Ömür işte

Hep hüzün soluklarsın, hep hüzün görür gözlerin.
Hüzündeyim dersin, hüzün çağırırsın.
Benim gibi Bozüyük'te, Hisarcık'ta ve bir de kovulduğun Haruniye'de yolunu kaybetmiş gibi dolanır durursun.
Yani ben...
Bu sıralar sensizim ben; bütün hüzünleri yarı yolda bıraktım. Binbir telaşın gölgesinde harman savuruyorum.
Çocukluğumun cercer makinesi üzerinde atlar koşturuyorum. Toprak solukluyorum, buğday tanelerini biriktiriyorum.
Bu sıralar sensiz olan ben; bütün gözyaşlarına, durgun bakışlara meydan okuyorum. Bütün damlaları bırakıverdim çocukluğumun akpak akan, kar sulu deresine. Sırt ağrılarına aldırmıyorum. İki büklüm halde bir 'aktiflik' deyip duruyorum.
Bu sıralar sensiz olan ben; uzun hava dinlemeyi bıraktım. Türkülere, şarkılara veda ettim. Hatta şiir bile dinlemiyorum.
Ömür diyorum, ömür.
Geçti işte sensiz...

Hocam son günlerde bir karamsarlık var sizde inşallah olumsuz bir şeyler olmamıştır.

Müslüm Abi, Güzel işler oluyor aslında. İş yoğunluğu, bu diyarlar, garip insanlar, ülkenin durumu... bazen böyle estiriyor işte. Teşekkürler..

Sevgili kardeşim yine akçakentte dedenin bahçesinde oturup bir muhabbet edebilek inşallah

Valla üstadı bende tanımayı çok isterim...