Gözbebeðinize düþen her ýþýk demetini sonsuz prizmalara vuracaksýnýz. dudaðýnýza deðen her nimete bir kainat dolusu selam göndereceksiniz. yüzünüze dokunan her hava zerresi ruhunuzun esintisine katacaksýnýz. temas ettiðiniz her þeyde, vardýðýnýz her yerde, varlýðýnýzý her dem çoðaltacaksýnýz. bakýþýnýzý her gün yeniden yeniye ayarlayacaksýnýz. her gece hayaliniz uçsuz bucaksýz gökleri bir çýrpýda geçip bitirirken, bu toprak bedenin içinde bir ayakkabý söküðünden muzdarip olacaksýnýz. kalbiniz sonsuz uzaklarý, sýnýrsýz zamanlarý hiç tereddütsüz kucaklarken, günübirlik ekmek kavgasýnýn en ince kaprislerine tahammül edeceksiniz. nice kainatlar ruhunuza dar gelirken, en nihayet ayaðýnýza batan dikenle uðraþacaksýnýz. Ýnsanýn bulunduðu yer, kalmasý gereken yer deðil. insan kabýna sýðmýyor.kabuðunu zorluyor. kozasýný terk etmeye hazýrlanan kelebek misali, hem ayaklarý yere basýyor hem uçarý sevdalar taþýyor. insan, yeryüzü ile gökyüzü arasýnda emaneten duruyor. göklü olduðu halde, dünyanýn çekim alanýndan çýkamamýþ bir uydu gibi dolanýyor. gece ortasýndaki ay gibi ;
alýntý--------------------