Güzel Bir Yorum (mutlaka Okuyun)

[Mustafa KANAL]

Acý bir hikaye.
Acý bir hikaye... Hayat böyle!
Bir ailenin oðlu savaþa gider 2 yýl sonunda savaþ biter ve oðul ailesine telefon açar derki annecim babacým savaþ bitti dönüyorum.
Ailesinin telefonda sevinç çýðlýklarýný duyar ama oðul derki ufak bir sorunumuz var gelirken bir arkadaþýmý da yanýmda getirmek zorundayým der. Aileside getir ne olacak evladým der ama oðul yine araya girerek ama bu arkadaþýmýn bir kolu bir bacaðý yok der. Aileside olsun oðlum ölene kadar bizimle kalmýyacak ya der. Oðul ses tonunu kýsarak ailesine arkadaþýmýn bakacak kimsesi olmadýðý için o hep bizimle kalmak zorunda dýr der. Aile karþý çýkarak katiyen olmaz getir onu bir yere yerletiririz orada yaþar gider birde sakatlamý uðraþacaz der ve oðullarý telefonu yüzlerine kapatýr bir dahada aramaz.
Taki bir zaman kapýya gelen emniyet güçleri aileye bir intihar olayý var teþhis etmeniz gerekiyor diyene kadar. Aile gider bir bakar ki canlarý ciðerleri evlatlarýna aittir bu ceset.
Acý gerçek ise evlatlarýnýn bir kolu bir bacaðý yoktur.

[Mustafa KANAL]

Affet Babacýðým

Evlendiðinden beri evinde kalan babasý yüzünden eþiyle sürekli tartýþýyordu. Eþi babasýný istemiyor ve onun evde bir fazlalýk olduðunu düþünüyordu. Tartýþmalar bazen inanýlmaz boyutlara ulaþýyordu. Yine böyle bir tartýþma anýnda; eþi, bütün baðlarý kopardý ve "Ya ben giderim, ya da baban bu evde kalmayacak" diyerek rest çekti... Eþini kaybetmeyi göze alamazdý.

Babasý yüzünden çýkan tartýþmalar dýþýnda mutlu bir yuvasý, sevdiði ve kendini seven bir eþi ve birde çocuklarý vardý. Eþi için çok mücadele etmiþti evliliði sýrasýnda. Ailesini ikna etmek için çok uðraþmýþ ve çok sorunlarla karþýlaþmýþtý. Hâlâ onu ölürcesine seviyordu.

Çaresizlik içinde ne yapacaðýný düþündü ve kendince bir çözüm yolu buldu. Yýllar önce avcýlýk meraký yüzünden kendisi için yaptýrdýðý kulübe tipi dað evine götürecekti babasýný. Haftada bir uðrayacak ve ihtiyacý neyse karþýlayacak,böylelikle eþiyle de bu tür sorunlar yaþamayacaktý.

Babasýna lâzým olacak bütün malzemeleri hazýrladýktan sonra yatalak babasýný yataðýndan kaldýrdý ve kucakladýðý gibi arabaya attý. Oðlu Can, "Baba bende seninle gelmek istiyorum" diye ýsrar edince onu da arabaya aldý ve birlikte yola koyuldular.

Karakýþýn tam ortalarýydý ve korkunç bir soðuk vardý. Kar ve tipi yüzünden yolu zor seçiyorlardý. Minik Can, sürekli babasýna "Baba nereye gidiyoruz ?" diye soruyor ama cevap alamýyordu. Öte yandan; nereye götürüldüðünü anlayan yaþlý adamsa gizli gizli gözyaþý döküyor oðlu ve torununa belli etmemeye çalýþýyordu.

Saatler süren zorlu yolculuktan sonra dað evine ulaþtýlar. Epeydir buraya gelmemiþti. Baraka tipindeki dað evi artýk çürümeye yüz tutmuþ, tavan akýyordu. Barakanýn bir köþesini temizledi hazýrladý ve arabadan yüklendiði yataðý oraya itina ile serdi. Sonra diðer malzemeleri taþýdý en son da babasýný sýrtlayarak yataða yerleþtirdi.

Tipi, adeta barakanýn içinde hissediliyordu. Barakanýn içinde fýrtýna vardý adeta. Çaresizlik içinde babasýný izledi. Daha þimdiden üþümeye baþlamýþtý. Yarýn yine gelir bir yorgan ve birkaç battaniye getiririm diye düþündü.

Öyle üzgündü ki, dünya baþýna göçüyor gibiydi. O, bu duygular içindeyken babasý, yüreðine býçak saplanmýþ gibiydi. Yýllarca emek verdiði oðlu tarafýndan bir barakaya terk ediliyordu. Gururu incinmiþti, içi yanýyordu ama belli etmemeye çalýþýyordu. Minik Can ise olanlara hiçbir anlam veremiyordu. Anlamsýzca ama dedesinden ayrýlacak olmanýn vermiþ olduðu üzüntüyle sadece seyrediyordu.

Artýk gitme zamanýydý. Babasýnýn yataðýna eðildi, yanaklarýný ve ellerini defalarca öptü. Beni affet der gibi sarýldý, kokladý. Artýk ikisi de kendine hakim olamýyor ve hýçkýra hýçkýra aðlýyordu. Buna mecburum der gibi baktý babasýnýn yüzüne ve Can'ýn elini tutup hýzla barakayý terketti. Arabaya bindiler.

Can yola çýktýklarýnda aðlamaya baþladý, neden dedemi o soðuk yerde býraktýn diye. Verecek hiçbir cevap bulamýyordu, annen böyle istiyor diyemiyordu.

