-
Yaşıyoruz İşte...
Küçücük meselelerde nasıl da boğuluyoruz.
Sığ sularda mücadele etmeyi ne kadar da çok seviyoruz. Birbirimizi kırmak, üzmek, daraltmak, köşelere sıkıştırmak için sanki zaman kolluyoruz.
Meseleyi mesele yapıp, meseleleri zincirleyip kördüğüm yaparken, aslî görevlerimizden nasıl da uzaklaşıyoruz.
Yapılacak işlerin çokluğu, okunacak kitapların bir köşede mahsun duruşlarına aldırmadan kendimizle uğraşıyoruz. Kim mutlu oluyor? Hangi duygumuzu kabartıyor, hangi hissimiz vazifesini şehvetin tesiriyle yapıyor? Kim küçülüyor, kim büyüyor?
Birileri girdiği dersleri küçümsüyor. Maaşından şikayet ediyor. Elindeki kaynakları kullanmaktan aciz.
Bir anne gelinlerini yerden yere vurmakla meşgul, damatlarını sıfırlıyor.
Bir idareci hiç kimseyi beğenmiyor. Yapılan işlerden memnun değil.
Bakkal Süleyman büyümemekle inat ediyor. Büyük marketler etrafını sarmışken o küçüldüğünün farkında değil.
Belediye belediyecilik oynuyor. Milleti mutlu etme derdini ne kadar taşıyor bilmiyorum. İşler ehlinde mi? Yıllarımız Osmanlı Parkı reklamıyla mı geçecek sorusunu soracak birilerini bulamıyorum.
Nizip Çayının kokusu ayrı bir dert. Bahçelerde ağaçlar kuruyormuş kimin umrunda. Kimisi der bir kağıt fabrikası, kimi der bilmem ne sanayiisinin suyunun artığı. Bağmış, bahçeymiş, köylüymüş, kokularmış, kim bu işin arkasında? Aslında kimler olduğunu herbirimiz biliyoruz. Bu zulmü yapanların boğazlarından daha ne kadar ekmek geçecek? İnsanlar öfkeli, insanlar çaresiz. Yüzsüzler yeni estetik yaptırma derdinde. Kravatlı abilerimiz, amcalarımız sıcak koltuğundan bir kalksalar ve gezseler, kimin dertli kim halinden memnun.
Bir şehrin tarihi değerleri sahipsiz; Zeugma’yı başka şehirler sahiplenmiş. Koca tarihi mekân bir ihtiyar korucuya teslim.
Bir şehrin “dilmesi, muska tatlısı, pestili, zeytini ve onlarca yemeği” tanıtılmayı pazarlamayı beklerken, kendimizle uğraşmaktan bizce değerlerin farkında değiliz.
Sütçü Hüseyin’in derdi büyük, şikayetini saklamakta. Evde hanımının dedikodusu almış başını gidiyor.
Biz, yani Kalaycı Hösün, Hacı Cemo, Tırfallı Silik Osman ve bendeniz zamanın kıvrımları yollarında Camlı Kahvenin bir köşesinde ömrümüzün geri kalanın deminde yaşanılanlara gülüp geçmiyoruz ama bir anlamda veremiyoruz.
Kalayçı Hösün, halinden memnun mu memnun; Kurban Bayramın’da üttüğü koyun kellelerin bereketiyle cebi sıcak.
Hacı Cemo, milletin “deli” demesine aldırmadan bir ilk olarak hacı olmanın huzurunda huzur demliyor. Yine Ciğerci Memet Ustanın dükkanına her sabah gidip salatasını yiyor. Sonrada taziye evlerini bir bir geziyor. Bir sonraki gün kaç kişi vefât edeceğini tahmin ediyor. Sair vakitlerinde çayımızı beraberce yudumlarken biraz delicilik biraz velicilik oynuyoruz.
Tırfallı Silik Osman sattığı dört çuval fıstık ve bir o kadar zeytinin geliriyle bereket versinin şükründe.
Bir de burada adı geçmeyen Mıçey var ki, ahvali nahoş. Ekşimsi, küflü arzuların ötesinde belediye zabıtasından ilaç yemiş, çimlerde uzanmaktan başka bir işi olmayan köpeklerden biri gibi hissediyor kendini. Zaman zaman da “Sen ihtiyarsın, işe yaramıyorsun” diye serbest bırakılan Sitti Hüseyin’in eşeği gibi sefil sefil gezip isyanları oynamak istiyor.
Öyle ya da böyle olsa da bizler halimizden mutluyuz. Yani Kalaycı Hösün, Hacı Cemo, Tırfallı Silik Osman ve bendeniz. Camlı Kahve’de çayımızı Bilal Usta getiriyor. Bilal Ustayı sorarsanız, o halinden mutlu. Sahi sizler ne alemdesiniz?
Geçmiş bayramınız mübarek olsun.
-
Teşekkürler sevgili dost çok güzel anlatmışsın nizibimizin şahsiyeti ahvaliyesini bilal usta rahmetli kahveci sadin ustanın oglu mu?
akşam üzeri mahmurlaşmış Dünya ve insanlardan çektigimiz çile ile kayış gibi gerilen yüzümüz bir nebzede olsa tebessüme gark oldu teşekkürler sevgili kardeş güzel insan çok teşekkürler kalemi ile yüreklerimizi serinleten kardeş sizlerinde bayramınız mubarek olsun
Selamlar
-
Nedense yazdıklarınız rahatlatıyor beni, belkide çevremi geçmişimi görüyorum satırlarınızda.
-
hocam alıp götürdünüz bizi eskılere yani bu arada düşündürdünüz benim şahsen cocuklugum geldı aklıma yazınız ıcın tesekkurler. yazılarınızı zevk le düşünerek okuyoruz çok akıcı ve çekici. inşallah bir daha ki sefer uzunca bir yazı yazarsınızda hemen okuyup bıtırmeyelım.
