Menzil Hakkýnda Basýnda Çýkan Yazýlar

[Mustafa Bilici]

GÖNÜLLER SULTANI

Vazife:
Hekimoðlu ÝSMAÝL

Allah indinde din, Ýslamiyet'tir. Gerçek müslümanlar bulunduðu müddetçe kýyamet kopmayacaktýr Demek ki islamiyet, kýyamete kadar yaþayacak. Yaþanan bir din için Allah, dine hizmetkar olacak kullarýný göndermektedir. Ýslamiyete hizmet eden herkes, Allah'ýn memurlarý hükmündedir. Görünmemekle beraber her birinin rütbesi vardýr.

Keramet:
Ýslamiyete hizmet edenlerin en belli vasfý keramettir. Ýslami ahlaka sahip olmak, Ýslami ilimleri bilmek bir bakýma keramet gibi görünse de, alýþmýþlýðýn dýþýnda bazý iþlerin yapýlabilmesi de keramet planýnda yer almaktadýr. Kerametin en mühim þekli, insanlara, Ýslam'ca yaþamayý verebilmektir.

Ayyaþlarin Tevbesi:
Ýki ayyaþ bir taraftan kadehleri boþaltýrken, bir taraftan da çene çalýyorlardý:
-Senin ki artýk içmez oldu.
-Sorma yahu, bir hoca görmüþ, kendisi hoca kesilmiþ,
Kahkahayý bastýktan sonra:
-Adam hem içmiyor, hem sakal býrakmýþ, hem de camiye gidiyor. Ha babam ha!..
-Görmesem inanmazdým.
Biraz sustular. Ýkisi de kadehlerim tutuyor, ikiside sigarayý tellendiriyordu.
-Biz de gitsek mi?
-Anlamadým!
-Kafayý iyice çekelim, ceplere de birer tane yerleþtirelim. Bagaja da dolduralým, bakalým hoca ne yapacak?
Yine güldüler, kadeh tokuþturdular. Bu karara sevinmiþlerdi.
Bir hafta sonra sarýklý cübbeli, entarili bir þahsýn karþýsýna dikildiler. Ayakta duramayacak kadar sarhoþtular.
-Para verdiniz, gidip için...
Onlarýn hayatlarý "içmek"ti. Hoca da "için" diyor. Hemen ayrýlýp arabanýn yanýna döndüler. Kendi tabirleriyle çilingir sofralarýný kurup, içmek istediler, mümkün deðil, tek yudum alamadýlar. O zaman þiþeleri taþa çaldýlar.

Tevbe:
Yarabbi, iþledigim günahlara tevbe ediyorum. Keþke iþlemeseydim. Bir daha iþlemeyecegim...
Bunun arkasýndan sekiz þart, abdest, gusül abdesti alýnacak, iki rek'at tevbe namazý kýlýnacak...

Keramet mi?
Namaz kýlmayan, namaza belki düþman olan kimseler abdest almaya baþlýyor. Ýslam okyanusuna giren bu adamlar titriyor, ürperiyor. "Allah" diye baðýrýyor. Þubat ayýndayýz, mevsim kýþ. Soðuktan deðil, hayatýn deðiþmesinden dolayý titreyenler, rengi kireç gibi olanlar, yeni bir hayata geçenler, içkiye, kumara veda edenler, meyhaneyi kapatanlar, namaza baþlayanlar, sakal býrakanlar...

Gong!
Olup bitenleri anlamaya çalýþ. Bunlar akýlla, kitapla izah edilemez. Þu ayyaþýn abdest alýþýna bak! Þu komünistin Allah deyiþini dinle! Þu kumarbazýn maddeten ve manen ellerini yýkamasýný seyret! Artýk modern hayatýn çölünde vaha kurulmuþ.Artýk islami bir hayatýn çizgileri çizilmiþ. Artýk ferman ferman üstüne inmiþ, boyunlar bükülmüþ, eller baðlanmýþ...

Çorba:
"Müslümanlar para kazanýn zengin olmayýn" cümlesinin tatbikatý burada. Gönüller Sultaný, Asr-ý Saadeti yirminci asra getirmeye çalýþýyor. Yüzlerce, binlerce insana kendi kazancýndan çorba içiriyor, ekmek veriyor, kimseden birþey alýnmýyor. Herkese bir þeyler veriliyor. Çorba ve ekmek bugünkü standartlarýn dýþýnda. Fakat sahabe çorbasýna ve ekmeðine çok yakýn.
Camiler yaptýrmýþ týklým týklým dolu. Yatsý namazýnda üst üste secde ettik, imam kendisi...
Sonra camide halý üstünde uyuyanlar. Mevsim kýþ, Soðuk, þiddetli, üþüyen var, hasta olan yok... Dedim ya akýl üstü, kitap dýþý þeyler... Hatta, dýþarda beton üzerinde yatanlar olmuþ, yine hastalanan yok. Hastalýklarý iyileþenlere de rastladým. Kuyruk:
Yatsýdan sonra tekrar abdest aldým. Talimata göre artýk konuþmak, yemek içmek yok. Saat dokuz, üstü açýk dört banyonun önünde, gusül abdesti için kuyruða girmiþler. Bekleyenlere dikkat ettim. Bunlara el yýkatmak mümkün deðilken, bu geç vakitte, kar serpiþtirirken, soðuk su ile gusül aldýran güç nedir?
"Bekleyen çok" diye gittim gece yarýsý saat bir de geldim. Yine kuyruk var. bu iþ baþka...Ben de gusül aldým. Söylenenleri gücüm yettiði kadarýyla yapmaða çalýþtým.

Mehenk:
Gördüðüm, duyduðum herþeyi islamýn mihengine vurmaya çalýþtým. Bildiðim kadarý ile Ýslama aykýrý bir hal yok. Ýslamiyeti yaþama gayreti, bir kýsým kabahatlerin üstünü örtüyor. Bir fakih, "Allah" diye baðrýlmasýný hoþ karþýlamadý. Halbuki bir kýsým insanlarýn vücut serinde dehþetli deðiþimler oluyor. Büyük fýrtýnalar içinde, en güzel feryad, yine "Allah" demektir.

Sürgün:
Düþünüyorum, bir kisim insanlari devlet sürgün ediyor. Gönüller Sultani kendi kendini sürgün etmiþ. Þehirlerden uzaklaþmiþ. Tepeler üzerinde, en basitinden yerler yapmiþ. Evler basit, cami büyük!... Televizyon, radyo, gazete yok. Siyaset, parti, iktidar hirsi yok. Þehirlerin günaha akan caddeleri, hileli hurdali ticaretleri yok. Gayri ihtiyari zaman kendi kendime sorum "Türkiye'de miyim?"
Irklar, kavimler kaynaþmiþ, diller bir kelimede ittifak etmiþ: "Allah!"

Su:
Dikkatle bakýnca Ýslamiyetin keramet gerçeði burada da oldukça bol. Mesela, asýrlardýr susuz olan bu topraklarda, bir yer kazýlmýþ, su çýkmýþ. Bu sudan hergün binlerce kiþi abdest alýyor, içiyor, yýkanýyor ve bahçeler sulanýyor. Kýraç topraklarda güzel bahçeler kurulmuþ
Ýlim Alah'ýn Ýslam Allah'ýn ve hepimizi yaratan Allah! Gönüller Sultaný bir insandýr, Allah'ýn askeridir. Emir almýþ, vazifesini yapýyor.
Falan köyün camisi cemaatsizmiþ. Þimdi gençlerle dolu. Çünkü Gönüller Sultani'm görmüþler.
Öðle tatilinde camiye koþan iþçiler, onu görmüþler.
Çantasýný kenara býrakýp namaz kýlan gençler, onu görmüþler.
Ýslamiyetin Hak din olduðuna binlerce delil var Bir de Gönüller Sultaný'nýn icraatý...

[Mustafa Bilici]

MENZÝLDE BÝR GÜNEÞ BATTI
Hekimoðlu ÝSMAÝL

Menzil, varýlacak yer demektir. Hiç kimse "Falan yere gidin" demedi, herkes oraya akýn akýn gitti. Evvela devlet gözetledi: "Ne oluyor?" diye, sonra Muhammed Raþid Efendi'yi gözetim altýna aldý, sorgulamasý yapýldý:
-Biz, kimseye gelin demiyoruz, onlar kendi istekleriyle geliyorlar. Onlara bir þey de söylemiyoruz...
Þeklinde ifade verdi fakat, yakasini bir türlü birakmadilar. Neticede o bizi birakti, dünya yurdundan ahiret yurduna göçtü.
"Allah indinde din Ýslamiyettir" buyuruluyor, "Allah dinini kýyamete kadar koruyacaktýr" deniyor. Halbuki islami eðitim hemen hemen yok edilmiþ, günah selleri sevaplarý da alýp götürmüþ, ortada ismi Müslüman fakat Avrupa hayatý yaþýyan insanlar kalmýþ... Bu durumda Ýslamiyet nasýl devam edecek?
Sebepleri yaratan Allah, bazan sebepleri aþarak icraatini sürdürüyor. Menzil'de bunun tatbikatini gördük.
Menzil Urfa yolu üzerinde, Urfa'ya yakýn bir yer. Eskiden burasý bir bozkýrmýþ. Raþid efendi'nin dedesi buraya gelip, gayet basit evler yapmýþlar, bir- kaç haneden ibaret bir belde kurmuþlar. Ýþin en Önemli yaný buradan bir su çýkmýþ, tadý deðiþik amma güzel içmeye, temizliðe, bahçe sulamasýna yetecek kadar sanki kendi kendilerini sürgün etmiþler, þehirlerden kaçýp, ýssýz bir yerde ikamete baþlamýþlar. Fakat milyonlarca insanýn bulunduðu þehirlerde kendilerini yalnýz hissedenlere inat, bunlara hergün binlerce insan akýn akýn ziyarete gelmiþ. Evet, orada bulunduðum üç gün içinde hergün otobüsler, taksiler, minibüsler dolusu insan gelirdi.Mahþeri bir kalabalýk vardý, bu insanlarý oraya çekip getiren neydi? Niçin geliyorlardý? Yaz, kýþ demeden, yorgansýz, yataksýz camide veya surda burda nasýl yatýyorlardý? Ne yiyip içiyorlardý?
Evet, Ýslami Öðretim ve eðitim yok edilirken, Müslümanlar sebeplerin dýþýnda, Ýslamiyet'le müþerref olup, Ýslamiyet'in hakkaniyetine alenen inanýyorlardý.
Raþid efendi, pek konuþmazdi, vaz-u nasihatte bulunmazdi. Sadece imamlik ederdi. Amma onu gören kötü aliþkanliklarini terk eder, bazilari sakal birakir, dini kiyafetler içinde iþine bakardi. Nasil ki, miknatis, demir cinsinden þeyleri miknatislandirirsa, o da yanina yaklaþana Islami hayati aþilardi. Bu, elbette Allah vergisiydi. Islam'dan uzaklaþan bir kisim kullarini Allah, bu þekilde Islam'a çekiyordu.Her irktan, her mezhepten, hatta her dinden insanlar gelirdi, bunlari getiren sebebi anlamak mümkün degil, amma giden bir daha gitmek ister, sevdiklerini de götürürdü.
O, seyyiddi, âli beyttendi. Bu noktada düþünüyorum: Hazreti Ali'yi sevdigini söyleyen, onun soyuna hürmetkar ve bagli olan Aleviler, bu seyyidler kervanina tabi olsalar gerçek manada Hazreti Ali'ye de tabi olurlar.Seyyidler çok önemlidir, onlardaki hal ve tesir daha baþkadir.
Raþid Efendi Arapça, Türkçe ve Kürtçe bilirdi. Menzil'de Kürt'ü Türk'ü, Arap'i kardeþ kesilirdi. Böylece milli derdimizin dermani idi, bir kisim bürokratlar kadrini bilmedi. Osmanli Devleti'ni asirlarca ayakta tutanlar,Raþid efendi gibi kimselerdi. Türkiye, bunlarin kiymetini bilmedigi için þimdi baþimiza PKK olaylari çikti. Çünkü Islamiyet'i yaþamaktan baþka bir gayesi olmayan Raþid Efendi ve onun gibiler sürekli gözetim altinda bulunduruldu, sürgün edildi, ifadesi alindi, kisacasi rahat birakilmadi, olaylar PKK'lilara malzeme oldu. Islamiyet her irki, her mezhebi, kisacasi Mülümanlar'i kardeþ ederken bugünkü kavmiyetçilik kardeþi kardeþe düþman etti. Raþid Efendi gibilere imkan taninsaydi Güneydogu hadiseleri olmazdi.
Dedik ya, "O, seyyiddi". Seyyidler kervaný yollarýna devam edecek, bu kervana katýlanlarýn dünya ve ahiretleri cennet olacaktýr inþaallah.vesselam

