Güzel Bir Yorum (mutlaka Okuyun)

[Mustafa KANAL]

Güven



“Ýngiltere’de, yargýçlarýn maaþý yoktur. Onun yerine, ihtiyaçlarý oldukça kullandýklarý; kredisi sýnýrsýz çek defterleri yani limitsiz özel harcama yapma yetkileri vardýr. Ýngiliz Devleti, yargýçlarýna bu kadar çok güvenir.

Bir gün yargýcýn biri bankaya gidip, yazmýþ olduðu tam 1.000.000 poundluk bir çeki bozdurmak istediðini söylemiþ. Tabii ortalýk birbirine girmiþ. Banka yöneticileri, en üst makamdan onay almadan bu kadar yüksek miktardaki bir meblaðý veremeyeceklerini söyleyip hemen Ýçiþleri Bakanlýðý, Adalet Bakanlýðý, Baþbakanlýk gibi kurumlara telefonlar etmiþler. Ancak aradýklarý her yerden gelen cevap aynýymýþ: Ödeyin !

Gel gelelim bankada dahi o kadar nakit yokmuþ. Yargýca, ertesi gün gelmesi rica edilmiþ. Ertesi gün, para bir bavulun içinde hazýrmýþ.

Aradan birkaç gün geçmiþ. Yargýç, çýkagelmiþ. Parayý bankaya geri vermek istemekteymiþ. Banka yönetimi þaþýrýp kalmýþ. Hemen Adalet Bakanlýðý’ný bilgilendirmiþler. Derhal bakanlýk müfettiþleri devreye girmiþ ve yargýca, bu hareketinin sebebini sormuþlar.

Yargýç: ‘Kraliçe’nin hükümeti, bize gerçekten bu kadar güveniyor mu? Onu sýnadým’ cevabýný vermiþ.

Müfettiþ raporlarý, bakanlýða iletilmiþ ve ayný gün yargýç, görevinden azledilmiþ. Adalet Bakanlýðý, yargýca gönderdiði azil yazýsýnda, gerekçeyi þöyle açýklamýþ:

‘Kraliçe Hükümeti’nin saygýn bir yargýcý, devletine güvenmiyor ve onu sýnýyorsa, devlet ona asla güvenmez.’

‘Güven” çok ince bir çizgidir ve asla tek taraflý olamaz.”

[Mustafa KANAL]

Sorun kimde?



Adamýn biri artýk karýsýnýn eskisi kadar iyi duymadýðýndan korkuyormuþ ve karýsýnýn iþitme cihazýna ihtiyaç duyduðunu düþünüyormuþ. Ona nasýl yaklaþmasý gerektiðinden emin deðilmiþ.

Bu durumu konuþmak için aile doktorunu aramýþ; doktor adamýn karýsýnýn ne kadar duyduðunu anlayabilmesi için basit bir yöntem önermiþ. "Yapacaðýn þey þu, karýndan 40 adým ileride dur, normal bir konuþma tonuyla bir þeyler söyle; eðer duymazsa 30 adým ilerisinde ayný þeyi tekrarla, sonra 20 adým; cevap alana kadar ayný þeyi tekrarla"

O akþam karýsý mutfakta akþam yemeðini hazýrlarken adam iþlemi uygulamaya koymuþ. 40 adým uzaklýktan karýsýna normal bir konuþma tonuyla seslenmiþ "Hayatým bu akþam yemekte ne var?" Cevap yok Mutfaða biraz yaklaþmýþ. Mesafeyi 30 adýma indirmiþ ve soruyu tekrarlamýþ "Hayatým bu akþam yemekte ne var?" Gene cevap yok Mutfaða biraz daha yaklaþmýþ, mesafe 20 adým ve tekrar sormuþ "Hayatým bu akþam yemekte ne var?" Hala cevap yok.

Adam mutfaðýn kapýsýna gelmiþ artýk mesafe iyice azalmýþ ve soruyu tekrarlamýþ "Hayatým bu akþam yemekte ne var?" Gene cevap alamamýþ Bu sefer karýsýna iyice yaklaþmýþ ve ayný soruyu tekrar sormuþ "Hayatým bu akþam yemekte ne var?"

