tesekkürler mahsuni .......![]()
tesekkürler mahsuni .......![]()
Gözlerimdeki yansýman Senden öte bir Sen, Sana verecegim o can Benden öte bir Ben...
Aþk Dediðin Yoksulluktur!
Kaybetmektir aþk! Egonu, gururunu, kimliðini bir hýrsýzýn ellerine gönüllü býrakmaktýr. Ýsteyerek bencillikten vazgeçmektir. Omuzlarýndaki tüm yükü atarak, avare gülüþlere uyanmaktýr düþ sabahlarýnda. Hiç fark etmeden nelerden vazgeçtiðini, cebinde, avucunda ne varsa daðýtmaktýr.
Aþk bir çeþit yoksulluktur. Mantýðýný kaybeder bedenin, kim ne derse gülümsersin. Hayattan kopmakla durmak arasýnda sendelediðinde ruhun, tam o anýn içinde durur aþk dediðin.
Kazanma ihtimalinin az olduðu bir kumar oyunudur aþk. Elindeki karta bakmadan rest çekmektir yaþama. Tüm zenginliðini, düþük ihtimale raðmen, hayatýn ortasýna sürmektir.
Uðrunda bir ömür harcadýðýn özgürlüðünü hibe etmektir aþk dediðin. Baþkasýna ait küçücük bir kalbin içine sýðmaya çalýþmaktýr. Köleliðe razý olmaktýr. Gülümseyen bir çift dudaða, güzel bakan bir göze esir olabilmektir. Yani, aþk dediðin gönüllü hükümlülüktür.
Olmayacak duaya amin demektir aþk. Ýmkansýzý baþaracaðýna dair þiddetli inançlara tutulmaktýr. Kaç merdiveni üst üste koyarsan, mehtabý sevdiðinin kollarýna çekebileceðini hesaplamaktýr mesela. Ortak bir yýldýz seçip, bulutlu gecelerde seni düþünmediðini sanarak aðlamaktýr. Muhteþem þiirler yazdýðýna inanarak, tüm sevdiklerini esir etmektir, yüreðinden baþka yere baðlanamamýþ kelimelere.
Uykusuzluktur aþk dediðin! Yalnýzken onu düþünmekten kapanmayan gözler, sabah ezanlarýný duyarak sýzar en sonunda. Sayýsýz geç kalýþlarýn açýklanamaz sebebidir. Birlikte olduðunda onu seyrederek bitirmektir geceyi ve çok uzun uyuyuþun içinden kalkmýþ gibi dimdik baþlamaktýr yeni güne.
Sürekli dalgýnlýk halidir aþk. Kafaný yaslayarak hayallere daldýðýn otobüs camlarýnda izler býrakmaktýr, ineceðin duraðý kaçýrarak. Yanýndan geçeni görmeden sokaklar boyu yürümektir. Kafanda duran gözlüðü, konuþurken elinde tuttuðun telefonu aramaktýr.
Zamanla kavga etmektir aþk. Yelkovanla akrebe küfür etmektir geçmek bilmez bekleyiþlerde. Planlarýný uyduramamaktýr, hayat sürprizler yaparak deðiþtiðinde.
Kendinden vazgeçmektir aþk dediðin. Yemeðin en güzel yerini ayýrmaktýr sevdiðin için. Onun yerine düþünmektir, onsuz kaldýðýn anlarda bile. Birini kendinden çok sevmektir, henüz kendini sevmeyi bile beceremediðin yaþam tünelinde. Hastalandýðýnda bir sandalye üzerinde beklemektir sabaha kadar. Her acýsýný kalbinde misliyle hissetmektir.
Aþk dediðin yoksulluktur. Bedenini, ruhunu, kalbini emanet ederek baþkasýna; düþler bahçesinin çiçekleri ile avunmaktýr. Kendin olmaktýr aslýnda,özüne dönmektir. Vazgeçmektir hýrslardan, cezalardan, çekiþmelerden. Sadece güzel olana dayandýrýp yaþamý, her mevsimin tadýný çýkarmaktýr. En deðerlisi, aþk, bir kalbe sevmeyi öðretmektir.
Alýntýdýr
Gözlerimdeki yansýman Senden öte bir Sen, Sana verecegim o can Benden öte bir Ben...
Ýki Zýt Yöne Giden Yoldur Aþk!
Biri Ýstanbul’dan, diðeri Ýzmir’den kalkan iki otobüs, dinlenme tesisinde mola verirler. Önce gelen Ýstanbul otobüsünden, sessiz ve çið yaðan bir gecenin ortasýna iner kadýn.
Ýki Zýt Yöne Giden Yoldur Aþk!
Cam kenarýnda bir masaya oturur. Sigarasýný yakar kahve yanýna. Gözüne kirli sokak köpeði iliþir. Kocaman, kahve gözlerinde meraklý bakýþýný fark eder. Tebessüm eder kendi kendine.
O sýrada diðer otobüs girer tesise, köpek oturduðu yerden hiç acele etmeden kalkar. Burasý benim ama hadi gel bakalým der gibi, kocaman demir yýðýnýna kafa tutar sakinliðiyle. Kapý açýlýr, insanlar iner tek tek, sokak köpeði ile birlikte seyreder kadýn yeni gelenleri.
