Hafızalarımızdan Silinemeyenler/Nizip'te Sıradışı Bir Esnaf:HACI ABDÜSSELAM
Nizip’ten çok insan gelip geçti.
Bunları zaman zaman sizlerle hatırlamaya çalışıyoruz. Benim Nizip’imde ilginç ve farklı bir şahsiyet de Özerol ailesinden Hacı Abdusselam Özerol’dur.
Bir dönem Pepsi Bayiliği yaptığı için Pepsici Hoca olarak da bilinen, Nizip’imizin kibar, nazik ve beyefendi şahsiyetlerinden Nureddin Özerol ve abisi Necmeddin Özerol’un babaları, merhum Attar Hacı Muhiddin Özerol’un kardeşi, örnek pek çok yönleri olan bir büyüğümüzdü.
Nureddin Bey’le yaptığımız görüşmede, kendisinin verdiği bilgilere göre, 1923’te doğan ve 1997’de vefat eden Hacı Abdusselam’ın babası Mehmet Şerif Özerol idi.
…
Hacı Abdusselam çok titiz, düzenli olup her işi kayıt altına alırdı. Nureddin Bey’in gösterdiği not defterlerinde, hangi tarladan o yıl kaç kilo fıstık geldiği, onu ne yaptığı, kime hangi fiyatla sattığı, o maldan öşrünü verip vermediği… hep yazılıydı.
Yine kendisinin yardım yaptığı, fakirlerden oluşan bir listesi vardı. O fakirlere her mahsul ve gelir zamanı yardımlarını iletirdi. Şayet o fakirlerden biri vefat etmişse hemen yeni bir aileyi eklerdi.
…
İnsanlara yardım etmeyi, borç vermeyi çok severdi. Ancak bu konuda affetmediği tek şey sözünde durmamak idi. Biri gelip kendisinden para istemişse muhakkak verirdi. Ancak ona sorardı:
-Bu parayı bana ne zaman ödeyebilirsin?
Bir ay diyenlere biraz daha ekler ama zamanı gelince de muhakkak ödemesini isterdi. Aksi takdirde kredisini bitirmiş olurdu.
Bir gün Abbas A… Adında bir tanıdığı gelir ve borç alır. Zamanı geldiği halde görünmeyen Abbas Efendi, akşam kendisine yazılmış bir mektup alır. Bakar ki Hacı Abdusselam’dan gelmiş. Zaten var olan mahcubiyeti tam bir korkuya dönüşür. Mektup kısa ve özdür:
“Sayın Abbas Efendi verdiğim paranın günü geldi, hemen getir.”
Ertesi gün sağdan soldan borç para bulan Abbas Efendi, soluğu Hacı Amca’nın yanında alır, borcunu öder.
-Çok mahcubum, kusura bakma Hacı Amca!
Parayı aldıktan sonra;
-Merhaba, hoş geldin, diyen Hacı Abdusselam sorar:
-Şimdi söyle bakalım, ne kadar paraya ihtiyacın var.
Abbas Efendiye söylediğinden daha fazla ve daha uzun bir zaman için yine borç verir. Ama bu arada ona da, söz verdiğinde muhakkak yerine getirmesi gerektiğini öğretmiş olur.
…
Birisi anlatıyor: Hacı Amca’dan borç almıştım. Birkaç öncesinden yanına gittiğimde birisiyle şöyle konuşuyordu: ‘Borcunu zamanında vereceksin. Eğer paran yoksa eşeğini sat, gel borcunu öde, benden iki kat para al, sonra yine git eşeğini satın al’
…
Gençlere, yetişmesi için sahip çıkardı.
Şimdi biri Diyanet’te üst düzey yönetici olan, diğeri de ülkemizin sayılı turizmcilerinden olan bir ilahiyatçı’ya daha ilköğretimdeyken sahip çıkmıştı. Oğlu Nureddin’i de ders alması için gönderdiği Yusuf Hoca’ya bu iki genci de getirmiş, Ramazan’da mukabele okutmuştu.