[Mustafa Bilici]

Fehmi KORU
Vefatýnýn üçüncü günüydü ve vefatý öðrendiðimiz günden beri ilk defa biraraya geliyorduk. Yüzündeki buruk ifadeyi açýklamak için, "Ýnsanýn mürþidi Ölünce içinde bir boþluk kalýyor" dedi. Birkaç gündür etrafta hissettiðim sarsýlmanýn en derin anlamým bunu söyleyenin yüzüne baktýðým o an çýkardým. Yakýnýmdaki birçok insan, þu sýralarda içlerinde derin bir boþluk hissediyorlar. Ve o sebeple buruklar...

Hayatýnda hiçbir iniþ çýkýþý bulunmayan, davranýþlarý önceden kesitirilebilir bir insan olan babamýn, hepimizi þaþýrtan iki ani ve fevri davranýþýný gördük bugüne kadar... Biri, bizlere kýzýp biraz kafasýný dinlemek istediðinde, neredeyse 30 yýl aradan sonra, askerliðini yaptýðý il olan Malatya'ya çekip gitmesiydi. Diðeri ise, birkaç günlük bir baþka ortadan kaybolmasýydý. Döndükten bir müddet sonra, o da iyice sýkýþtýrýnca, Adýyaman'ýn Menzil köyüne gitttiðini itiraf etmiþti.

Ýzmir nere Adýyaman nere? Esnaflar çevresinde biçok kiþi, her hafta birkaç otobüsle Menzil ziyaretini alýþkanlýk haline getirmiþler; cami arkadaþlarý onu da ikna edip, bizlere bile haber vermesini beklemeden Menzil'e sürüklemiþler... Sorguladýðýmýzda, orada gördüðü basit ama anlamlý hayattan bölük pörçük sahneler aktarmýþtý: Altý her zaman kaynayan kazan, dýþarýdan gelenlerin yatmasý için hazýrlanmýþ yer yataklarý, cemaat halinde kýlýnan namazlar... Kimsenin aç, açýkta ve manevi korumasýz kalmadýðý bir yermiþ Menzil...

Baþkalari manevi hayatin diþinda kalmiþlar "ölümü" zor idrak ediyorlar. Çok kisa sürede olup bitenler onlari þaþirtiyor olmali. Cuma namazi sirasinda vefat eden bir insan, sevenleri tarafindan hemen köyüne götürülüyor, Þafii gelenegine uyularak vakit geçirmeden topraga veriliyor... Ölümle topraga verme arasinda yalnizca 24 saat geçmesine ragmen onbinin üzerinde insan Menzil'e gelmiþ bile... Türkiye'nin her tarafindan...

Þeyh Raþid Erol, vefatindan sonra çikan yazilardan ögrendigime göre, Öyle fazla konuþan bir "mürþid"degilmiþ...Onu ziyaret edenler, Menzil'de bulduklari ortamin etkisinde kalirlarmiþ... Daha dogrusu, sözlü ikna yerine, hal ve tavriyla teblig yöntemi imiþ onunki... Baglandigi esaslar ve takipçilerinin izlemesini istedigi ilkeler, varligiyla etrafina örnek olarak insandan insana geçiyor olmali...

Mana aleminin dýþýnda kalanlar iþte bunu anlayamaz. Onlarýn zannetikleri, inanan kesim arasýndaki iliþkilerin madde ve para temeline dayandýðýdýr... Biraz daha insaflý olanlar, önder durumundaki kiþinin cazibesinin etkisini de kabul ederler. Ancak hiçbirinin aklýna, kalpten kalbe bir yol olabileceði gelmez... Konuþmadan anlaþýlabileceðini düþünmezler bile.. Oysa, Seyyid Raþid Erol, Öyle çok konuþmayan, insanlarý etkilemek için hiç çaba göstermeyen, ama insanlarýn peþinden ayrýlmadýðý bir "mürþid"di.
Küçücük bir köy, sýrf o orada yaþýyor diye, ülkenin her tarafýndan gelen insanlarla dolup taþýyordu. Otobüslerle, otomobillerle gelenler, köydeki imkanlarla misafir ediliyor, doyuruluyor ve isteyen istediði kadar kalýp, istediði anda orayý terkediyordu. Gelenlerin içinde kötü alýþkanlýklarý olan, içki ve kumardan kendilerini alamayanlar, Menzil'in manevi havasýný teneffüs edince, o alýþkanlýklarýný terkediyorlardý... Vaktiyle meyhane iken lokantaya çevrilmiþ yerler gördüm Anadolu'da... Adlarým da "Menzil"e çevirmiþlerdi...

12 Eylül askeri darbesinin en baskýcý günlerinde, ülkeyi yöneten komutanlar Menzil'i de keþfetmiþlerdi. Kimin aklýna nereden geldiyse, Þeyh Raþid Erol'a zo-, runlu ikamet yeri olarak Gökçeada'yý seçmiþti. Az kiþinin yaþadýðý, vaktiyle Rumlar tarafýndan iskan edilmis bir adayý... Ýkametgahýda, eðer yanlýþ bilmiyorsam, bir meyhanenin üstüydü. Ýnançlý bir insana yapýlabilecek en büyük zulüm... Çeþitli saðlýk sorunlarý bulunan Þeyh'in tedavisini de engelliyorlardý. Zorunlu ikamet ve tedavisinin engellenmesi bir yana, kendisini tanýyanlarla irtibatýnýn kesilmesi daha da büyük bir zulümdü.

Kenan Evren, sonradan kitaplaþtirdigi anilarinda, Turgut Özal'a ilk olumsuz teþhisi koymasina Þeyh Raþid Erol'un vesile oldugunu anlatir. Özal, sagligi bozuk, sevenleriyle irtibati kopmuþ Þeyh'in sürgün hayatinin sona ermesini talep etmiþtir. Her halde, bunu, uygun bir dille yapmiþ olmali. 12 Eylül'ün kudretli lideri, "Yaptigi teklif igrençti" gibi bir þeyler söyler... Bir manevi liderin zulmüne.son verilmesini igrenç bulan Kenan Paþa...

Seyyid Raþid Erol'un zorunlu ikametinin sona erdirilmesi, askerlerin göreve getirdigi merhum Turgut Özal gibi siyasiler tarafindan baþarilamaz, ama yine onlarin kurdugu partinin baþina getirdikleri bir baþka emekli askerin devreye girmesi etkili olur. MDP Lideri Turgut Sunalp Paþa, parti iþinde yaninda bulunan siyasetten anlayan bir kadronun telkiniyle, Þeyh Raþid Erol'un daha uygun bir yere taþinmasini saglar... Ankara'daki kisa bir ikamet, ANAP iktidarinin ilk günlerinde, yeniden Menzil'e dönüþle noktalanir.

Köydeki cenaze töreninde Büyük Birlik Partisi (BBP) Genel Baþkani Muhsin Yazicioglu da bulunmuþ... Yeniden Doguþ Partisi (YDH) lideri Hasan Celal Güzel de... Fotograflara baktim, çeþitli vesilelerle tanidigim yiginla insan gördüm. Hepsi de sevgi ve bagliliklarini sunmak üzere oraya gitmiþlerdi, besbelli... Bagliligi olan bir yakinim, gitmesi mümkün olmadigi halde gitmediginin izdirabini çekiyordu, törenden dört gün sonra bile... Binlerce kiþi ayni duygulan paylaþiyor olmali þimdi...
Cuma günü Meclis'e gittim ve cuma namazým da orada kýldým. Zaman'dan vefat haberini duymuþlar, ama teyidi için bir kanal gerekmiþ... Benim aklýma ilk gelen isim, Þeyh ile uzaktan ilgimi kuran iþadamý Ahmet Etöz oldu. Ýzmir Caddesi'nde spor malzemeleri maðazasý olan Ahmet Bey, vefat haberiyle birlikte hastaneye koþmuþ... Magazasinda çaliþanlar vefati dogruladilar. Þimdi kimbilir ne kadar üzgündür Ahmet Bey...

Türkiye zor bir döneme girdi. Bu dönemde birlik ve beraberliðin çimentosu olacak manevi liderlere daha fazla ihtiyaç var. Seyyid Muhammed Raþid Erol, Adýyaman'ýn Menzil köyünde, doðusu ve batýsýyla bütün anadolu'yu kepçeleyen böyle bir manevi önderdi. Vefatý, onu tanýyan, ona baðlýlýk duyanlar kadar, onu uzaktan sevenleri de derinden üzdü.

TRT bu vefattan herkesi haberdar edebilirdi, etmedi. Gazeteler, etki alanýnýn geniþliðini tam kestiremedikleri için, kýsa haberler vermekle yetindiler...
Þeyh Raþid Erol, kendi çizgisini devam ettirecek hayýrlý evlatlarla onbinlerce baðlýsýný geride býraktý. Onu tanýyamamýþ bizim gibiler de yokluðunu hissedecekler... Ama en büyük kayýp, ayrýlýk ve bölünme belasýnýn pençesine düþmüþ olan ülkenindir; bunu unutmayýn...

