oysa

[secretgarden]

Büyük bir kelimedir. Oysa… Ýçinde açýklama, kýrgýnlýk, piþmanlýk,

hayret,

küskünlük ve daha bir dolu duygu barýndýrýr.

Bazen tek baþýna koca bir paragrafý açýklamaya bile yeter…

“Oysa” dersiniz…

Oysa;

“böyle deðildi baþlangýçta,”

“beni sevdiðini söylüyordu,”

“baþaracaðýndan emindi,”

“çok güveniyordu kendine,”

“yaðmur yaðmayacak, bir deðiþiklik olmayacak, verilen sözler tutulacak

demiþlerdi,”

“burada olacaðýný söylemiþti;”

“yapabilirim, yetiþebilirim, toparlayabilirim sanýyordum,”

“çok uzak deðil diye düþünüyordum,”

“baþka türlü hayal ediyordum,”

Baþýna getireceðiniz her “oysa” anlaþýlýr bir burukluk taþýmaktadýr

okuduðunuz þu cümlelerde…

***

Ölüm oracýkta duruyor, kapýnýn kýyýsýnda.

Kimine 80 yýllýk bir renkli ömür veriyor, kimini yirmisinde alýyor.

Oysa…

Oysa herkes hiç ölmeyeceðini düþünerek yaþýyor.

Bu yüzden hiçbir yere götüremeyecekleri “taþýnmazlar” için diþ biliyor,

týrnak bileyliyorlar.

Bu yüzden hiç sakýnmadan nefret ve öfke kusuyorlar.

Bu yüzden sadece kendilerine bakýyorlar, “iç” lerine hiç göz atmadan…

***

Oysa kýsacýk hayat.

Kendisine verilenin nasýl alýndýðýný anlamýyor bile insan…

Bugün bir düþünsenize; üç ay önce, beþ yýl önce, yirmi yýl önce ne

düþlemiþtiniz?..

Neler kurmuþtunuz, ne çiçekler sipariþ etmiþtiniz ömrünüzün en güzel

bahçesi

için…

Görüyor musunuz “oysa” ne yaptýnýz kendinize?

[tytyhgtyhgh]

Ben ölecekmiþim gibi yaþýyorum ve aklýma ne gelirse hemen yapýyorum

[secretgarden]

Ben Sen Deðildim , Sen Bendeydin

Gecenin kör karanlýðýnda yapýlan bir iç yüzleþme ve sonuç...


Bu gece kendimi bulmalýydým. Gecenin ilerleyen saatleri. Oturdum balkona...Sessiz ve serinden bir rüzgar esiyor.Ýçim dolu, duygularým gelgit yaþýyor. Kendimi tanýyamýyroum...Daha önce tanýyormuydum acaba? Muamma.

Yaþadýklarým benim seçimim mi? Yargýlýyorum kendimi. Avukat benim, hakim de ben. Kuruldu bir mahkeme. Beynimle kalbim karþý karþýya. Baþladým çocukluðumdan sorgulamaya.

Sordu avukat:

-Mutlu muydun çocukken?

Cevabým yoktu verecek. Sustum. Kalbim susma anlat dedi, beynim galip geldi. Sustum.

Avukat sordu:

-Bugüne kadar iyi diyebileceðin ne yaptýn?

Beynim savunmaya geçti.

-Ailenin istediði gibi biri oldun. Okudun, üniversiteyi bitirdin. Ýyi bir iþ buldun. Hiç bir suç iþlemedin. Ýyi bir vatandaþ oldun. Ýnsanlara yardým ettin.

-Ya kalp, sen ne diyorsun?

Durdu bir süre öylece. Baktý karanlýða. Esen rüzgarý hissetti, gözleri doldu. Bunu yapmak istedi ve beyin bunu yapmak zorunda kaldý. Demek ki söz geçirebiliyorum beynime. Herþey mantýk deðilmiþ demek ki...

