Şimdi birbirimizi dinlemenin tam zamanı

:confused:Şimdi birbirimizi dinlemenin tam zamanı
"Bizim kentimiz" isimli bir oyun vardır.
Bu oyundaki en dokunaklı sahnelerden biri küçük Emily'nin ölüsü, mezarlığa götürülüşü ve orada Tanrı'nın ona bir gün için yaşama geri dönebileceğini söyleyişidir.
Kız geriye dönüşünde on ikinci yaş gününü yeniden yaşamayı ister. Evinin merdivenlerinden doğum günü elbisesini giyinmiş olarak iner. Saçları bukle bukledir. Pek mutludur.
Annesi ona pasta yapmakla meşguldür. Ve dönüp kızına bakmaz.
Baba eve girer. O anda elindeki defter, kağıt ve kazandığı paralarla
meşguldür. O da Emily'e bakmaz.
Erkek kardeşi de sahnededir, o da Emily'i görmez.
Sonunda Emily sahnenin ortasında doğum günü giysileriyle yapayalnız kalır ve söyle der;
"Lütfen biriniz bana bakın!"
Annesinin yanına gider ve, "Anne, lütfen yanlız bir dakika bana bak" der. Ötekilerine de yalvarır.
Kimse onu duyup bakmaz. O zaman kız Tanrı'ya döner ve şunu söyler;
"Beni alıp götürün. İnsan olmanın bu denli güç olduğunu unutmuşum ben. Hiç kimse çevresindekilere bakmıyor artık"
Şimdi birbirimizi dinlemenin tam zamanı.
İşitilmeye muhtacız biz......

Yazınızı okuyunca geçenlerde intihar eden 17 yaşındaki liseli kızı hatırladım. Hatta Elif Şafak bu intihar vakasına köşesinde şöyle değinmişti:

Bağcılar'da bir lisenin öğrencisiydi. Anne babasının gelir durumu yüksek değildi. Polisin verdiği bilgilere göre web sitesinde bıraktığı son mesajda intiharın işaretlerini vermişti: "Gün gelir gidersin elbet, zaten alıştı gönlüm uzaktan sevmeye. Sen de git şimdi ardına bile bakmadan. Eğer dönersen bil ki ben orda olmam ÇÜNKÜ yoruldum artık..."

Sanırım gençlerle en hassas olduğu çağlarında yeterince ilgilenmiyoruz.

yazıyı okuyunca aileme daha fazla vakit ayırmam gerektiğini bir defa daha anladım. Şükür ki bugün beraber piknik yapmanın gönül rahatlığı içerisindeyim.