Hazanım:Sen Benim Yanımdasın
“Ömrümdeki Hazan Mevsimine Bir Gölgelik Güzelleme”
Sen yanımdasın. Bu bana yeter.
Sen yanımda iken dağlarımdaki kekik kokusunu duyarım.
Bir zamanların Kırkdelik Tepesi’nden süzülüp gelen derenin serinliğini bakışında bulurum.
Sen varken yokluğa, darlığa üzülmem.
Gurbetin acısı, yaban gelir bana.
Seninle en yakıcı sıcaklarda sahraları geçerim, ses etmem; bilirsin.
Asırlarca ıssız adalarda yaşarım; asla şikayet etmem.
Sen varsın ya, isterse her mevsim hazan olsun. Sen zaten benim her daim Hazanım oldun.
Mevsimlerde yaşamıyorum. Mevsim tek benim ülkemde
Yokluk ülkesinde işim yok benim.
Sen yanımdasın diye bütün ayrılıklara, solgun bütün aşklara gülüp geçiyorum.
Bana alınmışlara, satılmışlara birer çizgi atıyorum.
Yapamadıklarama “keşke” demiyorum.
Ustaca söylenmiş sevda sözlerinin ötesinde bir yerde sen varsın.
Bunu kimseden saklamıyorum.
Söylenecek ne varsa uzatmıyorum.
Sen varsın diye artık hayatla dalga geçiyorum.
Ders çalışırken sayfa köşelerine dalıp dalıp gitmiyorum.
Saatin kaç olduğunu asla sormuyorum.
Ayın, günün, yılın hesabını yapmıyorum.
Saçlarımın beyazlığına, dökülen saçlarımın çoğalmasını ima edenlere ses etmiyorum.
Kırk yaşımı tepetaklak devirdiğimi söylemeye gerek duymuyorum.
Seninleyim; yaşın ne önemi var.
Her gece yanımda olmandan, el açıp yalvarmalarıma “amin” deyişini duyar gibi olmaktan derin haz alıyorum.
Gece ve gündüz kulağına “Seni seviyorum, bu sır olarak kalsın,” demelerimi duymuyorsun. Bunu biliyorum
Buna da aldırmıyorum.
Hazan”ım şunu da bil ki:
“Ankara’da hüzünlü bir akşam vaktiydi,” diye başlayan yazılar yazmıyorum artık.
Sıhhiye Köprüsü altındaki durakta beni beklediğin günleri çoktan geçti.
O köprüyü onsekiz yıldan beri görmüyorum zaten..
Her neyse Hazanım.
Köşe başlarında vedalarımız bitmiş olsa da.
Sen yanımdasın.
Sen bilmesen de,
Sen duymasan da,
Ve sen bu yazdıklarımı okumasan da,
Sen yanımdasın.
Sen benim Hazan’ımsın. Hazanım….
Not: Gençlik zamanlarımının esintileri ile yazılmış bir yazı. Havuzda duruyordu. Biraz da sevda olsun dedim.
