Gurbet Anlamini Yitiriyor mu?

Birinci nesil 60’lı yıllarda Avrupa’ya geldi, çalıştı, yaşadı ve sessizce hazan olup gidiyor. Onlar zaten yalnızca iş gücü olarak görülmüşlerdi; insan olma vasıfları ve bundan dolayı belirli sorunlarının olabileceği fazla düşünülmedi, çünkü onların bu özelliği ikinci planda önemliydi. Dil,Din ve kültürün yaşatılması geriye dönüş kapsamında önemini hep korudu.
İkinci nesil bu davayı geriye dönüş kapsamında algılamadı. Daha ziyade bir kimlik bazında ele alarak öğretilmesi ve yaşatılması konusunda çaba gösterdi ki bu günümüze kadar sürüp geldi.
Bizler çok şeyler feda ettik kimlik ve kültürü yaşatabilme davasında.Feda ettiklerimiz elde ettiklerimize değmiyorsa hayat koskocaman bir boşluktan ibaret demektir.
Şu konunun da bilincine sahibiz çok şükür “çocukları sahipsiz bir toplumun geleceği de tehlike altındadır.” Çünkü, toplumların geleceklerini sağlam temellere oturtacak olan beden ve ruh sağlığı korunarak yetişmiş olan çocuklardır.
Günümüzdeki sorunların ve ruhsal hastalıkların altında koskoca bir “anlam boşluğu” vardır.Anlam boşluğu belki önceleri pek fazla fark edilemez fakat bir süre sonra artık pek çok şey yavaş yavaş sıradanlaşır.

Evlilik hayatı, insan ilişkileri, meslek, çoluk çocuk ve yaşananlar…Tüketilen ve yavaş yavaş tükenenler… Gençlik, sağlık, zaman, ömür…
Gurbet kelimesinin de birçok dilde karşılığı yok, tıpkı gönül gibi. Gurbeti tanımlamak istersek neler diyebiliriz:Sıladan uzak olmak,Zorla değil ama zorunlu olarak yaşadığın yerden ayrılıp başka bir yerde yaşamak, gibi tanımlar çoğaltılabilir.
Garip bir duygu gurbetlik, içinde kimsesizlik,yersizlik,yabancılık var. Ne geldiğin yerlisin ne gittiğin yerli. Ne oralısın ne buralı. Almanya'ya gidip Türkçe, Türkiye'ye gelip Almanca konuşma ikircikliğinin adı ise gurbetçilik.
Milliyetçilik damarlarının kabarması, tutunacak bir dal ararken eline ilk gelen uyruk/köken olduğu için içindeyken umursamadığın değerlere sıkı sıkıya hatta bazen körü körüne bağlanmaktır gurbetçilik.
Kırk yıl yemesen aklına gelmeyecek simidi özlemektir gurbetlik.
Bayramdan bayrama ziyaret ettiğin ama istediğin zaman görebileceğini bildiğin arkadaşları, sık sık görmesen de istediğin an gidebileceğin yerleri uzaktayken daha büyük bir şiddetle özlemektir gurbetlik. Yerli yersiz aniden sevdiklerinin kokusunu duymak. Burnunun direğinin sızlaması deyimini burnunda hissetmek.
Yol ortasında top oynayan toza bulanmış afacanları,kapı önünde sohbet eden kadınları,eve dönüşte manava,terziye,selam vermeyi, yün döven,tarhana döken,halı yıkayan kadınlara kolay gelsin demeyi özlersin gurbette.
Patlıcan-biber kurutulmuş, yanına da çamaşır asılmış balkonları, pişkininden iki ekmek almayı özlersin gurbette.
Bayram öncesi alışveriş heyecanını özlersin ve Bayram sabahı okunan ezanları, seninle beraber aynı duygu içerisinde Yaradana el açan insanları özlersin.
Kurbanlık almak için gidilen pazarları, o pazarlarda yaşanan hengameyi özlersin.Sabahın köründe borçlu olduğun alacaklı gibi heyecanla kapını çalan, pırıl pırıl bayramlıklar giyinmiş, el öpüp harçlık isteyen çocukları özlersin gurbette.