Can: "Baba, sen yaþlandýðýnda ben de seni buraya mý getireceðim?" diye sorunca dünyasý baþýna yýkýldý. O sorunun yöneltilmesiyle birlikte deliler gibi geri çevirdi arabayý. Barakaya ulaþtýðýnda "Beni affet baba." diyerek babasýnýn boynuna sarýldý. Baba oðul sýký sýký sarýlmýþ çocuklar gibi hýçkýra hýçkýra aðlýyorlardý.

Oðlu: "Baba beni affet! Sana bu muameleyi yaptýðým için beni affet!" diye hatasýný belli ediyordu... Babasý oðlunun bu sözlerine en anlamlý cevabý veriyordu... "Geri geleceðini biliyordum yavrum. Ben babamý dað baþýna atmadým ki, sen beni atasýn... Beni bu daðda býrakamayacaðýný biliyordum."

[HakanSahin]

mustafa abi tþkler

[Mustafa KANAL]

yilanin dostlugu

zamanin birinde oylesine fakir olan bir adam varmis bu her sabah allaha yalvarirmis allahim beni bu fakirlikten kurtar zaman boyle gecip gitmis her sabah duvasini yapar allaha yalvarir evden oyle cikarmis gel zaman git zaman adamin dualari yalvarislari kabul olmus uyurken ruyasina bir dede girmis oglum bak kismetin senin tarlanin basinda bir buyuk agac var orda o agacin kovugunda hergun bir yilan gunes dogmadan sana agzinda bir altinla gelecek bu sen iyi bir dost oldugun surece olunceye kadar devam edecek hersey sana bagli demis tabi adam ruyadan uyanir uyanmaz sabah isiklarini beklemeden tarlanin yakinda beklemis olur ya gec kalirim diye neyse gercektende hava isilir isilmaz bir yilan kovuktan cikmis agzindada bir altinla yilan adami gormeden altini birakmamis adamda kendini yilana gostermis yilan adami gordukten sonra altini birakmis ve kovuktan iceri girmis bu boylece yillarca surmus gitmis adamin durumu duzelmis eski gunlerinide allaha yalvardigi gunleride unutmamis zaman gecmis adam yaslanmis ama bu aradada yilanla baya bir dost olmuslar bir zaman sonra adam hastalanmis altini almaya oglunu gondermis gonderirkende tembihlemis yilana iyi davran kimselere birsey soyleme cocuk sabah yakini altini almaya gitmis beklemis tarlanin basinda az sonra yilan gorunmus bir bakmis agzinda altin bir yilan ama yilan cocugu gorunce hoslanmamis altini biraktigi gibi gozden kaybolmus bu da boylece surmus bir sure yilanda huylanmaya baslamis bu cocuktan ama adamin hatiri dostlugu icin bir sure katlanmak zorunda hissetmis kendini birgun adamin oglunun aklina ben bu yilani oldurum altinlarin hepsine sahip olurum kazarim burayi altinlari bir seferde alirim neyse bu arada babasi biraz duzelmis ama son bir daha oglunu gondermis altini almaya ondan sonra kendisi altini almaya gidecekmis ogluna bunu soylemis oglu ysa icinde gorursun bugun o altinlarin hepsi benim olacak sabaha dogru elinde bir kazmami kurekmi bilmiyorum tarlanin basinda tam kovugun basinda yilani beklemis yilan kovuktan cikmis altini birakmis donmus gidiyormus cocuk arkadan yilana hamle yapmis yilani oldurmek icin yilanlak kapismislar bu kapisma sirasinda yilanin kuyrugu kopmus can acisiylada yilan cocugu zehirleyip oldurmus altinida alip kovuktan iceri girmis tabi oglu gelmeyince adam birseylerin yolunda gitmediyini anlamis kalkim gidim bakayim demis tarlaya varinca bakmis oglu orda yatiyor yilan tarafindan oldurulmus ve bir yilan kuyrugu az ileride anlamis oglunun yaptiklarini oglunu almis getirmis acisi buyuk adam hem oglunda oldu hemde altinda bir zaman sonra altinda yok fakirlik gunleri tekrar baslamis bir yandan yaslilik birgun sabah erkenden kalkmis gitmis tarlanin basina oglunun yattigi yani oldugu yerde aglamis ogul acisi yuregini daglamis son bir kez yilana seslenmis yilan dostum altinim nerde biz seninle her zaman dost kaldik nerdesin altinimida getir cik ortaya biraz sonra yilan agacin kovugunda cikmis bir hayli bitkinmis tabi kuyruguda yok yarasida gecmemis ne istiyorsun insan oglu adamda gel seninle eskisi gibi dost olalim oglum icinde uzgunum senin icinde ben hata yaptim unutalim herseyi YILAN ADAMA SENDE OGUL ACISI BENDE KUYRUK ACISI OLDUGU SURECE BIZ DOST OLAMAYIZ DEMIS ve agacin kovugundan iceri girmis gozden kaybolmus bir dahada boyle birsey olmamis saygilar

[Mustafa KANAL]

