sobele ey hayat!

[secretgarden]

Sobele Ey Hayat!!!


Küçüklüðümüzde oynadýðýmýz oyunlarý anýmsýyorum.
Gözümüzü açar açmaz çocukluðumuz
kaçacakmýþçasýna kendimizi sokaða atýþýmýz
ve okunan akþam ezanýnýn verdiði o inanýlmaz sancý.
Annemizin bizi çaðýracaðý saati bile bile sonuna kadar direnip,
biraz daha fazla süre için yalvarýþlarýmýz...
Bir de oyunlarýmýz vardý,
ileride hayatýn peþisýra koþacaðýmýzý bilmeden oynadýðýmýz kovalamaçlar, ileride canýmýz yandýðýnda
yedek bir can alamayacaðýmýzdan habersiz can oyunlarý,
seksekler, köþe kapmacalar...
Ve günü akþama teslim ederken oynadýðýmýz sobe oyunu,
en vazgeçilmez oyunlarýmýzdý...
Belki de bu oyunlarýn en çok özlenen yaný
kaybettiðimizde yeniden baþlamak haklarýmýzdý.
Ayný oyunda defalarca yenilsek de
umrumuzda olmadan baþlardýk yeniden ve
kimse bizimle dalga geçmezdi.
Oyunlara yorulsak da devam ederdik.
Ve en çok sýkýldýðýmýz anlarda yapardýk mýzýkçýlýk,
týpký þu an yaptýðýmýz gibi. Küserdik mýzýkçýlýk yapanlara.
Sonra dayanamazdýk, dakikalar dolmadan
en masum halimizle unutuverir, oyunlara dalardýk.
Öfkemizi saçýmýzýn sývazlanmasýyla ya da
bir tane þekerle takas ederdik.
Ve çoðu defa oyunun en heyacanlý yerinde düþerdik.
Dizlerimiz kanayýp, avuçlarýmýz yanarken bütün gücümüzle,
hýçkýra hýçkýra aðlayabilirdik.
Çevredeki insanlar ne der diye düþünmeden, gözyaþlarýmýzý saklamadan, acýmýzdan utanmadan,
unutana kadar yaramýzý aðlardýk.
Ve bize sormazlardý niye aðlýyorsun diye.
Yani hep bir yanýmýz özgürdü.
Ve bizse gözlerimizdeki yaþlar kurumadan
kendimizi oyunun içinde bulurduk yeniden.
Okunan ezan ve bir daha oynamayacakmýþ gibi
aðlaya aðlaya eve dönmemiz ve 10 dk fazla zamaný
akþam yemeklerine tercih ediþlerimiz..
Günün yorgunluðunu ise mýzýkçýlýk yaparcasýna
hemen daldýðýmýz uykular eleverirdi.

Peki ne deðiþti þimdi? Çocukluðumuzu,
en masum hallerimizi sobe oynarken saklandýðýmýz yerlerde mi unuttuk, yoksa kovalamaç oynarken mi düþürüp kaybettik?
Ama ben hep bir yanýmýzýn çocuk kaldýðýný ve
sadece oynadýðýmýz oyunlarýn ciddileþtiðini düþündüm.
Sadece hayat bize defalarca þans vermedi ve
mýzýkçýlýk yapýldýðýnda unutup her þeyi devam edemedik
kaldýðýmýz yerden..
Ya da öfkelerimizi býrak þekeri,
kocaman sevgilerle bile takas edemez olduk ve
aðlayamadýk çocukluðumuzdaki gibi doyasýya,
geceleri o kadar kolay ve huzurlu uyuyamadýk.
Ve en önemlisi yaralarýmýz iyileþmeden baþlayamadýk
yeni oyunlara ve yüreklerimizi sýðdýramadýk yüreklerimize..
Velhasýl kaçamadýk hayatýn geç kalýnmýþlýklarýndan,
masumiyetimizi çoktan geçmiþimize teslim edip, büyüdük.
Kalamadýk eskisi gibi.. Kendimizi saklarken herkesten, saklayamadýk en güzel yanýmýzý...

Þimdi mýzýkçýlýk yapýyorum son defa....Ve oynamýyorum ben..

Sobele ey hayat!! sobele bekliyorum!!

[secretgarden]

Doymamýþ çocuk yaný yüksek,doymuþ genç yaný düþüktü yüreðimin.
Hala bir masum yaný vardý ruhumun.
Hayata karþý ezilmemiþlik hissi vardý beynimde.
Verseler hala uçurtmamý yarýþtýrýrdým kuþlarla,
hemde her defasýnda kazanacaðým hissiyle.
Býraksalar akþam ezanýnda annem çaðýrana kadar oynarým sokaklarda.
Üstüm baþým kir pas içinde döndüðümde eve varsýn kýzsýn annem bana.
Dolsun gözlerim yaþlarla.
Nasýlsa unuturum yarýn,çocuðum ben hala.

