Zeynep sokaða çýktý. Arkadaþlarý güzel güzel oynuyorlardý. O da onlarla oynamak istedi. Hava çok güzeldi. Güneþ gökyüzünde parlýyordu. Kuþlar cývýl cývýl ötüþüyor, kelebekler oradan oraya uçuþuyordu. Zeynep çok mutluydu. Allah çok güzel bir gün vermiþti. Arkadaþlarýnýn yanýna gitti, oynamak istediðini söyledi. Ama oyun çoktan baþlamýþtý. Zeynep’i almadýlar aralarýna. Bununla kalmadýlar; ondan uzaklaþtýlar ve oyunlarýna devam ettiler. Zeynep’in mutluluðu bir anda sönüverdi. Çok üzüldü. Ondan uzaklaþmalarý ne kadar da kötüydü. O üzüntüyle eve geldi. Küçük omuzlarý sanki dünyanýn yükünü yüklenmiþ gibi çökmüþtü. Hava ona o kadar soðuk geliyordu ki... Fýrtýna koptu kopacak gibiydi. Gözyaþlarý gözlerinin kenarýna geldi, durdu. Annesi onu severek içeri aldý. Kucakladý. Anlatmasýný bekledi. Zeynep annesinin kucaðýnda bir süre öylece kaldý. Gözyaþlarý bir anda dökülmeye baþladý, yanaklarýndan süzüldü. Annesi daha sýký sarýldý Zeynep’e; þefkatle sarýp sarmaladý.
Zeynep’in gözyaþlarý durulunca, olanlarý bir bir anlattý annesine. Bir taraftan gözyaþlarýný siliyor, bir taraftan soruyordu: “Neden almadýlar beni aralarýna? Neden arkalarýný döndüler?”
Annesi onu teselli etmek istedi. “Biliyor musun Zeynep, her þeyi bize dost eden Allah’týr. Her þeyin yüzünü bize tanýdýk eyler bize. Arkadaþlarýna seni sevdiren, sana arkadaþlarýný sevdiren de O’dur. Ama bazen bir þeyler ters gider. Arkadaþlarýmýz bazen bizden yüz çevirirler. Bizden uzaklaþabilirler. Bazen de biz onlarý istemeden kýrabiliriz, üzebiliriz. Ama Rabb’imiz bizi hiç býrakmaz; her zaman O’nun “yüzü” bize dönüktür. Bizi hiç terk etmez; kýrýlmaz da bize. Sen hiç merak etme, arkadaþlarýný yine sana döndürecektir. Belki de sana yeni arkadaþlar gönderecektir. Bak bizi nasýl teselli ediyor Rabb’imiz: “Sana yüz çevirip giderlerse, de ki, ‘Allah ne güzel vekildir.’ Yani bizi terk edebilecek her þeyin yerine Rabbimiz vardýr. Herkes bizi terk etse de O (cc) terk etmez. Yanýmýzda kimsecikler kalmasa da O (cc) hep yanýmýzdadýr, yakýnýmýzdadýr.”
Zeynep biraz teselli olmuþ gibiydi. “Hadi, dua edelim!” dedi annesi. “Allah sana ve senin gibi yalnýz kalan çocuklarý arkadaþlarýný yine göndersin diye.”
Annesinin gözlerinin içine baktý. Yüzündeki sýmsýcak tebessüm Zeynep’in de içini ýsýttý. “Ne güzel! Ýyi ki Rabb’imiz var!” dedi.