Tövbe Etmek Neden Gerekli?

[müslüm akpek]

"Üstelik emredilen tövbenin, ferdi olarak deðil umumi, toplu olarak yapýlmasý emredilmiþtir ki burasý gözden kaçýrýlmamasý gereken bir husustur. Günahkar ve bozuk bir toplumun, istiðfar etmediði müddetçe kurtuluþa ermesinin de mümkün olmadýðý bu ayetten çýkacak bir diðer neticedir."

- Bunu nerede yazýyor yada kim emrediyor.
- Mustafa saðolasýn emek verip araþtýrmýþsýn bunlarýn hepsi doðru ama atladýðýnýz bir nokta var, duada ve tövbede aracý olan hep Allahýn Resulu yani peygammer efendimiz, keþke hayatta olsaydý da bizim içinde Allaha dua edip tövbemizi ona iletseydi ama peygamber efendimiz hayatta deðil, yazdýklarýndan þu anlam çýkýyor ve en tehlikelisi de bu, zamanýmýzda dualarýmýz ve tövbelerimiz için aracý koyduðunuz bu insanlar ya kendilerini peygammer yerine koyuyor yada sizler bu insanlarý peygammer sanýyorsunuz lütfen bu ayrýntýyý unutmayalým.

[müslüm akpek]

Ayrýca bir þey daha söyleyeyim bu anlatýlanlar dinimizi zora koþuyor, aslýnda müslümanlýk en kolay dindir ve bu konuda ayetler var dini zorlaþtýrmayýn diye, bu kadar yabancý terim ve tövbe için mutlaka bir zat bulmak zorundaymýþýz gibi þeyler insanlarý dinden uzaklaþtýrýyor, adamýn parasý varmý ki menzile gitsin.

[Mustafa Bilici]

bunu nerede yazýyor?
abi yazýnýn altýnda dip not ta belirtilen sahih hadis kitaplarýnda...

Efendimiz (sav)’den baþlayarak gelen silsileye mensup, amil-i alim; tahsil ettiði zahiri ve batini ilimleriyle varis-i Nebi olma sýfatýna hak kazanmýþ; takvaca sadýk, duaca makbul olan bir mürþid-i kamilin þahitliðinde tövbe etmenin neresi yanlýþtýr? Üstelik, sadýk kul da tövbe eden için istiðfarda bulunmakta, tövbenin kabulü içinde Allah’a tazarru ve yakarýþ içindedir.

bu arada tövbe etmek için menzile gitmeye gerek yok abi siz isteyin menzil size gelsin..

[nizipli_mehmet]

abi yazýlanlar iyi hoþ güzelde yaný tamam bunlarý hepýmýzýn yapmasý gerekýr bu dönemde öyle mubarek olarak gorunen kiþilerin adý bý katýpta veya herhangý bý þeyde geçiyormu kendýlerýnýn veyahutda kendi cematýnde bulanan kiþilerin yazdýgý kýtablar hariç sonucta bu ýnsnalarýnda bizden farký mutlaka vardýr onlar belký Allah'a daha yakýndýrlar bunu kýmse bilemez ama sonuçta bunlarýn bence hiç bi kitapta veya dinimize ait bi yerde adý geçmiyor. Bir yerde okumuþtum "her dönemde allah dostu yakýn kiþiler olacaktýr" diye bunun açýk örnekleride vardýr tabýký ve kendýlerýný tamamen dine adamýþlar kiþilerdir mutlaka ama sonuçta bu kadar kiþi gidip onlarýn ellerini eteklerini öpüyorlar ondan medet umuyorlar yok onun su içtiði bardak yok onun bastýðý toprakmýþ gibi daha bir çok þey... Belki kendi anasýna babasýna saygý göstermeyen kiþiler o mubarek olarak gördugunuz kiþilerin önunde boyun eðiyorlar ona saygý gösterýyorlar bunlarý neden kendý anne ve babalarýna yapmýyorlarki ilginç yani ya oradaki kiþilerin beynini yýkýyorlar yada farklý bir olay var... Yanlýþ anlaþýlmasýn ben inançsýz biri deðilim çok þükür inanýyorum ama bunlar bana saçma geliyor...

[Mustafa Bilici]

evet memet o insanlarýn beynini deterjanla yýkýyorlar hepsi bu...

