Bağbozumu tiyatrosu hikayesi-2
NİZİP’TE BİR RÜYANIN HAZİN SONU-2.BÖLÜM
HIZLI YÜKSELİŞ VE TURNELER
18 mart 2006 ilk gösterimize gösterilen teveccüh ve takdirler,bu çalışmanın sadece bir gösterimle bitmeyeceğini ortaya koydu.Oyunun hemen bitiminde geceye katılan belediye başkanı,mem.müdürü ve ilçe emniyet müdürü bizleri kutladıktan sonra bu ekibin devam etmesini ve sergilenen oyunun mutlaka birkaç kez tekrarlanması gerektiğini vurguladılar.Ekibe müthiş bir destek ve motivasyon gelmişti.Başkan en kısa zamanda ekibi ağırlamak istediğini ve gereken her türlü yardımın yapılacağı sözünü verdi.Ayrıca salonun açık olduğu her akşam bizlere verilebileceğini samimiyetle ifade etti.Bu konuda da hakikaten gerekli desteği de sağladı.
Ekibi gösterimiz bittikten sonra topladığımızda her kesin yüzü gülüyordu. Umulmadık bir başarı sağlamıştık.Devamı yönünde teklifler gelmiş,oyunumuzun kolayca unutulmayacağı ortaya çıkmıştı.Neşe içerisinde geçen uzun saatler sonunda bu işi sürdürme konusunda ortak karar alındı.Elbette öncelikle bağlı olduğumuz kurum amirimizin izni ve rızası ile devam edilecekti.Bunu burada samimiyetle ifade etmem gerekir.Çünkü ileride görüleceği gibi kurum yetkilisi arkadaşlarımıza kendimizi bir türlü doğru ifade edemeyecek ve aramıza sürekli bir makas açılması olacaktı.
Bir hafta sonra Belediye düğün salonunda ikinci gösterim için gerekli tüm hazırlıkları tamamladık. İlk oyunda gördüğümüz eksiklikleri kayıtlardan kontrol edip gerekli düzeltmeleri ayarlamaya çalıştık.Bu arada ekip olarak ve birkaç etkili yetkili büyüğümüzle belediye başkanımız ziyaret ettik.Samimi geçen görüşme esnasında ekibimizin maddi sıkıntıları da gündeme geldi.Başkanımız bu işin külfetli olabileceğini,hele devam edip başka şehirlere de gidilecekse pek çok maddi sorunun çıkabileceğini ifade ederek;bunları belediye olarak karşılayabilecekleri müjdesini verdi.Ayrıca çalışmalarımız için belediye bünyesinde bir yer ayarlanabileceğini de özellikle belirtti.Bu öneriler ekibimiz tarafından memnuniyetle karşılandı ve çalışma azmimizi müthiş etkiledi.Bu görüşme bir beyin fırtınası özelliğindeydi aynı zamanda.Örneğin bir arkadaşımız,aslında Nizip için bu sanatsal faaliyetin daha kalıcı olması gerektiğini ve bu yüzden tiyatro çalışmalarını amaçlayan bir dernek kurulmasının yaralı olabileceğini söyledi.Başkan hakikaten önerilere açıktı ve hemen benimsedi.Hatta böylesine tüzel kişiliğe sahip bir yapının daha fazla yardım alabileceğini de ifade etti.Bu desteğini netleştirmek için de içinde Orhan ve bir iki arkadaşın olduğu bir listeyi bile önerdi.
Doğrusu bütün bunlar bizim için mükemmel gelişmelerdi.Ancak bir şeyi hesaplayamamıştık.Biz bütün içtenliğimizle sanatımızı icra etme sevinciyle her güzel öneriye evet demiştik ama,çalıştığımız kurumun başındaki arkadaşlar bu işten garip bir biçimde alınganlık göstermişlerdi.Öyle ki biz belediye binasından ayrılır ayrılmaz,yönetmen arkadaşımıza öyle kızgın bir telefon gelmişti ki hepimizin sevinci adeta kursağımızda kalmıştı.Ne olmuştu?... Daha bir saat önce başkanla birlikte yanı başımızda olan bu arkadaş, orada hiç bir şeye itiraz etmemiş,konuşulanları sükunetle dinlemişti.Telefonu alan Mazhar hocamız ,belli ki ekibin etkilenmemesi için ayrıntıya fazla girmemişti.Sadece bir yanlış anlaşılmanın olduğunu,bunu birebir görüşerek telafi edebileceğini belirtmişti.(Bu meseleyi daha sonra dönmek üzere burada kesiyorum.)
