bir kimse bulamadýðý zaman, irþatla görevli zamanýnýn mürþidine gitmeli, onun bulunduðu yere hicret etmeli; yanýnda kalmalý, terbiye olup kendisine izin verilene kadar kapýsýndan ayrýlmamalýdýr." ²

Takva yolunda imam olan bir arifi sevmek ve desteklemek imanýn bir parçasýdýr. Þu hadis-i þerifteki müjdeye bakýnýz:

"Kim Allah yolundaki bir imamý desteklemek ve yüceltmek için yanýna giderse, o kimse Allah'ýn himayesinde olur; bu uðurda göreceði her sýkýntýnýn sevabýný Allah verir." 3

Allah için Çýkýlan Yolun Sonu Cennettir

Bir Allah dostunu ziyaret etmenin ilk faydasý, Allah için sevginin ve ziyaretin sevabýna ulaþmaktýr. Allah için sevilen bir Müslüman kardeþi ziyaret etmenin hediyesi ilahi muhabbet ve Cennettir. Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz bu konuda þu müjdeleri vermiþtir.

"Size Cennet ehli olanlarýnýzý haber vereyim mi? Bir þehrin (memleketin) öbür ucunda bulunan din kardeþini Allah rýzasý için ziyaret eden kimse Cennetliktir." 4

"Allahu Teala buyurur ki: Benim için birbirini sevenleri, birbirini arayýp soranlarý birbirini ziyaret edenleri, birbirine ikramda bulunanlarý, bir araya gelip meclis kuranlarý muhakkak ben de severim." 5

"Kim bir hastayý ziyaret ederse veya Allah için sevdiði bir kardeþini ziyarete giderse, görevli bir melek yoluna çýkýp: Güzel bir iþ ettin, bu yürüyüþün hoþ oldu, Cennette kendine bir ev hazýrladýn, sana müjde olsun! diye seslenir." 6

Allah için sevginin ve ziyaretin bundan baþka bir hediyesi olmasa bile, bu kadarý insana yetmez mi? Allah'ýn bir kulunu sevmesinden, ondan razý olup cennet ve cemalini seyretme nimetini vermesinden daha güzel ne vardýr?

Hele bu ziyaret edilen kimse, hâlkýn irþadý ile görevli bir Allah dostu olursa, ziyaretin fazilet ve bereketi daha fazla olur.

[müslüm bozkurt]

Gerçekten güzel bir yazý olmuþ, eline saðlýk. Allah rýzasý için biribrini ziyaret etmek bir tarafa; selamlaþmayý bile insanlarýmýz menfaat aracý olarak kullanmaktalar.

[HMERMER]

TÖVBEDENDE KORKAN VARMIDIR?



Zamanýmýzda maalesef çok müslüman kardeþlerimiz tövbeden korkmaktadýrlar. Korkularýnýn sebebi hep aynýdýr. Hepside tövbeden sonra tövbelerinde durabilecekleri ümidini kaybetmiþlerdir. Nasýl olsa ben tövbemde duramam, yine günaha dönerim. Belki bana bir zarar da gelebilir, hatta bazýlarý çarpýlmanýn bile mümkün olduðunu zannederler veya birisi kendisine yanlýþ bir hadise anlatmýþtýr. Tövbe edemeyenlerin 1 .ci korkusu olan tövbesinde duramam hali üzerinde duralým:

Tövbe edecek kimse, tövbeden sonra da halinin ibadet ve günah iþlere karþý zaafýnýn içindeki Din ve Allah sevgisinin, Allah'ýn koruyucu Askerinden gelecek manevi görünmez (gizli) kuvvetin varlýðýný tatmadýðýný ve bu hususlara dair bir kuvvetli bilgisi de olmadýðý için korkar.

Halbuki, bu hususlara dair bilgisi olanlarda tövbeden korkanlarýn hallerine acýrlar.