Mekaný cennet olsun...

[Mustafa Bilici]

SEYYÝD MUHAMMED RAÞÝD (K.S.)'NÝN ARDINDAN
Vehbi VAKKASOÐLU


Soru: Türk toplumunda yaþayan birisi olarak vefatinin sene-i devriyesi dolayisiyla Seyyid Muham-med Raþid (ks) Hz. hakkinda gözlem, duygu ve düþüncelerinizi anlatir misiniz?


V. Vakkasoðlu: Evet, o mübarek zatýn da gerçekten çok büyük bir hayranlýðý içerisindeyim:


Ne yazýk ki sadece hayranlýðý bile, gerçekten beni hala heyacanland.ýrýr. Kendilerini ilk ziyaret ettiðim zaman, hatta ziyaretim sýrasýnda daha kendilerini görmeden, bulunduklarý mekanda ve çevrede ruhani-yetlerini hissettiðim bir büyüktür. Allah (cc) rahmet eylesin. Allah (cc) þefaatlerine bizleri ulaþtýrsýn'înþa-allah, sevenleri olarak. Tabii, bu bizim gözlemimiz fazla önemli deðil. Bu Mübarek zatlar hakkýnda söz söyleme hakkýna ve selahiyetine de hiçbir zaman sahip deðiliz. Böyle bir soruya muhatap olduðumuz için,ben ayrýca hem büyük bir sevinç hemde büyük bir mahcubiyet duyuyorum. Ýnþallah O'nun üzerine söz söylemenin de bir bereketi ve feyzi olur, bundan istifade ederiz. Bir tarihte son Osmanlýlardan Münevver Ayaþlý Hanýmefendiden dinlemiþtim. O da ziyarete gitmiþ. Ýngiltere'den gelen Müslüman olmuþ bir Ýngiliz kafile, bunlar da tarikat mensubu insanlar merak etmiþler, Türkiye'de yaþayan Allah dostlarýný bir görelim diye. O zaman gidip ziyaret etmiþler, Muhammed Raþid Hazretlerini. Çoðu Haným olduðu için hanýmlara yakýn konuþmayý arzu etmediði söylenmiþ kendilerine. Ama onlar, o gönül insanlarý, maddeden, maddenin getirdiði batýlýlýktan bunalmýþ insanlar, "uzaktan olsun görelim" demiþler ve Münevver hanimdan ben dinlemiþtim "Nasil bir kanaat edindiniz? diye sordum evladim demiþti bana, uzaktan görünen maddi, manevi hali, eþgali, tavri, hatta görünüþüyle onun gerçek bir Nakþi þeyhi, bir Veli ve Allah Dostu olduguna inandim. Yaklaþmamiza, bizatihi muhatap olmamiza hiç gerek kalmadi. O'nun ruhaniyeti, bizi o kadar uzak mesafelerde kavramiþti" demiþti. Ingiliz Müslümanla-nnda ülkemize ilk defa gelen insanlarin da bu karara Çok katilmiþ olmalari,, gerçekten bizim için, zaten inandýðýmýz bir þeyin tesciliydi ve bana göre çok Önemliydi. O Mübarek Zatýn, en çok hoþuna giden Özelliklerinden bir tanesi kesinlikle gýybet ettirmemesi, cemaatleri ve tarikatlarý, bir rakip firma olarak kesinlikle görmemesi ve onlar hakkýnda soru sorulupta konuþma mecburiyetinde kaldýðý zaman da bizatihi þahit olmuþumdur; daima Övgüyle daima onlarýn hizmetlerini takdirle yadetmesidir. Tabii olduklarý büyükleri, diðer Allah dostlarým hürmetle, saygýyla ve hakikaten büyük bir tevazuyla anmasý oýîun gösterdiði o tevazuyla þahsen benim ve diðer dinleyicilerin de muhakkak ki gözlerinde çok daha büyümüþtür. Müslümanlara örnek olmasý gereken çok önemli bir davranýþtýr bu... Ýslam Kardeþliðini bugün tesis etmek için, bu anlayýþa ihtiyacýmýz var. Tabii, Muhammed Raþid Hazretlerinin neslinden ve manevi silsilesinden geldiði babalarýný (Gavs Hz.) da ben bizzat görmedim. Çok yakýnda olmama raðmen göremedim. Adýyaman'da çalýþýyordum o sýrada. Vefatý da o tarihlere rastladý. Onun da yanlarýna ve yakýnlarýna varmadýðým halde, benim yaþadýðým çok kerametleri varrdý. Çok arzu ettim, göremedim. Ama rüyamda gördüm. Hakikaten, çok, unutamadýðým heyacanlarý, manevi feyzleri yasatmasýna þahit olmuþumdur. O'nun hem evladý, hem de maddi ve manevi olarak silsilesini devam ettiren Muhammed Raþid Hazretlerini de gerçekten o feyze sahip, insanlarý irþad eden büyük bir Veli olarak gördüm. Oradaki insanlarla ayak üstü bir sohbet etmiþtim. Onlarý öyle mutlu gördüm ki, yeni gelmiþlerdi. Hatta ayyaþliktan, **********dan, serkeþlikten vb. ip-tilalardan kurtulamamiþ olarak orada bulunanlari gördüm. Ve onlarda öyle bir sevinç, öyle bir huzur gördüm ki bunlar aninda meydana gelen þeylerdi ve adeta beþ yildizli otelde dünyanin en güzel memleketin gezmeye gelmiþ insanlarin haletini, ruh halini gördüm. Onlar yataklara bile sahip olmayan, sirt sirta adeta Çanakkale þehitleri gibi yan yana dizilmiþ adim atacak yer kalmamiþ bir mekanda yatip kalkiyorlar. Ve sadece bir tabak çorbayla ve oranin ekmegi ile beesleni-yorlar. Yani maddi imkan içinde, bu kadar fakir, gerçekten çok fakir ve maddi imkanlardan yoksun bir mekanda, bu insanlari mutlu eden, bu kadar huzura kavuþturan ne idi diye düþündüm. Çünkü onlarinda daha önce böyle birr maneviyattan haberleri yok ve böyle birþeyi yaþamamiþlar. Evet, yani oranin güzelligine o zatin oraya .verdigi feyzi görmemek için insan kör olmalýydý, ama olmasý bile geçerli bir sebep deðildi. Çünkü o huzur, insanýn hakikaten gönlüne yayýlýyordu. Evet, rahmetle anýyoruz ve o hizmetin yine o nesilden ve o soydan geelmiþ birileri tarafýndan devam ettirilmesinden de büyük bir memnuniyet duyuyoruz. Ýnþallah madde vefatlar, manevi vefatlara sebep olmaz, ve bu hizmet, feyz vermeye, insanlarý irþad etmeye devam eder.


Ýnsanýmýzý ayakta tutan, iç ve dýþ bozgunculara karþý güçlü ve dirençli kýlan, kültürümüzü nesilden nesile sessiz sedasýz büyük bir tevazu ile nakleden büyükler vardýr. Ýsimleri, resimleri bilinmez büyüklerdir bunlar. Çünkü saklanmayý, mahremiyet perdesiyle örtülü kalmayý kendileri isterler.Onlar kendi varlýklarýný öne çýkaran her türlü hal ve hareketten uzakta kalmaya özel bir özen gösterirler, hizmetlerinin karþýlýðýný hakiki alemde görmeyi umarlar, bunun için de talip olduklarý þey sadece ve sadece Cenab-ý Hakk'ýn rýzasidir.


Bu büyükler, Allah rýzasý yolunda, dayanýlmasý çok zor ceberutlara, baskýcýlara, laiklik perdesine bürünüp gizlenmiþ din düþmanlarýna rnüthiþ bir direniþle karþi koymuþlar, yollarindan dönmemiþler, gelecege dair ümitlerinden vazgeçmemiþlerdir. Daha dogrusu, gelecegin nasil olacagini fazla da düþünmeden Islam'a, imana sahip çikmiþlar, neticeyi Allah'in rahmetinden bekleyerek riza ve tevekkül göstermiþlerdir.


Bugün iman ve Ýslam davasýndaki insanlarýmýz yakýn geçmiþimizde yaþanan þerefli mücadeleleri bilmek zorundadýrlar. Bilmek ve vefa duygusunun gereðini yerine getirmek zorundadýrlar. Geçmiþin sýkýntýlarýný bilmek, hem bugünümüz için dersler verecek, hem de içinde bulunulan kolaylýk ve imkanlarýn þükrünü ihmal etmemeye sebep olacaktýr. Ayrýca bu isimsiz kahramanlarýn tanýnmasý, hizmetlerinin bilinmesi, onlarýn haksýz suçlanmalarýnýn da Önüne geçecektir. Zira bugünün þartlarýndan geçmiþe dönüp bakýnca, birtakým yanlýþ deðerlendirmeler yapýlýyor ve bu suretle de devrin ilim adamlarý, Allah dostlarý, manevi dinamikleri suçlanabiliyor.


Ýþte onlardan biri... Bir büyük silsilenin günümüzdeki temsilcisi, manevi dünyamýzýn temel yapý taþlarýndan Muhammed Raþid Erol Hazretleri... Ebedi aleme göçüsüyle bütün mü'minleri büyük bir hüzne boðdu. Ancak, milli birlik ve beraberliðe en çok muhtaç olduðumuz bir dönemde dahi ne yazýk ki, baþta devlet radyo ve televizyonlarý olmak üzere medyamýz bu olayý görmezlikten geldi. Bu görmezden geliþin temel sebebi, bir eski hastalýktýr. Bizi bir vatanda iki millet haline getiren eski bir hastalýk. Ýþin içine din, dindarlýk, daha doðrusu islamiyet girince, bir kýsým aydýn ve bürokratýmýzýn hâlâ kendilerim kurtaramadýklarý lâiklik hassasiyetiyle çekinmek, korkmak, endiþelenmek ve bu suretle de uzak kalmak, lakaytlaþ-mak duygusu... Onbinleri ilgilendiren ve heyecanlandýran bir olayda dahi kör ve saðýr kalmak vurdumduymazlýðý, bu eski aydýn hastalýðýnýn temel belirtisidir. Oysa ki, vefat eden maneviyat kutbu, ülkenin sadece güneydoðusunda deðil, her yanýnda bir manevi asayiþ muhafýzý gibiydi. Ona gönül baðlamýþ olanlar, her türlü kargaþaya ve teröre karþý, ülkenin her yanýnda güçlü bir teminat idiler. Ve varlýklarýyla terörü önlemeye giden yolun nerelerden geçmesi gerektiðini de iþaretini veriyorlardý. Anadolu'yu bir huzur ortamý haline getirmekte samimi olanlarýn onlarla ortak paydalar aramamalarý mümkün mü?


