güzel yazýlar:)

[secretgarden]

ÖNYARGILAR

Uzaklarda bir köyde, kocasý, çocuðu doðmadan ölmüþ, tek baþýna yaþayan hamile bir kadýn vardý. Kadýn, kendisine arkadaþ olmasý için daðda yaralý olarak bulduðu bir gelinciði evinde beslemeye baþladý.
Gelincik kadýnýn yanýndan bir an bile ayrýlmazdý. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaþmýþtý.
Birkaç ay sonra kadýnýn çocuðu doðdu. Tek baþýna tüm zorluklara göðüz germek ve yavrusuna bakmak oldukça zordu.
Günler geçti. Kadýn bir gün birkaç dakikalýðýna da olsa evden ayrýlmak ve yavrusunu evde býrakmak zorunda kaldý. Gelincikle bebek evde yalnýz kalmýþlardý. Aradan biraz zaman geçti ve anne eve geldi. Gelinciði ve kanlý aðzýný gördü. Anne çýldýrmýþçasýna gelinciðe saldýrdý ve oracýkta öldürdü hayvaný. Tam o sýrada içerdeki odadan bir bebek sesi duyuldu. Anne odaya yöneldi Ve odada beþiði, beþiðin içindeki bebeði ve bebeðin yanýnda duran parçalanmýþ yýlaný gördü.

[secretgarden]

O OLMAZSA YAÞAYAMAM

O olmazsa yaþayamam
O olmazsa yaþayamam." demeyeceksin.
Demeyeceksin iþte.
Yaþarsýn çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela.
O daha az severse kýrýlýrsýn.
Ve zaten genellikle O daha az sever seni,
Senin O'nu sevdiðinden.
Çok sevmezsen, çok acýmazsýn.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsýn hem.
Çalýþtýðýn binayý, masaný, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayaðýný bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin deðillermiþ gibi davranacaksýn.
Hem hiçbir þeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsýn.
Onlarsýz da yaþayabilirmiþsin gibi davranacaksýn.
Çok eþyan olmayacak mesela evinde.
Paldýr küldür yürüyebileceksin.
Ýlle de bir þeyleri sahipleneceksen,
Çatýlarýn gökyüzüyle birleþtiði yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneþi, ayý, yýldýzlarý...
Mesela kuzey yýldýzý, senin yýldýzýn olacak.
"O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasýný istiyorsan bir Þeylerin...
Mesela gökkuþaðý senin olacak.
Ýlle de bir þeye ait olacaksan, renklere ait olacaksýn.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksýn.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaþayacaksýn.
Hem her an avuçlarýndan kayýp gidecekmiþ gibi,
Hem de hep senin kalacakmýþ gibi hayat.
Ýliþik yaþayacaksýn.
Ucundan tutarak...

Can YÜCEL

[secretgarden]

Hani eski zaman masallarý anlatýr...


Hüznümü huzura dolarsýn..




Annem sen benim yanýma kalansýn..



Hani bir biblon vardý kýrdýðým..


Üstüne ne kýrgýnlýklar yaþadýn.



Ama bil ki bende parçalandým..



Annem ben senin yanýnda kalaným..



Annem sen üzülme..




Uzayan sohbet gecelerinde..



Rolleri unutup dost oluruz.




Bizi baðlayan bu kan deðil yalnýz..


Annem biz birbirimize kalanýz..





Ben kararlý uçarken yolumda
sen çatýk kaþlarýn altýnda
katýksýz sevgiyle bakarsýn
Annem sen benim yanýmda kalansýn



Annem annem sen üzülme...




