Haberin Var mý? Anne !
Biliyor musun anne?
Sen aramýzdan ayrýldýktan sonra ne çok deðiþiklik oldu, tatlý yuvamýzda.
Beþiðimi salladýðýn,
’Ben ölürsem sana ne olacak?’ diye aðladýðýn, bahçesinde kaç defa düþüp de bacaðýmý incittiðim çiçeklerini suladýðým,kuþlara yem verdiðim o çardaklý evimizi sattýk. Ve ardýndan Pamuk Dedemin içinde yaþadýðý ilk güldüðüm ve ilk aðladýðým yer her sokaðýnda bir hatýram olan deresinde yüzdüðüm,balýklarýyla oynaþtýðým gecelerinde masal dinlediðim bahçelerinden meyvelerini yediðim köyümüzü terk ettik.
Babam yasýný fazla tutmadý,anne yeþil gözlü,genç bir kadýn geldi evimize Yeni annemmiþ güya,babamýn dediðine göre.
Ýnsanýn bir annesi olur,deðil mi,anne?
Yalnýzlýk....
Sadece mezarda olmazmýþ,anne...
Bir görsen ben þimdi neler yapýyorum.
Banyomu bile kendim yapýyorum
Gözüme sabun kaçýyor bazen ama,
Kýzýyorlar diye aðlayamýyorum.
Elbiselerimi kendim giyiyor,
Düðmelerimi dikiyorum bazen ,
Senin öðrettiðin dualarý çoktan unuttum,anne. Artýk dualarýmý göz
yaþlarýmla yapýyorum.
En çok ne istiyorum Allah’tan biliyor musun,anne?
Büyümek! Yasamadan çocukluðumu.
Söyle güçlü kollarým olsun istiyorum
Bir de minnacýk bir evim.
Parmaklarýmýn üzerine basmadan yürüyebileceðim, Titremeden
Konuþacaðým,
Korkusuz gülebileceðim Bir evim.
Mezarýndan kalkýp gelsen babamý tanýyamazdýn,anne Ýs dönüþü akþamlarý öpmez oldu gözlerimden.
Söz verdiði o bisikleti bile almadý,sen ölünce.
Sünnet düðünü de yapmadý babam,
Ersin’in düðününde oluverdim sessizce
Kol saatim iþte o günden hediye
Simdi ne mi yapýyorum,anne?
Yatýlý sýnavýný kazandým, parasýz okuyorum.
Umutla bakýyorum artýk yarýnlara
Ve büyük bir adam olduðumda,anne
Ýlk maaþýmla bisiklet alacaðým bir öksüze.
ALINTIDIR.