Ö L Ü M S Ü Z K I R M I Z I G Ü L L E R
Kan rengi, kýpkýrmýzý güllere bayýlýrdý. Zaten onlarla adaþtý da Kocasýnýn sevgili Rose idi...Her Sevgililer Gününde kapýsýnýn önünde bulduðu enfes fiyonklarla süslü kucak dolusu kýrmýzý güllerle kutlardý. Hiç aksamadan. Hatta, eþini kaybettiði yýl dahi kapýsý çalýnmýþ, gülleri kucaðýna býrakýlmýþýtý.Týpký geçmiþte olduðu gibi, küçük bir kartla birlikte. Her yýl güllere iliþtirdigi karta ayni cümleleri yazardý : "Seni bu sene, geçen senekinden daha çok seviyorum." Birden, bunlarýn son gülleri oldugunu düsündü. Önceden ýsmarlamýþ olmalýydý. Öleceðini nasýl bilebilirdi? Zaten her þeyi önceden planlamayý ve yapmayý severdi.Gülleri özenle içeri taþýdý. Saplarýný kesti, vazoya yerleþtirdi.Vazoyu da konsolun üzerine, eþinin kendisine, gülümseyen fotoðrafýnýn yanýna koydu. Orada kocasýnýn koltuðunda oturup saatlerce gülleri ve fotografý seyretti. Sessizce... Bitmek bilmeyen bir yýl geçti. Yapayanlýz ve hüzün dolu bir yýl...Sonra bir sabah kapý çalýndý. Týpký eski günlerde olduðu gibi kýpkýrmýzý gülleri, üzerinde küçük kartýyla birlikte eþikteydi. Sevgililer Günü'nü kutluyordu. Gülleri içeri aldý. Saþkýnlýk içinde doðru telefona gitti. Çiçekçi dükkanýný aradý.Onu bu kadar üzmeye kimin ne hakký vardi? Biliyorum dedi, çiçekçi. Eþinizi geçen yýl kaybettiniz. Telefon edeceðinizi de biliyordum. Bugün size yolladýðým gülleri çok önceden ýsmarlayýp, parasýný da ödemiþti. Hep öyle yapardý zaten. Hiç þansa býrakmazdý. Dosyamda talimat var. Bu çiçekleri size her yýl yollayacaðým. Bir de özel kart vardý. Kendi el yazýsýyla. Bilmeniz gerek diye düþünüyorum. Ölümünden sonra çiçeklere iliþtirmemi istedigi kart. Rose hýçkýrýklar arasýnda teþekkür ederek telefonu kapadý.

Devamý GELECEK

[Mustafa KANAL]

Ýþte Devamý

Parmaklarý titreyerek zarfý açtý. "Merhaba sevgilim" diye baþlýyordu kart. "Bir yýldýr ayrýyýz. Umarým senin için çok zor olmamýþtýr. Yalnýzlýðýný ve acýlarýný hissedebiliyorum. Giden sen,kalan ben olsaydim neler çekerdim, kim bilir ? Sevgi paylaþýldýðýnda yaþamýn tadýna doyum olmuyor. Seni kelimelerle anlatýlamayacak kadar çok sevdim. Harika bir eþtin. Dostum, sevgilim, benim. Sadece bir yýldýr ayrýyýz. Kendini býrakma. Aðlarken bile mutlu olmaný istiyorum. Onun için bundan sonraki yýllarda güller hep kapýmýzda olacak.Onlarý kucaðýna aldýðýnda paylaþtýðýmýz mutluluðu ve kutsandýðýmýzý düþün. Seni hep sevdim.Her zaman da sevecegim. Ama yaþamalýsýn. Devam etmeliþin. Lütfen mutluluðu yeniden yakalamaya çalýp. Kolay deðil, biliyorum ama bir yolunu bulacaðýna eminim. Güller, senin kapýyý açmadýðýn güne dek gelmeye devam edecek. O gün çiçekçi beþ ayrý zamanda gelip kapýyý çalacak, eve dönüp dönmediðini kontrol edecek. Beþinciden sonra emin olarak gülleri ona verdigim yeni adrese getirip seninle yeniden ve ebediyen kavuþtuðumuz yere býrakacak."

[Mustafa KANAL]

SÝZ HÝÇ BU KADAR SEVDÝNÝZMÝ?

Bir otobüs duraðýnda karþýlaþmýþlardý ilk kez.... Biri týpta okuyordu, öbürü mimarlýkta. O ilk karþýlaþmadan sonra, bir kere, bir kere, bir kere daha karþýlaþabilmek için, hep ayný saatte, ayný duraktan, ayný otobüse bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konuþacak cesareti bulmalarý biraz zaman aldý ama sonunda baþardýlar. Ýkisi de her sabah otobüse bindikleri semtte oturmuyorlardý aslýnda. Delikanlý arkadaþýnda kaldýðý için o duraktan binmiþti otobüse, kýz ise ablasýnda.... Sýrf birbirilerini görebilmek için, her sabah erkenden evlerinden
çýkýp, þehrin öbür ucundaki o duraða, onlarýn duraðýna geldiklerini, gülerek itiraf
ettiler bir süre sonra...

Okullarýný bitirince hemen evlendiler. Mutluydular hem de çok mutlu... Bazen iþsiz,bazen parasýz kaldýlar ama öylesine sýký kenetlenmiþti ki yürekleri ve elleri hiçbir þeyi umursamadýlar. Ayýn sonunu zor getirdikleri günlerde de ünlü bir doktor ve ünlü bir mimar olduklarýnda da hep mutluydular. Zaman aþýmýna uðrayan, alýþkanlýklara yenik düþen, banka hesabýnda para kalmadýðý için yada tam tersine o hesabý daha da kabarýk hale getirmek uðuruna bitip-tükeniveren sevgilerden deðildi onlarýnki... Günler günleri, yýllar yýllarý kovaladýkça sevgileri de büyüdü, büyüdü... Tek
eksikleri çocuklarýnýn olmamasýydý. Zorlu bir tedavi sürecine raðmen çocuk sahibi olmayýnca, "bütün mutluluklarýn bizim olmasýný beklemek, bencillik olur" diyerek devam ettiler hayatlarýna. Çocuk yerine, sevgilerini büyüttüler... "Senin için ölürüm" derdi kadýn, sýmsýký sarýlýp adama ve adam: "Hayýr, ben senin için ölürüm" diye yanýt verirdi hep...