[müslüm akpek]

Efendimiz (sav)’den baþlayarak gelen silsileye mensup, amil-i alim; tahsil ettiði zahiri ve batini ilimleriyle varis-i Nebi olma sýfatýna hak kazanmýþ; takvaca sadýk, duaca makbul olan bir mürþid-i kamilin þahitliðinde tövbe etmenin neresi yanlýþtýr? Üstelik, sadýk kul da tövbe eden için istiðfarda bulunmakta, tövbenin kabulü içinde Allah’a tazarru ve yakarýþ içindedir.

Mustafa yazdýklarýný anlayabilmem için kendime arapça bir sözlük alacaðým, inan yazdýklarýndan hiçbirþey anlamadým, bu kelimelerin türkçe karþýlýðý yokmu.

[fsoyarik]

Müslüm bey demek yakup peygamber hikaye yaþamýþ bunu kitabýnda zikreden Beyazýdý bestami hikaye öylemi sana Þah damarýndan yakýn olan Alhu teala acaba sen ben ne kadar yakýnýz yapma aristo felsefesi ile yaklaþma olaylara lütfen.
Þu size anlattýklarýmý normal bir müslümana anlatsam binlerce kez teþekkür ederdi
niye önemli gece de dua kabul olur *****ý buymuymuþ diye
Hemþerim akýlýn gördügü doðru olsaydý ilerde gördügün karartý eþyanýn hakikatý olurdu amma görüyoruz ki gördügümüz karartý yaklaþtýkça aslýný görüyoruz
demekki akýl gözün gördügüne inanmakla yanlýþ yapýyor beþ duyu en güzel delildir arkadaþým.Sen anladýgýn veya inanmak istedigin inancý tartýþýp ar sor empoze ediyorsun inþallah bir gün karþýlaþýrýz kafanda ne kadar soru varsa sorun
Þunu söyleyecegim kusura bakma ahirette 70 tane büyük karakol var ilki namaz bunlara ya burada inanýrsýnýz ki ben özür dilerim haddim degil inancýnýza karýþmak
yada öbür alemde hikaye dediginin yetmiþ perde size 70 karakol olarak gelirse görürsünüz.okeyyyyyyyyy

[HMERMER]

ALLAH ÝLE KUL ARASINA GÝRMEK NE DEMEK?


Çevremizdeki bazý insanlarýn zaman zaman ‘Bir mürþide baðlanmak gerek, tövbe alýp tasavvuf terbiyesine girmek lazým!..’ diye söze baþladýklarýnda, kendilerine nedense hep ayný karþýlýk verilir:

“Allah ile kul arasýna kimse giremez!..”


Çoðu kimseler bu sözle, tasavvuf yoluna girenlerin Allah ile aralarýna Allah’ýn razý olmadýðý kimseleri koyduðunu, bir mürþide baðlanmakla þirk tehlikesine düþtüklerini, kendilerinin ise böyle bir tehlikeden uzak olduklarýný anlatmaya çalýþýrlar.

Acaba iþin gerçeði böyle mi?

Bu sözün gerçek manasý bilinmezse fitne kaçýnýlmaz olur; zarar verir. Bu zarar imana dokunur, dini zedeler, din kardeþliðini sarsar, kardeþlik ruhunu öldürür.

Allah ile kul arasýna kimse giremez sözü, niyete göre farklý sonuçlar doðurur. Eðer bu söz:

“Ben Allah’a kullukta önümde kimseyi istemem, peygamber, kitap, alim, mürþit tanýmam, istediðim gibi kulluk yaparým, keyfimce ibadet ederim.”

Anlamýnda söyleniyorsa insaný dinden çýkarýr. Daha doðrusu böyle düþünen kimse küfür, isyan ve gaflet içinde kalmýþ demektir. Eðer bu söz:

“Ben Allah’a giden yolda Allah’ýn peygamberi ve kitabý ile yetinirim, onlar ne diyorsa onu yaparým, baþka kimseyi kabul etmem, alimlere bakmam, velilere baðlanmam, mezhepler beni ilgilendirmez, dini kendi anladýðým gibi yaþarým”

Anlamýnda söylenmiþse, söyleyen sorumludur. Bu kiþi inanç esaslarýný zorlamýþ, kendini tehlikeli bir sona doðru sürüklüyor demektir. Çünkü arada alimler olmadan kendi baþýna dinin öðrenilmesi, anlaþýlmasý ve yaþanmasý nasýl mümkün olacak!?

