Elazığ'dan haber geldi

Uzun zamandır yazmıyordum.Sadece bu siteye değil elbet.Daha önce yazdığım birçok yere de yazmadım bu aralar.Sitemizde yayımlanan son yazım olan "Merkezi Ezan" yazısını aralıklarla takip ettim.Yazmamamla ilgili bir soru v.b. talep de yoktu!Bu anlamda da sorun yok diyerek tembelliğimi biraz daha sürdürmek niyetindeydim.Bu sabah sayfama girmek için kullanıcı adımı ve şifremi dört kez girdim!Demek ki;insan ıraklaşınca makine dahi olsa sizi hatırlamıyor.Bazı dostlara selam vermek,selam almak,selamlaşmak ve selamette kalmak için yazmam gerektiğini düşündüm.
Elazığ’da meydana gelen deprem sonrasında insan olup da hüzünlenmeyen,yüreği burkulmayan var mıdır bilinmez!Elazığ’lı insanlarımızın kaderini, insana yakışan bir hüzünle,tevekkülle ve dua ile izledim.Evet…Sadece izledim.Modern zamanlarda her şeyin izleyicisi olmakla kazandığımız yeni davranış biçimimiz arasına maalesef ölümü de ekledik.Ölümü İzlemek,ölenleri izlemek!...