Ben hala senin dizlerinde...

http://video.eksenim.mynet.com/yel_i...Anneme/127243/

[secretgarden]

Sonsuz bir karanlýðýn içinden doðdum. Iþýðý gördüm, korktum. Aðladým.
Zamanla ýþýkta yaþamayý öðrendim. Karanlýðý gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlýða uðurladým sevdiklerimi...
Aðladým.
* * *
Yaþamayý öðrendim.
Doðumun, hayatýn bitmeye baþladýðý an olduðunu; aradaki bölümün, ölümden çalýnan zamanlar olduðunu öðrendim.
* * *
Zamaný öðrendim.
Yarýþtým onunla...
Zamanla yarýþýlmayacaðýný, zamanla barýþýlacaðýný, zamanla öðrendim...
* * *
Ýnsaný öðrendim.
Sonra insanlarýn içinde iyiler ve kötüler olduðunu...
Sonra da her insanýn içinde iyilik ve kötülük bulunduðunu öðrendim.
* * *
Sevmeyi öðrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalýcý olduðunu, sevginin güvenin saðlam zemini üzerine kurulduðunu öðrendim.
* * *
Ýnsan tenini öðrendim.
Sonra tenin altýnda bir ruh bulunduðunu...
Sonra da ruhun aslýnda tenin üstünde olduðunu öðrendim.
* * *
Evreni öðrendim.
Sonra evreni aydýnlatmanýn yollarýný öðrendim.
Sonunda evreni aydýnlatabilmek için önce çevreni aydýnlatabilmek gerektiðini öðrendim.
* * *
Ekmeði öðrendim.
Sonra barýþ için ekmeðin bolca üretilmesi gerektiðini...
Sonra da ekmeði hakça üleþmenin, bolca üretmek kadar önemli olduðunu öðrendim.
* * *
Okumayý öðrendim.
Kendime yazýyý öðrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazý, kendimi öðretti bana...
* * *
Gitmeyi öðrendim.
Sonra dayanamayýp dönmeyi...
Daha da sonra kendime raðmen gitmeyi...
* * *
Dünyaya tek baþýna meydan okumayý öðrendim genç yaþta...
Sonra kalabalýklarla birlikte yürümek gerektiði fikrine vardým.
Sonra da asýl yürüyüþün kalabalýklara karþý olmasý gerektiðine aydým.
* * *
Düþünmeyi öðrendim.
Sonra kalýplar içinde düþünmeyi öðrendim.
Sonra saðlýklý düþünmenin kalýplarý yýkarak düþünmek olduðunu öðrendim.
* * *
Namusun önemini öðrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduðunu; gerçek namusun, günah elinin altýndayken, günaha el sürmemek olduðunu öðrendim.
* * *
Gerçeði öðrendim bir gün...
Ve gerçeðin acý olduðunu...
Sonra dozunda acýnýn, yemeðe olduðu kadar hayata da lezzet kattýðýný öðrendim.
* * *
Her canlýnýn ölümü tadacaðýný, ama sadece bazýlarýnýn hayatý tadacaðýný öðrendim...
alýntýdýr..

[secretgarden]