Bazen eve geldiðinde, aynanýn üzerinde bir not görürdü kadýn, "Bir tanem, kütüphanenin ikinci rafýna bak...." Kütüphanenin ikinci rafýnda baþka bir not olurdu, "Mutfaktaki masanýn üzerine bak ve seni çok sevdiðimi sakýn unutma" Mutfaktaki masadan, salondaki dolaba sevgi dolu notlarý okuya okuya koþturan kadýn, sonunda kimi zaman bir demet çiçek, kimi zaman en sevdiði çikolatalar, kimi zaman da pahalý armaðanlarla karþýlaþýrdý.. Aldýðý hediyenin ne olduðu önemli deðildi zaten....

Hayat ne kadar hýzlý akarsa aksýn, iþleri ne kadar yoðun olursa olsun hep birbirlerine ayýracak zaman buluyorlardý bulmasýna ama kýrklý yaþlarýn ortalarýna geldiklerinde, daha az çalýþmaya karar verdiler. Adam, hastaneden ayrýldý ve muayenehanesinde hasta kabul etmeye baþladý. Kadýn da mimarlýk bürosunu kapadý ve sadece özel projelerde görev aldý. Artýk daha fazla beraber olabiliyorlardý. Bir gün sahilde dolaþýrken, harap durumda bir ev gördü kadýn, üzerinde "satýlýk" levhasý asýlý olan. "Ne dersin, bu evi alalým mý?" dedi adama. "Bu viraneyi yýktýrýr, harika
bir ev yaparýz. Projeyi kafamda çizdim bile. Kocaman terasý olan, martýlarý kahvaltýya davet edeceðimiz bir deniz evi yapalým burayý..." "Sen istersin de ben hiç hayýr diyebilir miyim?" diye yanýt verdi adam. "Amerika'daki týp kongresinden döner dönmez ararým emlakçýyý... Kaç para olursa olsun, burasý bizimdir artýk...."

Sadece bir hafta ayrý kalacaklarýný bildikleri halde, ayrýlmalarý zor oldu adam
Amerika'ya giderken. Her gün, her saat konuþtular telefonla. Gözyaþlarý içinde
kucaklaþtýlar havaalanýnda. Fakat birkaç gün sonra, kocasýnda bir tuhaflýk olduðunu
fark etti kadýn. Eskisi kadar mutlu görünmüyor, konuþmaktan kaçýnýyordu. Onu
neþelendirmek için, sahildeki evi hatýrlattý ve çizdiði projeyi verdi kadýn ama hiç
beklemediði bir cevap aldý: "Caným, o ev bizim bütçemizi aþýyor. Sen en iyisi o evi unut..."

Mutsuzluk, mutluluðun tadýna alýþmýþ insanlara daha da acý, daha da çekilmez gelir. Kadýn, hiç sevmedi bu beklenmedik misafiri. Derdini söylemesi için yalvardý adama, "Senin için ölürüm, biliyorsun, ne olur anlat" diye dil döktü boþ yere... Yýllardýr sevdiði adam, duyarsýz ve sevgisiz biriyle yer deðiþtirmiþti sanki. Ona ulaþmaya çalýþtýkça, beton duvarlara çarpýyordu kadýn, her çarpmada daha fazla kanýyordu yüreði...

Bir gün, çocukluðunun, gençliðinin ve bütün hayatýnýn birlikte geçtiði arkadaþýna dert yanarken, "Artýk dayanamýyorum, sana söylemek zorundayým" diye sözünü kesti arkadaþý. "O, seni aldatýyor. Ýþ yerimin tam karþýsýndaki restoranda genç bir kadýnla yemek yiyiyor her öðlen. Sonra sarmaþ dolaþ biniyorlar arabaya...."

"Sus, sus çabuk, duymak istemiyorum bu yalanlarý" diye baðýrdý kadýn. Onca yýllýk arkadaþýný, kendisini kýskanmakla suçladý.... Ertesi gün, öðle vakti o restoranýn hemen karþýsýnda bir köþeye sindi sessizce ve peri masallarýnýn sadece masal olduðunu anladý... Kocasýnýn eskiden ayný hastanede çalýþtýðý genç çocuk doktorunu tanýdý hemen. Bazen evlerinde aðýrladýklarý kadýna nasýl sarýldýðýný gördü adamýn...

Akþam kocasý eve gelir gelmez, bazen baðýrýp, bazen aðlayarak, bazen ona sýmsýký sarýlýp bazen de yumruklayarak haykýrdý suratýna her þeyi. Ýnkar etmedi adam. Zamanla duygularýn deðiþebildiði, insanlarýn orta yaþa geldiklerinde farklýlýk aradýðý gibi bir þeyler geveledi aðzýnda ve bavulunu alýp gitti evden. Kapýdan çýkarken, "son bir kez kucaklamak isterim seni" diyecek oldu ama kadýn, "defol" dedi nefretle...

Ýlk celsede boþandýlar... Modern bir aþk hikayesinin böyle son bulmasýna kimse inanamadý. Arkadaþlarýnýn desteðiyle ayakta kalmaya çalýþtý kadýn. Adamýn, sevgilisiyle birlikte Amerika'ya yerleþtiðini öðrendi. Bazen yalnýz kaldýðýnda, onu hala sevdiðini hissedince, aðlama nöbetleri geçiriyor, aþkýn yerini, en az onun kadar yoðun bir duygu olan nefretin almasý için dua ediyordu.

