rica ederim
rica ederim
siz dururn daha neler yazacam ama emeðe saygý istiyorum yanlýz
bana aþkýný anlat diyorsun
anlatamam ki
anlatabilseydim aþkýmý eðer
belki de þair olurdum
yazardým sevgimi mýsralarýmda
uðruna þiir olurdum
bana gözlerimi anlat diyorsun
anlatamam ki
anlatabilseydim gözlerini eðer
belki de ressam olurdum
çizerdim güzelliðini defalarca
uðruna kaðýt kalem olurdum
bana aþkýmý anlat diyorsun anlatamam ki
anlatabilseydim aþkýný eðer
belkide göz yaþý olurdum
akardým gözlerinden aðlayarak
uðruna nehir olurdum...
hüseyin ünal(zor aþk)2005
rica ederim
siz kimsiniz bu arada
saol teþekkür ederim
miksam yüreðine saðlýk güzel yazmýþsýn ben de yazdým 99 da istersen bak
Maþallah sayfa sayýsý 99. 100. sayfanýn ilk mesajý bana kýsmet olsun bari.
Ben kimim..?
HER IRK IRKIM OLMUÞ…HER RENK RENGÝM, HER DÝL DÝLÝM OLMUÞ…IRKÇILIÐIN GÝREMEDÝÐÝ YÜREÐÝMDEN SOR BENÝ..KÝM OLDUÐUMU MERAK EDÝYORSAN KAFKAS KARTALI ÞEYH ÞAMÝLDEN,
KUDÜS FATÝHÝ SELAHADDÝN EYYÜBÝDEN SOR BENÝ..
orhancelik27@windowslive.com
SEWMEK
Sevmek...Delicesine.deliler gibi sevmek
Kuþ uçar gibi sevmek,gök gürler gibi sevmek
Bir çocuk inancýyla inanarak,kanarak
Ve bir günahkar fani azabýyla yanarak,,
Hep onu arayarak baharda,yazda,kýþda,,
nihayet ''BÜYÜK SIRRA'' ulaþmak bir bakýþda
O bakýþda okumak aþkýn büyük adýný,
Hep o büyük bakýþta bulmak war olmanýn tadýný...
Sewmek::Hasta anneyi,altýn baþlý yavruyu
Baharý,yýldýzlarý,göðü.güneþi,suyu...
Yürekten kopan ince bir ahý,sever gibi
Sewmek....Topraðý,Allah'ý sever gibi.....!!
Veda
Ben þimdi çok uzaklardayým
Dönüp seni kaybettiðim yerde
Tekrar görememekten korkuyorum,
Dönüp seni, benim kaybettiðim yerde
Can çekiþirken görmekten korkuyorum,
Dönüp seni, senin kaybettiðin yerde
Baþkasýnýn bulmasýndan korkuyorum,
Ýþte sadece bu yüzden geri dönemiyorum..
Küskünlüðüm yok hiçbir zaman sana bilesin,
Çýkýp gelmesen de bir daha
Gönül odam hep boþ, hep senin için
Ve seni yazmýþým, seni kazýmýþým her köþesinde,
Gül bahçelerinde “gül”ler yetiþtirilmiyor artýk
Güneþi vurdular, kan akýyor aynalardan,
Bir “gül” yolculuðunun nihayetindeyim bilemedim
Her yokuþun bir iniþi olurmuþ bilemedim
Her açan “gül”ün bir gün mutlaka solacaðýný bilemedim
Hayat “tek hece”lik bir kandýrmacaymýþ bilemedim
Bilemedim solmuþ bir “gül”ün adýnýn olamayacaðýný,
Bana hep “gül”den deðil
Biraz da acýtan dikeninden bahsedin
Bütün “gül”lerini zaten ben yetiþtirmiþim bu dünya bahçesinin
Bir de dikeni varmýþ bilemedim..
