Yaşam çizgisi

Tren geldi gider, kim var nöbette

Attım ayağımı bindim kırk dörtte
Savaşlı yıllarmış, zordu elbette
Yokluğu zorluğu gördüm de geldim

Elli bir’de okul bizi çevirdi
Notları gördükçe babam sevindi
Şahin’e diplama yetti avundu
Bilginin ağını ördüm de geldim

Baharımı türlü çiçek besledi
Bu devrede aşkın hükmü işledi
Yuvamızı Safya Hanım süsledi
Piri altmış üç’te ördümde geldim

Askerliğim altmış dördün dönemi
Arttı hasretlikten şiir önemi
Her dem yazdım yakar oldu sinemi
Aşkın deryasına girdim de geldim

Yaşamda herkesin var bir ahvali
Çok dokudum nakış, kilim çuvalı
Yetmiş dört’te rotam Nizip’in yolu
Tezgahı triko kurdum da geldim.

Mütevazi yaşam gururla gezdik
Yarım düzineyle aile düzdük
İki oğlan, dört kız, bir çift de bizdik
Dünya meyvesinden aldım da geldim
Bismillah’la hamdi, koyduk temele

Fark etmedim, yaşım ermiş kemale
Şahin ne görmüşsün, bir düşün hele
Bir ömrü hebaya verdim de geldim

Benim şiire olan merakım yıllar öncesinden başlamıştı. Bu güne kadar çok sayıdaki şiirlerimi derleyip , yayınlama imkanı bulamamıştım. Sadece gazete sayfalarında şiirlerim yaşadı. Şiirlerime gördüklerimi, hissettiklerimi ve yaşadıklarımı kendi dilimle yansıtmaya çalıştım. Seviniyorum; Nizip’imize ve Barak kültürüne böyle bir eser bıraktım, mutluyum aileme ve çocuklarıma yaşarken bir kültür mirası bırakıyorum. O yüzden bu kitabımı aileme ve çocuklarıma ithaf ediyorum.

Bu kitabın derlenip bir kitap haline gelmesinde emeği geçen başta sayın kaymakamımız Hasan Karakaş’a, Nizip Meslek Yüksekokulu Müdürü Doç. Dr. Nihat Yıldırım’a ve müdür yardımcısı Öğr. Gör. Hakan Çetinkaya’ya, Nizip’in kültürüyle yakından ilgilenen Doç. Dr. Hüseyin İnce’ye, emekli öğretmen İ.Hakkı Tekçe’ye, Belde gazetesi yazı işleri müdiresi Necla Kete’ye ve desteğini esirgemeyen adlarını sayamadığım tüm kişi, kurum ve kuruluşlara şükranlarımı sunarım.

Teşekkürler tüm şiir dostları.

Ahmet ŞAHİN Gönlümün sesi kitabından
04.01.2003