Soluk Yıllar

BÖLÜM 1
Okulların kapanmasına kala kala iki gün var. Babam çalışacağım yeri çoktan ayarlamış. Sadece benim değil, kardeşlerim Hamdi ve Zeki’nin de yerleri hazırmış. Derslerimi hiç sormayın. Başta İngilizce olmak üzere, matematik, fen ve Türkçe dersinden de notlarım öyle kötü ki sınıfta kalacak gibiyim.

Dersleri evde soran yok zaten; ben çalışacak işi düşünür olmuşum. Geçen yıl Terzi Osman’ın yanında çalışmıştım. Düğmeyi adam gibi dikmeye başladıktan sonra, düğme yerini de ince ince dikmeyi en kısa zamanda becermiştim. Tam dikiş makinesinin pedalını çevirip çizgili pijama dikmeye başlamışken okul başlamıştı. Bu yıl tamirci çıraklığı yapacağımı anamla babamın gece konuşmalarından duydum. Yılmaz Usta derlermiş, bir de ortağı varmış: Karaların Durdusu.

Geçen yıl ilkokulu bitirmiş, köyden şehre yeni gelmişiz. Evimiz yine tek oda sayılır. Banyo ve tuvaletin üstünü babam naylon ile kaplamıştı. Bu kış yağmur az yağdığından olsa gerek sağlam durdu; damlama mamlama olmadı. Bir de ocaklığımız var. Burada adına mutfak deselerde biz yine ocaklık demeye devam etmekteyiz. Gazocağı yakıyoruz. Anam, köydeki gibi odun yakıp, ocakta her şeyi pişirmiyor. Ama kızartma gibi uzun süren pişirmelerde sacdan yapılmış bir ocak kullanıyor. Çamaşır suyunu burada kaynatıyor; hatta banyo suyumuz da bu ocakta, odun ateşi ile ısınıyor.

Evimize hemen hemen hiç yumurta ve et girmiyor. Süt içemiyoruz, yoğurt nadiren sofrada oluyor. O da suyu bol ayran şeklinde. Çoğu zaman bulgur aşı ve yağlı köfte yiyoruz. Makarna bizim için çok lüks. Tatlımız: içine ceviz serpiştirilmiş nişe tatlısı. Kursağımız ete hasret kaldığını hissettirmesede, tatlıya hasret kaldığını çok hissettiriyor. Okul kantinin yerini sene sonunda öğreniyorum. Bir gazozluk para olmayınca kantini neyleyim.

Genelde okula yalnız gidip geliyorum. Biraz köylüce konuştuğumdan mı nedir, sınıfta bana öğretmenler pek yüz vermiyor. Hatta Fen Öğretmenimiz Murat Bey beni her imtihanda yere çömelik vaziyette oturtturuyor. Sınıfta Polis Muratın kız Nazan ve Avukat Nihatın kızı Süreyya da var. Petrol istasyonu sahibi Sarı Kemal sınıfımızın zenginlerinden. Bir de ben varım işçi Hakkının oğlu: İzzet.

Bu arada derslerden öte işlerle ilgileniyorum. Kafayı dergilere takmışım. Tarkan ve Kara Murat favori dergilerim. Bir de Yüksel Dondurmacının yanındaki gazetecide bir türlü para verip alamadığım Sek Sek Dergisi var. Harçlığım yok denecek kadar az. Anama yalvar yakar beş-on kuruş para koparsam da bir dergilik para yetmiyor.

Bu arada “Beden Hocamız” beni ve arkadaşım Hasan’ı derse sene boyunca almadı. Eşofmanımız yokmuş; bir de ayakkabımız lastiktenmiş. Okul yolu babama uzak kaldığından bu konuda bir kelam dahi etmedim. Belki ‘Beden’ dersinden de kalacağım. Orta birinci sınıfı tekrar etmem tamamen kesinleşmiş olacak. Bunu nasıl içime sindireceğim?

Geçen yeni komşumuz Rıza Kemalletin Tuğcunun bir kitabını bana verdi. İlk defa ve üç defa okudum. Benim hayatımdan parçalar buldum. Bu kitaplardan daha çok okumayı kafaya taktım.

Hele şu iki gün bir geçsin. Yılmaz Ustanın tamirci dükkânında işe başlarsam, alacağım haftalıktan anam belki bana birkaç kuruş verir. O zaman Seksek dergisi ve Kemallettin Tuğcu’nun yazdığı kitaptan bir tane kendime alırım. Alamazsam da gider gazetecide derginin kapağı üzerindeki yazıları okur, resimlere bakarım.
yazı/foto:mgpk

Kaynak...