Çünkü tövbeden sonra insanýn halinde çok büyük deðiþiklikler olur. Evvelce yaptýðý günahlar onun nazarýnda çok kötü ve iðrençlesin Kendisinin evvelce hoþuna giden kötü iþler onun nazarýnda iðrenç olunca tekrar iþlemek aklýndan bile geçmez ve hatta onlarý yapanlara da bu defa kendi de acýmaya, onlarýnda bu halden kurtulabilmesi için içinden gizlice Allah'a yalvarýr.

Tövbeden sonra, günah iþler iðrençleþtiði gibi iyi iþler, ibadetleri de onun nazarýnda o kadar güzel ve tatlý olur ki bu defa artýk ibadete yüzünü çevirir. Yaptýkça daha çok hoþuna gider.

içinde, dine ve Allah'a ve bütün müslümanlara karþý bir sevgi hasýl olur. Allah'ýn müsiümanlarý yukarýda anlatýlan 3 düþmanýndan korunmakla görevli olan ASKERLERi (Mürþitler), tövbeden sonra da daima ona manevi bir kuvvetle yardým eder, düþ­manlarýna ona manevi bir kuvvetle yardým eder, düþmanlarýna karþý korurlar. Tövbeden sonra bu anlatýlan deðiþiklikler ancak Allah'ýn vazifeli memurlarý veya Askerleri olan Mürþitler yanýndaki tövbe ile olur. Bu durumlarý bilmeyen müslüman kardeþlerimiz korkmaktadýrlar. Bilseler muhakkak korkmayýp hepside tövbeye koþacaklardýr.

Tövbeden korkutan 2. ci sebep:
TÖVBESÝNDE DURAMAZSA ÇARPILACAÐI

Hakikaten böyle bir þey varmýdýr? Yoksa bu laf nereden çýktý?

Tövbesinde duramayan katiyetle çarpýlmaz.

Kur'an-ý Kerim, Hadis Kitaplarý, Büyük Mürþidlerin hayatlarýný ve menkýbe, kerametlerini anlatan hiçbir kitapta tövbesinde duramýyanýn çarpýldýðýna dair en küçük bir hadiseye rastlanmaz, insanlarý çok ayetlerinde tövbeye çaðýran Allah'u Teala'nm böyle bir adeti yoktur, ilerde tövbesinde duramayanlar diye ayrý bir mevzuda bu mesele çok açýk olarak anlaþýlacaktýr

Bu çarpýlma lafý nereden çýktý?

Allah'ýn Askerleri olan Mürþitler nasýl bizi mane­vi düþmanlarýmýza karþý koruyorlarsa, Allah da ken­di Askerlerini (Mürþitleri) her türlü gizli ve açýk düþ­manlardan korur. Allah'ýn kendi askerlerini korumaktaki gayreti o kadar fazla büyüktür ki insan buna hayran olmaktan baþka birþey yapamaz.

Allah'ýn Mürþitlerine kim hakaret etse, yahut onun gýyabýnda kötü söz söylerse, iftira etse onun üzerine Allahu Teala çok kýsa zamanda büyük bir bela gönderir ve cezasýný verir. Allahu Teala kendi­sine yapýlan kötü söz ve iftiralara kýyamete kadar sabreder. Dostlarýna (Mürþitlere) yapýlana ise cazasini çok tez verir, iþte bu lafýn çýktýðý yer burasýdýr, insan Allah'ýn Askerlerini her yerde hürmetle anmalý, onlara karþý lik etmemelidir. Onlarýn türbelerine bile yapýlan **********liklerin cezasýnýn nasýl verildiðini gören büyüklerimiz memleketlerimizde çoktur.

[Gazikent Nakliyat]

yazýlarýný zevle okuyorum eline saglýk paylaþýmýn için teþekürler kardeþim.