> > *Biz çocukken, tepesinde bir dantela örtüyle baþköþede
> > duran yeþil ýþýklý
> > ahþap radyomuzdan, hüzzam makamýnda ayrýlýk
> > þarkýlarý yayýlýrdý salona:
> > 'Ayrýlýk, ümitlerin ötesinde bir þehir'di o
> > zamanlar;
> > '...ne bir kuþ, ne bir haber, ne de bir selam
> > gelir'di.
> > 'Yaman kelime'ydi ayrýlýk; 'benzetmek azdý
> > ölüme'...
> > Ve her kim uðrarsa bu zulme, 'gündüzü olurdu
> > gece...'
> > Selahaddin Pýnar'ýn tamburu 'Ayrýlýk yarý
> > ölmekmiþ/ o bir alevden gömlekmiþ'
> > diye inler ve sorardý:
> > 'Ey sevgili sen nerdesin/ nerdesin ey sevgili?'
> > 'Çerað' nedir bilmezdik; ama Sevim Tanürek,
> > 'Alev alev çeraðýz biz/ Ayrýlsak
> > da beraberiz' deyince bir yangýn fitili tutuþurdu
> > yüreðimizde...
> > Sonra Zeki Müren çaðlardý, tane tane söyleyerek:
> > 'Ayný bedende can gibiyiz/ cana can veren kan gibiyiz/
> > Yanýp da bitmez kül gibiyiz/ biz ayrýlamayýz/
> > Eller ayýrsa bile/ yollar ayýrsa bile/ biz
> > ayrýlamayýz.'
> > * * *
> > Büyüdük; o 'çerað' da içimizde büyüdü alev
> > alev...
> > Sevdalandýk... ayrýldýk... yandýk.
> > Ayrýlýkla ölümü, biz de Abdürrahim Karakoç'un
> > 'Mihriban'ýyla kýyasladýk:
> > 'Ayrýlýktan zor belleme ölümü/ Görmeyince
> > sezilmiyor Mihriban...'
> > Timur Selçuk, 'Ayrýlanlar için' deðil, bizim
> > için çalýyordu:
> > 'Ne kadar acý olsa / ne kadar güç olsa/ Her þeyi,
> > evet her þeyi
> > unutmalý'ydýk.
> > 'Kalýrsa içimizde bir derin sýzý kalýr'dý.
> > * * *
> > Derken vuslat kolaylaþtýkça; basitleþti ayrýlmalar
> > da...
> > Kocamaya bir yastýk yetmez oldu.
> > Sönenin son ateþiyle yakýlan sigaralar gibi; ayrý
> > düþülen yavuklunun
> > hasreti, yeni bir aþkýn kollarýnda giderildi.
> > Ve günün birinde Ajda Pekkan, 'baþý yukarda meydan
> > okuyarak hayata',
> > ayrýlýklarýn üzerindeki o kýrýk yeniklik duygusunu
> > silip attý:
> > 'Arkaný dön ve çýk istenmiyorsun artýk' diye
> > kovaladý eski sevgiliyi:
> > 'Bir zamanlar sen de bana acýmadýn/ yalnýz kaldým/
> > Yýkýlmadým ayaktayým.'
> > * * *
> > Herkes bu çýkýþý bekliyordu sanki...
> > 'Ümitlerin ötesindeki o þehir' bir anda tarumar
> > oldu.
> > Bir baktýk ki 20. yüzyýlla birlikte, ayrýlan yollarda
> > söylenen þarkýlar da
> > deðiþmiþ, herkese bir güven gelmiþ.
> > 'Aþk dediðin geliyor, geçiyor' diyen Hande
> > Yener, ayrýlýðýn onuncu gününde
> > eski sevgilisine 'Yalnýz deðilim,
> > sýkýlmýyorum' mesajý göndermiþ.
> > Nazan Öncel, bir vedalaþmayý 'Jetonu mu yoktu,
> > aramadý gitti/ velhasýl
> > bitti' diye özetlemiþ.
> > Sonra jeton da tarih oldu.
> > Ayrýlýk acýsýnýn ilacý bulundu.
> > Demet Akalýn bir yýl önce 'seve seve'
> > ayrýldýðý sevgilisiyle 'Ýsim neydi
> > çýkaramadým/ adýn neydi hatýrlamadým' diye kafa
> > buldu.
> > Þimdilerde dillerde gezen bir yaz þarkýsýnda
> > ayrýlýklara iyi gelecek formülü
> > açýklýyor:
> > 'Hemen yeni bir aþk bulunur, yerin çabuk doldurulur/
> > Sevgilimi koluma
> > takarým/ Bebek'te üç beþ tur atarým/ Olmadý bi de
> > sinema yaparým/ gördüðün
> > gibi çok unutkaným.'
> > * * *
> > Dedim ya, ayrýlýðýn eski tadý yok.
> > Þarkýlardan belli...
> > CAN DÜNDAR

[secretgarden]