Duygularý sel oldu. Dökmeliydi içini. Bu fýrsat bir daha geçmeyebilirdi eline.

-Ben hiç yaþamadým þimdiye kadar. Ne dedilerse onu yaptým, doðru olan bu sanýyordum. Ama hep eksik kaldý bir yarým. Bensiz yarýmdýn sen! Duygularýn ben de saklý kaldý, taþýyamýyorum artýk.Sevilmedin hiç, belki hiç sevmedin de! Yaþadýklarýn senin karþýndakinde görmek istediklerindi. Bakmadýn benim gözlerimle, dinlemedin beni. Sevdiðini sandýn, sevgi aradýn yýllarca. Hep hüsran oldu sonu. Anlatamadým sana. Üzüldün. Acýttýn beni. Hýrpaladýn kendini. Nedenlerin hep cevapsýz kaldý. Yanlýþ sorularý soruyordun oysa! Farkýnda deðildin sadece.

Sevgi bendim. Göremedin beni. Beynin iyi birisin desede inanamadýn ona, çünkü yarýmdýn biliyordun. Ama nedeni yoktu sana göre. Vardý nedeni.BENDÝM!

Ýhmal ettin beni. Duygularýný dinlemedin. Kaçtýn savaþtan, kendinden. Erteledin yüzleþmeyi. Kabul et artýk beni.

Aradýðýn sevgi içindeydi. Yanlýþ yerlerde , yanlýþ kiþilerde aradýn. Kendini sevmelisin. Seni benden daha fazla seven olmaz ki. Seni incitmem, bilirim ki ben de incinirim o zaman.

Sana zarar veren baþkalarý deðildi. Yalnýzca sendin! Aç gözlerini, bak benim gözümle dünyaya. Ne gördün? Yoðun ve karmaþýk duygular yumaðý deðil mi? Sen deðerlisin benim için. Ýnkar edemezsin varlýðýmý. Sev kendini...

Hatýrlýyor musun? Bir tren yolculuðundaydý. Ayrýlmýþtýn sevdiðim dediðin kiþiden ve memleketinden. O zaman da kaçmýþtýn. Sevilmediðini görmek, bilmek, umutsuzca aðlamak, konuþamamak, kilitlenip öylece kalakalmak. Söz geçirememiþtin beynine. Ýþte hissettiðin bendim o zaman !

Kapat gözlerini , kulaklarýný ve beyninle yapabileceklerini. Beni gör içinde. Bak burdayým!

Kalbinle gör dünyayý, çoðu insan yapamasa da.

Avukat sustu, hakim de.

Ayaða kalktým. Baktým karanlýða, dinledim sessizliði, gördüm kalbimle.

Anlamalýydým.

SONSUZLUÐUN ÖTESÝ ÝÇÝMDE!

alýntýdýr...

[þükrü çiftçi]

eline emeðine saðlýk hocam ama son günlerdeki üzüntünüzü anlýyorum emeðinize saðlýk

[secretgarden]

sende saðol þükrü

[secretgarden]

Bu gün bir baþka açtým gözlerimi, bir baþka kalktým yataktan, bir baþka açtým penceremi.


Bu gün býraktým, geride kalanlarý, kalmasý gerekenleri, yalanlarý, söylenenleri, aslýnda bildiðinden de net olanlarý, anlamadýðým sanýlan tüm zincir bozan oyunlarý. Eþeði saðlam kazýða baðlamanýn ne demek olduðunu da öðrettiler.

