Sonbahar Gelince

Bazen derin ve anlamlı vadilerinde at koştursam.Bazen sesini duymak için Aşağı Mahalleye insem, pınar başına gelişini seyretsem.
Bahçemizde yeni olgunlaşmış çekirdeksiz narlardan en güzelini seçip sana getirsem. Nar gibi yüzün kızarsa, nar gibi yüzüm yansa. Sana yandığımı kimseler bilmezse.
Uzun Remzi bizi gördüğünde savuşup gitse. Utana sıkıla biz de savuşsak. Ben yukarı mahalleye, sen sokağına estire estire gitsen.
Eve gidince anamın sitemine kulak asmasam, iş yapar gibi ahıra gidip ata su versem. Sen de “tepir” de kuru ekmek ıslasan.
Akşam bulgur pilavını aynı anda yermiş gibi yapsak. Gece olduğunda sen kendi damında, ben kendi damımda aynı yıldıza beraber baksak.Böylece yansak. Böylece sitem etsek yıldızlara.
Dün Halime Bacının köy dışındaki mekana götürülüşünü seyrederken bunlar geldi aklıma. Yıllar öncesi ve sonrasında aynı yürekte aynı duyguların hicranındayım. İçimdeki değirmende seni ve kendimi öğütmeye devam ediyorum.
Anam bana kızıyor.
Babamın ise umrunda değilim.
yazı/foto: magpak
Not: Serde köylülük olunca, köylüce yazılıyor. Köy kokuyor satırlar, kelimeler, resimler. Köylüce o halleri ve derinliği arıyorum. Hem bana ne şimdi İngilizce’den.

Kaynak...

? Benim için mevsimlerin tek adı vardır: sonbahar. Dedemin Ardından *? Ak saçlı dedemi bir sonbahar günü kuşluk vaktinde kaybetmişim. Her yaz üstünde ?diz dize oturduğumuz taht sahipsiz şimdi. Dört mevsim gezdiği bahçe her dem ?hazana mahkum. Yapraklarını bir bir döken ağaçlar yetim şimdi. Vakit yine ?sonbahardır, ağaçlar ayrılık sarısına döşenmiş. O ağaçlara, o kırık […]
Kaynak...

Hava serin. Önde sürüsüyle giden Hallim Bacı. Sırtında son demini bulmuş yonca otu çuvalı. Kurbanda satamadığı koyunları bugün biraz serserilik yapıyor. İki hafta önce pazardaki kurban alıcılarına, “Çok iyi besledim illa şunca para isterim” demiş. Demişte millet bu kadar besili koyun istememiş. Hallim bacı geçen anama dert yanmış. Koyunlar elinden çıkması muhtemelmiş. Ben de duymuştum. Hallim Bacının oğlu Kazım geçen yıl ne yapıp edip koyunları Kasap Hasib’e satmıştı. Bu yıl da aynısının olacağından endişe eder. Hem bundan bana ne.

Hava serin. Mevsimlerden sonbahar. Aylardan kasım. Biraz canım sıkkın. Dedem yasakladığı için çok dertliyim demeye dilim varmıyor. Dedem biraz yardım etse canım-manım sıkılmayacak. Ben de bu vakitlerde eve giderken bir başka gideceğim. Hem dedeme de meseleyi demedim.

Canım sıkkın çünkü hala benim bir çantam falan yok işte. İlkokul dördüncü sınıftayım hala bez çantayla okula gidip geliyorum. Bütün arkadaşlarımın çift gözlü özel çantaları var. Babama çantam yok dedim almadı. Anama dedim; babama demedi. Dedem beni o halde görmedi. Görse belki bir çare düşünürdü. Geçen yıl da canım sıkkındı o vakitlerde de çantam olmamıştı. Olmasın.

Babam bazen alacakları hemen alıyor. İki hafta önce “bilye” istemiştim. Hemen getirdi. Ben de bir tahta domates kasasını parşalayıp kendime dünyanın en iyi ot taşıma arabası yaptım. Eskiden yarım çuval otu sırtımda götürürken, bu hafta çuvalı tıka basa doldurup eve götürüyorum. Evdeki iki keçimiz ve üç koyunumuz her gece karınları doymuş uyumaya başladır. Tahta bilyeli arabam yolda öyle bir gidiyor ki, ben bile şaşırıyorum.

Değirmenin üstündeki yola çıkarken yoruluyorum. Bunun da kolayını buldum. Kaya başından dolanıyorum. Kolcu Üvezin Hakkı, kapısının önünde her geçtiğimde bana laf vursa da aldırmıyorum: “O koca herif araban da mı oldu?, Arabanı iyi kullan karıncalara çarpmayasın!” gibi laflar beni sinir etse de umursamıyordum.

Hava serin. Yorgunum. Arkadaşım Kadir’e de aldırmıyorum. Çantama laf etmiş olsa da aldırmıyorum işte.

Sessizlik içimde, yazdan kalma tozlu yolda estirik gidiyorum. Çok açım. Öğlen biber salçalı ekmek beni doyurmamıştı. İnşallah anam bol domatesli bulgur aşı yapmıştır. Yoksa bu açlığım geçmeyecek.

Eklenti 4690