Bağbozumu ekibi ikinci gösterimine olanca şevkiyle devam etti.Şehirde bir haftalık zaman içinde oyunumuz çok konuşulmuştu.Bundan olacak,salon tıklım tıklımdı.Bu arada bir sürprizimizde vardı;birinci gösterime gelemeyen kaymakamımız Mustafa bey de yerini almıştı.Bizler kulis arkasından sürekli seyirci tepkilerini ölçüyorduk.kaymakam beyin ve diğer davetlilerin müthiş keyiflendiklerini görebiliyorduk.Performansımız ikiye katlanmıştı.Oyunun sonunda o doyumsuz tatlı seremonide Mustafa bey bizlere çiçek verdi ve mikrofonu alıp;”Bizlere böyle güzel bir gece yaşattıkları için,Nizip şartlarında böylesine başarılı bir ekip ve anlamlı oyun ortaya koydukları için,bu genç arkadaşları ve milli eğitim camiasını kutlarım.” Dedi.Bu sözler bizleri adeta bitmeyecek derin ve tatlı bir rüyaya götürüyordu.Keyiflenmiştik,ağzımız kulaklarımıza varmış,ayağımız yerden kesilmişti…
Oyun bitip de herkes dağıldığında bizler telaşla sahne malzemelerini toplamaya koyuluyorduk.Sahneden aldığımız keyif,oyun sonrası en az bir saat süren toplanma ,eşya taşıma telaşını unutturuyordu.Vakit epey ilerlemişti.Olası zılgıtları göze alarak her birimiz ailesini arayıp-klasik-“gecikeceğiz,siz yatın…ya arkadaşlar işte,anlarsınız…filan”laflarını ettikten sonra kendimizi bir pastaneye attık.(Sonraları -ceplerimiz iyice boşalınca- çay ocağına yöneldik).Şen kahkahalar arasında muhabbetlerimiz görülmeğe değerdi.Sohbetimize bazen iş işyeri sahibi,bazen diğer müşteriler katılır,halka masaya sığmaz olurdu.
Genç arkadaşlarımızı ,bayanları evlerine bıraktıktan sonra ben,Mazharbey,Ağbalık ,Kankaya;Alagöz…uzun uzadiye değerlendirmeler yapardık.Sıkıntılarımız vardı,açmazlarımız,handikaplarımız vardı…ama ne olursa olsun bu işi sürdürecektik.
Nizip’teki ikinci gösterimiz çok ses getirince çevre ilçelere de sergilenmesi gündeme geldi.Kurumumuzla görüşerek Birecik’te sahnelemek istediğimizi ifade ettik.Anlayamadığımız sebeplerle aramız bir anda limoni olmuştu.Uzunca bir izahattan sonra nihayet kendilerini ikna ettik.Beklentimizin üstünde bir karşılıkla “Bundan sonra ben hizmetinizdeyim” cevabı bizleri yine uçurmuş,bütün sıkıntılarımızı almıştı.Lakin şehir dışına çıkışın maliyetleri de belirginleşmeye başlamıştı.Arkadaşlarımız haklı olarak oyun için bilet basılmasını ve cüzi bir ücretle masraflarımızın çıkmasını istemekte idiler.Ama kurumumuz buna karşı çıkarak ,alınan alkışların yeterli olduğunu dile getiriyordu.Belki söylem düzeyinde güzel bir laf.Ya ekipte yer alan gariban gündelikçi arkadaşların ızdırabına ilaç mıydı?..Değildi.
Biz bütün olumsuzluklara rağmen hız kesmeden Birecik’te oyunumuzu başarı ile sergiledik.Kaymakam bey ,büyük bir jest ve destekle Birecik’te de bizleri yalnız bırakmadı.
Sonra belediyenin araç ve desteği ile Nurdağı ve Oğuzeli ilçelerinde ve nihayet Gaziantep şehir merkezinde “sandıktaki sır” ı başarı ile oynadık.Bütün bu yerlerde asla sadece ekibimize teveccüh edilmedi.Hem kurumumuza ,hem belediyemize takdir ve teşekkürlerini sunuyorlardı ilgili kişiler.Mesela Bircik Belediye başkanı oyundan sonraya sahneye çıktı ve aynen şunu söyledi:”Bu gün çok özel bir gün.Nizip Mem.ve belediyesi çok güzel ve anlamlı bir oyuna ,ekibe imza atmışlardır.Bundan sonra buradaki müdürümden isteğim;Nizip’te ne varsa sanat ve kütür adına ,lütfen bizi de unutmasınlar,bize de getirsinler…”Hakeza Nurdağı,Oğuzeli belediyeleri de takdirlerini bizzat yetkili arkadaşlara iletmiş,minnettarlıkla davranmışlardır.
İşte bunca güzel olayın üzerine ,belediyenin bize tahsis ettiği yerde çalışmalara hız vermiş ve bir çok il ve ilçelere gitme hesapları yapmaya koyulmuştuk.Bütün bunlar bir iki ay içinde olmuş bitmişti.Artık daha sağlam altyapı kurmamız,profesyonelce davranmamız gerekiyordu.Dernek çalışmasını başlatmış,duyurusunu da nizipcom’da yapmıştık.Zaten bu sürede yaptığımız ve yapmayı tasarladığımız her şeyi Nizip.com da ifade ediyorduk.galiba bize en vefalı davranan da bu site oldu.
Hızlı yükselişin ve turnelerin ısınması derununda hayaller kurarken…hiç hesaplayamadığımız,tahmin edemeyeceğimiz bir takım ayak oyunları dönmeye başlamış meğer.tam çabalarımızın en olgun meyvelerini yemeye başlayacakken neden ve nasıl bu güzide topluluk bir anda hedefe yerleştirildi?.Neden gelişimleri durdurulmak istendi?Acaba o gün buna sebep olanlar,bu gün mutlular mı?....diyoruz ve gelecek bölümde detaylı açmak üzere burada kapatıyorum.
Gelecek bölüm:Kumpas