Aradan bir yýl geçti... Her þeyin ilacý olduðu söylenen zaman bile, kadýnýn derdine çare olamamýþtý. Bir sabah, ýsrarla çalan zilin sesiyle uyandý. Kapýyý açtýðýnda, karþýsýnda o kadýný gördü. "Sen, buraya ne yüzle geliyorsun" diye baðýrmak istedi ama sesi çýkmadý. "Lütfen, içeri girmeme izin ver, mutlaka konuþmamýz gerekiyor" dedi genç kadýn. Kanepeye iliþti ve zor duyulan bir sesle konuþmaya baþladý: "Hiçbir þey göründüðü gibi deðil aslýnda. Çok üzgünüm ama o bir saat önce öldü. Geçen yýl
Amerika'daki kongre sýrasýnda öðrendi hastalýðýný ve yaklaþýk bir senelik ömrü kaldýðýný. Buna dayanamayacaðýný, hep söylediðin gibi onunla birlikte ölmek isteyeceðini biliyordu. Seni kendinden uzaklaþtýrmak için, benden sevgilisi rolünü oynamamý istedi. Ailesine de haber vermedi. Birlikte Amerika'ya yerleþtiðimiz yalanýný yaydý. Oysa ilk karþýlaþtýðýnýz otobüs duraðýnýn karþýsýnda bir ev
tutmuþtu. Tedavi görüyor ve kurtulacaðýna inanýyordu ama olmadý. Gece fenalaþmýþ, bakýcýsý beni aradý, son anda yetiþtim. Sana bu kutuyu vermemi istedi..." Gözlerinden akan yaþlarý durduramayacaðýný biliyordu kadýn. Hemen oracýkta ölmek istiyordu. Eline tutuþturulan kutuyu açmayý neden sonra akýl edebildi. Ýtinayla katlanmýþ bir sürü kaðýt duruyordu kutuda. Ýlk kaðýtta, "Lütfen bütün notlarý sýrayla oku bir tanem" diyordu... Sýrayla okudu; "Seni çok sevdim", "Seni sevmekten
hiç vazgeçmedim", "Senin için ölürüm derdin hep, doðru söylediðini bilirdim." "Fakat benim için ölmeni istemedim" "Þimdi bana söz vermeni istiyorum." "Benim için yaþayacaksýn, anlaþtýk mý?" son kaðýdý eline alýrken, kutuda bir anahtar olduðunu gördü kadýn... Ve son kaðýtta þunlar yazýlýydý:

"Sahildeki evimizi senin çizdiðin projeye göre yaptýrdým. Kocaman terasta martýlarla
kahvaltý ederken, ben hep seni izliyor olacaðým...."

[nizipli_mehmet]

gerçektende harika bir hikaye mustafa abi çok tskler ne büyük bir aþktýr ki birbirlerine karþý bunlarý yapabiliyor gerçekten süper mustafa tekrar tþkler paylaþýmýn için...

[Mustafa KANAL]

"Bir gelin kaynanasiyla hiç geçinemiyor. Aralari o kadar kotu ki gelin aktara gidip durumu anlatiyor: 'Onu mutlaka zehirlemeliyim ama bana oyle bir zehir ver ki, kimse fark etmesin'

Yasli aktar geline bir toz vermis. 'Bunu her gun yemegine çok az karistir, fakat arani çok duzgun tut, gulumse, iyi davran ki kimse senden suphelenmesin' demis. Kizgin gelin kaynanasinin her yemegine muntazam o beyaz tozdan karistirip, bir ay omru kalan kaynanasina çok iyi davranmaya baslamis.

Aradan bir ay geçince tekrar aktara gelmis gelin: 'Bu zehrin panzehirini istiyorum. Zehirledigimi anlamasin diye kayinvalideme farkli davranmaya, gulumsemeye ve saygi gostermeye basladim. Bu sefer onun da bana tavri degisti, çok iyi bir insan oldu. Simdi benim en iyi dostum. Onun olmesine musaade edemem.' Yasli aktar cevap vermis: 'Panzehire ihtiyaç yok. Sana verdigim zehir sadece tuzdu. O bir parça tuz, bugune kadar kaç insanin arasini duzeltti anlatamam."

[Mustafa KANAL]

CESARETÝN TÜKENDÝÐÝ YER

Bir Hint masalina gore, kedi korkusundan devamli endise içinde yasayan bir fare vardir.

Büyücünün biri fareye acir ve onu bir kediye dönüstürür. Fare, kedi olmaktan son derece mutlu olacagi yerde bu kez de köpekten korkmaya baslar.

Büyücü bu kez onu bir kaplana dönüstürür. Kaplan olan fare, sevinecegi yerde avcidan korkmaya baslar.

Büyücü bakar ki, ne yaparsa yapsin farenin korkusunu yenmeye imkan yok. Onu eski haline döndürür.

Ve der ki,

"Sen cesaretsiz ve korkak birisin. Sende sadece bir farenin yüregi var. O yüzden ben sana yardim edemem."

[Mustafa KANAL]

Çikolata Parasý


Bülent, avucunu açmýþ kendisine doðru elini uzatan adama ters ters baktý. Elli yaþlarýnda gösteren adam, görmeye alýþtýðý hýrpani kýyafetli dilencilere benzemiyordu. Üzerindeki giysiler eski fakat temizdi. Eli yüzü temiz ve saðlýklý görünüyordu. "Sapa saðlam adam gidip çalýþacaðýna dileniyor, belki benden daha zengindir" diye düþündü. Zaten caný çok sýkkýndý, bir de sinirlenmiþti. Alaycý bir ses tonuyla :

- Ekmek parasý mý istiyorsun ? diye sordu.

- Hayýr çikolata parasý lazým!

Bülent'in kýzgýnlýðý þaþkýnlýða döndü. Espri yeteneði olan dilencinin hali de baþka oluyor diye düþündü.

