Bir baþka kýþ'a kadar...

[secretgarden]

O gidecek ve sen bakacaksýn. Kimse olmayacak yanýnda, acýný yalnýz yaþayacaksýn

Aþký tek kiþilik yaþamanýn mevsimidir simdi, Bahar da olsa yaz da, kýþ hüküm sürecektir sende.

Buz tutacaksýn…

Herkesin buram buram terlediði güneþli bir günde üþümenin ne demek olduðunu öðreneceksin…


… Tüm renkler, dönüþ tarihinin belli olmadýðý bir yolculuða çýkmýþtýr.

Baktýðýn her þey ya gri, ya siyahtýr. Hayata dair hiçbir þey ilgi alanýna girmez.

Öylece bir kösede, sessizce, gözyaþlarýný içine akýta akýta oturup durursun...

…Ne dostlarýný görmek istersin, ne de söylenecek bir tek sözü bile duymayý.

[ Neden ben? ] diye bin kere soracaksýn kendine.

[ Hak etmedim bunu ] diye hayýflanacaksýn.

Merak etme, her terk edilen hak etmediðini düþünmüþtür.

Hiçbir farkýn yok onlardan; ama sen, terk edildiðini de kabul etmiyorsundur…

…[ Neden gitti? ] sorusu gelecek ardýndan.

Bulduðun yanýtlarý beðenmeyip gidisine bir baþka bahane arayacaksýn.

Hiçbir bahane gerçek nedeni anlatmayacak.

Çünkü aslýnda baþýndan beri gördüðün; ama bir türlü kabullenemediðin o gerçeði bir kez dile getirirsen, zaten buz tutmuþ bedenin, parça parça daðýlacak.

Bunu bildiðin için bahanelerin arkasýna saklanacaksýn…





… Sevmemiþtir seni. Sevmiþse de, senin onu sevdiðin kadar sevmemiþtir.

Suçlayabilir misin onu? Sen sevdin diye sevmelimiydi seni?

Þart mý bu? Deðil elbette; ama gel de bunu yüreðine anlat. Anlatamayacaksýn.

Yürek bunu kabul etmez çünkü. Sen [Seni benim kadar kimse sevemez] diye sayýklarken ya da…

…[Benim kýymetimi bilemedin] diye suçlarken onu, o, senin ne halde olduðunu bilmeden, bilse bile umursamadan,

[ Her seçim bir vazgeçiþtir ve her seçim bir baþlangýçtýr ] sözünü kanýtlarcasýna yeni bir menzile doðru yol almaya baþlamýþtýr bile.

Senin seçiminse kýþ-i yasamaktýr, o zaman yaþayacaksýn.

Hiçbir kýþ, yaþanmadan bitmez. Kýþý atlayýp bahara, ondan sonra da yaza ulaþamazsýn…

…Birçok kez donarak öleceðini düþünerek, gözyaþlarýn buz kristallerine dönüþerek, soðuðun verdiði acýdan nefesin kesilerek, ilik bir rüzgarý sarý sýcak güneþi düþleyerek dibine kadar, titreye titreye yasayacaksýn…

…Sonra bir gün pencereden günesin girdiðini, yanaklarýnda donan gözyaþlarýnýn eridiðini, içindeki titremenin hafiflediðini, renklerin gittikleri yerden döndüðünü, susturduðun tüm dostlarýnýn yeniden konuþmaya baþladýðýný göreceksin…

Bir gülümseme yayýlacak yüzüne, oturduðun o köseden kalkacaksýn ve baharýn kokusunu içine çeke çeke, günesin ve sýcaðýn keyfini çýkaracaksýn…

Bir baþka kýþ’a kadar…



alýntýdýr...

[aþk-ý muhabbet]

Hep gülümsemek, hep baharlarý yaþamak temennisi ile.
Hoþ ve duygulu bir çalýþma.
Paylaþým için teþekkürler.
Sevgiler...

[secretgarden]

[secretgarden]

Kapýda ayrýlýk var..! Onu sen mi çaðýrdýn..?





Oturup yaþadýklarýnýzý ve çevrenizdeki insanlarýn yaþadýklarýný düþününce, ayrýlýðýn hangi þekilde olursa olsun birdenbire geldiðini fark ediyorsunuz. Kimse kollarýný açýp, onu dört gözle beklemiyor. Bunu biraz imgesel bir þeklin içine sokarsak, ortaya bilinen ama görünmeyen bir mizansen çýkabilir. Öyleyse bir deneyelim. Bir kadýn ve bir erkek evde oturmaktadýr. Birden kapý çalar ve adam kadýna seslenirken diyalog baþlar:

-Kapý çalýyor açsana.!
Ne kadar duygusuz bir ses tonu diye düþünerek kapýya doðru yönelir kadýn, insan sesine biraz sevecenlik katar düþüncesiyle. Kapýyý açtýðý andaki serzeniþi birden þaþkýnlýða dönüþür. Ne diyeceðini bilemez bir halde sevgilisine seslenir:

-Kapýda ayrýlýk var..! Onu sen mi çaðýrdýn..?