Karýsý cevap vermiþ: "Hayatým beþinci kez söylüyorum, Tavuk"

[Mustafa KANAL]

Köprü


Bir zamanlar, birbirine bitiþik iki çiftlikte yasayan iki erkek kardeþ vardý. Günlerden bir gün bu iki kardeþ arasýnda bir anlaþmazlýk baþ gösterdi. Ýki kardeþ arasýnda o zamana deðin ilk kez görülen anlaþmazlýk, giderek büyüdü ve kardeþler arasýnda ayrýlýða neden oldu.

Ýki kardeþ, birbirlerine yalnýzca küsmekle kalmadýlar, yýllardýr ortaklaþa kullandýklarý tarým makinelerine deðin sahip olduklarý tüm araç gereçlerini ve mal varlýklarýný da ayýrdýlar.

Küçük bir yanlýþ anlama sonucu baþlayan anlaþmazlýðý izleyen ayrýlýk, giderek büyüyen bir uçuruma dönüþtü ve en sonunda yerini, karþýlýklý kullanýlan hoþ olmayan sözlere býraktý. Bunun arkasýndan da beklenenler oldu ve kardeþler arasýnda önce þiddetli bir kavga, sonra da ürkütücü bir sessizlik yaþanmaya baþladý.

Bir sabah, bu iki kardeþten büyüðünün kapýsýna bir usta geldi. Elinde büyük bir marangoz çantasý vardý. Ev sahibinden geçici bir iþ istedi :

- - "Yapýlacak ufak tefek bir iþiniz varsa, size yardýmcý olmak isterim", dedi. "Elimden hemen her iþ gelir. Birkaç gün çalýþýrým, iþi bitiririm." Büyük kardeþin aklýna o an bir "iþ" geldi.

- - "Evet, sana göre bir iþim var" dedi ve küçük kardeþinin çiftliðini iþaret etti. "Þu derenin karþýsýndaki çiftlik, komþumundur. Daha doðrusu, benim küçük kardeþime aittir o çiftlik. Geçen haftaya dek benim çiftliðimle onun çiftliði arasýnda bir otlak vardý. Sonra o, buldozeriyle oraya ýrmak bendi yaptý ve þimdi aramýzda, otlak yerine, çiftliklerimizi birbirinden ayýran bir dere var." Ýþ isteyen adam, büyük kardeþin söylediklerini dikkatle dinledikten sonra sordu :

- - "Benden ne yapmamý istiyorsunuz?" dedi. Büyük kardeþ önce kuþkusunu, sonra da kararýný açýkladý :

- - "Kardeþim bunu, bana acý vermek için yapmýþ olabilir", dedi. "Fakat þimdi ben, onun yaptýðýndan daha büyük bir þey yapacaðým." Bunlarý söyledikten sonra adamý aldý, ahýrlarýn olduðu yere götürdü ve duvarýn dibinde yýðýlý duran kütükleri gösterdi.

"Senden, bu kütükleri kullanarak, iki çiftlik arasýnda üç metre yükseklikte bir çit yapmaný istiyorum" , dedi. "Kaç gün çalýþýrsan çalýþ, nasýl yaparsan yap ama bana öyle bir çit yap ki, gözlerim kardeþimin çiftliðini artýk görmek zorunda kalmasýn".

Ýþ arayan usta, baþýný salladý:

- - "Sanýrým durumu anladým, efendim", dedi. "Þimdi bana çivilerin, kazma küreðin yerini gösterin ki hemen iþime baþlayayým.

Büyük kardeþ ustaya kazma, küreðin ve çivilerin olduðu yeri gösterdikten sonra, alýþveriþ yapmak için kasabaya gitti. Usta ise, tüm gün boyunca ölçerek, keserek, çivileyerek sýký bir biçimde çalýþmaya koyuldu. Akþam güneþ batarken o iþini bitirmiþ,

çiftlik sahibi büyük kardeþ ise alýþveriþini tamamlamýþ, kasabadan dönüyordu. Çiftliðe gelir gelmez ustanýn yaptýklarýna baktý ve þaþkýnlýktan gözleri, yuvalarýndan fýrlayacakmýþ gibi açýldý. Karþýsýnda, yapýlmasýný istediði çit yoktu ama, derenin bir yakasýndan öteki yakasýna uzanan görkemli bir köprü vardý.

