GÖNÜL BAHÇESÝ

[Gökhan Dokuyucu]

Mecnun Leyla’ya aþýk olur. Yanmaktadýr garip, sevdasýndan ötürü.
Gel gör ki Leyla’dan ayrý düþmüþtür. Mecnun çölün bir ucunda Leyla ise diðer ucunda...
Leyla’nýn hasretiyle düþünüp durmaktadýr vuslatý... Leyla’ya doðru yola
çýkmaya karar verir, etrafýna bir bakýnýr, yolaklýk arar kendine...
Bir diþi deve görür kendi halinde. Yeni yavrulamýþ, yavrusunu emzirmektedir.
Dayanamaz gider yanýna devenin, biner sýrtýna ve basar kamçýyý...
Deve kamçýnýn acýsýna dayanamaz, karþý da koyamaz. Ýster istemez kalkar yerinden yola çýkarlar.
Çýkarlar çýkmasýna ya devenin aklýnda yavrusu, sýrtýnda kamçý giderler
hýzla...
Akþam olmuþtur. Mecnun Leyla’ya kavuþmayý öylesine þiddetle
arzulamaktadýr ki biraz da aceleciliðinden belki de mola vermez hiç.
Gece olup da dinlenme vakti geldiðinde Mecnun devenin sýrtýnda
uyuklamaya bile katlanýr biran önce kavuþabilmek için Leyla’sýna. Bir aðýrlýk, rehavet çöker Mecnun’a, hafiften uyuklar...
Sahibinin uyukladýðýný hisseden deve, yönünü tam ters istikamete,
yavrusuna doðru çevirir Mecnun’a fark ettirmeden... Sabah olup da varýþ noktasýna
geldiklerinde Mecnun uyanýr ama iþ iþten geçmiþtir; yola ilk çýktýklarý
yerdedirler. Deve bir köþede yine yavrusunu emzirmekle meþguldür, Mecnun
hala Leyla’ya kavuþamamýþtýr...
Kýzar köpürür sinirinden Mecnun deveye --ve biraz da kendine--. O
sevdasýndan yana dursun alt tarafý bir devenin oyununa gelmiþtir. Hýþýmla
kalkar yerinden ve biner devenin sýrtýna. Daha sert kamçýlamaktadýr
hayvancaðýzý... Neyse... Yine çýkarlar yola: Mecnunun aklýnda Leyla,
devenin aklýnda yavrusu...
Akþam olup yine hava karardýðýnda ayný olaylar tekerrür eder: Mecnun
devenin sýrtýnda uyuklar, deve bunu hisseder, yönünü çevirir yavrusuna.
Sabah baþladýklarý yere geri dönerler. Mecnun haliyle tekrar sinirlenir, kýzar
vs....
Yola tekrar çýkarlar...
Ayný olaylar üçüncü kez tekrarlandýðýnýn sabahýnda Mecnun hakikati biraz
kavrar ve deveye seslenir:
--Anladým ey deve! Bende bu Leyla aþký, sende bu yavru þefkati olduðu
müddetçe ne sen yavruna kavuþabilirsin doðru dürüst ne ben Leylam’a
kavuþabilirim doðru dürüst. Ýyisi mi sen burada kal, ben çölü yalnýz
geçeyim. Belki daha geç varýrým Leylam’a; daha güç... Belki de vuslat hiç nasip
olmaz... Ama olsun.... Hiç deðilse sevdiðimin yolunda ölürüm ya...
Ýþte ey kiþi! Buradaki Mecnun sensin. Leyla; kavuþmayý istediðin Allah
aþkýdýr. Üzerine bindiðin deve senin nefsindir; devenin yavrusu ise dünyevi
zevk ve arzulardýr... Eðer nefsine sahip olmazsan o seni dünyaya
meylettirir.
Nefsine hadim deðil, hakim olduðun müddetçe o sana hizmet edecektir...
MESNEVÝ’den..

[firaset]

Keþke Çocuk Kalabilseydik...



Keþke çocuk kalabilseydik..

Yalandan uzak..

Riyadan uzak..

Sahtesiz..

Temiz..

Saf..

Berrak..

Tebessümlü..

Uyumlu..

Ýçten..


Keþke.. Keþke Kalabilseydik..