Ýnsanýn ne yapabileceðini bilemediði o çaresiz zamanlar...Ya da çok þey yapmak isteyip de yapamadýðý...Bazen alýp baþýmý gitmek gelir uzaklara.Yanýma sadece kendimi alarak,býrakýp cam kýrýklarýný hayatýmýn...Gitmek uzaklara...Beni tanýmayan ve benimde tanýmadýðým,aslýnda kaçtýklarýmdan pek de farký olmayacak olan insanlar...Farklý bir iklim ve farklý bir coðrafyada buram buram solurken havayý...Kafamý kaldýrýp da baktýðýmda yüzümdeki 'ben nerdeyim'þaþkýnlýðý ya da mutluluðu...Ya bir boþluk,ya da özgürlük?Ve bir gel-git daha yüreðimin okyonusunda...
Hayatýmýn sýradan geçtiðini düþündüðüm an...Artýk neyi yapýp neyi yapmayacaðýmý bildiðim an...Ýþte bu seferde yaptýklarýn uzaklaþtýrmak istiyor seni.
Ýþte en güzel karar.Yeni bir sayfa...Hiç karalanmamýþ...Baþtan yazmak istiyorum herþeyi.
Ama,ne silgiyi veren var...Ne de kalemi...

[secretgarden]

Ýnsanoðlu birgün;

Virgülü kaybetti, söyledikeri birbirine karýþtý...
Noktayý kaybetti, düþünceleri uzayýp gitti, ayýramadý onlarý...
Ünlem iþaretini kaybetti birgün de, sevincini, öfkesini, bütün duygularýný
yitirdi...
Soru iþaretini kaybetti baþka gün, soru sormayý unuttu, herþeyi olduðu gibi
kabul eder oldu...
iki noktayý kaybetti bir baþka gün, hiçbir açýklama yapamadý.
Hayatýnýn sonuna geldiðinde elinde sadece týrnak iþareti kalmýþtý...

" içinde de baþkalarýnýn düþünceleri vardý yalnýzca."

[secretgarden]

Yüzyýl önce Papa bütün Yahudilerin Roma'yý terk etmeleri gerektiðine karar verir.
Doðal olarak Yahudi toplumundan büyük bir tepki gelir.
Bunun üzerine, Papa ile Yahudi toplumundan önde gelen birisiyle karþýlýklý dini bir müzakere yapmalarýný önerir. Yahudiler kazanýrsa kalacaklar, Papa kazanýrsa gidecekler.
Yahudiler çaresiz kabul eder ve temsilci olarak Moiz'i seçerler.
Ancak Moiz'in Papa ile ayný dili konuþamamasý nedeniyle müzakere de konuþmak yerine sadece iþaret dilinin
kullanýlmasýný teklif ederler ; Papa kabul eder.
Müzakere günü geldiðinde iki taraf karþýlýklý yerlerini alýrlar ve karþýlýklý olarak bir süre bakýþtýktan sonra
Papa elini kaldýrarak 3 parmaðýný gösterir. Buna karþýlýk Moiz tek parmaðýný kaldýrýr.
Papa parmaklarýný sallayarak baþýnýn etrafýnda çevirir. Moiz ise parmaðýyla yeri iþaret ederek oturduðu yeri gösterir.
Papa yanýndaki çantadan bir parça ekmek ve þarap çýkartýnca Moiz de bir elma çýkartýr. Bunun üzerine Papa ayaða kalkarak "Ben pes ediyorum, Yahudiler kalabilirler" der. Müzakere sonrasýnda Papa'nýn etrafýna toplanan
kardinaller Papa'ya ne olduðunu sorduklarýnda Papa; Ben önce 3 parmaðýmý gösterip Kutsal Üçlüyü iþaret ettim. Buna karþýlýk o bana tek parmaðýný gösterip her iki dinin de tek Tanrý'yý tanýdýðýný söyledi.
Ben parmaklarýmý sallayýp baþýmýn etrafýnda çevirerek Tanrý'nýn bizim etrafýmýzda olduðunu
gösterdiðimde o da oturduðu yeri iþaret ederek Tanrý'nýn onlarýn durduðu yerde de olduðunu iþaret etti.
Ben kutsal ekmek ve þarap çýkartýp Tanrý'nýn bizim günahlarýmýzý baðýþladýðýný göstermek istediðim zaman da hemen bir elma çýkartýp bana ilk günahý hatýrlattý. Adamýn her þeye bir cevabý var. Ne yapabilirdim ki?"