Evet, daha kýsa zaman Önce, Muhammed Raþid Erol Hazretleri'nin baþýna gelen sürgünlü olaylara bakýlýnca, yöneticilerimizin bindiði dalý kesme gafletini bile aþan bir þaþkýnlýk içinde olduklarýný açýkça müþahede ediyoruz. Nedir bu korku? Býrakýnýz bu büyüklerin faaliyetlerine yardým etmeyi, onlarýn vefatlarýný ve bunu meydana getirdiði yurt sathýna yayýlan acýyý haber deðerinde bile görmemek gafleti hala sürebiliyor. Bu kafayla halkla bütünleþmek nasýl mümkün olacaktýr? Ýnançlarda, uuygu ve düþüncelerde birlik ve beraberlik nasýl saðlanacaktýr? Bütün yurt sathýnda olduðu gibi, Güneydoðumda da temelli ve esaslý bir birliðin ve ortak paydanýn adý Ýslam'dýr. Artýk bunu yok saymanýn imkaný kalmamýþtýr.


O bölgemize saldýran eþkýyanýn bile, gerçek yüzünü din açýsýndan göstermeye baþladýðý bizzat Genelkurmay Baþkaný Sayýn Doðan Güreþ Paþa tarafýndan açýklanmýþtýr. Güreþ Paþa'ya göre, bir kýsým teröristler. "Buralarda eskiden bizim ecdadýmýz yaþýyordu ve kiliseler vardý" diyorlar. Dýþ kaynaklý, Ermeni destekli Hýristiyani hülyalarýn açýða çýktýðý bir zamanda bile artýk bazý tarihi yanlýþlarý bir tarafa atýp, insanýmýzý Ýslam harcýyla birleþtirmeyi, düþünemeyenlerin samimiyetlerine nasýl Ýnanacaðýz?
Þeyh Muhammed Raþid Hazretleri'nin mensup oldugu manevi silsile, iman ve irþad sahasinin en parlak ve etkili yollarindandir. Öyle ki, bir zamanlarin meþhur eþkiyalari olan Mamido ve Celilo dahi, Gavs Hazretleri'nin sohbet halkasinda yepyeni bir þahsiyet haline gelmiþler, eski hayatlarindan tamamen çekilerek, tertemiz bir ömür yaþamiþlardir. Bunun binlerce örnegi, o mütevazi Menzil'de halen yaþanmaktadir.


Bunca ibretli olaydan sonra, hâlâ birtakým temelsiz fobilerle yurdumuzun manevi dinamiklerine, göz yummanýn gafletle de tarifi zorlaþmaktadýr. O maneviyat büyükleri bu dünyadan ve sizlerden birþey beklemiyorlar. Siz ise iddialý olduðunuz dünyevi rahat ve huzurun saðlanmasýnda onlara çok çok muhtaçsýnýz. Býrakýnýz inancý, böyle bir fayda için bile onlara yak-laþamamamn; dost olmamanýn altýndaki psikoloji nedir? Evet, artýk bu tahlili yapmanýn ve birtakým fobilerden, komplekslerden kurtulmanýn çoktan zamaný geldi ve geçiyor bile.


Muhammed Raþid Hazretleri'ne Allah 'tan rahmet, geride kalan sevdiklerine sabr-i cemil diliyor, bu kudsi silsilenin kiyamete kadar "Imana hizmet" yolunda muvaffakiyetini Cenab-i Hakk'tan niyaz ediyorum.

[Mustafa Bilici]

ASR-I SAADETTEN UZANAN BÝR DAL


Cemil TOKPÝNAR


MANEVÝYAT semamýzdan bir yýldýz daha ebediyetler ülkesine kaydý.


Fanilik diyarýnda vazifesini tamamlayan bir maneviyat kutbu alem-i ervaha uçtu. "Menzil Þeyhi"diye bilinen Nakþibendi þeyhlerinden Seyyid Muhammed Raþid Erol (k.s)

Hazretleri rahmet-i Rahmana kavuþtu.


Müridleri arasmda,daha çok "Seyda Hazretleri" diye anýlan M. Raþid Efendi, bilhassa 1980'lerde tanýnmýþ ve çevresinde büyük tesir icra etmiþti.
Türkiye'nin her yerinden otobüslerle ziyaretine giden binlerce insan, tevbe alýp memleketine dönüyor ve daha önce iþlediði günahlarý terkederek, Ýslami bir yaþayýþa giriyordu.


Bizim Bolvadin'den de yüzlerce insan ziyaretine gitmiþ ve tarikat dersi almiþti.


Memleketimizde ara sýra kafile teþkil edilir. Otobüsle gidilirdi. Yine böyle bir ziyaret organize edilmisti. Lise sondayýz. Sömestir tatiliydi. Ben de hem merak ettiðimden hem de duasýný almak için gitmek istedim.


Bir otobüsle yola çýktýk. 1980'in Þubat'ýydý. Hava çok soðuktu. Þiddetli bir kýþ yaþanýyordu. Otobüsle benden bir iki yaþ küçük, genç bir hemþeriyle beraber oturuyorduk. Ýsmi Said'di Bediüzzaman Hazretleri Emirdað'da kalýrken sýk sýk Bolvadin'den geçtiðinden bizim orada çok iyi tanýnýyordu. Bu yüzden çok kimse çocuðuna Said ismini veriyordu. Yol arkadaþým da bunlardandý.


Ben yanýma bir kaç risale almýþtým. Yolda onu okuyarak yanýmdaki arkadaþa bu eserlerin ehemmiyetinden bahsettim.


Yola çýktýktan galiba bir gün sonra, Adýyaman'ýn Kahta ilçesine baðlý Menzil köyüne ulaþmýþtýk. Çok kalabalýktý. Bizim gibi ziyarete gelen birçok kafile vardý.


Yemek olarak genellikle çorba ve bulgur pilavý ikram ediyordu. Yöreye has ekmek ve otlu p,eynir vardý.


Seyda Hazretlerinin imamlýðýnda vakit namazlarýný ve Cuma namazýný kýldýk. Ýnsanlar namazdan sonra grup grup geliyor, tevbe alýyorlardý. Hatýrýmda kaldýðý kadarýyla

Seyda Hazretlerinin önüne oturup, "Allah'ým, Ben piþmaným, bir daha yapmayacaðým. Gavs Hazretlerim kendime Þeyh kabul ettim" diyorlardý.


Bu þekilde günahlarina tevbe edip, tarikat dersi alanlar, gerekli zikir ve ibadetlerini yapiyorlardi.


Çok meþakkatli bir yolculuktan sonra yanibaþina kadar gittigim halde ne yazik ki, elini Öpüp duasini isteyemedim. Niçin yapamadim? Çünkü, yanma varanlarin hepsi tarikata giriyorlardi, ben zaten risale-i Nur'la imana hizmet etmeyi esas aldigimdan tarikat dersi almayi uygun bulmadim. Aksi takdirde Üstadima sadakatsizlik etmiþ olurum diye düþündüm. Þeyhin huzuruna varip, "Efendim, ben tarikat dersi almayacagim. Sadece dua talep ederim" demeyi de uygun bulmadim. Kendisini kirmiþ olurum diye düþündüm, çok çekindim. Oysa lisan-i münasiple meramimi anlatip, elini Öpebilirdim, her neyse...


Menzil'den dönerken Urfa'ya uðradýk. Bediüzzaman Hazretlerinin parçalanan kabrine gittim. Fatiha okudum. Daha sonra orada tanýdýðým birisiyle dersaneye gittik. Namaz kýlýp, ders yaptýk.


M. Raþid Efendi hakkinda çok þey söylenebilir. Ancak on binlerce insani irþad ettigi bir gerçektir. Ayrica amel ile birlikte ilme de ehemmiyet verirdi. Mü-ridlerine Risale-i Nur'u okuyup istifade etmelerini söyledigini iþitmiþtim.


Bir gün Bediüzzaman Hazretlerinin talebelerinden Mustafa Sungur Aðabey'e merhumu sormuþlar. O da "Asr-ý Saadetten uzanan bir daldýr." cevabýný vermiþ. Allah gani gani rahmet eylesin

[Mustafa Bilici]

MUHAMMED RAÞID EFENDI


Altýnoluk Dergisi Aralýk 1993, Say t: 94


Geçtiðimiz ay dar-ý bekaya tevdi ettiðimiz Mu-hammed Raþid Erol Efendi ülkemizin gönül mimarlarýndan birisidir. Bir Allah dostudur. Son dönem tarihimizin sancýlý hayatýnda, þahsýnda unutulmaz manalar taþýyarak yaþamýþ, ebedi aleme de öyle göçmüþlerdir. Bir Allah dostu temiz yaþar, temiz ölür, geride güzellikler býrakýr, kutlu bir iz burakýr. Muhammed Raþid Efendi de izi takip edilecek kutlu önderlerden olmuþtur.


"Doðunun farklý manalar yüklendiði bir zamanda Doðu'da yaþamasýna raðmen ülkenin doðusundan batýsýndan coþkulu bir gönül akýmýnýn hedef noktasý ^ olrnasý, Türkiye için kurtuluþu iþaret eden remizler ta-Þir Türkiye O'nu anlasaydý, bunca sancýyý yaþamazdý eminiz. Çünkü böyle Allah dostlarý, týpký bayraðýný taþýdýklarý Aallah Resulü (s.a.) gibi þahýslarýnda iklimleri* kavimleri, renkleri, sesleri, dilleri kardeþ yaparlar.


Birbirine ýsýndýrýrlar. Onlarýn yüreklerinde buluþanlar dost olurlar, kardeþ olurlar. Adýyaman'ýn Menzil köy-"ceðizinde yuva tutan bu Allah dostu da, ülkenin her dilden, her kavimden, her topraktan çocuklarýný kolla n arasýna almýþ, birbirine katmýþ ve sonunda Allah yolunun yolcularý yapmýþ, yani kardeþ yapmýþtýr. Menzil ikliminde Türkün Kürd'ün düþmanlýðý yoktu. Arabýn, Çerkezin-Lazýn, Gürcünün de öyle...Hatta Avrupalýnýn, Amerikalýnýn da... Öyleyse ülke, bir Allah dosu-tunun gönül ikliminde buluþsa, dertsiz olurdu, sancýsýz olurdu.


Muhammed Raþid Efendi, yalniz bir dost iklim oluþturmakla kalmadi. Onun varligi ile ihya olan küçük Menzilcik, "þerefü'l-mekan Bi'1-mekin-Mekanin þerefi, orada ikamet edenin izzeti sebebiyledir" sözünün tam temsil yeridir. Þerefi veren Allah Tealadir. Eger insan O'na, sadece O'na baglanirsa, O insani aziz eder. Isterse insanlarin gözlerinin görmeyecegi ellerinin kolay ulaþamayacagi mekanlarda yaþasinlar. Çünkü Allah'tir diledigini aziz kilan, diledigini zelil eden... Irtihallerinde peþlerinde sadece Menzil köyü degil, onun gönül ikliminde buluþan koca bir dünya buluþtu. Öyleyse Izzeti Allah yolunda aramak gerek. Orada mahviyete'erilirse, Allah, insani insanlar nazarinda aziz kilacak. "Menzil Þeyhi"Muhammed Raþid Efendi'nin bize biraktigi bir ibret de bu.


