Hayat treni

HAYAT TRENİ

Yeni bir yolcu bu gelmiş durağa
Hayat trenine oda binecek
Atmıştır ayağın ilk basamağa
Bende bu aleme geldim diyerek

Yeni açmış bir gül gibi koklanır
Herkes sever etrafında toplanır
Üç aylıkta fişt demekten hoşlanır
Uyuturlar ninni ile severek

Bir yaşın bulunca ayağa kalkar
Üç ila beşinde bakşı can yakar
Ana diyen dilden şeker bal akar
Hece, hece elif bayı çözerek

On birinde bülbül olur dilleri
On üç On dört dost bağının gülleri
On beşinde aşka çalar telleri
Gamzeleri yar bağrını delerek

On yedi rüzgarı gayet sert eser
On sekiz kılıcı çalmadan keser
On dokuzda sever ama çok küser
İnce bakışları derin süzerek

Yirmide dağları aşar bu tren
Bir yuva kurmuşsa ayağa fren
Yirmi beş otuzda sofrayı gören
Çeker kaşığını geldim diyerek

Otuz-otuz beşte dinlenir sözü
Kırkta yaşar yazı kırk beşte güzü
Elliye varınca fikreyler bazı
Geçtiği yolları bir bir süzerek

Elli beşte sakal saçı bembeyaz
Atmışta gölgeler kısalır biraz
Atmış beşte her bir hali, bir vaaz
Vakt ikindi akşam yakın diyerek

Yetmişte menzili bulur kimiler
Yetmiş beşte az uyur çok iniler
Seksen doksan sen git gele yeniler
Katar yürür biri birin iterek

Nedir insanoğlu durmadan koşar,
Ömrü uzun olan belki yüz yaşar
Er geç bir gün Azraile iş düşer
Verir canın kaşın gözün büzerek

Sanki birer hayal gelip geçenler
Dünya baki sanır konup göçenler
Beyaz bir kefeni gömlek seçenler
Karışır toprağa toza giderek

Şahinim yaşarken hayat bu dedi
Doğan gün ömürden bir parça yedi
Oysa ki bu dünya bir durak idi
Zaman köprüsünden gelip geçerek

12.10.1992