Ayrýlýk Sevdaya Dahil
görinen yýldýz deðil yir yir delinmiþdür felek
gün yüzünün hasretiyle tir-i ahýmdan benüm
necati
-1.
açýlmýþ sarmaþýk gülleri
kokularýyla baygýn
en görkemli saatinde yýldýz alacasýnýn
gizli bir yýlan gibi yuvalanmýþ
içimde keder
uzak bir telefonda aðlayan
yaðmurlu genç kadýn
-2.
rüzgâr
uzak karanlýklara sürmüþ yýldýzlarý
mor kývýlcýmlar geçiyor
daðýnýk yalnýzlýðýmdan
onu çok arýyorum onu çok arýyorum
heryerinde vücudumun
aðýr yanýk sýzýlarý
bir yerlere yýldýrým düþüyorum
ayrýlýðýmýzý hissettiðim an
demirler eriyor hýrsýmdan
3.
ay ýþýðýna batmýþ
karabiber aðaçlarý
gümüþ tozu
gecenin ýrmaðýnda yüzüyor zambaklar
yaseminler unutulmuþ
tedirgin gülümser
çünkü ayrýlmanýn da vahþi bir tadý var
çünkü ayrýlýk da sevdâya dahil
çünkü ayrýlanlar hâlâ sevgili
hiç bir aný tek baþýna yaþayamazlar
her an ötekisiyle birlikte
herþey onunla ilgili
telaþlý karanlýkta yumuþak yarasalar
gittikçe geniþleyen
yakýlmýþ ot kokusu
yýldýzlar inanýlmayacak bir irilikte
yansýmalar tutmuþ bütün sâhili
çünkü ayrýlmanýn da vahþi bir tadý var
öyle vahþi bir tad ki dayanýlýr gibi deðil
çünkü ayrýlýk da sevdâya dahil
çünkü ayrýlanlar hâlâ sevgili..
4.
yalnýzlýk
hýzla alçalan bulutlar
karanlýk bir aðýrlýk
hava aðýr toprak aðýr yaprak aðýr
su tozlarý yaðýyor üstümüze
özgürlüðümüz yoksa yalnýzlýðýmýz mýdýr
eflatuna çalar puslu lacivert
bir sis kuþattý ormaný
karanlýk çöktü denize
yalnýzlýk
çakmak taþý gibi sert
elmas gibi keskin
ne yanýna dönsen bir yerin kesilir
fena kan kaybedersin
kapýný bir çalan olmadý mý hele
elini bir tutan
bilekleri bembeyaz kuðu boynu
parmaklarý uzun ve ince
sýmsýcak bakýþlarý suç ortaðý
kaçamak gülüþleri gizlice
yalnýzlarýn en büyük sorunu
tek baþýna özgürlük ne iþe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu
ölü bir gezegenin
soðuk tenhalýðýna
benzemesin diye
özgürlük mutlaka paylaþýlacak
suç ortaðý bir sevgiliyle
5.
sanmýþtýk ki ikimiz
yeryüzünde ancak
birbirimiz için varýz
ikimiz sanmýþtýk ki
tek kiþilik bir yalnýzlýða bile
rahatça sýðarýz
hiç yanýlmamýþýz
her an düþüp düþüp
kristal bir bardak gibi
tuz parça kýrýlsak da
hâlâ içimizde o yanardað aðzý
hâlâ kýpkýzýl gülümseyen
-sanki ateþten bir tebessüm-
zehir zemberek aþkýmýz..
ATTÝLA ÝLHAN