Bir anýma bakar her þey. Her þey bitebilir, fiþi çekebilir, sahneden inebilirim. Ýstersem yapabilirim. Ýstediðim çok þey var yapamadýðým... Ýstersem yapabilirim, biliyorum... Kalmak da elimde, gitmek de. Ben hep kalýyorum, öylece kalakalýyorum... Kendimle, saçma sapan bu düzenle, bana biçilmiþ rollerle tepiþiyorum. Kendim seçtim hepsini, suçluyum, þimdi vazgeçebilir miyim? Ýtirazý olan varsa konuþmasýn, sonsuza kadar sussun! Bende yýkýk dökük bir þeyler. Dudaklarým yayýlýyor iki yana. Sizin oralarda ne diyorlar buna? Gülümseme mi? Hah! Ýþte ondan var 24 saat dudaklarýmda. Ya içimi soran? Yok! Sorsa da benim cevap vermeye takatim yok!
KÝMSE KARIÞMASIN!
Ooooo bende artýk neler neler yok! Umut... Sevinç... Aþk... Mutluluk... Sahici bir þeyler arýyorum, o da yok! Ýnanmayý çok istedim somut bir þeylere, birilerine. Gel gör ki eksildim, kýrýldým, parçalarýmý kaybettim. Hepsi mi fos çýkar! Hepsi mi yarý yolda býrakýr adamý. Valla ben o depresiflerden deðildim, sonradan oldum. Bu yazý bana ait, bu yazý benden, bu yazý kalbimden... Kimse karýþmasýn, telefonlarým çalmasýn, bu yazý içimden. Sevilmeye ölesiye ihtiyacým var. Ya sevmeye halim? Yok! Bir dolu sözüm var. Sözüm ona, kurallarým var. Hepsi yalan. Sýðýnacak bir kucak, benim için çarpan bir kalp tüm ihtiyacým. Her gece karþýma dizilmiþ sýrýtýyor piþmanlýklarým. Özledim, çok özledim de bulamýyorum neyi özledim... O kadar uzakta ki her þey, o kadar giremiyor ki içime, o kadar kopuk ki, neyi özlediðimi bile unuttum. Bu dünyanýn prensiplerinden, tükenmez iþtahýndan, samimiyetsizliðinden býktým. Olmadý... Ben kaldým, o kalmadý. O tüm sahteliklerini, numaralarýný, acýlarýný, kanýrtmalarýný bana býraktý. Hepsi üstüme yapýþtý, çýkaramýyorum. Bu kokuþmuþluðun içinde sadece tek cevap vardý aradýðým. Ben ondan çoktan gitmiþtim... Ama bilmeliydim sevdi mi? Ne saflýk ama... Buralarda kimse kimseyi sevmez ki! Sýcak bir gülümsemeye, etli bir 'Seni Seviyorum'a, tavdým oysa... Korkarým ben bu sahteliklere az kaldým. Güzel bir yüz ve vücuttan daha fazlasýyým... Anlatamadým. kalbime giren insanlar gerçekten kalbime giremediler bir an bile... Tenime dokunanlar gerçekten dokunamadýlar. Kimse isteyerek silmedi gözyaþlarýmý. Kimse egosunu okþamak için deðil de, özlediði için yana yakýla çalmadý kapýmý. Benim böyle olmamam gerekirdi deðil mi? Hayatýn bu kadar zalim olmamasý... Bir telefon yok beklediðim. Bir ses çýkmýyor duymak istediðim. SMS'lerle sýnýrlandýrýlmýþ aþklarýmýz. Anlýk zevklere satýlmýþ duygularýmýz. Farkýnda mýyýz? Kovala, kovala, amaçsýzca savrul oradan oraya. Bu muyuz ya? Bu mu küçükken özendiðim þey? Bu muydu beni bekleyen? Böyle olmamam gerekirdi... Kocaman hayallerim vardý. Yüreðimde bitmeyeceðini sandýðým sevgiler... Þimdi o kýz kaçýyor her þeyden, herkesten... Aldatýlmaktan ve kandýrýlmaktan yorgunum. Özledim çok özledim eski günleri. Yýpranmamýþ duygularýmý, saflýðýmý, korkusuzluðumu özledim. Herkesi güldürmekten sýkýldým. Çözüm üretmekten daraldým. Benimkisi bozuk pil misali fiþe taksan da þarj olmuyor artýk. Milletin dini yalan olmuþ. Uzaylý istilasýný beklemeye gerek yok; dünyanýn sonu zaten gelmiþ. Kötülük dört bir yanýmýzý sarmýþ. Ben bu dünyaya çocuk doðurur muyum anne? Sýzlýyorum, inanmak istiyorum anne..
alýntýdr...