Kendimi biraz olsun toparladıktan sonra,üniversite yıllarında beraber okuduğumuz sevgili Kenan’ı,dostumu aradım.Sonra aklıma sevgili dostum Ersin geldi ama telefonunu kayıtlarımda bulamadım.Hüznüm Ersin’e ulaşmıştır diye ümit ediyorum.Ulaşmıştır çünkü yürekten yüreğe bir yol olduğuna inananlardanım.
Sevgili dostum Kenan;
-Biz teologlar olaya farklı bakıyoruz ama halk “Takdiri İlahi” diyor.derken bir ızdıraba işaret ediyordu.İlahiyat fakültelerinde “yeni jenerasyon” olarak da ifade edebileceğimiz ilahiyat hocalarının kabaca pozitivist bilgiyi işaret eden yaklaşımları sayesinde artık her şeyin bir sebebi,bir sonucu olduğunu,bunların dünya ölçeğinde aklımızın ölçüleri içerisinde yorumlanabileceğini,aksinin mümkün olamayacağını düşünüyor,dahası imanımızı da bu düşünce üzerine bina ediyoruz.Bu sebepten de;fay hattına özellikle de kerpiç evlere dikkat çekiyorduk.Hele depremin olduğu saati,04:15’i “Uykuda iken ölüme yakalanmak” olarak ifade etmekten başka yol bulamıyorduk.Hatta; “Saat gündüz saatleri olsa,insanlar uyanık olsa can kaybı bu kadar olmazdı” diyerek yorumluyoruz!Ekranlarda timsah gözyaşı döken onlarca insan,bilgiçlik taslayan onlarca nadan,acının mücessem heykeline dönüşmüş insan yüzlerine tutulan onlarca kamera,ağıtları,yaşaran gözleri yakalamaya çalışan acar muhabirler…Bütün bu olup bitenler arasında 15 günlük bir bebekten bahsediyor TV kanalları.Annesinin kucağında hayatta kalan,burnu dahi kanamayan bir minik insandan bahsediyorlar.Nihayetinde kendi annesi ile bebesinin annesi olan hayat arkadaşını kaybeden o minik yavrunun gencecik babasına söz veriyorlar.Aman Allahım! Genç bir adam günlerdir konuşulanları,sevgili Kenan’ın ifade etmeye çalıştığı “Teolojik Problemleri” biz fanilere ait her türlü kanaat ile kaygıyı tuzla buz eden ,ekranların hiç de itibar etmediği cümleler sarf ediyor.Söz değil sarf ettiği basbayağı Kelam.
Buyuruyor ki; “O verdi. O aldı.Her şey boş.Gerçek olan Ahiret için hazırlanmak…” Bu genç adamı dinleyince içimde solan bütün çiçekler açmaya başladı apansız.Hamd ettim o anda.Depremi,seli,yangını,afeti…bu tevekkül ile karşılayan kaç insanımız kaldı şunun şurasında bilinmez.Lakin bir tek kişi de kalsa Allah(c.c)ın hayatımıza her an müdahale ettiğini,edeceğini… hesaba katmak haddimizi bilmek için ne kadar da önemli keşke bunu kavrayabilsek.Şairin; “Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır.Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır…”mısralarını keşke içimizde hissedebilsek.Veya sıklıkla gündeme getirdiğim Şeyh Galib’in “Tedbirini terk eyle takdir Hüdanındır.Sen yoksun bu benlikler hep vehm-i gümanındır!”ını anlamaya çalışsak.Keşke bunları yapabilsek!
Elazığ’da meydana gelen veya ülkemizde daha önceki yıllarda meydana gelen depremler son olmayacak bunu tecrübi olarak biliyoruz.Fizik kanunlara uymak ve dünya ölçeğinde maruf olan usullere göre bir yaşam tanzim etmek elbette ki;her akl-ı selim sahibi insanın uyması gereken unsurlar.Ne var ki;hayata bu kadar ‘Malik’ olduğumuzu vehmettiğimiz bir vasatta, hayatın gerçek sahibinin de hayata müdahale hakkı olduğunu hesaplarımız arasına katalım.Evlerimiz çelikten de olsa tevekkülün ne olduğunu idrak edelim.Lutfü hoş olanın kahrı da hoş olur bunu bilelim.Hem başımıza gelen ne varsa, daha önceden Onun takdiri ile olacaktır. Bunu asla unutmayalım.Bu iman etme biçimi;elimizden çıkana üzülmeyelim,elimizde olana sevinmeyelim diye böyle olmalıdır.Ki,İnsan olmak,fakr sahibi olmak,acz sahibi olmak…başka türlü izah edilemez.
Elzağı’lı o genç adamın “O verdi.O aldı.Herşey boş.Önemli olan Ahiret…”kelamı onlarca canın boşuna ölmediğini,sadece boş (oyun ve eğlence) olan bir dünyada öldüklerini gösterdi.15 günlük hayatta kalan can için ‘Mucize’ diyenler,kaybolan 51 can için de aynı dili kullanmak zorundadırlar.
Hayatlarını bir kırsalda mütevazı bir şekilde idame ettiren ve bu dünyadaki nasipleri tükenen,ama sonsuz bir hayata,gerçek yurtlarına dönen insanlarımızın yıkılmayan köşklerde,selam ile karşılanmasını hayatın ve ölümün sahibinden niyaz ediyorum.Biz geride kalanlara da yıkılmayacak evlerden daha ziyade yıkılmayan bir iman ile yürek ve Ondan gelen her şeyi baş göz üstünde karşılayan bir teslimeyet diliyorum.

Yazınız zat-ı alinize yakışır incelikte üstat. Ne mutlu anlayıpta ders çıkarana.

Hocam yüreginize saglık, ancak mevcut siyasilere çatmadan o ilçenin kaymakamı ve o ilin valisinden veya güney dogu ve doguda Rahmetli Ecevitin projesinin hayata geçirilmesi ve modern ve çagın geregi yatırımlar yapılarak gerek hayvancılık gerekse buna baglı sanayicilik yapılması mükün ise hayvancılık ihtiyacını karşılayacak tarımcılık niye hayata geçirilmez anlamıyorum.
Selamlar

depremde ölenlerden 3 tanesi nizipli.arkadaşımız murat nalçacı nın eşi ve iki çocuğu bu depremde can verdiler.eşi elazığ lı murat ın.baba evine ziyaret için gitmişler.allah rahmet etsin.

Allah Murat kardeşimize sabırlar versin ve kaybettikleri yakınlarının ve diğer hayatlarını kaybeden vatandaşlarımızın mekanları cennet olsun inşaallah.