[tytyhgtyhgh]

Yaradan'ýn kendine karþý iþlenen suç ve günahlara sabýrlý, ancak mürþid tabir edilenlere kötü söz söylenmesi halinde hemen büyük bela ile cezalandýracaðý çok garip ve inandýrýcý deðil? Günümüzde her konuda bilgi kirliliði ve samimiyetsizlik olduðundan, kimi için mürþid olan baþkasý için þarlatan veya sahtekâr olabilir. Nitekim zaman zaman ortalýkta bu tür din istismarcýlarý çokça görülmektedir. Ýslamda ruhban sýnýfý olmayýp Rabbimizle aramýza þýk, þeyh ve mürþid gibi aracýlara muhtaç deðiliz. Asrý saadet döneminde ne nezhepler, ne tarikatler ne de þeyhler vardý.Ýslam tarihinde elbette mürþid ve büyük veliler yaþadý ama þimdi gerçeðini bulmak neredeyse imkansýz gibi. Çünkü þeytana uyduracak nefsani zaafiyet ve aldatýcý zenginlikle dünyalýk o kadar yalancý cennetler çoðaldý ki!? Rehberimiz Kuran, hadis-i þerifler ve sünneti seniyyeler olmalýdýr.

[müslüm akpek]

yazýlarýný zevle okuyorum eline saglýk paylaþýmýn için teþekürler kardeþim.

Kendi yazýlarý deðil baþka yerlerden alýntý bunlar.

[müslüm akpek]

Yaradan'ýn kendine karþý iþlenen suç ve günahlara sabýrlý, ancak mürþid tabir edilenlere kötü söz söylenmesi halinde hemen büyük bela ile cezalandýracaðý çok garip ve inandýrýcý deðil? Günümüzde her konuda bilgi kirliliði ve samimiyetsizlik olduðundan, kimi için mürþid olan baþkasý için þarlatan veya sahtekâr olabilir. Nitekim zaman zaman ortalýkta bu tür din istismarcýlarý çokça görülmektedir. Ýslamda ruhban sýnýfý olmayýp Rabbimizle aramýza þýk, þeyh ve mürþid gibi aracýlara muhtaç deðiliz. Asrý saadet döneminde ne nezhepler, ne tarikatler ne de þeyhler vardý.Ýslam tarihinde elbette mürþid ve büyük veliler yaþadý ama þimdi gerçeðini bulmak neredeyse imkansýz gibi. Çünkü þeytana uyduracak nefsani zaafiyet ve aldatýcý zenginlikle dünyalýk o kadar yalancý cennetler çoðaldý ki!? Rehberimiz Kuran, hadis-i þerifler ve sünneti seniyyeler olmalýdýr.

Sana sonuna kadar katýlýyorum, resmen bilgi kirliliði ve karmaþasý, dini bu þekilde anlatarak bizlerin mutlaka bir din önderine ihtiyacýmýz olduðuna inanmamýzý istiyorlar, inananlar da var.

[xxhidayet]

Deðerli HMERMER kardeþim paylaþýmýda bulunduðun yazýlar, yanlýþ anlama ama (iyi niyetn'den zerre miskal þüphem yok) Ýçi boþ ve kaynaksýz 'tarikat söylemleridir'..

Yanlýþ anlaþýlmaya mahal vermek..bu dine yapýlmýþ en büyük kötülük (küfürdür) dür..Bir yanlýþ..'Kaos teorisi'nde olduðu gibi önü alýnmaz açmazlarla insanlarý baþ baþa býrakabilir.

Tarikat farklý bir konu... ve silsileleri de oldukça karýþýk... Bilgi bir hikmettir.. erdemliliktir..Ýslam bilginin özündedir..

Öz olansa 'Ýnsandýr' aynen bir çiçeðin polenleri gibi..toplanarak "akaid" yani; "salik iman-amel" oluþturulur.