Ayný sýrada Yahudi cemaati de Moiz'in etrafýný sarmýþ
ona nasýl baþardýðýný soruyorlardý Moiz; " Önce bana 3 parmaðýný gösterip 3 gün içinde burayý terk etmemizi istedi. Ben de ona bir tekimizin bile ayrýlmayacaðýmýzý söyledim.
Sonra bütün þehrin Yahudilerden temizleneceðini söyledi. Ben de, hiç bir yere gitmeyip olduðumuz yerde kalacaðýmýzý söyledim" "Sonra ne oldu?" diye kalabalýk heyecanla sormuþ.
"Valla,sonrasýný
ben de pek anlamadým. Adam biraz hiddetlendi ve öðle yemeðini çýkarttý. Bunun üzerine ben de benimkini çýkarttým. Hepsi bu!..

[secretgarden]

Önce evlendiðimizde hayatýn daha iyi olacaðýna inandýrýrýz kendimizi. Evlendikten sonra, bir çocuðumuz doðduktan hatta ardýndan bir tane daha olduktan sonra hayatýn daha iyi olacaðýna inandýrýrýz kendimizi. Sonra çocuklar yeterince büyük olmadýklarý için kýzar, onlar büyüyünce daha mutlu olacaðýmýza inanýrýz. Bundan sonra, ergenlik dönemlerinde çocuklarla uðraþmamýz gerektiði için öfkeleniriz. Kendimize, çocuklarýmýz bu dönemden çýkýnca daha mutlu olacaðýmýzý, yeni bir araba alýnca, güzel bir tatile çýkýnca, emekli olunca, yaþantýmýzýn dört dörtlük olacaðýný söyleriz. Gerçek ise þu andan daha iyi bir zaman olmadýðýdýr.
Eger þimdi deðil ise ne zaman?...Hayatýnýz her zaman mücadelelerle dolu olacaktýr. En iyisi bunu kabul edip her ne olursa olsun mutlu olmaya karar vermektir.

En sevdiðim sözlerden biri Alfred D. Souza' ya aittir.

Der ki;

"Uzun zamandan beridir hayatýn gerçek hayatýn baþlamak üzere olduðu izlenimine kapýlmýþtým. Fakat her zaman yolumun üzerinde bir engel, öncelikle eriþilmesi gereken bir þey, bitmemiþ bir iþ, halâ hizmet edilecek zaman, ödenecek bir borç oldu.

Sonra hayat baþlayacaktý. Sonunda anladým ki bu engeller benim hayatýmdý." Bu görüþ açýsý, mutluluða giden bir yol olmadýðýný gösterdi. Mutluluk yoldur, öyleyse sahip olduðunuz her anýn kýymetini bilin ve mutluluðu, vaktinizi harcayacak kadar özel biriyle paylaþtýðýnýz için, ona daha fazla deðer verin.

Unutmayýn, zaman hiç kimse için beklemez.

Öyleyse;

Okulu bitirene kadar,

10 milyar kazanana kadar,

Çocuklarýnýz olana kadar,

Çocuklarýnýz evden ayrýlana kadar, iþe baþlayana kadar,

Evlenene kadar,

Cuma gecesine kadar,

Pazar sabahýna kadar,

Yeni bir araba, ya da ev alana kadar,

Borçlarý ödeyene kadar,

Ýlkbahara kadar,

Yaza kadar,

Sonbahara kadar,

Kýþa kadar,

Maaþ gününe kadar,

Sarkýnýz söylenene kadar,

Emekli olana kadar,

Ölene kadar.....