Çocuk sesleriyle uyanmýþým bu sabah
Onlarý penceremden bilye oynarken görecem,
Seni her gördüðümde, ben her gün yeniden ölecem,
Ben bu diyardan gidip bir daha da geri gelmeyecem,
Ýlk mesai gününün bitiminde
“iyi akþamlar” demiþtim son defa sana hani
Ve bir daha da yüzüne bakamamýþtým eskisi kadar,
Ýçli dýþlý olup sensizliði gururuma yediremiyorum artýk bilesin
Ýþte bu yüzden günaydýnlar diyemiyorum sabahlarý,
Býrak çalýþtýðýn yerin camlarý kirli kalsýn, seni görmemeliyim..
Yarýn sensizliðin ikinci yýlý!
Aradan daha bir hafta bile geçmedi biliyorsun
Ama sensiz geçen her dakika
Kalemi kýrýlmýþ bir mahkumun çaresizliði benimkisi,
Sana yazdýðým bütün þiirler hâlâ ezberimde oysa,
Bazen çaycý özcan’ýn ýsrarýyla okuyorum uður aðabeyin “el aziz” þiirini
Sensizlikten gelen efkar olacak bir köþemde,
Mavi bulvar’ý arþýnlayacaðým akþamlarý karýþ karýþ,
Bunun bir de türküsü olmalýydý aslýnda, deðil mi ama?
Ben þimdi çok uzaklardayým
Dönüp seni kaybettiðim yerde
Tekrar görememekten korkuyorum,
Dönüp seni, benim kaybettiðim yerde
Can çekiþirken görmekten korkuyorum,
Dönüp seni, senin kaybettiðin yerde
Baþkasýnýn bulmasýndan korkuyorum,
Ýþte sadece bu yüzden geri dönemiyorum..
Made Ýn NizipLi
Gitme,
dur bekle,
söyleyeceklerimi iyi dinle,
gözlerime bak ve Gitme.
Sebepsiz fýrtýnaya teslim et yüreðini,
bensizliði düþün en derinden,
hayatýný düþün ve öyle git.
Ama dur gitme,
daha bitmedi sözlerim,
söyleyeceklerim yüreðimdeki sevda gibi,bitmedi.
Belki sözlerim bitecek,ama bu yürek susmayacak,
sen duymasanda,sen olmasanda konuþacak.
Eðer birgün susarsa bu yürek,
bil ki seninle varolan bu can,
sensiz yok olacak.
Hadi git,
arkanda aðlayan beni düþünmeden git,
yüreðindeki saman alevi aþký söndür öyle git,
öyle bir git ki,,
ardýnda küllerin bile kalmasýn.
Kalbime hançeri sapla ve git,
kanayan yaraya tuz basýp,
acýlarýmý unuturum elbet.
Ya sen,
yaralarýna tuz basabilirmisin,
arkanda aðlayan beni unutabilirmisin,
yataða yatýp huzurlu bir uykuya dalabilirmisin.
Gittin iþte,
arkana bakmadan gittin.
O aðlayan ben vardý ya,
artýk büyüdü ve hayatýn acýlarýný gördü.
Biþey daha;
kalbime saplanan hançer hala yerinde,
korkuyorum çýkarmaya
YA ÖLÜRSEM DÝYE..
Made Ýn NizipLi
DIÞARDA ÜÞÜYEN HAZÝRAN KALBÝMDE HAZAN
“uygarlýk ve barbarlýk kardeþtir.”
-Havel-
dünya sýðmýyor insana havel
yüzlerdeki, yüreklerdeki maske
parada kir, suda klor, havada nem
yüksek borsa, alçak basýnç
ve kanun hükmünde ihanetler, sahtekâr jestler
/insan, sýðmýyor insana havel!/
ve her þey:
þey!
mesela o takvimler, o günler
her biri þimdi kim bilir neredeler
yalancýdýr aynalara gülümseyen o muhteþem gençlikler
bir yaz yaðmuru gibi çabucak geçecekler
bize kalan kurt kapaný sözleþmeler
ve iþ akdi kývamýnda morarmýþ evlilikler
oysa insaný büyüten yalnýzlýk mýdýr havel?
biz bu kentlerde
bu ömürlerin gecelerinde çürüsek bile
þimdi eski daðlarda vakur bir þafak yýrtýlmaktadýr
ve dýþarýda üþüyen bir haziran
kalbimde yýllarýn tufanýndan artýk bir hazan
(kalbimde hazan
ve þairdir elbet
sözcüklere rus ruleti oynatýp yazan!)
