Nizip’e Aþýk Olmak

[ibrahim þimþek]

þu an denizin yanýbaþýndayým,
ama sen,
suyun sessizliðine inat fýrtýnalar gibi esiyorsun,
dalgalar misali kýyý da izler býrakýyorsun,
þu zaman da aðlamaya inat gülüsüyorsun,
ama þu kesinki sen memleketini seviyorsun.

kalemine-yüreðine-emeðine saðlýk üstadým.

[nilgülsüm]

gökhan bey her zaman olduðu gibi okuyanýn her bir satýrýnda kendinden birþeyler bulacaðý hoþ bir yazý yazmýþ . geçmisin efsunlu kapýsýný aralamýþ bu yazýda bizler için , tatlý bir düþ tadýndaydý okumak ... kaleminize ve yüreðinize saðlýk .

[Cali]

SevgiLi GökHan seninle ve eskiye dönük hatýralarla kýsa bir zaman tüneLi yaptýk... bizim doðduðumuz büyüdüðümüz yerleri orada yaþadýðýmýz çocukLuk anýlarýný yaþattýn ufak tefek þeyleri anLatmamýþsýn ama inan makalen çok harika olmuþ eline yüreðine saðLýk YazýLarýnýn devamýný diliyorum...

[m_eminþimþek]

Nizip baþka sevda...
Acý kahve içersin; biz de dedikleri üzere mýrra... O mýrra insanýn aðzýnda acý bir tat býrakýr. Ýçerken de içtikten sonra da yüzümüzde bir ekþimseme olur. Haný içmiþizdir ama piþmanlýk ile haz ve manevi bir tat duyar insan içinde. Ýþte öyle bir bir histir Nizipli'nin Nizip'e karþý duyduðu his... Bir genç ki Nizipli olsun ve "ulen býktým osandým bu memleketten, çekip gidecem Allah'ýma ne adamý adam ne..." demesin. (Tabi bu Nizip'in hududunu henüz geçmemiþ toy bir genç) Ama farkýndadýr havasý güzel, az bir deformeye maruz kalsa da ananelerinin kýymetinin hala yitirilmediði, komþuluk iliþkisinin -apartman olsa dahi- hala devam ettiði; düðününün, taziyenin, hastanýn sayýldýðý bir memlekette yaþadýðýnýn. Yani demem o ki Gökhan kardeþimin de dediði gibi gerçekten insan bu memleketin ve bu memlekette yaþadýklarýnýn deðerini Nizip'in dýþýnda bir yerdeki ortamý gördüðünde anlayabiliyor....
Deðerini bilmek gerekir...

[baþak]

gökhan abicim elinize ve yüreðinize saðlýk teþekkürler.

[Sonbahar]

gökhan kardeþim yazýný yeni okuyabildim kusura bakma.çok güzel bi yazý gerçekten de insan gubete çýkýnca anlýyor memleketinin kýymetini

[bekirsen]

Gökhan kardeþim, Nizip'i kendi deyiminle çok güzel yorumlamýþsýn. Tabi bu anlatýlanlar senin yaþadýklarýn, bide tüm Niziplilerin yaþadýklarý baþka anýlarý... Ama Nizip ismi duyulunca hepimizin aklýna hemen sabah kahvaltýsý için nohut dürümü gelir muhakkak, Nizip artýk turizm þehri olarakta aklýmýza gelecektir. Ben yaklaþýk 7 aydýr Nizip dýþýndayým ve arkadaþlarý aradýðým zaman hep kendimi oradaymýþ gibi hissediyorum. Tabi biraz canlandýrma yapýyorum kendi kendime ama orada olma orada yaþama daha da baþka geliyor...Ama insan ekmeðini nerede bulursa orada yaþamak zorundadýr. Bugün buradayýz, yarýn nerede olacaðýmýzý bilemiyoruz.

[Gökhan Dokuyucu]

Gelecekte eðer bir öðretmen olarak gelirsem Nizip’e mümkünse hiç çýkmayacaðým bir daha gurbete çünkü insan büyüdüðü topraklardan ayrý kalmasý kurþun yarasýndan beter geliyor. Her dakika özlem çekersin dayanamaz gidersin memleketine tam alýþýrsýn tekrar yol gözükür. Ýþte o anda tekrar baþlar özlem…

zamanýnda bu temennite bulunmuþtum demek ki o gün dilek kapým açýkmýþ
Þimdi Nizipteyim ama o günkü gibi bir hasretlik yok demek ki bir güzelliðin kýymeti uzakta olunca anlaþýlýyormuþ.
Eskiden Nizip'e gittiðimde her sabah nohut yada çiðer dürümü yiyeceðim derdim ama þimdi bakýyorum da o zaman ki þevk kalmamýþ acaba gittikçe yaþlanýyor muyum

[secretgarden]

arkadaslar hayatýmda o kadar cok yer gördüm bunlar içinde kendi memleketimde dahil olarak konusuyorum hiç bir yerin insaný kendi memleketine bu denli asýk bu denli hayran deðil elbetteki seviyolardýr ama buranýn insaný daha bi ayrý büyük bir tutkuyla baglýlar yani gördüðüm