Rahmetli Kel Şakir’in;
-Hacı biz cüz mü süreceğiz, çocuk mu avutacağız, şeklindeki itirazına şu cevabı vermişti:
-Hacı Şakir bu işler böyle olur. Bunlar böyle Kur’an okuya okuya öğrenecekler, büyük adam olacaklar.
…
İnsanların ibadet yapmasına, dinlerini yaşamasına çok önem verirdi.
Bu amaçla, deyim yerindeyse, kişisel promosyon uygulayan bir şahsiyetti.
Evini veya dükkânını kiraya verdiği zaman sorardı:
-Benim istediğim kira 100 lira. Eğer namaz kılıyorsan % 50 indirimli 50 lira.
Bunu mümkün mertebe uygulamaya çalışırdı.
Bu anlamda yaşanmış şu olay çek enteresan:
Traktörcü İbrahim Efendi evine kiracı olmak ister.
-Ben evimi 150 liraya veriyorum. Eğer namaz kılıyorsan yarısını almayacağım, 75 lira.
İbrahim Efendi, biraz düşünür ve cevabını verir:
-Namaz kılıyorum çok şükür. Dediğiniz fiyattan tutuyorum.
Ve ertesi gün eve taşınır.
Öğle, ikindi ve akşam namazlarını Çarşı veya Müftülük Camiinde kılan Hacı Amca, yatsı ile sabah namazını kendi evinin yanındaki Fevkani Camiinde kılardı.
Akşamdan sonra eve gelir ve yeni kiracının taşındığını görür. Yemeğini yedikten sonra ezan vakti gelince kapıyı vurur:
-İbrahim Efendi, namaz vakti, haydi hazırlan camiye gidiyoruz.
İbrahim Efendi, ev taşımış, pestili çıkmış ama mecburen kalkar, camiye beraber giderler.
Sabah namazı vakti yine Hacı Amca’nın sesi duyulur:
-Haydi İbrahim Efendi, Sabah namazı vakti, hazırlan gidiyoruz.
İbrahim Efendi istemeye istemeye aklar.
Bu durum her yatsı ve sabah namazı devam eder. Ama sadece üç gün. Çünkü dördüncü gün Hacı Amca’ya haber gelir:
-Kiracımız İbrahim Efendi evden çıktı, haberin olsun!
Sekiz yıl sonra İbrahim Efendi’nin ağır hasta olduğunu duyunca ziyaretine gider. Dua ve şifa dileklerinden sonra İbrahim Efendi diğer misafirlere der ki:
-Bu adam var ya, beni tam üç gün boyunca yatsı ve sabah namazına götürdü. Ama ben bunun kıymetini bilemedim. O zaman namaz kılmadığım halde kılıyorum dedim, evi ucuz tutmak için. Ama sırf namaz kılmamak için de evi bırakıp kaçtım. Hem dünyama zarar verdim hem de ahretime.
Ben nankörlük ettim, hem Hacı Amca’ya hem de Rabbime…
…
Evet, işte yolcular yollarına ve farklı menzillere devam ediyorlar.
Menzilimiz Hak üzere olsun. Tüm geçmişlerimize rahmet olsun.***
Not 1: Önceki yazılarımız için yorum yapan, değerlendirmelerde bulunan tüm kardeşlerime teşekkür eder, katkılarını her zaman beklerim. Allah razı olsun.
Not 2: Nizipcom ailesine katılan sevgili Davut Özgül Hocamıza, “hoş geldiniz” diyor, muhabbetlerimi sunuyorum.
Not 3: Hacı Abdusselam’ın resmini, benden kaynaklanan teknik bir sıkıntı sebebiyle şimdilik yayınlayamıyoruz. Kısa zamanda giderilir inşallah.
Hepinize selam ve saygılar…
Mehmet Nezir GÜL
mehmetnezirg@mynet.com