Bu gün anladým ki, yüklediðin tüm yanlýþlarýn özü sende var… bu gün anladým KOCAMAN SAHTKAR kim…

Bu gün bambaþka güldü gözlerim, görülmesi gerekenlerin bilinmesi gerekenler olmadýðýný, bir yüreðin aslýnda küçücük olduðunu, taþýdýðý maskeden bitap düþmüþ olduðunu, aslýnda en çok kendini yorduðunu, bu sebeple de yanýnda olanlara hiçbir þey veremeyeceðini… Kendinden nasýl da kaçtýðýný, sahtekârlýðýn aslýnda ne olduðunu, tüm surlarý kuþatýlmýþ köþeye sýkýþtýrýlmýþ bir imparator edasýyla kendini kandýranlarý da anladým…

Ne çok suçlamýþým kendimi, ne çok üzerime almýþým hayatýndaki yanlýþlarý, mantýk dolu cümlelere kanýp…

Sen sen olamamýþken, ne büyük hata etmiþim sana bilmediðin, teninde kaþýntý yapan sevgiyi vererek… Anladým ve bildim ki, kendini mükemmel þekilde kandýran þizofren beyinlerin zararý sadece kendilerine. Anladým ki hayat, mutsuzlarýn yanýnda güneþsiz..

Denklem basit ve net…

Ne kalem ne kâðýt demiþ üstat.

Bilinmediklerinden kurtulduðunu sandýkça eziyetsin insanlara, peki neden zorlamaktasýn o yüreðini, neden olmuyorsun kendin? Öðrettiklerini uygularken ne çok zorlanýyorsun fark ettin mi? Belki de bu yüzden gülmez yüzün uyandýðýnda en güneþli sabahlara. Yorgun bir zihin ve aðýr bir maskeyle yürümek zor olsa gerek. Belki de bu yüzden solgun tenin ve gülüþlerin kýrgýn, en çok kendine, belki de hiç bilmediðin bir sahnede sana uymayan bir rolü oynamak için harcadýðýn enerji sebeptir kronik mutsuzluklarýna…

Ne kedi ne ciðer, ne de asmada ki üzüm…

Oysa herkes gülerken görmekte, coþkularla görmekte… Akþam olup dört duvar yalnýzlýk çökünce sen ve sen kaldýðýnda, neler olduðunu kim bilir? Oysa kalbin mutsuzluk pompalýyor her zerrene, 4/1 insanlar girip çýkarken hayatlara, unutmak olmaz ne isen onu yaþarsýn ve hayatýna çekersin denklemini…


Özgürlük denilen, özgürlüðün en tende olan halidir, önce kendine dönmektir, KENDÝNÝ SEVMEKTÝR… Kimselerden görmediklerini kendine verme çabasýnda kaybettiklerine dönüp baktýðýnda, cilt cilt kitaplarýn olacak torunlarýna býrakacaðýn, mükemmel iþleyen zihnin en süslü cümlelerle kandýrmazsa seni senden önce tabi…

Dönüp bakmak gerek kendimize; nedenler niçinler nasýllar sorulup bulunmalý, hak ettiðimizi yaþadýðýmýzý, layýk olduðumuzu bulduðumuzu.
Hep mi karýþýr elma ile armut, demeyi de unutmamalý…

Bu gün esaret zincirlerimi kýrdým, tamamen özgürleþtim…

Býraktým tüm detone týnýlarý, es’i olmayan melodileri, okunmayan kitaplarý… Bu gün elimin en tersiyle ittim, tozlu maskeleri…

Yaþantým, hayatým, nefes alýp veriþlerim, yalanlarla süslenmeyecek kadar berrak…

Tez haber salýna, tellal çýkarýla, fetret devri sona erdi…

Bu gün hayatýna bak, hayatýndaki insanlar layýk olduklarýndýr… Sen geliþtikçe layýk olduklarýnýn hayatýna gelmesi adýna tüm tozlu bezler çekilir giderler…

Maskesiz yaþanýlasý hayatlar dileðiyle…


ALINTIDIR

[boroboro]

oysa hayat son ana kadar süprizlerle doludur....

[secretgarden]

oysa.......................................................................

[nizipli_mehmet]

üçünüde daha önce bi sitede okumuþtum...
Özellikle oysa çok güzeldi okudugum siteden sýrf o yazý ya tþk etmek için üye olmuþtum...