Ankara'da zaman yok; mekânlar kendini hissettiriyor. Tam tamına bir ay geçtiğini, kaybolan demlerin gölgesinde takvimler söylüyor. Yokuşların şehrinde hayalleri olanların ya da yepyeni hayallere adım atacaklarla, iftar ve sahurların sunduklarını paylaşmanın sonuna doğru gittiğimizi imsak vaktinde anlıyoruz.* Geçen her anı zihnimizde kayıt altına alırken hasretleri, içtiğimiz son bardaktaki sulara gömüyoruz. Ankara'da geçen her dakikanın hesabını [...]
Kaynak...