Biri kendi çiftliðinin topraðýna, öteki küçük kardeþinin çiftliðinin topraðýna oturtulmuþ saðlam iki ayak üzerinde, yanlarýndaki korkuluklarýna varýncaya dek tüm ayrýntýlarýyla yapýlmýþ ve tam anlamýyla "usta iþi" denilecek kusursuzlukta bir köprü uzanýyordu.

Büyük kardeþ, hâlâ geçmeyen þaþkýnlýðýyla bu köprüyü seyrederken, karþýdan birinin geldiðini gördü. Dikkatle baktýðýnda gelen kiþinin, komþusu, yani küçük kardeþi olduðunu anladý. Kardeþi, kollarýný iki yana açmýþ olarak köprünün karþý ucundan kendisine doðru yürüyordu :

- - "Benim sana karþý yaptýðým bunca haksýzlýða ve söylediðim bunca kötü sözlere karþýn sen, bu köprüyü yaptýrarak ne denli iyi ve ne denli büyük bir insan olduðunu gösterdin", dedi aðabeyine. "Þimdi bir büyüklük daha yap ve sen de kollarýný açarak
bana gel..."

Köprünün iki ucundan ortaya doðru yürüyen kardeþler, köprünün ortasýnda bir araya geldiler ve özlemle kucaklaþtýlar. Büyük kardeþ bir ara arkasýna baktýðýnda, çantasýný toplayýp, oradan ayrýlmakta olan ustayý gördü.

- - "Gitme, dur, bekle?" diye seslendi ona. "Sana yaptýracaðým birkaç iþ daha var, çiftliðimde..."

Usta gülümsedi :

- - "Ben buradaki iþimi tamamladým, gitmem gerek", dedi ve ekledi : "Yapmam gereken daha çok köprü var..."

[Mustafa KANAL]

Genc bir cift, yeni bir mahalledeki yeni evlerine tasinmislar. Sabah kahvalti yaparlarken, komsu da camasirlari asiyormus. Kadin kocasina ' Bak, camasirlari yeterince temiz degil, camasir yikamayi bilmiyor, belki de dogru sabunu kullanmiyor.' demis. Kocasi ona bakmis, hicbir sey soylememis, kahvaltisina devam etmis.
Kadin, komsusunun camasir astigini gordugu her sabah ayni yorumu yapmaya devam etmis.
Bir ay kadar sonra, bir sabah, komsusunun camasirlarinin tertemiz oldugunu goren kadin cok sasirmis 'Bak' demis kocasina ' Camasir yikamayi ogrendi sonunda, merak ediyorum, kim ogretti acaba ?'
'Ben bu sabah biraz erken kalkip penceremizi sildim' diye cevap vermis kocasi.

Hayatta da boyle degil midir ?

Baskalarini izlerken gorduklerimiz, baktigimiz pencerenin ne kadar temiz olduguna baglidir. Birini elestirmeden ve hemen yargilamaya davranmadan once zihin durumumuza bakmak ve 'iyi' olani gormeye hazir olup olmadigimizi farketmek guzel bir fikir olabilir ..

[Mustafa KANAL]

Mutlu Evliliðin Sýrrý )

Kahvede sohbet eden adama arkadaþlarý:
Senin aile yaþantýna hayranýz, eþin ve çocuklarýnla
çok mutlu Bir yaþantýn var. Karýnýn bir dediðini iki etmiyorsun. Bu
Mutluluðunun sýrrýný
bze de anlat; yoksa pýsýrýk olduðunu düþüneceðiz.''
derler.

''Kýsaca anl
atayým..'' der adam.
''Düðünümüz bittikten sonra karým kendi
atýna, ben de kendi
atýma bindik evimize doðru
gidiyoruz.