[doganesmeray]

Ben seni hiç tanýmadan sevdim,
Tanýmakta istemedim aslýnda, gördüðüm gibi sevmek istedim..
sevdiðim o kiþinin, gördüðüm o kiþi olarak benim olsun dedim,
ben seni o masum halinle,
samimi gülüþünle,
ýþýldayan gözlerinle,
yargýsýz sözlerinle sevdim.
Ben seni yalansýz, saf, ürkek duygularýnla,
Ben bende ki seni deðil, sende ki Seni sevdim.
Herþeye inat, TEÞEKKÜRLER sevgili..

[firaset]

Sus gönlüm
Duymasýnlar aðladýðýný
Suski
Bilmesinler
Sevgiye duyduðun özlemi
Yaralanýrsýn yine
Bilmiyormusun..!!
Yine yýkýlýrsýn
Sus gönlüm
duymasýnlar seni..
Girmesinler dünyana
Sen kendine yetmelisin
Yalnýz geldin..yalnýz gitmelisin..!!!

[fsoyarik]

Adamýn birinin gözü agrýdý,bana ilaç yap diye baytara gitti.baytar,dört ayaklýlarýn gözüne sürdügü ilaçtanonun gözüne sürdü amma adam kör oldu.Davayý kadýya arz ettiler.Kadýda;
-Baytarýn hiç diyet vermesi gerekmez dedi,çünkü BU ADAM EÞÞEK OLMASSA baytara gitmezdi dedi,
Aydýn düþünceli akýllý kimse soysuz akýlsýz adama önemmli iþler vermez.Hasýr dokuyucuda dokuyucudur amma hasýrý ipek tezgahýnda kullanamaz.

[rojhelat]

Bir Ýntihar Senaryosu

/Bugün sevgililer günü
Ve bütün sevgisizler ölü.../

Mavisi tükenmiþ bir kalem...
Sarý saman kaðýtlar üzerinde...
Az ötede devrik bir þiþe...
Devrik bir adamýn yanýnda
Adam yüzüstü...Ölmekte...

Bir þiirle vurmuþ kendini,
Kan sýzýyor týrnaklarýndan...
Þiir düþmüþ adamýn üstüne...
Satýr satýr...
Parçalamýþ yürek namýna ne varsa...

Yaþayamadýðý bütün aþklarý koymuþ cebine adam
Oysa bir þehir ýsmarlamýþtý sevdiðine...
Kalan son nefesiyle...

Hatýrla...

Ýç cebinde buruþuk bir kaðýt
Ýsmin yazýlmýþ...Hala soðumamýþ mürekkeple
Ýki satýr yalnýzlýðýn yanýna...

Nabýz tükenmekte...

" Hatýrla...
Bir otobüs camý buðusunda aþýk olmuþtum sana
Þehir terk ediyordu beni...
Ne de güzel kaçýyordum kendimden...

Hatýrla...

Yanyana iki sinema biletiydi hayalim...
Belki bir olta...Bir parça deniz...
Biraz da sen...
Hayallerimizi tutacaktýk oltamýzla...
Boðmasaydýn beni gözlerinde..."

/Bugün sevgililer günü...
Ve ben...Her sevgililer gününde...
Ölüyüm.../

[Gökhan Dokuyucu]

Yanyana iki sinema biletiydi hayalim...
Belki bir olta...Bir parça deniz...
Biraz da sen...
Hayallerimizi tutacaktýk oltamýzla...
Boðmasaydýn beni gözlerinde..."


Çok güzel bir þiir ellerine saðlýk. Özellikle bu satýr beni çok etkiledi.

[rojhelat]

allah razý olsun kardaþým...

[firaset]

Dahice bir siir

Sanma þâhým herkesi sen sâdýkâne yâr olur
Herkesi sen dost mu sandýn belki ol aðyâr olur
Sâdýkâne belki ol bu âlemde dildâr olur
Yâr olur aðyâr olur dildâr olur serdâr olur

"Yavuz Sultan Selim Han

[Cali]

Bir coþku var içimde bu gün kýpýr kýpýr
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taþ duvarlarda
Açýlýyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aþarak
Güvercinler ülkesinde dolaþýyor
Bir çeþme baþý arýyorum
Yarpuzlar arasýnda kendimi býrakýp
Mis gibi nane kokularý arasýnda
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmýþ her þey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneþle kol kola kýrlarda koþarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeþme baþýnda uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluðu düþünüyorum
Ey sonsuzluðun sahibi, sana ulaþmak istiyorum
Durun kapanmayýn pencerelerim
Güneþimi kapatmayýn
Beton çok soðuk, üþüyorum..