Adam ne diyeceðini bilemez birden ve kekeler gibi çýkar kelimeler aðzýndan.
-Þeyy, bir gün yolda karþýlaþmýþtýk. Ben de bir ara uðra,
konuþuruz demiþtim. Bu kadar çabuk geleceðini bilmiyordum.
Bana niye söylemedin? Bu evde ben de yaþýyorum, benim
de bilmem gerekmez miydi..?
-Nasýl olsa geleceðini sen de biliyordun. Ha bugün ha yarýn,
ne fark eder.. gelmesi yakýndý..
-Hayýr, bilmiyordum..Bilmek ayrý, konuþmak ve buna karar
vermek ayrý. Þimdi onu nasýl içeri alýrým? Her taraf
darmadaðýnýk, ortalýðý toparlamadým. Üstelik þu an onu
misafir edecek yerim yok..!
-Þu an bunu tartýþmamýz doðru deðil, kapýda bir misafirimiz
var.
-O senin misafirin, benim içinse davetsiz bir misafir. Neden
bunu hiç konuþmadýn benimle? Bir sorun vardý da neden
paylaþmadýn..?

Kapýda bekleyen ayrýlýk iyice tedirgin olmuþtur. Böyle sahnelere fazlasýyla alýþkýndýr ama yine de kötü olmuþtur iþte. Onu çaðýran adama döner ve son noktayý koyacak sözü söyler..

-Sen daha sevgilinle bile konuþamýyorsun, konuþmamýþsýn,
kaldý ki benimle nasýl konuþacaksýn? Beni etkilemez böyle
duygusal sahneler, iþimi yapar giderim. Ama bir daha beni
çaðýrdýðýnda bundan sevgilinin de haberi olsun.

Bunlarý söyledikten sonra gider. Kadýn ve erkek geri planda kalýr ve aslýnda kadýnýn ortalýðý toparlayamadým dediði, yüreðinin daðýnýklýðýdýr. Birdenbire gelen ayrýlýðý nerede yatýracaðýný bu yüzden bilemez. Bu gibi sahneler her zaman yaþanýr. Roller deðiþir, sahne ve replikler deðiþir ama sonuç hep aynýdýr...çünkü susmak hiçbir zaman bir cevap deðildir. Ve ayrýlýk öyle yüzsüzdür ki; aklýnýzdan geçirseniz dahi, dudaklarýna gülümseyiþini yapýþtýrýr ve hemen gelir. Ortalýðý toparlamaya fýrsat dahi bulamazsýnýz

alýntýdýr...

[müslüm akpek]

Secret yine melankolik olmuþsun hayýrdýr.

[secretgarden]

Secret yine melankolik olmuþsun hayýrdýr.

yok sadece hosuma gittiði için yazdým benle alakalý bi durum yok valla ))))))

[nizipli_mehmet]

daha öncede okumustum bu yazýlarý farklý bý sýtede çok guzeldý orada resýmlerle goruntu eklemýslerdý...

[secretgarden]

Mutluluðun Yerini Biliyormusunuz?

Ýnsanoðlu mutluluðu hep hor kullanýyormuþ...
Hep þikayetçi hep býkkýnmýþ...

Birgün melekler mutluluðu saklamaya karar vermiþler...
Saklayalým, zor bulsunlar...
Zor bulduklarý için belki kýymetini bilirler diyerek baþlamýþlar tartýþmaya...

Sorun büyükmüþ...

Mutluluðu saklamak kolay deðilmiþ çünkü...

Kimisi:
'' Everest'in tepesine saklayalým'' demiþ, kimisi:
'' Atlas Okyanusu'nun dibine'' demiþ.
Tac Mahal'in kubbesi, Mekke sokaklarý, Ýtalyan sofrasý...
Bir hastanenin yenidoðan odasý, dondurma külahý, þarap þiþesi..
Sigara paketi, lale bahçesi...
Pek çok yer düþünmüþler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiþ...
Derken meleklerden biri:


'' ÝÇLERÝNE SAKLAYALIM '' demiþ...
'' Kimsenin aklýna gelmez içine bakmak!!!''
Ýþte o gün bugündür mutluluk insanýn kendi içinde saklýymýþ...
Hiçbir mutluluk kolay gelmiyor.Kolay kolay gülmüyor insanýn yüzü...
Emekte ve insanýn içinde saklý mutluluk...
Ne baþkasýnýn ekmeðinde, ne baþkasýnýn evinde, ne de baþka bir þeyde...

[secretgarden]

Hep gülümsemek, hep baharlarý yaþamak temennisi ile.
Hoþ ve duygulu bir çalýþma.
Paylaþým için teþekkürler.
Sevgiler...

evet hep baharlarý yasamak temennisi ile...

[aþk-ý muhabbet]

Çok doðru mutluluk insanýn kendi içinde...
Onu açýða çýkardýkça, paylaþýma açtýkça büyür ve katlanýr bir çýð misali.
Sevgiler...

[secretgarden]

Çok doðru mutluluk insanýn kendi içinde...
Onu açýða çýkardýkça, paylaþýma açtýkça büyür ve katlanýr bir çýð misali.
Sevgiler...

haklýsýnýz yine herzamanki gibi...