Bir baþka ibret daha var ki, bu da insanýmizdaki þahsiyet sarsintisini tedavi edecek adresi gösteriyor. O, Islam'dir. O, Islam'in rahmet iklimini hayata taþiyan tasavvuf mektebidir. Muhammed Raþid Efendi'nin bir özelligi, dara düþmüþ gönüllerin tevbe pinarinda yikandiklari mahal olmasidir. Allah, her kuluna degiþik ikramlar lütfeder. Muhammed Raþid Efendi, sanki Rabbimizin, tevbe kapisidir. Ona gelen, tevbe kapisindan girer, yikanir, arinir, durulur, bir güzel insan haline gelir. Þöyle bir etrafiniza bakiniz, o tevbe kapisindan geçmiþ, güzel yüzler görürsünüz. Içkiden tevbe etmiþ, **********dan tevbe etmiþ, kumardan, yuvasi yikimin kenarindan dönmüþ, *******e kariþip, gönlü yufkalaþmiþ bir nice insan... Muhammed Raþid Efendi'nin duasi, nazi niyazi, bir þefkati, nazari insanlari adeta bir ölüp dirilme ameliyesinden geçirmiþ ve ortaya yepyeni bir kiþilik çikmiþ. Ders ne? Þu: Insanlari günahlari sebebiyle bitirmemek gerek. Gerek ki Allah'a yakaracak bir kalb sahibi olmali ve onunla dergah-i ilahiyeye yönelmeli. Orada kapilar her zaman açik. Yeter ki ulaþabilsin.


Ulaþ ve kardeþin için dua et; kirinden arinsin. Mü'min izzet ile donansin yeniden.


Muhammed Raþid Efendi'nin arkasindan, Türkiye'nin hakim sisteminin tavri içinde bir þeyler söylemek gerekir. Türkiye'nin hakim sistemi, bir çok Islam alimine, Allah dostuna dünyayi zindan etmiþtir. Kimilerinin hayatlarina kastedilmiþtir. Bu zulümler, onlarin izzetinden bir þey eksiltmiþ degildir. Aksine onlar, önder insanlardi, ümmetin istirabini yaþarken de öderlik ettiler. Þehitlikte de, cihadda da öncü oldular. Yüzü kara kalan o zulümleri yapanlardir. Onlarin ahirette yüzleri karadir. Ama dünyada da kara yüzlüdürler. Iþte tarih o kara suratlari teþhir edip duruyor. Muhammed Raþid Efendi, sistemin çile haþatindan nasibini alan Allah dostlarýndandir. 12 Eylül döneminde hasta halinde sürgün yaþamiþtir. Vefatindan sonra da devletin yayin organlarýnda hakkinda tek satir çikmamiþtir. Bu, bu sisteme utanç olarak yeter. Toplumun ana sütunlarini ihmal eden, ihmal eden ne kelime onlari yikmak için savaþ veren bir sistem, ne kadar sagliklidir, ne kadar kalicidir?


Yaþanan sancilar bu sorunlarin açik cevabini vermiyor mu? Oysa sistem bu Allah dostlarýný anla-saydý, onlarý sevseydi, onlara dayansaydý, onlarý toplumun ana dayanaklarý haline getirseydi... Ama o zaman sistem öncelikle onlarýn inanç iklimini anlamýþ olmaz mýydý? Elbet öyle olurdu.


Þimdi sistem bir firsati daha kaçirdi. Anlayiþsizligi, günahlari ve tabii sancilari ile baþbaþa kaldi.


Muhammed Raþid Efendi Hazretlerine rahmetle niyaz ediyor, fatihalar gönderiyoruz. Gönül dostlarina, manevi evladlanna taziyelerimizi sunuyoruz

[Mustafa Bilici]

SEYDA HAZRETLERI BÜTÜN ÜMMET-I MUHAMMED'E YOL GÖSTERDI


Sadýk ALBAYRAK (Gazeteci-Yazar)


- Raþid Efendi'nin Türkiye'deki misyonunu anlatirmisiniz?


-Raþid Efendi (R.A), þöhrete ulaþmiþ ismiyle "Þeyda Hazretleri", neseb olarak Eh-i Bey t'e mensuptur. Necip bir nesilden gelmesi dini ilimler kadar ta-savvufi geliþmede de büyük pay sahibi olmuþtur. Tarikat olarak Nakþibendilige olan vukufu Türk-Kürt-Acem ya da Arap halklari üzerinde etkisi büyük olmuþtur. Her ilmin bir mektebi olmasina ragmen Türkiye'de tekkeler kapatildigi halde müteselsilen hilafet hirkasini giymek suretiyle bu tarikat çizgisini sürdürmüþtür. Bu durum tarikatlarýn tekke ve zaviyelerde yapacaklarý hizmetin yasaklarla önlenemeyeceðini göstermiþtir. Þeyda Hazretleri en canli örnegini temsil eder. Cedleri Mevlana Halidi Bagdadi ve daha sonra, gelenler meþruti ve ceberrut yönetimler, tarafindan ve siyasi güçler tarafýndan baskýya uðramalarýna raðmen bu çizginin devam ettirilmesi Þeyda Hazretle-ri'ne kadar gelmesi kendilerinden sonra da beklenen ve görünen fonksiyonu icra edeceðinin bir iþaretidir. Þeyda Hazretleri'nin cedleri hangi baský ve zulme uðramýþlarsa kendileri de ayný þekilde bundan payýný almýþtýr. Hiçbir siyasi otoriteye baþkaldýrmadýðý halde Cenab-ý Peygarnber'in Ehl-i beyt'in çizgisini sürdürüp siyasi otoritenin mefluç, müflis ve mülevveþ bir hale girdiði toplumun deðiþik katmanlarýndaki insanlarý bir tek çizgiye getirmesi, en çok þeriat ve tarikat düþmanlarýnýn tepkisini çekmiþtir. Batýlýlaþmanýn kol gezdiði metropol þehirlerden uzak bir köyde ömür sürerken Türkiye ve Türkiye'nin dýþýndan kafileler halinde insanlarýn otobüslerle Menzil'e gelmesi, Menzil-i maksut'a ermelerine vesile olmuþtur. Bu durum, bu geliþme, bu yeni ihya hareketi daha çok bizde militarist baskilar sirasinda kendini'gösterdiginden, kendi evinden barkindan alinarak batiya sürgün edilmesi, gözetim altinda bulundurulmasi müridanina en umulmadik hareketlerin reva görülmesi, yaptigi hizmetin büyüklügünü gösterir. Ehl-i tarik ulviyet ve yüceliklerini, çektikleri çile ile pekiþtirirler. Zaten geçtikleri yollar çileli yollardir. Aldiklari hilafet hirkasi icazeti onlari ister istemez bu yola sevkeder. Böylece kendilerinden sonra gelecek olan toplumlara öncülük vazifesi görürler. Þeyda Hazretleri de Türkçe-Kürtçe ile belirli degil de, degiþik lisanla tüm ümmete hitab etmiþtir. Böylece yaptigi hizmetler ne Türklere, ne Kürtlere ne de Araplara maledilebilir. Tümden ümmeti Muhammede yol gösterici olmuþtur. Diliyoruz ki, kendisinden mustahlef olanlar bu yolu devam ettirirler.


-12 Eylül yönetimi Þeyda Hazretleri'ni neden Çanakkale'ye sürgüne gönderdi?


-12 Eylül yönetimi solla, aþiri uçlarla ugraþtigi gibi müslümanlarla da ugraþmayi bir görev bilmiþtir. Çifte standart uygulamakla çarpikligin üstesinden gelebileceklerin sandilar. Halbuki 12 Eylül'cü militaristler Þeyda Hazretlerinin yaptigi hizmetleri engellememiþ olsalardi, bugün belki de Türkiye'nin irkçi þoven bir kurt meselesi olmayacakti.

Türkiye'de bugün, ne acidir ki dogrudur, bir Bosna-Hersek bunalimi yaþa mayacakti. 12 Eylülcü militaristler kafalarina yerleþtirilen sarik-cübbe ve teþbih korkusu Þeyda Hazretleri'nin üstüne gitmeyi amaçlamiþlardir. Bu baski tersine tepen bir silah gibidir. Menzil cemaatinin daha çok yayginlik kazanmasina sebep olmuþtur. Yani zulüm, þiddetini artirdikça mazlumlarin sayisi da çogalir.


- Devletin resmi medya araçlarý, TRT ve Anadolu Ajansý özellikle sanki böyle bir olay yokmuþçasýna davrandýlar. Bütün özel kuruluþlarýn ilgisine raðmen resmi kuruluþlar cenazeyi ýsrarla du-yurmadýlar. Bunun altýnda hâlâ 12 Eylül uzantýsý korkularý mý var acaba?


-12 Eylül uzantýsý deðil de rejimin 70 yýllýk tercihi kendini göstermiþtir. Þöyle ki, bugün resmi ideoloji medyasýný yönlendiren iktidar çevreleridir. Bu kurumlarda yer alan etkili kiþiler masonik zihni yet H adamlardi. Bunun böyle olmasi dogal karþilanmalidir. Resmi ideolojinin medyasý böyle bir tavrý ilk defa göstermemektedir. Yani, Batýlý sistemin çift standart uygulamasý resmi ideolojiden yana olanlarla, resmi ideolojiye Ýslami perspektiften bakanlara karþý çeliþik bir tavrý olmuþtur. Bir haham, bir papaz resmi ideolojinin haber kaynaklarýnda aldýðý yer kadar, bir þeyhin, bir alimin, .Ýslami görüntüsü bir deðer ifade etmemektedir. Bunu fazlaca da yadýrgamamak lazým. Türkiye'deki Batýlýlaþmanýn öncüleri bu tercihi Lozan'da yaptýlar, o günden bugüne devam ediyor. Resmi ideolojinin çizgisinde bir sapma görülürse o zaman gidiþten endiþe etmeli, yeni stratejilerin, planlarýn Müslümanlar üzerinde oynanmak istendiði akýldan çýkarýlmamalýdýr.

[Mustafa Bilici]

SEYDA HAZRETLERÝ


Sadýk ALBAYRAK


Seyda Hazretleri büyük veli bir zattý. Etrafa saçtýðý ilim ve zühd hayatý ile, geniþleyen halkanýn bir hikmet ve ihlasa dayalý olduðu, kendiliðinden nürna-yan olur, Bugün onun yolunu izleyenler onun da geçmiþten tevarüs ettiði yolda, geniþleyen halkanýn, müstahlef olmuþ kiþilerce Ýslam'a ve kafur (kafur) diyarýna yaydýrýlmasýný ivedi hale getirmektedir.