Benim bindiðim atýn ayaðý takýldý ve sendeledi. Karým
eðildi ve benim atýma 'Bir' dedi.
Biraz daha ilerledik ve benim atýmýn ayaðý tekrar
takýlýp tökezlediði zaman eþim tekrar eðilip atýma 'Ýki' dedi.
Az sonra atým tekrar ayný þekilde tökezleyince eþim
atýndan indi ve at'a
'Üç' dedi ve çeyizinden tabancasýný çýkartýp atýmý
alnýndan vurdu.

Ben þok olmuþtum... Eþime bir hýþýmla çýkýþtým
'Yazýk deðil mi ata neden
vurdun kadýn manyak mýsýn sen?''

diye baðýrdým...
Karým arkasýný döndü ve bana 'Bir' dedi.
Ve o günden sonra karýmýn bir dediðini iki
etmedim.

[Mustafa KANAL]

Minik Bir Çocuðun Babasýna Verdiði Ders

bir gün çok zengin adam oðlunu yanýna alarak, insanlarýn ne kadar fakir olabileceðini göstermek için, bir köye götürdü.]çok fakir bir ailenin evinde bir gün bir gece geçirdiler.
Þehire dönerken baba, oðluna sordu:

Yolculuðumuzu nasýl buldun?
Çok güzeldi babacýðým'
diye yanýt verdi oðul.
insanlarýn ne kadar fakir olabileceðini gördün deðil mi?
Þunu gördüm...'
Dedi oðul, bizim evde bahçede bir köpeðimiz var, onlarýn dört köpeði var. Bizim evde bahçenin yarýsýna gelen havuzumuz var, onlarýn kilometrelerce uzunluðunda dereleri var. Bizim bahçede ithal lambalarýmýz, onlarýn yýldýzlarý var.
Bizim terasýmýz ön bahçeye kadar, onlarýn ki ise ufka kadar uzanýyor.
Ufaklýk konuþurken babasý þaþkýnlýktan tek kelime bile edemez. Ve çocuk ekler:
ne kadar fakir olduðumuzu gösterdiðiniz için teþekkür ederim babacýðým der.....

[Mustafa KANAL]

KABAÐIN SAHÝBÝ
Vaktin birinde, bir derviþ, nefisle mücadele makamýnýn sonuna gelir.
Meþrebin usulünce bundan sonra her türlü süsten, gösteriþten arýnacak,
varlýktan vazgeçecektir.
Fakat iþ yamalý bir hýrka giymekten ibaret deðildir. Her türlü görünür
süslerden arýnmasý gereklidir...
Saç, sakal, býyýk, kaþ, ne varsa hepsinden. Derviþ, usule uygun
hareket eder, soluðu berberde alýr.
— Vur usturayý berber efendi, der.

Berber derviþin saçlarýný kazýmaya baþlar. Derviþ aynada kendini takip
etmektedir.
Baþýnýn sað kýsmý tamamen kazýnmýþtýr. Berber tam diðer tarafa
usturayý vuracakken, yaðýz mý yaðýz, býçkýn mý býçkýn bir kabadayý
girer içeri.
Doðruca derviþin yanýna gider, baþýnýn kazýnmýþ kýsmýna okkalý bir tokat atarak:
- Kalk bakalým kabak, kalk da týraþýmýzý olalým, diye kükrer.
Derviþlik bu... Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi bozmaz derviþ.
Ses çýkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup, fakat korkmuþtur.
Ses çýkaramaz.
Kabadayý koltuða oturur, berber týraþa baþlar.
Fakat saygýsýz kabadayý týraþ esnasýnda da sürekli aþaðýlar derviþi, alay eder:
'Kabak aþaðý, kabak yukarý.'
Nihayet týraþ biter, kabadayý dükkândan çýkar. Henüz birkaç metre gitmiþtir ki,
gemden boþanmýþ bir at arabasý yokuþtan aþaðý hýzla üzerine gelir.
Kabadayý þaþkýnlýkla yol ortasýnda kalakalýr. Derken, iki atýn
ortasýna denge için yerleþtirilmiþ uzun sivri demir karnýna dalýverir.
Kabadayý oracýða yýðýlýr, kalýr. Ölmüþtür. Görenler çýðlýðý basar.
Berber ise þaþkýn, bir manzaraya, bir derviþe bakar, gayri ihtiyarî
sorar:
- Biraz aðýr olmadý mý derviþ efendi?
Derviþ mahzun, düþünceli cevap verir:
- Vallahi gücenmedim ona. Hakkýmý da helal etmiþtim. Gel gör ki,
kabaðýn bir sahibi var. O gücenmiþ olmalý!

