HAYAT GÜL KOKULU BÝR SAÐANAK
gözlerimin önünde ýslak daðlarýn kabaran yalnýzlýðý
ne varsa uçurumlar eþiðinde
hüzünlerle yalpalayan ne varsa
gözlerimin önünde
ve hayat gül kokulu bir saðanak yine
birþeyler anlatmak istiyor hayat
ve alýp götürmek bir þeyleri kurt sofralarýna
gün batýyor
gün batýyor bukaðýsý paslý bir sevinç oluyor yalnýzlýðým
unutuyorum sevgilim suretini
durgunluðun "niçin" di unutuyorum
gün batýyor ürkek yýldýzlar dolanýyor yalnýzlýðýma
umurumda deðil ne yaðmur ne ayaz
ne de kerpiç kokusu havada
unutuyorum/sabaha/kadar/ gün batýyor
sonra bir akasyayý okþuyor gözlerim
geciken sabahlara koþuyor kuþlar
gözlerimin önünde
ve hayat gül kokulu bir saðanak yine
YILMAZ ODABAÞI