- Niye, siz ekmek bulamayýnca çikolata mý yiyorsunuz?

- Hayýr. Ekmek bulamadýðýmýz günler genellikle bulgur pilavý yeriz, onu da bulamadýysak aç yatarýz. Bülent adamýn ciddi mi konuþtuðunu yoksa dalga mý geçtiðini anlayamamýþtý.

- Bu gün karnýnýz doydu üstüne tatlý mý istedi canýnýz?

- Fakirin caný mý olur ki, tatlý istesin beyim.

- Bu bir kamera þakasý mý yoksa sen iþ bulamamýþ stendapçý mýsýn?

- Hiçbiri deðil. Sadece fakirim. Bugün karýmýn doðum günü, ona çikolata götürmek istiyorum.

- Doðum gününde yaþ pasta alýnýr bildiðim kadarýyla.

- O bizim için deðil zenginler için. Otuz yýllýk evliliðimiz boyunca ona bir kez bile yaþ pasta alamadým. Ama her doðum gününde mutlaka çikolata götürdüm. Çikolatayý çok sever.

Adamýn söyledikleri Bülent'in dikkatini çekmiþti. O akþam karýsýyla kavga etmiþ, kapýyý çarpýp kendini sokaða atmýþtý. Arabasýna da binmemiþ sahile kadar yürümüþtü. Denizi seyretmek de onu rahatlatmamýþtý. Oysa eskiden denizi seyrederken çok rahatlardý. Dalgalar sýkýntýsýný alýp götürürdü.

Fakat karýsýnýn evde aðlýyor olduðunu bildiði için olsa gerek, hiçbir þey onu rahatlatmýyordu. Dilenciyle konuþurken biraz kafasý daðýlmýþtý. "Acaba söyledikleri gerçek mi, yoksa uyduruyor mu" diye düþündü.

-Cebinde bir çikolata alacak para yok mu þimdi?

Bülent'in sorusu üzerine adam ceplerini boþalttý, bir kimlikten baþka bir þey çýkmadý.

- Ben dilenci deðilim. Ýþim yok. Günlük çalýþýrým, ne iþ bulursam aradým, aksilik bu ya, hiçbir iþ bulamadým. Bülent oturduðu banký iþaret ederek yer gösterdi.

- Oturun biraz dertleþelim bari, dedi. Adam çekingen çekingen oturdu yanýna.

- Yok mu eþin dostun, borç alacak akraban?

- Fakirin akrabalarý da fakir olur beyim. Bulurlarsa kendi karýnlarýný doyururlar.

- Dilenecek kadar çok mu seviyorsun karýný ?

- Hem de çok seviyorum. Otuz yýlýmý aydýnlattý o benim.

- Hýmmmm. Aþk, hem de otuz yýl süren aþk. Hayret doðrusu! Aþkýn ömrü en fazla üç yýl diyorlar oysa. Sen otuz yýldan bahsediyorsun.

- Evet. Geçen yýllar sevgimi azaltmadýðý gibi artýrdý.

- Söyle o zaman nedir evlilikte mutluluðun sýrrý? Söylediklerine bakýlýrsa sen mutluluðun formülünü bulmuþ gibisin.

- Ben ilkokulu bile bitirmedim. Öyle formül falan bilmem.

- Formül dediysem kimya formülü sormuyorum caným. Ben de altý yýllýk evliyim. Sevdiðim kadýnla evlendim, fakat mutlu deðilim. Sürekli kavga ediyoruz. Daha iki saat önce kapýyý çarptým çýktým. Evimiz, arabamýz, iþimiz, gücümüz, her þeyimiz var, ama mutlu deðiliz. Senin hiçbir þeyin yok, ama mutlusun. Para mý acaba bizi mutsuz eden?

- Hiçbir þeyim yok mu? Hayýr benim her þeyim var. Benim karým her þeyim. Sevgilim, eþim, arkadaþým, hayat yoldaþým. Hayatýmý paylaþtýðým insandan daha deðerli ve daha önemli ne olabilir ki dünyada? Sizin ev, araba, iþ diye her þey dediðiniz þeylerdir aslýnda hiçbir þey olan.

- Öyle deme, þu kadar varlýðýn içinde bile karým her þeyden þikayet ediyor. Bir de fakir olsam kim bilir ne olur?

- Altýn tasýn, kan kusana faydasý yoktur beyim. Sen kadýn ruhunu hiç anlamamýþsýn. Hiçbir kadýn iyi bir evde oturduðu, her gün çeþit çeþit yiyecekler yediði için mutlu olmaz. Bir kadýn, kocasýnýn her þeyi olduðunu bildiðinde ancak mutlu olur.

- Sizin mutluluðunuzun sýrrý bu mu ?

- Olabilir. Ben karýma deðerli þeyler alamýyorum ama ona benim için ne kadar deðerli olduðunu hissettiriyorum. O da çok mutlu oluyor.

- Bir kadýna deðerli olduðunu nasýl hissettirilir?

- Küçük kýzý severek.

- Küçük kýz mý? Hangi küçük kýz ?

- Yaþý kaç olursa olsun her kadýnýn içinde hiç büyümeyen bir küçük kýz vardýr. O kýzý ne kadar çok sever, ne kadar çok mutlu edersen, o kadýný da o kadar mutlu edersin.

- Nasýl yani ?

- Küçük kýz neleri sever, nelerden hoþlanýr bir düþünün. Küçük kýzlar hep beðenilmek, ilgi görmek isterler. Güzel olduklarýný duymaya bayýlýrlar. Kendilerine prensesmiþ gibi davranýlmasýný beklerler. Küçük kýzlar hep prenses olmayý hayal ederler. Sürprizlerden hoþlanýrlar. Biraz þýmartýlmak isterler. Sevilmek ve sevildiklerini hep duymak isterler. Ýltifata doymaz küçük kýzlar. Öyle deðil mi?