Hikâye böyle...
Ama hayat da böyle...
Ensemize, kafamýza vurup vurup dalga geçen sahte kabadayýlarýn,
kabaðýn da bir sahibi olduðunu, bu sahibin de en affetmeyeceði þeyin
kibir ve kul hakký yemek olduðunu unutmaya baþlayanlar.
Ömrünüz güzel olsun.

[nizipli_mehmet]

her þeyin bi sahibi vardýr umarým her þeyine sahibi olan Allah'a sadýk bir kul oluruz...

[aþk-ý muhabbet]

Yüreðine saðlýk...
Çok hoþ bir hikaye, kýssadan hisse çýkarmak gerek.
Sevgiler...

[Mustafa KANAL]

Farkýnda' olmalý insan,
Kendisinin, hayatýn olaylarýn, gidiþatýn farkýnda olmalý. Farký fark etmeli, fark ettiðini de fark ettirmemeli bazen…Bir damlacýk sudan nasýl yaratýldýðýný fark etmeli.
Anne karnýna sýðarken dünyaya neden sýðmadýðýný ve en sonunda bir metre karelik yere nasýl sýðmak zorunda kalacaðýný fark etmeli.
Þu çok geniþ görünen dünyanýn, ahirete nispetle anne karný gibi olduðunu fark etmeli.
Henüz bebekken 'Dünya benim!' dercesine avuçlarýnýn sýmsýký kapalý olduðunu,ölürken de ayný avuçlarýn 'her þeyi býrakýp gidiyorum iþte!' dercesine apaçýk kaldýðýný fark etmeli.
Ve kefenin cebinin bulunmadýðýný fark etmeli.
Baskýn yeteneðini fark etmeli sonra.
Azraillin her an sürpriz yapabileceðini,nasýl yaþarsa öyle öleceðini fark etmeli insan
Hayvanlarýn yolda , kaldýrýmda , çöplükte ama kendisinin güzel hazýrlanmýþ mükellef bir sofrada yemek yediðini fark etmeli.
Yaratýlmýþlarýn en güzeli olduðunu fark etmeli ve ona göre yaþamalý.
Gülün hemen dibindeki dikeni dikenin hemen yaný baþýndaki gülü fark etmeli.
Evinde kedi,köpek beslediði halde çocuk sahibi olmaktan korkmanýn mantýksýzlýðýný fark etmeli.
Eþine 'seni çok seviyorum!' demenin mutluluk yolundaki müthiþ gücünü fark etmeli.
Dolabýnda asýlý 25 gömleðinin sadece üçünü giydiðini ama arka sokaktaki komþusunun o beðenilmeyen gömleklere muhtaç olduðunu fark etmeli.
Zenginliðin ve bereketin sofradayken önünde biriken ekmek kýrýntýlarýný yemekte gizlendiðini fark etmeli.
Annesinden doðarken tertemiz teslim aldýðý gýrtlaðýný ve aþýrý beslenme yüzünden sarkan göbeðini fark etmeli, fark etmeliyiz çok geç olmadan…..
Ömür dediðin üç gündür,dün geldi geçti yarýn meçhuldür…
O halde ömür dediðin bir gündür,o da bugündür….

(Can Yücel)

[Mustafa KANAL]

SEVDÝM

Öyle Çok “Sevdiðim” Var ki...

Çocuklarýn gözlerini sevdim...
Ýçimde huzuru, mutluluðu yaþattýðý için...

Dinmeyecek sanýlan fýrtýnalarý sevdim...
Yaþamýn her döneminde, savaþmam gerektiðini öðrettiði için...