Mekanýn Cennet Olsun...

[firaset]

Dokunaklý sözlerin ardýndan birden
baþlýyorum hayat; bu sefer gideceðim
yer belli deðil,hangi hayatý seçeceðimi
bilemiyorum,yolum uzun.Hayat engellerle
doludur derlerdi de inanmazdým,
boyumdan büyük iþlere karýþýrdým.
Büyüyorum hala deðiþmedim yine boyumdan büyüðüm…
Ama çok önemli bir þey öðrendim ki insanýn muhakkak
bu dünyadan uzak kendine umudun demokrasiyle yönettiði
bir düþler diyarý kurmasý gerekiyor.Katatonik bir anlamsýzlýðý
hüküm sürdüðü seçmece bir düzende,karpuz konumunda
ortadan ikiye yarýlmadan önce.Belki de fark etmemek
lazým bazý bilinenleri,toplum içinde kendime yer aramaya
çalýþtýkça farklý kimliklerin içinde barýndýðýmý anlamaya baþladým.
Sanýrým,hiçbir insanýn bir tane kimliði yok bu hayatta.
Benim de tek bir kimliðimin olmadýðý gibi…
Kuzenim hep der “Ýnsanlar için deðil hep kendin için yaþa,býrak onlar konuþsunlar,sövsünler,sýrýtsýnlar,sen sen olduðun için varsýn”.
Hayat derslerinden kolay notlar alýnmýyor zannumca…
Devam ediyorum hayat her ne kadar þarkýlar sussa da…

[mustafasahin]

Bir coþku var içimde bu gün kýpýr kýpýr
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taþ duvarlarda
Açýlýyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aþarak
Güvercinler ülkesinde dolaþýyor
Bir çeþme baþý arýyorum
Yarpuzlar arasýnda kendimi býrakýp
Mis gibi nane kokularý arasýnda
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmýþ her þey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneþle kol kola kýrlarda koþarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeþme baþýnda uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluðu düþünüyorum
Ey sonsuzluðun sahibi, sana ulaþmak istiyorum
Durun kapanmayýn pencerelerim
Güneþimi kapatmayýn
Beton çok soðuk, üþüyorum..


Mekanýn Cennet Olsun...

amin kabri nur dolu olsun

[Zuhal]

Ben sana mecburum bilemezsin
Adýný mýh gibi aklýmda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
Ýçimi seninle ýsýtýyorum

Aðaçlar sonbahara hazýrlanýyor
Bu þehir o eski Ýstanbul mudur?
Karanlýkta bulutlar parçalanýyor
Sokak lambalarý birden yanýyor
Kaldýrýmlarda yaðmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
Ýnsan bir akþam üstü ansýzýn yorulur
Tutsak ustura aðzýnda yaþamaktan
Kimi zaman ellerini kýrar tutkusu
Birkaç hayat çýkarýr yaþamasýndan
Hangi kapýyý çalsa kimi zaman
Arkasýnda yalnýzlýðýn hýnzýr uðultusu

Fatihte yoksul bir gramafon çalýyor
Eski zamanlardan bir Cuma çalýyor
Durup köþe baþýnda deliksiz dinlesem
Sana kullanýlmamýþ bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanýyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir þilep sýzýyor ýssýz gözlerinden
Belki Yeþilköy'de uçaða biniyorsun
Bütün ýslanmýþsýn tüylerin ürperiyor
Belki körsün kýrýlmýþsýn telâþ içindesin
Kötü rüzgâr saçlarýný götürüyor

Ne vakit bir yaþamak düþünsem
Bu kurtlar sofrasýnda belki zor
Ayýpsýz fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaþamak düþünsem
Sus deyip adýnla baþlýyorum
Ýçim sýra kýmýldýyor gizli denizlerin
Hayýr baþka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin..

[müslüm akpek]

Zuhal bu yazýlarý nasýl sað tarafa yapýþtýrabildin anlamadým. Ben yapýyorum olmuyor.

[Zuhal]

Hehe, Müslüm abi, komutu yazinca oluyor