- Haklýsýn. Benim dört yaþýmda bir kýzým var. Adý Aylin. Her akþam boynuma sarýlýr "babacýðým beni ne kadar seviyorsun?"

diye sorar. Giysisini deðiþtirdiði zaman etrafýmda "Baba güzel olmuþ muyum?" diye sorar durur. Güzelsin demem de yetmez ona. " Harikasýn prenses gibi olmuþsun" demeliyim. Dünyanýn en güzel kýzý demeliyim.

- Ýþte kadýnlar bir ömür boyu bunu duymak isterler. Ben elli yaþýndaki karýma böyle davranýyorum. Ömrümüz olur da seksen, doksan yýl da yaþarsak ben ona böyle davranmaya devam edeceðim. Ona "bebeðim" diye hitap ediyorum çok hoþuna gidiyor. "Bebeðim bana bir çay yapar mýsýn?" dediðimde çay yapmak için nasýl koþturduðunu görmelisiniz.

- Hiç kavga etmez misiniz siz?

- Kavga evliliðin tadý tuzu. Arada biz de tartýþýrýz. Küsüp barýþmanýn tadý ayrýdýr. Benim karým bir keçi kadar inatçýdýr. Onunla barýþmak için uðraþmak ayrý bir keyif verir bana.

- Benim eþim çok ciddi kadýndýr. Hiç küçük kýz havasý yok onda.

- Küçük kýzlar büyüdükleri zaman artýk sevgi, ilgi istemeye utanýrlar. En ciddi yada en yaþlý kadýnýn bile o küçük kýz mutlaka vardýr. Yeter ki sen o tatlý kýzý sevindirmeyi, mutlu etmeyi bil. Ve o küçük kýzý asla aldatma. Yoksa bir daha sana
güvenmez ve ne yaparsan yap hep kuþkuyla bakar. Küçük kýzlar hem çabuk mutlu olurlar hem de çabuk kýrýlýrlar. Çok narindir onlar. Hoyrat elleri sevmezler. Yumuþak dokunuþlarý severler.

- Bu tavsiyeni deneyeceðim. Fakat her zaman yapabilir miyim bilmiyorum. Bazen iþlerim çok yoðun oluyor o zaman eve çok yorgun gidiyorum.

- Bu sadece bir bahane. O küçük kýzý mutlu etmek dünyanýn en kolay iþi. Çoðu zaman birkaç tatlý söz yeterli olur. Sen o küçük kýzý mutlu ettiðinde karþýlýðýný fazlasýyla alýrsýn. Artýk o seni rahat ettirmek için elinden gelen gayreti gösterir. Karýsý mutlu olmayan erkek mutlu olamaz. Mutlu olmak isteyen erkek önce hayat arkadaþýný mutlu etmelidir. Düþünsene somurtkan, mutsuz, sürekli söylenen biriyle yolculuða çýksan ne kadar mutlu olabilirsin.

- Haklýsýn da bende bütün gün ailem için çalýþýp yoruluyorum.

- Yine para, yine dýþ sebepler. Evet para önemli ve gerekli ama kadýnlar para için erkekleri sevmezler. Para geçici mutluluklar verir. Kadýnlar hediye almayý severler. Paran varsa hediye al tabi. Ama hediyeyle mutlu olmasýný bekleme. Hediyenin yanýna sevgini katmazsan hediyenin bir anlamý yoktur. Benim hiçbir zaman çok param olmadý. Günlük kazandým günlük yedik. Bazen aç kaldýðýmýz günler oldu. Hiçbir zaman karýmýn kulaklarýna altýn küpe takamadým ama her zaman aþk sözleri fýsýldadým. Hiçbir zaman boynuna pýrlanta gerdanlýk alamadým ama hep öpücüklerle sevdim boynunu. Hiçbir zaman ona ipek elbiseler giydiremedim ama kendi bedenimle ipek elbise gibi yumuþacýk sardým bedenini ve mutlu ettim onu.

Adam ayaða kalktý.

- Bana müsaade, artýk gitmeliyim, karým merak eder. Sen de git evine küçük kýzýn gönlünü al, belki o küçük kýz þimdi evde aðlayýp duruyordur.

Bülent de ayaða kalktý. Kuvvetlice elini sýktý.

- Sizi tanýdýðýma çok memnun oldum. Elini býraktý koluna girdi. Yolun karþýsýndaki pastaneyi gösterdi.

- Hadi gel eþin için þuradan çikolatalý pasta alalým, dedi. Pastayý aldýlar. Adam hayatýnda ilk defa karýsýna yaþ pasta götürmenin mutluluðuyla, bin bir teþekkür ederek evinin yolunu tuttu. Bülent de pastanenin yanýndaki manavdan karýsýnýn en sevdiði meyvelerden aldý.

Evine geldiðinde karýsý þiþmiþ gözlerle mutfak masasýnda oturmuþ su içiyordu. Bülent hiç konuþmadan meyveleri büyükçe bir tabaða koyup yýkadý, sonra eþinin önüne koydu.

- Bunlar dünyanýn en þanslý meyveleri, dedi. Ýnci hiç konuþmadý.

- Sorsana "niye" diye. Ýnci kýzgýn kýzgýn:

- Niye? Diye sordu.

- Çünkü dünyanýn en güzel ve en tatlý kadýnýn midesine gidecek, dedi gayet ciddi bir ses tonuyla. Ýnci þaþýrmýþtý. Bir anda yüzünün ifadesi yumuþamýþtý.