Baþarýsýzlýklarý sevdim...
Baþarýya giden yolu gösterdikleri için...

Geceleri sevdim...
Tüm günümü nasýl geçirdiðimi deðerlendirme olanaðý verdiði için...

Ýnsanlarýn sorunlarýný dinlemeyi sevdim...
Yaþamýn gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacaðýmý bildiðim için...


Duyulan eksiklikleri sevdim...
Her þey (Bilinmeyen)e sahip olmanýn, insaný ne kadar mutsuz ettiðini bildiðim için...


Sabahýn erkenn saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim...
Bana bugün de yaþama olanaðý verildiðini gördüðüm için...

Buzlu yollarda yürümeyi sevdim...
Yaþamda da atýlan yanlýþ bir adýmýn, insana ne denli acý vereceðini anýmsattýðý için...

Uzaklýklarý sevdim...
Özlemlerin Duygularý pekiþtirdiðini bildiðim için...

Yaþamýn renklerini sevdim...
Yaþanýlan tüm Duygularý tablolara döktüðü için...

Bir þeylere inanmanýn mutluluðunu sevdim...
Kendimi iyi duyumsadýðýmda, yanýmda olacak insanlarýn varlýðýný bildiðim için...

Her ne olursa olsun bir þeyin bittiði için üzülmek yerine yaþandýðý için sevinmeyi sevdim... Üzüntülere liman olursak, mutluluðun baþka yerlere demir atacaðýný bildiðim için...

Sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanlarý sevdim...
Sevme ve sevilmenin sahtelikten deðil, doðallýktan geldiðini bildikleri için...

Dostlarýmla geçirdiðim zamanlarý sevdim...
Ýçten bir sohbetin, tüm aðrýlara iyi geldiðini bildiðim için...

Ve sevdiklerimin ellerini tutmayý sevdim...
Avucumun içine býraktýðým yüreðime dokunduklarý için...

ÖZDEMÝR ASAF

[Mustafa KANAL]

Hikaye uzun biraz ama okumanýzý rica edeceðim asla ve asla piþman olmayacaksýnýz.