Oysa Kur’an ve Sünnet, hak yolda birlik (cemaat) olmayý, bu beraberliðin baþýndaki imama itaat etmeyi, topluca Allah’ýn ipine sarýlmayý, hep birlikte tövbe etmeyi, bilmediklerimizi alimlere sormayý, takva ve iyilikte yardýmlaþmayý, bunun için Allah’ýn sadýk kullarý ile beraber olmayý açýkça emretmektedir.

Dinin hükmü bu iken, bir mümin hangi delil ve mantýkla, ‘Bana bunlar gerekmez’ diyebilir? Dese bile bunun Allah katýnda ne kýymeti olabilir? Eðer bu söz:

“Allah benim her hâlimi görüyor, biliyor, sözümü iþitiyor, niyazýmý dinliyor. Ben namazda, secdede, zikirde, duada ve tövbede kalbimi Rabbime baðlýyorum. Onun için gönlüme kimseyi koyamam, kimseden bir þey bekleyemem. Benim korkum, sevgim, niyetim, hedefim sadece Allah’týr.”

Anlamýnda söyleniyorsa ne güzel. Ýþin doðrusu da budur, böyle olmasý lazýmdýr.

Zaten bütün peygamberler kalbi dünyadan çekip bu þekilde Allah’a baðlamak için gelmiþlerdir. Onlara vâris olan alimlerin ve kamil mürþitlerin iþi de budur. Buna Allah adamý olmak denir.

Ama ne var ki, kalbin bütün varlýklardan çekilip sadece Yüce Allah’a baðlanmasý kolayca elde edilecek bir nimet deðildir. Bu tam bir hürriyet hâlidir. Arifler o hâli elde etmek için nefisleri ile bir ömür mücadele vermekte ve Allah ile aralarýna giren engelleri yok etmek için mücadele etmektedirler.

Þu halde Allah ile aramýzdaki engeller nedir?

Allah’a gitmek, Allah’a kavuþmak deyince ne anlaþýlmalýdýr?

Bizi ilgilendiren konu budur.

Allah’a gitmek gönül ile olur. Allah’a ulaþmak bir hâldir, sevgidir, aþktýr. Bu kavuþma dýþa doðru deðil, içe doðrudur. Kalýp ile deðil Kalp iledir.

Kalpleriyle manevi engelleri geçenler, nefislerini aþanlar Yüce Mevla’yý bulurlar. Allahu Teala’nýn insana þah damarýndan daha yakýn olduðunu anlarlar. Bu buluþma O’nun razý olduðu amelleri yaparak gerçekleþir.

Bu iþ insanýn nefsi ve keyfine göre deðil, Yüce Allah’ýn çizdiði sýnýrlara göre olur. Bu sýnýrlara din denir.

Bizi Yüce Allah’a götürecek tek din Ýslam’dýr. Ýslam, Kur’an ve Sünnetin çizdiði yoldur. Kur’an, Yüce Rabbine kavuþmak isteyenlere yolu þöyle tarif eder:

“Kim Rabbine kavuþmak istiyorsa salih amel yapsýn ve Rabbine ibadetinde hiç kimseyi ortak etmesin.”

Demek ki Yüce Allah’a gitmek için iman, ihlas ve salih amel lazýmdýr. Allah’a giden yola uyanýk kalple varýlýr, sevgi ile engeller aþýlýr, ihlasla hedef bulunur. Bu yolun baþý ve sonu edepten ibarettir.

Bu yolun en büyük engeli nefis, en azýlý düþmaný þeytan, en sarp yokuþu dünyadýr. Nefis edeple süslenmeden, þeytan sindirilmeden, dünya sevgisi kalpten silinmeden Yüce Allah’a gidilemez.

Buna manevi terbiye ve arýnma denir. Kendisini aþamayan insan, varlýðýn sahibine ulaþamaz. Bir arif þöyle diyor:

Allah’a giden yol iki adýmdýr:

Birinci adýmda nefsine bas...

Ýkinci adýmda Rabbine kavuþursun.