Elbette islamda "cemeat "vardýr..ama cematçilik yoktur.
Tarikat tek baþýna 'Ýslam deðil'dir. Merhalelerinin yanýnda, 'Þeriat-itikat ve cihat' üçleminin arasýnda bir gergef gibi iþlenir. Kuru kuru mürþitlikle 'takva' baþkalarýna yüklenmez.

Þu andaki bir çok tarikat 'Para-siyaset-hamaset' kuru lakýrtýsýndan öte bir þey yapmamaktadýr. Ýslam ise; Cihanüþümüldür... Ýhtiyaçlara; 'Tam mansýyla' cevap verir..

Yoksa 1400 yýldýr 'Benim cematim,tarikatým; sizin cematten iyidir' söylemlerine pabuç býraksaydý günümüzde 'Ýslam' ni'yetine hokkabazlýk litüerleriyle boþ boþ vakit geçirirdik...
vesselam

[HMERMER]

Bedeni hastalýklarýn teþhis ve tedavisi için hâzýk bir tabibe müracaatý emir buyurmuþ olan Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz, mânevi hastalýklardan kurtulmak için de mânevi bir tabibe, Rabbânî bir âlime baþvurmayý dini bir ihtiyaç olarak göstermiþtir.

Mühim olan bu mânevi hastalýklardýr.


“Onlarýn kalplerinde hastalýk vardýr.” (Bakara: 10)


Âyet-i kerime’si ile iþaret buyurulan bu korkunç hastalýklar, tedavi edilmezse insanýn ebedî ahiret hayatýný öldürdüðü için çok tehlikelidir.


Hasta olan bir insan güzel yemeklerin lezzetini anlayamaz. Aðýz tadýnýn geri gelmesi, hastalýðýnýn tedavisine baðlýdýr. Bunun gibi nefs-i emmâreye maðlup olan masivâ bataklýðýna dönen bir kimsenin kalbi hastadýr, ibadet ve taatlarýndan lezzet alamaz.
Kin, kibir, gadap, þehvet, hased, riyâ, tamah, ucb... gibi kötü sýfatlar kalp hastalýklarýdýr. Kâmil bir mümin olabilmek için kalpten bu sýfatlarý bir bir izâle etmek gerekmektedir.
Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’sinde:

“Kötülüklerin zâhir ve bâtýn olanlarýndan (açýðýndan gizlisinden) uzak bulununuz.” buyuruyor. (En’am: 151)

Kalp temiz olursa, kiþiyi ibadet ve taate sevkeder.
Ýmam-ý Gazâli -rahmetullahi aleyh- Hazretleri, bu bâtýni kötülüklerden sakýnabilmek ve korunma yollarýný bulmak için bir Mürþid-i kâmil’e intisabýn zaruri olduðuna dair “Adâb-ý zikr” Risâlesinde þöyle buyurmaktadýr:

“Terbiye etmek suretiyle kötü ahlâkýný atýp onun yerinde güzel ahlâký yerleþtirmesi için, sâlikin mürþid ve mürebbi bir þeyhin terbiyesine girmesi þarttýr.
Burada sözü edilen terbiye, topraktan diken ve yabani otlarý söküp nebâtýný güzelleþtirmek ve neþv-ü nemâ bulmasýný ikmâl etmek için çalýþan çiftçinin iþine benzer.
Çünkü Allah-u Teâlâ kullarýný kendi yoluna irþad edecek peygamberler göndermiþtir. Bu mânâdan dolayý Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz ahirete irtihal edince mahlûkatý Allah-u Teâlâ’ya irþad ve isâl etmek için hulefâsý onun makamýna halef olmuþlardýr. Onun için sâlikin, kendisini terbiye ve Hakk Teâlâ’nýn yoluna irþad edecek bir þeyhe mutlak ihtiyacý vardýr.”

Ýmam-ý Rabbâni -kuddise sýrruh- Hazretleri buyururlar ki:
“Onun bir nazarý, kalp hastalýklarýný giderir. Bir teveccühü, beðenilmeyen kötü huylarý siler süpürür.” (285. Mektup)