- Bunlar senin sevdiðin meyveler, senin için aldým.

- Hayret bir þey! Her zaman kendi sevdiðin meyveleri alýrdýn.

Benim hangi meyveleri sevdiðimi iyi hatýrlamýþsýn. Aslýnda bu beklediðim istediðim bir þeydi. "bak senin sevdiðin meyveleri aldým" Ama þimdi kýymeti yok. Çünkü sana çok kýrgýným, meyve alarak gönlümü alamazsýn.

- Özür dilerim seni kýrdýðým için. Sonra Bülent yere diz çöktü.

- Cezam neyse razýyým. Ama bir tek þey istiyorum senden. Seni delice seven bu adamý senden mahrum etme.

Bülent yere çömelmiþ, boynu bükük bir vaziyette çok komik görünüyordu. Ýnci kýkýr kýkýr gülmeye baþladý.

- Affetmek o kadar kolay deðil. Bakalým hangi cezalara katlanabileceksin, dedi. Bülent iþte o zaman ona muzip muzip bakan eþinin içinde sakladýðý küçük kýzý gördü.

Bundan sonra her þey daha farklý olacaktý...

[Ali Avci]

Valla uzun ama okumaya deðer çok hoþ en son hakeye

[Mustafa KANAL]

Günlerden bir gün, köylerden birinde, bir adamýn eþeði kör kuyulardan
birinin içine düþmüþ. Niye düþer, nasýl düþer diye sormayýn. Eþek bu,
düþmüþ iþte.

Hayvancýk saatlerce acý içinde kývranmýþ, anýrmýþ, sesini duyurmaya
çalýþmýþ. Derken eþeðin sahibi gelmiþ kuyunun baþýna.

Bakmýþ zavallý eþek kuyunun dibinde melül mahzun bakýnýyor. Üstelik de
yaralý. Bir hal çaresi düþünürken bir koþu gidip köylüleri yardýma
çaðýrmak gelmiþ aklýna.

Ne yapsak, ne etsek de þu eþeði kuyudan çýkarsak derken, bakmýþlar ki
hayvan zaten yaralý, belki de kýrýk çýkýðý da var, çok acý çektiði de
belli, artýk kurtarýlsa da iþe yaramaz düþüncesiyle çýkarmaktan
vazgeçmiþler ve üzerini toprakla doldurmaya karar vermiþler. Hep
birlikte baþlamýþlar kuyuyu toprakla doldurmaya.

Zavallý hayvan, üzerine gelen topraklarý her seferinde silkinerek
üzerinden atmýþ. Onlar yukarýdan atmýþ, eþek silkelenerek her
defasýnda topraðý altýna almýþ.

Derken, ayaklarýnýn altýna aldýðý toprak sayesinde her defasýnda biraz
daha yükselmiþ ve giderek yukarýya çýkmaya baþlamýþ eþek. Köylüler de
þaþýrmýþlar hayvanýn giderek yükselmesine. Onlar atmýþ eþek yükselmiþ
derken neticede hayvan yukarýya çýkmayý baþarmýþ.

Bence bundan þöyle bir sonuç çýkýyor....
"Hayat, bazen bizim de üzerimize abanýr. Üstümüzü toz toprakla
örtmeye çalýþanlar çok olur. Bunlarla baþ etmenin tek yolu sýzlanmak
deðil, düþünüp silkinmek ve kurtulmaktýr. Aydýnlýða bir adým daha
yaklaþmaktýr. Kör kuyuda olsak bile!"

[nizipli_mehmet]

mustafa abi gerçekten haklý guzel bý paylasým olmus saolasýn paylasým için hayatta her zaman zorluklar olacak önemlý olan onlarýn ustesýnde tek basýna gelebýlmek bence...

[Mustafa KANAL]

Eðer Hala sizinle iseler...
'Evin telefonu sabaha karþý üç buçukta çaldý. Uyku sersemi adam
telefonu açtý.
Telefondaki ses annesine aitti. Telaþlandý, korktu; baþlarýna bir þey
mi gelmiþti?

Annesi 'nasýlsýn oðlum, iyi misin?' diye sordu.


Oðlu þaþkýn bir ifadeyle 'iyiyim anne , hayýrdýr inþallah bir þey mi
oldu, siz iyi misiniz?' dedi.

Annesi 'biz iyiyiz bir þeyimiz yok sadece sesini duymak istedim' dedi.

Oðlu da 'anne bunun için mi aradýn? Aklým baþýmdan gitti, saat sabahýn
üçbuçuðu yarýn da
konuþabilirdik...' dedi..

Bunun üzerine annesi de 'rahatsýz mý ettim oðlum?' demek suretiyle
karþýladý bu cevabý...


Annesinin bu sorusuna cevaben oðlu '...evet anne, doðrusu biraz
rahatsýz ettin...' deyince de bu kez annesi titrek bir sesle ve
betimlenmesi zor deðiþik fiziksel hisler ve kalbin derinliklerinden
gelen duygular içinde olmayý sürdürerek mýrýldandý...

"45 sene önce sen de beni bu saatte 'rahatsýz etmiþtin' caným oðlum,

doðum günün kutlu olsun...'

EÐER HALA SÝZÝNLEY ISE/LER, ÞÝMDÝ ONU/ONLARI HER ZAMANKÝNDEN DAHA COK
SEVÝN..

SÝZÝNLE DEÐÝLSE, GÖKYÜZÜNE BAKIP ONLARA BÝRER SEVGÝ ÖPÜCÜÐÜ
YOLLAYIN...

HEM ASLA UNUTMAYIN "HER ÖLÜM ERKEN ÖLÜMDÜR"...