Senin gibi düşünmeyen, senin gibi yaşamayan, senin gibi konuşup senin gibi bakmayanlar arasında, sen olarak kalma gayreti ile onlara benzeyip alışma arasında gidip gelmektir gurbetlik bilirsin ki değişmek sancı direnmek azaptır.Garip bir duygudur gurbetlik.

Almanya'ya doktora yapmak için gelen bir kardeşimize nasılsın dedim geçenlerde? "Sokaklar tertemiz ve geniş, evler hep bahçeli,insanlar refah içinde, trafikte kimse birbirine kızıp küfretmiyor, kampüs harika" dedi. Sesinde anlam veremediğim bir hüzün tınısını,yüzünde arkasını dönmüş giden bir tebessümün gölgesini fark edince "ne oldu" dedim "çöp kokan sokakları, estetikten yoksun üst üste yapılmış apartmanları, zulalarında levye taşıyan şoförleri mi özledin." Tebessümün gölgesi yerini kederin ayak izlerine bıraktı. "Bilmiyorum" dedi . "Bilmiyorum, olabilir"

Gurbeti gurbet yapan bağ noksanlığıydı belki de. Dün-yarın kasnağında gergef gibi işlendiğinde "bugün", zaman ipi patiskayı kanaviçe, gurbeti sıla yapıyordu.
Güzeldi motifler rengarenk, ama göz göz olmuş kumaş delik deşik. Aslında dünya üzerinde nereye gidersen git hepimizin içinde gurbet.

Sen bana gurbet,ben sana gurbet. Aslında insanoğluna Dünya gurbet. Hepimiz bir gün sılaya döneceğiz elbet...

Gurbete giden bir çok vatandaşımız, asimile oldu, ama büyük çoğunluğu, Türk ve Müslüman kimliğini kaybetmedi, hatta bulundukları ortamlarda bazı yabancıları bile kendilerine benzettiler, bunun en güzel örneği, Almanya ve Avustralyada yaşanmaktadır, kendi içlerinde oluşturdukları yardımlaşma dernekleri sayesinde yabancı ülkelerde Türklüklerini yaşamaya devam ettiler, emekli olunca ülkelerine geri dönmenin hayalini yaşayan bu Türkler geri döndüklerinde bu seferde topraklarına alışamadılar, zamanla bazıları tekrar o yabancı yerlere geri döndüler, orada yabancı burada yabancı oldular, bu durumdan kurtulmaları gerçekten zor.

Herşey son 10 yılda degişti...Çok şey degişti.Gerçekten de çok şey...Bir Alman Gurbetçisi düşünün..Bundan on yıl önce...Karizması...havası...saygınlığı çok yüksekti..Almaya'dan gelmeden günler öncesinden hazırlıklar yapılırdı..kurbanlar kesilir misafier için ev boyatılırdı..Tüm aile akraba kolu komşu o gün adeta bayram ederdi..Kalabalıktan kim kime hoşgeldin demiş fark bile edilmezdi..İlk bir hafta veya 10 gün sürekli misafir ve ziyaretçi trafigi yaşanırdı..Yine Almanya'ya uğurlarken de aynı şekil...Son bir hafta veda ziyaretleri ve misafir trafigi yaşanırdı...Otobüs veya tren neyle gidilecekse tüm herkes tam tekmil Almancısını uğurlamaya gelirdi..Gerçekten de 10 yıl öncesi böyleydi..Ya şimdi..Şimdi çok farklı...Sanki Akçekentten Nizip'e gelen bir yolcu gibi bile karşılanmıyorlar..Herşey sıradanlaştı..Gelişler ve gidişler habersizce...Daha doğrusu farkında olan yok..İnsan içinden acaba diyor...Nasrettin hoca misali ye kürküm ye meselesimi acaba ?????

Eskiden Alamanyadan gelenleri herkes dört gözle beklerdi, oradan getireceği hayatımızda ilk defa göreceğimiz şeyleri merakla beklerdik ama şimdi Almanyadaki herşey buradada var, yeni çıkan şeyler aynı anda Türkiyedede bulunuyor, geriye hasretlik kalıyor oda iletişim teknolojisi yüzünden çok kolay artık herkes istediğiyle anında haberleşebiliyor hatta görüntülü bile konuşuyor belkide bunlar yüzünden gurbetçi eski itibarını kaybetti.

