EVLÝLÝKTE SEVGÝ GEREKLÝ,AÞK RÝSKLÝDÝR![]()
![]()
![]()
Neredeyse klasik bir münazara konusudur: Evlilikte aþk lâzým mý,deðil mi? Beylik bir cevap olarak herkes “Tabiî ki lâzým” der.Oysa bence sevgi þarttýr,ama aþk þart deðil,hatta risklidir bile.
Durun durun,hemen itiraz etmeyin,önce isimlendirmeyi doðru yapalým.Kullandýðým mânâda sevgi; karþýsýndakine ihtiyacýný hissetmek,onunla beraber olmaktan mutluluk duymak,onun eksiklerini de hoþ görmektir.Aþk ise,ona muhtaç olmak,onsuz olamamak, eksiklerini ise görmemektir.Böyle bir aþk,aslýnda saðlýksýz (gözü kör de denir) bir ruh hâli deðil midir? Peki saðlýksýz bir duyguyla saðlýklý bir beraberlik nasýl kurulur? Depresyon tedavisinde kullanýlan bazý ilaçlarýn abartýlý aþk duygularýný da azalttýðýný biliyor muydunuz? Saplantý düzeyindeki aþk,bir hastalýk bile sayýlabilir aslýnda.
Ama modern çaðýn kliþelerinin dayatmasýyla,çoðu gençler,aþk evliliðini en büyük hayalleri olarak kabul ederler.Bu kiþilerin çoðu aþýk olduklarýnda karþýlarýndaki kiþinin eksiklerini,uyumsuz yönlerini görmez,o coþkulu duygunun esiri olup mantýðý tamamen bir kenara atarak yanlýþ evlilikler yaparlar.Aþýk olmuþ birisi için karþýsýndaki,dünyanýn en mükemmel kiþisidir,kusursuzdur,onun için yaratýlmýþtýr,o olmazsa hayat boyu mutsuz kalacaktýr.Oysa aþk bir duygu ve duygular da geçici olduðu için,bir süre sonra aþk küllenmeye baþladýðýnda,önceleri görülmeyen yanlýþlar göze batmaya baþlar.Coþkuyla baþlayan iliþki hüsranla biter çoðu zaman.
Aslýna bakarsanýz,aþýk olan için,bu denli riskler taþýyan bu duygu,aþýk olunan kiþi için bile,çok rahatsýz edicidir.Düþünün; siz öylesine,geliþigüzel bir söz söylüyorsunuz (“Ýnecek var þoför bey!”),
aþýðýnýz:
“Ne hoþ bir cümle kurdun” diyor.Siz sýradan gündelik bir davranýþýnýzý yapýyorsunuz,o “Ne güzel içiyorsun çorbayý!” diyor.Böyle olduðundan büyük görülmek insaný rahatsýz etmez mi sizce? Ýliþkinin doðallýðýný,davranýþlarýn içtenliðini öldürmez mi?
Zaten o yüzden deðil midir ki,çýlgýnca aþýk olunanlar,genellikle aþýklarýna karþýlýk vermez,acý çektirir? “Delice sevdim,ömrümü verdim” diye baþlayan þarkýlar, “O beni sevmedi,kalbini vermedi” diye devam etmez mi hep? Tesadüf deðildir bu.Aklý baþýnda hiç kimse,olduðundan büyük görülmek, hak ettiðinden fazla ilgi ve sevgi görmekten mutlu olmaz—kýsa süreli bir zevk dýþýnda.
Üstelik bu tip gerçekçi olmayan sevgiler,abartýlý hayranlýklar,yöneldiði kiþinin zihnine “Ben onun zannettiði gibi mükemmel deðilim.Öyle olmadýðýmý fark ettiðinde ne olacak?” tedirginliðini kazýr.Böyle seven, sevdiðini zorlu bir cendereye sýkýþtýrmýþtýr aslýnda.Ve göðe çýkaranlar, hayallerinin gerçek olmadýðýný görünce,ortada bir yerde kalamaz,bu kez de yerin d***** batýrýrlar sevdikleri(!) kiþiyi.Büyük beklentiler büyük hayal kýrýklýklarýný hazýrlar.
Siz siz olun,eðer karþýnýzdaki,size olduðunuzdan daha fazla kýymet veriyorsa,sizi olduðunuzdan mükemmel görüyorsa,size sýrýlsýklam aþýksa, uzaklaþýn ondan.
Dozunca seven,hatalarýnýzý da gören,ama iyi yönlerinizin hatýrýna onlarý affeden,sizden abartýlý þeyler beklemeyen,zorlamayan,destekleyen bir sevgi çok daha güzel deðil mi?
![]()