Seyda Hazretleri'nin sorumluluk alaný, bir devir feneri gibi, dost yanýný aydýnlattýðý gibi, Türkiye'nin hudutlarýný aþarak, aktar-ý Ýslama yayýlmýþtýr, bunun, kendiliðinden oluþmasý hiç bir zoraki propagandanýn olmamasý çizilen yolun saf ve samimi ana hatlarý ile tesbit edilip hayata hakim kýlýnýp tozlu gönüllere bir iman ve vecd halini doðurmasýndan ileri gelmektedir.


Cenab-ý Peygamberin þeriat-ý garra-ý Ahmediyyesini bize kadar ulaþtýran bu zevat-ý kiram olduðundan meþayihin ölümü yeni diriliþlere vesile olduðu için Þeyda Hazretleri selefleri gibi halefleri ile de yaþatýlýp rahmet ve niyaza mazhar olacaktýr. Her geçen ardýndan gelenlerle daha da yükseldiðinden Cenab-ý Peygambere yakýnlýkla Ümmet, üstünlük kazanýp felah bulur

[Mustafa Bilici]

SEYYÝD MUHAMMED RAÞÝD (K.S.)


AleaddÝn ÖZDENÖREN


Ben Seyda Hazretlerini babasýnýn þeyhine mensup Siirtte Ali Arýncak köyünde rahmetli olan Ali Arýnç vasýtasýyla tanýdým. Çok büyük etkinliði var. Ve hala bu etkinlik devam ediyor. Ben bizzat Adýyaman'a gittim. Kendilerini gördüm. Elini öpmek bize nasip oldu. Muhakkak ki çok büyük bir insan ve ona hiç þüphe yok. Türkiye'de çok yaygýn ve kendisini seven mürid topluluðu var. Mesela Ýzmit neresi Adýyaman neresi o kadar çok seven var ki herhalde bu millete bu kadar yardým edecek bir zat zor gelir. Ýnþallah gelir de. Çok müstesna bir insan, bunun dýþýnda Türkiye'de alkolizmin büyük ölçüde önüne geçmiþ bir insan Ben Sincan trenine biniyorum. Orada satýcý çocuklar var. Hepsi intisap etmiþler, içmeyi falan býrakmýþlar. Satýþ yaparken Menzile Menzile diye baðýrýyorlar; tabii millet acaba ne diyor bu çocuklar diye soruyorlar. Böylesine kendisini Türkiye genelinde kabul ettirmiþ bir þahsiyet Rahmana gitti. Allah gani gani rahmet eylesin. Dualarýmýzý inþallah kabul buyurur ve ahirette bizi eteði altýna alýrsa ne mutlu bize.

[Mustafa Bilici]

SULTANIM EFENDÝM


Þerif BENEKÇI


1970'li yýllarda yaþadýðýmýz yapay kutuplaþmalardan en zararlý çýkan kesirn, üniversite gençliði olmuþtu. Þimdi orta yaþ kuþaðýný meydana getiren insanlarýmýzýn, her biri ayrý ufuklarda yoðunlaþan arayýþ ve sancýlarýnýn bu yurda ve bu yurdun insanlarýna nelere mâl olduðunu zamanla daha iyi anladýk.


Basmakalýp yargýlarýný ve tekerlemelere dayalý suçlamalarýný zaman içinde elinin tersiyle bir kenara itebilmiþ olan herkes, þunu kabul eder ki, vuruþanlar bizim çocuklarýmýzdý. Lâkin o yýllar, böyle düþünmüyor, yahut düþünemiyorduk. Son olmasýný dilediðimiz "gece baskýný" na çeyrek kala ayýlanlar, "Ne oluyor?" diyenler oldu. Bir yerlerde hata yaptýðýmýzý en iyi biz -vuruþanlar- anhyorduk; çünkü akan kan bizim kanýmýz, aðlayan bizim anamýzdý. Yanlýþ yerlerde ve yanlýþ cephelerde saf tuttuðumuzu dramatik derinliðiyle anlamýþtýk. (1980 Eylül'ünde gerçekleþen askerî darbe ve çarpýk uygulamalar, yanlýþta ýsrar eden arkadaþlarýmýzý da yol ayrýmýna getirmiþ, böylece bir süreç tamamlanmýþtý.)


Farklý bir sese ve farklý bir nefese duyduðumuz ihtiyaç, ekmek ve suya duyduðumuz gereksinimden az deðildi. Uðultulu tepeler ve sarp vadilerin çocuðu olan, yaratýlýþý iktizasý uç noktalarda gezinen insanlarý, ancak okyanus boyutlu derinlik ve ufuk etkileyebilirdi.


O yýllarda, bir dostuma þöyle dediðimi hatýrlýyorum:


"Ne bahtsýz nesiliz, dostum. Bir Mevlâna'mýz, bir Yunus'umuz bile yok... Hani hazret-i insan, hani Allah'ýn halifesi?"
ODTÜ'den tanýþtýðýmýz dostum, aðlamaklý bir sesle þöyle demiþti:


"Duyduðum doðru ise, Urfa yakýnlarýnda bir zat varmýþ. Peygamberimizin soyundan, deniliyor. Bir gidelim mi ne dersin?"


Seyyid Muhammed Raþid Efendi'nin (ks) varligindan böyle haberdar olmuþtum.


Uzun süre, Urfa yönüne doðru dönüp, ufka doðru baktýðýmý, bir çaðrý beklediðimi dün gibi anýmsýyorum. Aylar geçti, bir türlü o tarafa gidemedim. Derken, gün geldi, çile doldu ve yol açýldý:


Sultaným, Seyyidim, Mürþidim, Efendim;


Böyle bir sonbahar mevsimiydi; Menzil'e vasýl oldum. Sonradan romana aktardýðým bir þafak yürüyüþü böyle baþlamýþ, ben Fýrat boylarýndan size gelmiþtim.


O kerpiç duvarlý, toprak örtülü, ak badanalý evinizi görünce içim cýz etmiþ, 'Ýþte, gelmem gereken yeý burasý' diye mýrýldanmýþtým.


Derken, kutlu bir ikindi üzeriydi, siz Efendim gölündünüz köy meydanýnda. Menzil meydaný, bir anda kâinat meydaný oluvermiþ; ahþap cami, mütevazý þadýrvan, duvar diplerinde gezinen birkaç insan ve bahçe duvarýnýn üzerinde uçuþan güvercinler, birden kayboluvermiþlerdi.


Sizi görmüþtüm,,Sultanim, Efendim: Daha ne olsundu?


Ne can, ne sýcak, ne içten bakmýþtýnýz öyle? Nübüvvet nazarýnýn sizden yayýlan ýþýltýlarý arasýnda, çörek kývrýmlý ve süt beyazý sarýðýnýzýn bir yerinde kaybolup gitmiþtim:

Gözümün önünde fýrýldak gibi dönüp duran kara delikler ve kendimle getirdiðim sorular tanýmsýz tebessümünüzle yok oluvermiþti.


Aradan tam on altý yýl geçti. Anlamsýz beklentiler, nankörlükler, "akýl" ve "ben" merkezli saplantýlarla geçen tam otuz üç mevsim.


Sizi gereði gibi deðerlendiremediðim için ruha-niyyetinizden bir kez daha özür diliyorum; Mürþidim, Efendim.


Sizden bahsetmek benim ne haddime. Yapmaya çalýþtýðým, bazý ayrýntýlarýn altýný gizmekten ve onlan, çok sevdiðiniz Müslümanlara duyurmaktan ibarettir.


Has bir bendeniz anlatmýþtý; bir bað bozumu mevsiminde ondan dinlemiþtim: Siz, bahçenizdeki aðaçlarýn arasýndan süzülerek gelmiþ, orada bel belleyen bir sofiyi bir süre seyrettikten sonra, tebessüm ederek yanýndan ayrýlmýþtýnýz. Bahçývan Nuri edep sýnýrlarý içinde size yaklaþmýþ, öyle masum ve sevimli tebessümünüzün sebebini sorumuþ.

"Gurban, o sofinin neyine tebessüm ettiniz, sorabilir miyim efendim?" demiþ.


Siz, efendimiz baharlar açan tebessümünüzü þöyle izah buyurmuþsunuz:


"Gülmem þu ki, sofi vargücüyle bele vuruyor. Bütün iradesiyle bele yükleniyor. Bunun sonucu olarak bel topraga batiyor, belleme gerçekleþiyor. Iþte insan, sofinin bütün gücüyle bele bastigi gibi, nefsine bir defa vursa, baþka bir hamleye gerek kalmadan, ikinci adimda Allah'i bulur."
Biz, aðýr rayihalý hacý kokularýnýn mabedde bile insaný bunalttýðý ve güzel koku sevgisini bile çarpýk algýlandýðý bir zaman diliminde, siz Efendimizi mihrapta gül koklarken görmekten hoþnuttuk.


Gülü mabedimize soktuðunuz, onu mihrapta kokladýðýnýz, güvercinler için saçak altlarýna özel aþi-yanlar yaptýrdýðýnýz, toprakta yürüdüðünüz ve topraða oturduðunuz için; þehirlerden, kasaba ve diðer yerlerden fevç fevç size geliyorduk.


Anadolu ve diðer uzak iklimlerde yaþayan insanlarýn, küçük gece kelebekleri gibi size yöneliþleri devletlilerde endiþe, sýradan insanlarda "acaba" ve Müslüman entellerde burun kývýrma sebebi olurken, neslimin ve ben-i Adem'in ak bahtlý insanlarý "Menzil Rahmet Üçgeni"nin girdabýna yakalanýyordu.


"Bermuda = Þeytan Üçgeni" merak ve ilgi konusu olmaya daha layik görülürken, ilahi rahmet ve Rabbani esintinin böylesi, insanlari þaþkina çevirmiþ, kimilerinin de havsala duvarlarini yerle bir etmiþti. Bundandi, kimi bilimsel ve acul kafali zevatin "Güneyli esinti"ye soguk bakiþi.