dýþarýda üþüyen bir haziran
kanýmda nikotin cehennemi
kýsa kibrit uzun duman
yaan!
yine yaan! yine yaaaan!
yan ki yangýnlar bile yansýn
haklýdýr içindeki abdal býrak aðlasýn...
býrak aðlasýn artýk gündüzlerin ýþýðýnda aþk
gecelerin sularýnda yakamozlar yok
ve kuþlar konsun diye gerilmiyor balkonlara
çamaþýr ipleri
duyuyorsun iþte þiir de yazýyorlarmýþ iðfal þebekeleri(!)
dýþarýda üþüyen bir haziran
dýþarýda aþksýz aþk, aids, hepatit b
dýþarýda hormonlu sevinçler, kokmayan güller
viagra cinsellikler, çýldýrtan günler!
ve dýþarýda dostluðun, puþtluðun kolunda gülümsemesi
ama öðrendim karanlýklardan ýþýk destelemeyi
ve baka baka irkilmiþ gözlerine hayatýn
inatla!
inatla gülümsemeyi
öðrendim içimdeki abdalý hünerle gizlemeyi...
(herkes fanusuna asmýþ kendini
bu yüzden beklemiyorum farklý kýyametleri...)
dýþarýda üþüyen bir haziran
dýþarýda öldü insan
öldü insan
hiçbir kitaba yakýþmadan!
ben de yaza yaza çürütüp dünlerimi
her gün bu cehennemden çalýyorum kendimi
bu yüzden her þey:
þey!
havada hava, günlerinde gün, evlerde sarmýsak soðan;
hepsi bu iþte basit, olaðan
her þey þey’dir; inandýklarýmýzdýr belki de yalan
abarttýðýmýzdýr,
kül’dür herkesin payýna kalan...
YILMAZ ODABAÞI
bireysel emekli, sadece üye...
Sen Gidince Anladýklarým
Meðer seher yelleri de kýrarmýþ baþaklarý,
Umutlar da hep hanýmeli açmazmýþ.
Düþünceler, sarýp sarmalarmýþ solmuþ baharlarý.
Anýlara küskün görüntülerde yaþarmýþ meðer düþler,
Ve geceler, hep yýldýzlarý gizlemezmiþ koynunda,
Hasretlere tutsak olurmuþ, karanlýðýn kollarý.
Meltem deðilmiþ tüm rüzgarlarýn ismi meðer,
Ýsmi martý deðilmiþ,
Beyaz olan tüm kuþlarýn.
Sýrlar taþýmazmýþ gündönümleri uzaklara her zaman,
Kolay deðilmiþ her bilmece,
Ýri sorular varmýþ yüreklere saplanan.
Nankör diye haykýrýrmýþ,
Saatler her geçen an'a,
Meðer arkadaþ deðilmiþ akreple yelkovan.
Aðacýn dalýnda filizlenirmiþ meðer sevda,
Yalnýzlýkmýþ kökleri,
Ayrýlýkmýþ derinlere uzanan.
Þimdi sanma yalnýz senin gözlerinde geziyor nemli bulutlar,
Yalnýzlýk doruklarýndan çýð gibi yýkýldýðýnda,
Erkekler de aðlarmýþ inan,
Olsa da göz pýnarlarý ýslanmadan
Made Ýn NizipLi
AÐLAYAMADIM
Yýllar sonra gördüm sevdiðim kýzý
Uzaktan baktým ona yaklaþamadým
O anda baþladý içimde bir sýzý
Gözlerim doldu taþtý aðlayamadým
Çaresiz boynum büküldü kaldý
O anda dünyam birden karardý
Kahpe felek onuda elimden aldý
Gözlerim doldu taþtý aðlayamadým
Bucaný tanrý verdi senbenden aldýn
Beni derbeder ettin dertlere saldýn
Paraya pula kanýpta hayale daldýn
Nedir senin maksafýn anlayamadým
Kadere küsmüþüm senin yüzünden
Aðlýyor gözlerim hergün hüzünden
Yalancýnýn biriymiþsin döndün sözünden
Nedir senin maksadýn anlayamadým
Made Ýn NizipLi