Genç adam iyi bir terziymiþ. Bir dikiþ makinesi ve küçücük bir dükkâný varmýþ. Sabahlara kadar uðraþýp didinir ama pek az para kazanýrmýþ. Çok soðuk bir kýþ gecesi dükkaný kapatýrken elektrik sobasýný açýk unutmuþ ve çýkan yangýn onun felaketi olmuþ. Artýk ne bir iþi varmýþ ne de parasý. Günler boyu iþ aramýþ ama bulamamýþ... Yük taþýmýþ, bulaþýkçýlýk yapmýþ, yine de evinin kirasýný ödeyecek kadar para kazanamamýþ. Sonunda ev sahibinin de sabrý taþýnca, küçük bir bavula sýðan eþyalarýyla sokakta bulmuþ kendini...
Mevsim kýþ, hava ayaz olsa da genç adamýn köþedeki parktan baþka gidecek yeri yokmuþ. Bir sabah iþ arayacak derman bulamamýþ bacaklarýnda. Açlýktan ve soðuktan bitkin bir þekilde bankta otururken, kocaman bir araba yanaþmýþ kaldýrýma. Arka kapýyý açmaya çalýþan þoförü kýzgýnlýkla yana itmiþ arabadan inen yaþlý adam,
"Yalnýz býrakýn beni, parkta dolaþýrsam belki sinirim geçer" diye söylenmiþ.
Zengin bir iþadamý olduðu her halinden belli olan ihtiyar, birkaç adým attýktan sonra bankta titreyen terziyi görmüþ. Terzi, adamýn üzerindeki paltoya bakýyormuþ dikkatle. Birden siniri geçiveren ihtiyar,
"Zavallý adamcaðýz kim bilir nasýl üþüyordur, ona nasýl yardým etsem acaba?" diye düþünmeye baþlamýþ.
Oysa terzinin düþlediði paltonun sýcaklýðý deðilmiþ. O, çok kalýn ve kaliteli bir kumaþtan üretilen bu paltonun sahibine hiç de yakýþmadýðýný ve onun vücuduna uygun þekilde dikilmediðini düþünüyormuþ. Yaþlý iþadam, terzinin yanýna yaklaþýp,
"Ne o evlat, bu ayazda parkta donmuþsun. Ýstersen paltomu sana verebilirim" deyince,
"Hayýr, teþekkür ederim. Ben sadece bu paltonun size göre olmadýðýný düþünüyordum. Kumaþý fazla kalýn ve sizi olduðunuzdan þiþman göstermiþ" diye yanýt vermiþ terzi.
Yaþlý adam bu cevabý alýnca hayli þaþýrmýþ. Çünkü o da üzerindeki paltoya onca para ödediði halde kendisine bir türlü yakýþtýramýyormuþ.
"Soðuktan titrerken nasýl böyle bir þeye dikkat edebiliyorsun?" diye soran yaþlý adam,
"Ben terziyim" yanýtýný alýnca
"Benimle gel, hayat hikayeni yolda anlatýrsýn" diyerek arabaya bindirmiþ bizim terziyi.
Bu karþýlaþma, terzinin hayatýndaki dönüm noktasý olmuþ. Böyle yetenekli bir insanýn iþsiz ve evsiz kalmasýna çok üzülen iyiliksever yaþlý adam, terziye bir dükkan açmasýna yetecek kadar para vermiþ. Bunun karþýlýðýnda tek istediði kendi giysilerini bu genç adamýn dikmesiymiþ. Terzi yeniden bir iþe hem de kendi iþine baþlamanýn heyecanýyla deliler gibi çalýþmaya baþlamýþ. Bu arada yaþlý iþadamý da desteðini esirgemiyor, onu kendi çevresinden zengin kiþilerle tanýþtýrarak yeni sipariþler almasýný saðlýyormuþ. Küçük dükkân önce kocaman bir modaevine dönüþmüþ, sonra da pek çok ünlü marka için üretim yapmaya baþlamýþ. Terzi artýk "ünlü iþadamý" diye anýlýr olmuþ.
Bir gün ihtiyar adam onu ziyarete gitmiþ. Terzi çok büyük bir iþ baðlantýsý yapmak üzere yurt dýþýna gidecekmiþ ve uçaða yetiþmesine az bir zaman varmýþ. Biraz sohbet ettikten sonra yaþlý adam birden fenalaþmýþ, kalp krizi geçiriyormuþ. Hemen bir ambulans çaðýrýlarak hastaneye kaldýrýlmasýný saðlamýþ. Yeni iþadamýmýz ise büyük iþi kaçýrmak istemediði için uçaða yetiþmiþ. Yaþlý adam krizi atlatmýþ ve uzun süre hastanede yatmýþ, bir yandan da sadece bir kez telefon ederek durumunu soran terziyi bekliyormuþ. Fakat terzi daha çok para kazanmak için oradan oraya koþtururken bir türlü yaþlý adamý ziyarete gidememiþ.Aradan o kadar uzun bir süre geçmiþ ki bu sefer de utancýndan yaþlý adamýn kapýsýný çalamaz olmuþ. Bir süre sonra terzinin iþleri yolunda gitmemeye baþlamýþ. Fabrikalarýný kapatmak zorunda kalmýþ ve elinde kala kala yine küçücük bir dükkan kalmýþ. Utana sýkýla yaþlý adama koþmuþ hemen nerede hata yaptýðýný sormak için. Son derece kýrgýn olan ihtiyar yine de onu kabul etmiþ ama anlatacaðý öyküyü dinledikten sonra hemen çýkýp gitmesini istemiþ.
Ve baþlamýþ anlatmaya:
"Bir zamanlar fakir bir oduncu varmýþ. Ormandaki bir kulübede yaþar ve odun keserek hayatýný kazanýrmýþ. Bir gün kulübesinde yangýn çýkmýþ ve bu yangýn bütün ormaný kül etmiþ. O çevrede kimse ona güvenip iþ vermeyince, çýkýnýný alan oduncu, eþeðine binip yola koyulmuþ.
Aðaçlarýn arasýnda yürürken birinin kendisine seslendiðini duymuþ. Baþýný kaldýrýnca konuþanýn bir bülbül olduðunu görmüþ. Bülbül ona
"Senin haline çok üzüldüm, þimdi öyle bir büyü yapacaðým ki eþeðin çok güzel þarký söylemeye baþlayacak, sen de onunla gösteriler yapýp çok para kazanacaksýn" demiþ.
Gerçekten de eþek birbirinden güzel þarkýlar söylemeye baþlamýþ. Oduncu o þehir senin bu kasaba benim dolaþýp eþeðine þarký söyletiyor ve herkes onlarý izlemek için birbiriyle yarýþýyormuþ. Oduncu ve þarký söyleyen eþeði bütün ülkede ünlenmiþler. Bir gün yine bir gösteriye yetiþmek için koþtururlarken, bülbülün yardým isteyen sesini duymuþ oduncu. Bir kedi bülbülü yakalamýþ ve yemek üzereymiþ. Þöyle bir duraklamýþ ama gösteriye gitmemeyi, onca parayý kaçýrmayý gözü yememiþ, arkasýna bakmadan kaçmýþ oradan. Gösteri baþladýðýnda ise eþeði her zamanki gibi güzel þarkýlar söylemek yerine sadece bir eþeðin çýkarabileceði sesleri çýkarmýþ.
Oduncu kendisini þarlatanlýkla suçlayan izleyicilerin elinden canýný zor kurtarmýþ. Ýþte o zaman bülbül ölünce büyünün bozulduðunu anlamýþ. Ben de senin bülbülündüm ve sen beni öldürdün, büyü de o yüzden bozuldu. Keþke güzel giysiler dikerken dostluk ipliðini koparmasaydýn..."
Öyküyü dinleyince hemen çýkýp gitmiþ terzi, çünkü söyleyecek bir sözü yokmuþ..
Dostluk iplerinizi koparmamanýz dileðiyle koparmamanýz dileðiyle.