Siz, toprak örtülü evlerin tehlike addedilerek kuþatilmasi, sürgünlere ve her þeye ragmen, pak ceddinizin açtigi aydinlik çizgiyi sürdürdünüz. Horlanmiþ bir ümmet, ikiye ayrilmiþ bir millet ve kimlik bunalimina sürüklenen gençlik, sizi bulmakta ve benimsemekte gecikmedi. Ateþin ortasinda oluþturdugunuz bahçede, renkler ve irklar yan yana oturmanin, zikir halkasi oluþturmanin ve müslüman kardeþi olmanin doyumsuz keyfini yaþadi. Topraga ilk tohumun atildigi Harran Ovasi'na el sallayan çiplak bozkir tepelerinde Rabbani tecellilerin ve Samedani istihzalarin binlercesi mevsimler boyu uçuþtu, durdu. Herkes, gönlünce ve nasibince bir hoþluk yaþadi, ali himmetinizle.
Siz, vaktin iyice daraldýðý karalann ve denizlerin bile kirlendiði bir zamanda geldiniz. Rabbim sizi,in-sanlýk erdemlerinin dað doruklarýna kaçýrýldýðý, kalplerin darmadaðýn olduðu, þaþmaz ve deðiþmez ölçülerin bile makam ve mevki uðruna akademik tartýþmalara mevzu edildiði bir zamanda, ahir zamanda göndermiþti.
Ýyi ki göndermiþ. Yoksa bizim halimiz nice olurdu? Hamdimiz, alemlerin Rabbi olan Allah'a mahsustur.


Sizin amacýnýz insanoðlunu kurtarmaktý. Öðretiniz sadelik ve derinlik esasýna dayanýyor; ve siz, sözün ayaða düþtüðü bir zamanda, sükutun zirvesinde kalmayý yeðliyordunuz.
Siz Ahir Zaman Sultaný "Þartsýz icazet" veriyordunuz. Bizler Hatem'ün Nebi'nin (s.a.v.) ifadeleriyle "döküntü insanlar" dik. Bir ömrü, gecesi ve gündüzüyle, bizleri toplamakla geçirdiniz. Bizleri çer çöp gibi toplayýp, yer ve gönül sofranýza kabul ettiniz. Yolu Menzil'e düþen ahir zaman gariplerinin eline aðaç, kaþýk ve arpa unu karýþtýrýlmýþ kepekli ekmek tutuþturdunuz, büyük cedleriniz "HalÜ"ler ve "Habib"ler gibi olmak, size gerçekten yakýþýyor; ve siz Efendimiz, ko-luydu-bacaðýydý, gömleðiydi-entarisiydi demeden, yangýndan ve bulanýk selden, kimi neresinden tuttuy-sanýz çekip çýkarýyor, kýyýya alýyordunuz.


Yer dolusu hatalarla geldiðimiz Fýrat kýyýsýndaki köyde, gene yer dolusu maðfiret buluyorduk: Orada tövbe etmenin, "yitik develer"i bulmanýn ve Mevlalar Mevlasý'ný sevindirmenin doðal sonucuydu bu ("xx")


Hac vakfesi için buluduðunuz daðlar güzeli Arafat'ta daha önce hiç görmediðiniz bir çocuðun karpuz kabuðuna ip baðlamasýna yardým etmiþ, "Haydi birlikte oynayalým" teklifini kýrmayýp, çocuða oyun arkadaþý olmuþ, Arafat handiyse boþaldýðý halde, siz alacakaranlýða dek onunla oynamýþ, çocuk nihayet oyuna doyunca Arafat'tan ayrýlmýþtýnýz.


Siz ne ince ruhlu, ne asil soylu, ne güzel insandýnýz Efendim?


"Doðrusu dünya hayatý oyun ve oyalanma-dýr"buyuruyor, Hazret-i Kur'an. Biz bu oyun ve oya-lanma'nýn kural ve iþlerliðini, incelik ve estetiðini siz Efendimizden öðrendik.
Seyyidim, Efendim; Siz, 1414 Hicri yýlýnýn hazan mevsiminde fani varlýðýnýzla görüþ ufkumuzun dýþýna çýktýnýz, yeni bir dünyaya doðdunuz. Þuna yürekten inanýyordum ki, ruhaniyyetiniz ve hoþ esintiniz daima bizimle olacak. Yazlýk mesciddeki dut aðaçlarýnýn altýnda kýldýðýmýz sabah namazlarý ile, ikindi sonlarý gene sizinle yaptýðýmýz hatmeler yalan dünya'rnn hoþ lezzetleri olarak belleðimizde daima yaþayacak.


Ýnsanýn, þu dünyadan güzel hatýralarla dönmesi ne güzel!


Biz seni sevenler, her mevsim Menzil'deyiz: Bahar gelirken, nar çiçekleri açarken, bað bozumu ve harman zamaný... Senin üzümünü, aþýný ekmeðini yemeye, dergahýn çorbasýný ve ayranýný içmeye devam edeceðiz,. Hiçbir þeyyapamaz isek bunlarý yapacak, hiçbir þey olamaz isek, gene Menzil'de olacagiz. Zira sen bizim 'yol' babamizdin... Seyyidim, Güzel Efendim, Gül Þeyhim, sultanim; vasiyetin ve devrettigin miras baþimiza taçtir, zira bizler 'Ehl-i bey t* sevgisini kendimize sermaye bilmiþizdir.


Bir Þafak Yürüyüþü'nün þanli baþlaticisi! Me'va Cennetleri'nden bize, bu ümmete gülümse. Yüce Rab-bini, sizin ve diger ulu Sadatlarin yüksek sirlarinin kudsiyyetini artirsin ve bizleri, þefaatlerinizden mahrum eylemesin. (Amin, bihürmet-i seyyid'il Mürselin, velhamdülillahi Rabb'il alemin)

[Mustafa Bilici]

EVREN VE MENZÝL ÞEYHÝ


Taha KIVANÇ


Eski Cumhurbaþkani Kenan Evren anilarinin son bölümünü yine milliyet Gazetesinde yayinliyor.Milliyet, bu bölümün yayinina baþlarken, "En fazla tartiþilacak bölümler" ifadesini kullandi.Gerçekten Sayin Evren, yakin zamanlar üzerinde kalem oynattiginda, daha fazla toz kaldiriyor.


Sayýn Evren, aný yazmakla iki milyar TL kazanacaðýný ummuþtu.Gerçi Millyet gazetesinden dizi için bir para almýyacaktý, ama kitabý telif hakký olarak eline milyarlar geçebilecekti.Ýlk cilt birkaç baský yapýnca hesaplar tutacak sanýldý.Oysa müteakip ciltler raflarda okuyucu bekliyor.Yayýnevi, milyarlar bir tarafa, eli yüzü düzgün bir telif hakký ödeyebilmek için, dört ciltle biteceði duyrulan anýlara bir cilt daha ekledi.Buna raðmen, yayýn bitip hesaplaþma için masaya oturulduðunda eski Cumhurbaþkaný büyük bir hayal-kýrýklýðý yaþayabilir.Dahasý, anýlar mali bir.itilaf konusu olabilir yayýnevi ile yazar arasýda...


Anýlarýn son bölümü, Turgut Özal'ýn baþbakan, Kenan Evren'in cumhurbaþkaný olduðu dönemde geçenlerle iîgili.Sayýn Evren, özenle iktidara hazýrladýklarý MDP ve lideri emekli orgeneral Turgut Sunalp'in deðil de, ANAP'ýn iþ baþýna geliþini bir türlü gönlüne yedirememiþ...Özalýn tarikatçý olduðunu bilseydim parti kurmasýna izin vermezdim diyor.


Muammer Yaþar Bostanci'nin "Paþalar Politikasi" adli kitabinda ustaca anlattigi o dönemle ilgili herþey daha yazilmadi. Sayin Evren þimdi atip tutuyor, ama, isteseydi bile Turgut Özal'in seçimlere girmesini engelleyemezdi.Izin alarak darbe yapmiþlardi, izni veren güç Turgut Özal'in partisi için aracilik yapiyordu.Erkekse izin vermeseydi bakalim...O dönemde, Amerikali'nýn biri gidip digeri geliyor ve ANAP'in seçimlere katilmasini engellememesi için Evren'i uyariyordu.


Turgut Özal, Sayýn Evren'in yýllar sonra iddia ettiði gibi bir tarikat mensubumuydu? Bugün olup bitenlere bakarak, öyle olmadýðý açýkça görülüyor.Tarikat konusunu, mason dayanýþmasý gibi bir þey sananlar, tarikat mensubiyetini locaya kaydolmak gibi bilenler, aksini ileri sürseler bile, Turgut Bey, tarikatçý deðildi.


Evren'in anýlarýnda Menzil Þeyhi Muhammed Raþid Erol'un sürgün cezasý kaldýrmasý konusuda iþleniyor. Evren'e göre, Özal'ýn irtica yanlýsý olduðunun ilk belirtisi, baþbakan olur olmaz, karþýsýna gelip, Menzil Seyhi'nin sürgün cezasýnýn kaldýrýlmasýný istemesi olmuþ...Evren, "Midem Bulandý" diyor.


Turgut Özal, Evren'in bu sözlerini cevaplandýr-dý."O dönemde birçok kiþi yargýlanmadan cezalandýrýlýyordu, adý geçen zat da onlardan biriydi.Bozcaada'da mecburi ikamete tabi tutulmuþtu, hem de hiç sorgulama geçirmeden" dedi. Cevaptan, Menzil Seyhi'nin Bozcaada'daki mecburi ikametinin kaldýrýlmasýný kendisinin saðladýðý anlamý çýkýyor.


Oysa gerçek bambaþka... Þeyh Muhammed Raþid Erol'u askerler, hiçbir suçu olmadigini bildikleri halde sürmüþlerdi.Adiyaman ve çevresinde etkili oldugu gibi nami bütün Türkiye'yi sarmiþ bir din bilgini olan Menzil Þeyhi'nin varligi onlari rahatsiz ediyordu.Sürgün olarak Bozcaada'yi seçmeleride manidardi.Þeyh'i Bozcaada'daki Þarap Fabrikasi'mn üst katinda oturtuyorlardi.Böylece, ayyaþ olarak Menzil'e gelip elindeki þiþe ve kadehi kirarak tövbekar olan birçok kiþinin "intikamini" oliyorlardi kendi akillarinca...


Þeyh'in sürgünden kurtulmasi için Turgut Özal'da ugraþtimi bilmiyorum.Menzil Þeyhi'ne yakin bazi kiþilere sordum, onlar da hatirlamiyorlar.Fakat Kenan Evren'in baþbakan adayi olarak ortaya sürdügü, o zamanin MDP Genel Baþkani emekli orgeneral Turgut Sunalp, Menzil Þeyhi'nin çilesinin bitmesi için çok gayret gösterdi.Bu biliniyor.
Cezayý kaldýran, Muhammed Raþid Erol'u önce Çanakkale'ye, daha sonra da aldýðý saðlýk raporuyla memleketine geri gönderen ise, Evren'in çok yakýný bir baþka orgenaraldi: Necdet Üruð. Üruð Paþa bir aðabey gibi sevdiði ve baðlý olduðu Turgut Sunalp'ýn, "Eðer bu konuyu halledersek çok oy kazanýrýz" demesi üzerine, araya girmiþti.Acaba bunlardan haberdar deðil mi Sayýn Evren?