Býrakýn bayramlarda sabah olmasýn bana.
O yepyeni elbiselerimi giymek için bütün gece uyku girmesin gözüme.
Kim kaç lira harçlýk verecek þimdiden hesabýný tutayým.
Tek derdim o oyuncakçý dükkanýnýn vitrininde gördüðüm
oyuncaðý babamýn bana almamasý olsun.
Aðlayayým hýçkýrýklarla,varsýn babam kýzsýn bana...
Eminönü-Üsküdar vapurunda simit atmak martýlara en büyük eðlencem olsun.
Trende vagondan vagona koþmayý oyun sanayým hala.
Geceleri kabuslar göreyim,çýðlýklarla uyanayým ansýzýn.
Annemin bana sarýlýþýna deðer bu korku nasýlsa...

Yaz geldiðinde evin önünden geçsin dondurmacýlar.
Annem "açýktan alýnan yiyecekler yenilmez" deyip almasýn dondurmayý.
Ben anlamayayým onun bu davranýþýný.Büzüp dudaðýmý sineyim bir köþeye.
Beþ dakikalýkta olsa küseyim herþeye,herkese...
Birgün gerçekten küsmenin ne olduðunu anlamayacakmýþçasýna...
Geceleri gökyüzüne baktýðýmda oradaki yýldýzlarý saymaya çalýþayým.
Býrakýn bir yýldýzý istersem beþ defa sayayým.
Yýldýzlarý görünce ertesi günün güneþli geçeceðini söyleyen babama
hayranlýkla bakayým.
Annemin getirdiði çayý içerken bahçede,
hanýmeli çiçeðinin o muhteþem kokusunu çekeyim içime.
Akþam sefalarýný büyük bir þaþkýnlýkla izleyeyim.
Son baharda yapraklarýný dökmeyen çam aðaçlarýnýn sýrrýný çözmeye çalýþayým.

Eylülde açýlan okulumun ilk günü baþka bir heyecan yaratsýn bende.
Annemin beni sýnýfta býrakýp eve yalnýz dönüþünü yaþlý gözlerle izleyeyim camdan.
Ve kar yaðdýðýnda okullarýn tatil olmasý için dua edeyim.
Hasta olacaðýmý bile bile saatlerce kartopu oynayayým dýþarýda.
Komþunun kömürlüðünden çaldýðým kömürlerle kardan adam yapayým...

Çizgi film izlemek için sabahýn köründe kalkayým.
Büyümeyeyim ben hep çocuk kalayým.

Tanýmasýn derdi,hüznü bu minik yüreðim,acýlarla tanýþmayayým.
Gardolabýn içi korkularýma sýðýnak olsun.

Tanýmayayým aþký,aðlamasýn gözlerim,kavurmasýn içimi ayrýlýk þarkýlarý.
Ýnsanlarýn diðer yüzünü görmeyeyim.
Bilmesin ihaneti kalbim.
Doymadým ben daha çocuk olmaya.
Hazýr deðil kalbim on sekiz yaþýný aþmaya.
Ne olur durdurun zamaný.
Çocukluðumu çalýyorlar,masumiyetimi çalýyorlar.
Dedim ya doymamýþ çocukluk yaný yüksek kalbimin daha...

alýntýdýr...

[müslüm akpek]

Secret sen uyumazmýsýn hiç,
yine melankolik ettin bizi, yine çocukluðuma götürdün beni,
aileden ölenler geldi aklýma,
Nizip sokaklarýnda oynadýðýmýz günler geldi aklýma,
ocaklýktan bir parça ekmeðin üzerine anamdan habersiz salça çaldýðým günler geldi aklýma,
babamýn bizi küçücük odaya atýp en büyük odayý beslediði güvercinlere ayýrdýðý geldi aklýma,
hacý emminin katýrýna sokaklardaki ata ve eþeðe binmek için konmuþ olan yüksek taþa basarak binip bir dahada inemediðim ve kendimi hacý emminin bahçesinde bulduðum günü hatýrladým,
Daha neler neler, sen geceleri uyumaya çalýþ yoksa bizi hep böyle melankolik yapacaksýn.

[þükrü çiftçi]

secret gerçekten katýlýyorum sana bir zamanlar eve yatsý ezanýndan sonra geldiðimiz olurdu hele o nizip çayýnda suya girmemiz eve geline annemler þüphelenince ii bir dayaktan çekiolardý

[secretgarden]

güzel günlerdi hani bir daha gelmiyecek olmasý gerceginin verdiði bir hüzünde yok deðil hepimizde var