[M.KÜÇÜK]

Hepside çok güzel,yüreðine saðlýk

[xxhidayet]

Yürek sevdalýsý.. dostça nasihatler kulaðýmýza küpe olsun..
Emeði geçenlere teþekkür ederim..

[Cali]

Torunu, pamuk gibi bembeyaz sakallý, nur yüzlü dedesine merakla soruyor:

'Dedeciðim! Bir insanýn ömrü ne kadar olur?' Dede tatlý bir gülücükle:

'Ezanla namaz arasý kadar yavrucuðum.' deyince torun:

Nasýl yani, peki, dedecim,, ömür bu kadar kýsa mý yani?' Dede:

'Evet yavrum. ömür, ‘Namazsýz ezan’ la, ‘Ezansýz namaz’ arasý kadardýr.' diye cevap verir. Torun yeniden sorar:

'Namazsýz ezan’ ve ‘Ezansýz namaz’ sözlerinden ne kastettiðini anlamadým dedeciðim. Bu ne demek açýklar mýsýn?'
Dede þefkatle ellerinden tuttuðu torununa:

'Bak yavrum, geçenlerde komþumuzun çocuðu doðdu.

O çocuðun kulaðýna ezan okundu hatýrladýn mý?

Evet..

Hah, iþte o ezanýn namazý kýlýndý mý? Kýlýnmadý. O ezan 'Namazsýz ezan'dý.

insan öldüðü zaman da kýlýnan cenaze namazýnýn ezaný yoktur. O da 'Ezansýz namaz'dýr.

Aslýnda o namazýn ezaný insan doðunca okunmuþtu kulaðýna...

'Bak ey insan! Doðdun, ama öleceksin, ömür çabuk biter, hayatýný iyi deðerlendir. Boþa vakit harcama!' ikazýný yapýyordu o ezan. Ýþte yavrum öMüR, EZANLA NAMAZ ARASI KADARDIR.

Sakýn boþa geçirme.. ömrünü dolu dolu yaþa, bir nefes bile boþluk býrakma!