Benim buraya yazdığım mesajlar neden engelleniyor.

gurbet tabiki eskisi kadar hissettirmiyor kendini... eskiden almanyadan ayda bir ararlardı, simdi ise telefon bedava.. internet derken özlem fazla yasanmıyor.. eskinin mektupları nerde kaldı?

Pala abi yine duygularimiza tercüman oldun. Ellerine, yüregine saglik.. Her ne kadar teknoloji gurbetlik sartlarini kolaylasdirdiysada, bana göre dokunamamaktir gurbetlik...

bir gurbetci olarak syn muslum akpekin ------------------------------------------------------------------------------------------>Eskiden Alamanyadan gelenleri herkes dört gözle beklerdi, oradan getireceği hayatımızda ilk defa göreceğimiz şeyleri merakla beklerdik ama şimdi Almanyadaki herşey buradada var, yeni çıkan şeyler aynı anda Türkiyedede bulunuyor, geriye hasretlik kalıyor oda iletişim teknolojisi yüzünden çok kolay artık herkes istediğiyle anında haberleşebiliyor hatta görüntülü bile konuşuyor belkide bunlar yüzünden gurbetçi eski itibarını kaybetti.<-----su sözlerine katiliyorum.pala abininde yazdiklarinin en buyuk özeti su sözü olsa gerek simiti bile özlemektir gurbet.6 aydir ic yagli kavurma cekiyor canim ama maalesef:(
__________________

İyi okumanın hedeflerinden biri, yazanın duygularını tam olarak anlamaya çalışmaktır.
Yaşanan sıkıntıların paylaşılması, onların yumuşamasını da sağlar. Olumsuz duygular tavan arasına atılmış eşyalara benzer. Nasıl ki, karanlıkta kalan eşyalar sürekli toz, toprak toplayıp çoğalıyorsa, açığa vurulmayan duygular da zamanla daha fazla etkili olmaya başlayıp, insanın kafasını daha çok meşgul ederler. Olumsuz duygulardan kurtulma, bunların gün yüzüne çıkarılmasıyla mümkündür. Yani, ifade edilen duyguların (olumsuz olanların) gücü kırılır.
Dahası, duygular açığa çıktığı , bunlar birileriyle paylaşıldığı ve anlaşıldığı zaman yalnız olmadığının farkına varılınca insanın gönlüne huzur geliyor.

Hepinizin yüreğine sağlık.....

bende gurbetteyim elbet bir gün inşallah temelli orda olcam

gurbetin acisi herhalde ancak bu kadar acik anlatilabilirdi yureginize saglik

ekmek kavgasi insanlari hicte hayal etmeyecegi yerlere savuruyor bir yaprak misali bu hele birde yurtdisi olunca o daha dayanilmaz bir acidir

ne anlami gurbetin bir anlami yada elle tutulur hicbit tarafi yok,bende 13 seneden beri buralarda yasiyorum,anlam ve kavram karmasasinda öylesine yasiyip gidiyoruz.simdiki aklim olsa memleketimden cikmazdim,su an almanyadayim,bircok yere gittim kanadaya kadar gittim öyleki gittigim yerler nizipten 15000 km uzak yerlerdi,sonra söyle diyorsun ulan degermi su 3 günlük dünya icin.evet böyle duygular icinde gecti hayatimin en güzel 20 li yaslari,hep ezik ve mahcubiyet icinde öyle bir hale geldiki havaalaninda beklerken nereye gidiyorsun diye soranlara almanya yaya demeye utaniyorum.yani demem o ki buralara heves etmeyin ben ettim simdi de tekrar kapagi nasil oralara atabilirim diye düsünüyorum.benimkisi nacizene bir tavsiye gelmiyen 1 pisman gelen 1000 pisman.karar sizin,neyse tüm hemsehrilere selamlar

haklısın abi vallahi cok haklısın keske buralardan gitmeseydiniz.. hasretlik cok zor ben de iyi bilirim

ekmek kavgası olunca nizplilerimizde gurbeti çok sevmiştir tabi bu onların güzelimsi yüzlerinden belli