Birden otobüsün kapýsýndan beyaz gömlekli, uzun boylu bir adam iner. Gözleri karþýlaþýr, yüzyýl gibi gelen o kýsacýk anda. Baþýný önüne eðer kadýn, utanmýþtýr. Kalp atýþlarýnýn hýzlandýðýný hisseder. Adam gelip tam karþýsýndaki masaya oturur. Bir sigara daha yakar kadýn, adam da! Yine kaçamak bakýþlarda yakalarlar birbirlerini. Küçük bir oyun baþlamýþtýr aralarýnda, kim kimi bakarken yakalayacak?
Erkek, hoþ bir bayan olduðunu geçirir içinden. Kendi otobüsünde olmadýðýný hatýrlar, dönüp dýþarýda duran diðer otobüsün tabelasýna bakar, acaba nereye gidiyordur kadýn? Ýzmir! Kahretsin der içinden, ters yönlere gittiklerini fark ederek.
Ýçinden kalkýp kadýnýn masasýna gitmek gelir. Bir bahane arar, telaþtan aklýna bir þey gelmez. Bir müddet daha sürer küçük oyunlarý. Kadýnýn görmediðini umarak, çakmaðýný gizlice cebine koyar adam. Artýk sohbeti baþlatacak bahane hazýrdýr. Pardon, ateþiniz var mý?Tam ayaða kalkmak üzereyken, terminalde ne dediði tam olarak anlaþýlmayan anons duyulur. Ancak ikisi de bu anonsun otobüslerin hareketi için yapýldýðýný biliyordur.
Gitme vakti gelmiþtir. Ayný anda ayaða kalkýp, kapýya doðru yürürler. Kaptanlar marþa basmýþtýr. Sessizliði bölen motor gürültüsü ve yüzlerine vuran rüzgarla bir an duraksarlar. Ýçi hüzün dolu bir bakýþ buluþur gözlerinde, son olduðunu bilerek. Gülümseyerek, otobüslerine doðru yürürler. Binmeden bir defa daha görebilmek için, ayný anda dönüp bakarlar geriye.Ne yapalým der gibi, ellerini iki yana açarak durur kapýda genç adam. Tebessüm eder kadýn, kader diye seslenir. Ýki otobüs ayný anda ayrý yönlere hareket eder.
Iþýklarý söndürür muavinler. Geride tek baþýna kalmýþtýr, kocaman kahve rengi gözlü köpek. Yolcular uykuya dalar. Ýzmir-Ýstanbul arasýnda iki ayrý yolda, iki kiþi gözlerini kapatmadan, karanlýðýn içinde cama vuran farlarý seyreder. Birbirlerinden habersiz ayný þeyi düþünürler: Zýt yönlere giden yoldur aþk! Kaderi, geçmiþlerini, eski iliþkilerini hatýrlayýp, ayný anda bilmeden sonsuzlukta çarpýþtýrýrlar fikirlerini. Kader bu ya, kim bilir, belki bir gün, bir yerde, yeniden……..
alýntý...
Gözlerimdeki yansýman Senden öte bir Sen, Sana verecegim o can Benden öte bir Ben...
yasamak istedim beceremedim
Yaþam hücrelerimi yok sayýp bir karar vermemi istiyor cellat benden.
Ýçimden geçeni söylesem yapmaz biliyorum. Ama yine de denemeden bilemeyiz deðil mi:
"Hey aþktan bir haber,
sana sesleniyorum:
Kes ipimi!"
O kadar kolay deðil diyor, bir güçsüz gibi kaçacak mýsýn?
Yaþamdan hücrelerimden vazgeçmemi bekleyen, aþktan bir haber cellat!
"Aþk bu, ölüme eþtir!"
...
Bilmem kaçýncý karabasan gecenin sabahý uyandýðým.
Yine kan ter içinde kalmýþým yataðýmda. Elime sol yanýma koyuyorum, hala çarpýyor kalbim. Varlýðýn bir nebze olsun eksilmemiþ ya, en mesut benim. Ya yarýn diyorum sonra.
Geceler karabasanlara emanet, sabahlar korkulara...
Sana her zamankinden daha çok ihtiyacým olduðunu haykýrýyorum. Feryadým kulaklarýmý çýnlatýyor, bildiðim tüm insanlar saðýr.
Yine de vazgeçmeyeceðim!
Eðer gitmekse, senden deðil herkesten olmalý diye, bir bilet alasým geliyor yabancý bir þehre. Arada uðrar mýsýn, bilmiyorum. Korkulara yer yoktu yanýbaþýmýzda.
Þimdi kime sýðýnmalý bilmiyorum.
Yok yok... Gideceðim...
Yeniden baþlamalý, hem sensiz, hem kimsesiz. Ardýmda birkaç satýr býrakmalýyým filmlerden öðrendiðim gibi. Pabucumun tekini ardýmda býrakmaksýzýn gitmeliyim.
Sevgili,
Ben aþký anlatmaya çalýþtým.
Beceremedim.
Yaþamak istedim,
Beceremedim![]()
alýntý...
Gözlerimdeki yansýman Senden öte bir Sen, Sana verecegim o can Benden öte bir Ben...
Bir Çin Atasözü Der KÝ:
Kopan bir ipe sýmsýký bir düðüm atarsanýz, ipin en saðlam yeri artýk bu düðümdür! ama ipe her dokuþunuzda canýnýzý acýtan tek nokta yine o düðümdür!
Gözlerimdeki yansýman Senden öte bir Sen, Sana verecegim o can Benden öte bir Ben...