Kenan Evren'in bir iddiasý da Þeyh Erol'un üfürükçülük yaptýðý...Bunun da doðru olmadýðýný biz biliyoruz, ama bir baþkasýnýn tanýklýðý daha muteber olur diye Hýncal Uluç'un sözlerini aktaracaðýz.Sabah yazarý bakýn ne diyor:


"Anýlarýnýn bir yerinde Evren sözü sürgündeki Þeyh Raþid Erol'a getiriyor.Zamanýn sýkýyönetim komutaný, üfürükçülük yaptýðý gerekçesi ile, Adýyaman'ýn Menzil köyünde yaþayan Þeyh'i Bozcaada'ya sürmüþ.Baþbakan Turgut Özal da Þeyh'in affýný istemiþ.


"Evren, 'olmaz böyle þey.Þeyh olarak geçinen bu kiþi üfürükçülük yapiyor ve bu yüzden dünyanin parasini kazaniyormuþ.Üfürükçülük kanunen de, dinende yasaklanmiþtir' diyor.


"Ben o sýrada Erkekçe dergisi genel yayýn müdürüyüm.Þeyh'in ünü öylesine yayýlmýþtý ki arkadaþlarý Menzil Köyüne yolladýk.Öðrendikleri ilginçti.Gerçekten Þeyh'in evi yurdun dörtbir yanýndan gelenlerle dolup taþýyordu.Özellikle içki, sigara ve kumarý býrakmak isteyenleri, yakýnlarý akýn akýn Þeyh'e getiriyor-lardý.Anlatýlanlara göre, Þeyh bunlarýn hepsini tedavi de ediyordu, ama para almýyordu.Tüm ýsrarlara raðmen maddi karþýlýk kabul etmiyordu."


"Arkadaþlarimiz döndüklerinde 'isterse milyarder olur, ama kabul etmiyor' diyorlardi.


"Bu da bizim bildiðimiz..."


Bir dergi yöneticisi iki muhabir göndererek iþin dogrusunu ögrenirken, devletin baþi, kulaktan dolma þikayetlerle idare ediliyor ve "Tarikatçi oldugunu bilseydim partisine izin vermezdim" diyor.


Kenan Evren, tam dokuz yýl Türkiye'nin kaderine hükmetti, þimdi de Elbe Adasý'ndan dönen Napoleon gibi, Armutalan'dan Ankaraya Dönme sevdasýnda...Bizi de kahreden bu...

[Mustafa Bilici]

EFENDÝM, MUHAMMED RAÞÝD (K.S.) HAZRETLERÝNÝN ARDINDAN


Ahmet Selçuk ÖZDAÐ


Menzil-i ýrak bu yolun, bu yola kim varasý
Müþkülü çoktur bu yolun, bunu kim baþarasi
(Yunus)


Gönülleri kainat çapýnda büyük olan insanlarý, kelimeleri dar kalýplarýyla ifade etmek son derece zor-dur.Mana iklimlerinin zirvelerinde dolaþan yüce kimseler için bu imkansýz derecesinde zor bir iþtir.Hiç þüphesiz bunlardan biri, belki de en birincilerinden biri (Mürid Þeyhini, Efendisini öyle bilmeli) de Ahlak-ý hamide sahibi, büyük öncülerden, Peygamber varisi, Silsiie-i Sadatýn gözbebeklerinden Seyyid Muhammed Raþid Erol Hazretleri'dir. (Allah ruhlarýný ali etsin, Allah rahmet eylesin)
Görenlerin yüzünde dünya kirinin bulamadýðý bir emsalsiz parlaklýðý müþahede ettikleri, o büyük þahsiyetin en belirgin vasfý hiç þüphesiz sünnet ve cemaaat yolunda gösterdikleri tarifsiz hassasiyettir.Öyle bir peygamberi metodla, peygamberi meþrebli olarak yaþadi ki, hem otoriteyle çatiþmak istemedi, hemde Isla-nii metodtan hiç taviz vermedi.


Þeyh Sunisi (K.Þ.) Hazretleri 40 gün uzakta kalir sonra seslenirdi; "Getirin herhangi birisini getirirler, Rabb-i Rahimimüyn izni ile irþad eder, fena fillah, be-kabillah makamina çikanrdi.Yüz yillar sonra Anadolu'nun kiraç topraklarindan bir güneþ dogdu.


Deðil birilerini, binleri irþadla görevlendiril-di.Asil bir edayla asli görevini tam bir iþtiyak ve vecd haliyle deruhte ettiler.O Ýbrahim meþrebli idi; aynen Ceddi Ýbrahim (A,S.) gibi çýkýp seslenecek "Bayrak düþtüðü yerden kaldýrýlýr darb-ý meseli gereði insanlýðý hakka hakikate, Allah'a davet edecekti.Duyuracak olan da Allahýmýzdý (C.C.)
Muhammed Raþid (K.S.) Hazretleri oturuþundan kalkiþina kadar, yürüyüþünden ibadetine kadar tek bir bidatin bulaþmadigi sade hayatinda Asr-i Saadet'in gü-neþden çaginin nurdan izlerini görmek mümkün-dü.Kendileri ile'taniþmam, 12 Eylül hazan rüzgarlannin vatan çocuklarini acimasizca savurdugu günlere rastlar.O 12 Eylül ki bir tomurcuk için binlerce ormani yakti.Mecburu ikametgah olarak tahsis edilen Buca Cezaevi'nden, Manisa emniyetine götürülmüþtüm.Acilarim o kadar uzviyet kazanmiþ, þahsiyetim, kiþiligim o kadar ayaklar altina alinmiþti ki, Islam'in yasakladigi intihan düþünür olmuþtum. Zamanin geçmedigi, eziyetlerin zirveleþtigi, aklimin durdugu bu demde canima kiymaya karar verdim.Ben med ve cezirlerin fazlalaþtiginda uzaklaþmiþtim.Bir ara (uyku ile uyaniklik arasi) bir ses duydum, -Muhammed Raþid Hazretleri, Muhammed Raþid Hazretleri- diye birisini çagiriyordu, sesleniyordu. Gözlerimi açtim, karþimda hücremde beyaz sakalli, yeþil cüppeli, iri ücüsseli bir zat.Bir an titredim, acilarim unutturuldu, gülümse-dim.Gördügüm siluet kayboldu.Bir daha sorguya alinmadim. 12 Eylül önceleri, Ahmet Er, agabeyimden, Þeyda Hazretleri'nin ismini çok duydugum için, keramet izhar ettiklerini, hücrelerde dahi tasarrufta bulunduklarina bizzat þahit oldum.


"Tarikat ve tasavvuf; bir telkin ve tavsiye iþi degildir, bir nasip iþidir" sözü geregince, istihare ve Istiþarelerden ve de bazi gönlümüze getirilen ilhamlardan sonra intisap devri baþladi.Herkes idraki oraninda na-siplenmiþ.Biz de o günden bugüne dek idrakimiz oraninda himmetten nasiplendik.


Bizlere birgün hususi sohbetlerinden birisind þöyle buyurdular: "Islam'a hizmet edin, Islam'a zarar vermeyin, maddenize ve mananiza zor getirmeden hizmet edin" Ne muhteþem bir hizmet düsturu, mücadele anahtari.


"Her kim boynunda "biat" þerefi bulunmaksizin ölürse cahiliyet Ölümü ile ölür."


Gönül erlerinin elini tutan, ellerine tutunanlar için her taraf bað-ý iremdir.O günden sonra zindanlar, medrese-i yusufiye gül-gülistan oldu bizim için.Buca Cezaevinin koðuþlarýný, Ýmam-ý Rabbani'nin, Abdül-kadir Geylani'nin, Þeyda Hazretleri'nin, Said-i Nur-si'nin ruhaniyetleri doldurdu.Biz Rabbül Alemin ezel þerbetini içmiþ bir eli tutalým ki, o da bizi tutsun di-yorduk.Bulduk.El ele, elde Hakk'a ulaþsýn istiyorduk.Baþardýk.Seyda Hazretleri'nin (K.S) davasý, insaný karanlýklardan çýkarýp Nur'a kavuþturmak sevdasýidi.Kainatýn süsü, yaratýlanlarýn en þereflisi olan insaný layýk olduðu yere ulaþtýrma davasý idi.Bir cümle ile, "ölü beþeriyetin dirilmesine vesile olmak" ameliyesi þiarý, davasý idi.Kanun-i umumidir ki, öðle vakti dünyaya gelen bir dava adamý yoktur.Onlar dairna gece-yarýsý karanlýklar içinde dünyaya gelmiþ, eziyet ve meþakkat içinde büyümüþ, gördükleri zulüm ve iþkence ile bilenmiþlerdir.Seyda (K.S.) Hazretleri sürgünlere gönderildi, suikastlara maruz kaldý, gözetim altýnda tutuldu.Ama o irþaddan hiç geri durmadý..."Zaman imanlarý kurtarma zamanýdýr" diyen maneviyat kardeþi tasavvufla yapan son dönemin nadide güllerinden-di.Mübarek Efendimiz'in (K.S.) kucaðýný kainat içine alacak kadar açarak, herkesi sinesine basmasý, bir taraftan ümmete merhametin niþanesi iken, öbür taraftan da, zaman imaný kurtarma zamaný, tarikatý de böyle bir vazifenin hareket merkezi olarak görme anlayýþýnýn þuurlu bir tecellisi olarak görülebilir.

Kaynak:http://mukarrebin.blogcu.com/seyda-h...r_9278571.html

[müslüm akpek]

Mustafa hayýrdýr bu bombardýmanýn sebebi ne, bu site islami bir site deðilki, bu site Nizip ve Niziplilere hitap eden, kültür alýþveriþinde bulunulan ve hasret giderilen bir site sen bu yazýlarý basýndan kopyalayýp buraya basarsan bu iþin formatýný bozarsýn, sayýn adminimize buradan çaðrý yapýyorum bu tarz dini içerikli yazýlarý siteye verilmesini engelleyiniz, bu bilgiler kesinlikle alýntýdýr þahýslarýn kendi yazdýklarý þeyler deðildir, ancak siteye ling verilebilir isteyende gider o lingleri inceler, bu tarz uzun alýntý yazýlar sitede kirliliðe yol açmaktadýr, acilen bu konuda önlem alýnmasýný rica ediyorum.

[Mustafa Bilici]

Kimin yazýsý olduðu hepsi üstünde yazýyor abi ayrýca sitemizin Dini Ýçerikli Konular bölümü var herkes istediði konuyu yazabiliyor....
Nizip'e gelince beraber Menzile Gidelim diycektim abi...

[müslüm akpek]

Kimin yazýsý olduðu hepsi üstünde yazýyor abi ayrýca sitemizin Dini Ýçerikli Konular bölümü var herkes istediði konuyu yazabiliyor....
Nizip'e gelince beraber Menzile Gidelim diycektim abi...

Ben menzile en az 5 kere gittim.