MUTLU OLMAK ÝÇÝN ÝÇÝNDE BULUNDUÐUNUZ AN' DAN DAHA ÝYÝ BÝR ZAMAN OLDUÐUNA KARAR VERMEK ÝÇÝN BEKLEMEKTEN VAZGEÇÝN. MUTLULUK BÝR VARIÞ DEÐÝL,

BÝR YOLCULUKTUR. " PEK ÇOKLARI MUTLULUÐU ÝNSANDAN DAHA YÜKSEKTE ARARLAR, BAZILARI DA DAHA ALÇAKTA.

OYSA MUTLULUK ÝNSANIN BOYU HÝZASINDADIR. "

--KONFÜÇYÜS--

[secretgarden]

Eflatun'a iki soru sormuþlar:
Birincisi; "Ýnsanoðlunun sizi en çok þaþýrtan davranýþlarý nelerdir?
Eflatun tek tek sýralamýþ:
"Çocukluktan sýkýlýrlar ve büyümek için acele ederler.
Ne var ki çocukluklarýný özlerler.
Para kazanmak için saðlýklarýný yitirirler.
Ama saðlýklarýný geri almak için para öderler.
Yarýndan endiþe ederken bu günü unuturlar.
Dolayýsýyla ne bu günü ne de yarýný yaþarlar.
Hiç ölmeyecekmiþ gibi yaþarlar.
Ancak hiç yaþamamýþ gibi ölürler."
Sýra gelmiþ ikinci soruya;
"Peki sen ne öneriyorsun?"
Bilge yine sýralamýþ:
"Kimseye kendinizi sevdirmeye kalkmayýn.
Yapýlmasý gereken tek þey sadece kendinizi sevilmeye býrakmaktýr.
ÖNEMLÝ OLAN; HAYATTA EN ÇOK ÞEYE SAHÝP
OLMAK DEÐÝL, EN AZ ÞEYE ÝHTÝYAÇ DUYMAKTIR."

[secretgarden]

Bir gün Napolyon düþman askerlerinden kaçarken, bir bakkal dükkânýna girmiþ. Bakkala hemen kendisini saklamasýný emretmiþ.
Bakkal da Napolyon'u müsait bir yere saklayýp, biraz sonra gelen
düþmanlarý da 'Az evvel biri koþarak þu tarafa kaçtý.' diye savuþtur­muþ.
Nihayet biraz sonra Napolyon'un muhafýzlarý yetiþmiþler. Bakkal ömründe bir daha karþýlaþamayacaðý Napolyon'a sormuþ: 'Efendim, af
buyurun ama merak ettim, ölümle bu denli burun buruna gelmek nasýl
bir duygu?'Napolyon birden öfkelenmiþ. 'Sen kim oluyorsun da benimle böyle dalga geçercesine konuþabiliyorsun?'
diye baðýrmýþ. Hemen askerlerine,adamcaðýzý kurþuna dizmelerini emretmiþ.Askerler bakkalýn gözünü baðlayýp, karþýsýna dizilmiþler. Mermiler namlulara sürülmüþ, artýk 'ateþ' emri verilecek... Adamcaðýz
içinden 'Ah, ne yaptýn sen? Þimdi ölüp gideceksin diye düþünürken,
arkadan bir çift el uzanmýþ, gözündeki baðý açmýþ.
Karþýsýnda Napolyon varmýþ. Tek cümleyle cevaplamýþ
Napolyon: 'Ýþte böyle bir duygu!'


YAÞAYARAK ÖÐRENMEK, BEDELÝ EN YÜKSEK ÖÐRENME BÝÇÝMÝDÝR

[Mustafa KANAL]

Teþekkürler paylaþýmýn için.Eline diline vede yüreðine saðlýk kardeþim.Gerçekten çok hoþ bir paylaþým.

[ferhat]

Ellerine saðlýk Secret güzel olmuþ. Ama Gelincik yazýsý bilhassa daha güzel
Burada ön yargýyý anlattýðý gibi "sabýr" ý da anlatýyor

[secretgarden]

begendiðinize sevindim peki videoyuda izledinizmi)

[sakalli0727]

bu ne ya
hep kopyalari atmissiniz acilana kadar 40 saat geciyor