ŞİİR SEVER NİZİPLİLER BURAYA...

HAYALLERİM

Görmeden inanıp iman ettiğim
Yaklaştıkça uzayan yol hayallerim
Her gün bulup bulup kaybettiğim
Serabı tükenmez çöl hayallerim

En güzel çağımı verdim onlara
Kendime değildim yardım onlara
Yer yüzünde bir tek derdim onlara
Derde derman vermez bal hayallerim

Bir zaman bel verdi yüceltti beni
Sonra törpüledi inceltti beni
Otuz üç yaşında kocalttı beni
Akıntıya kapılmış sal hayallerim

Uğruna neler kaybettim neler
Ne aşklar,ne dostlar,kadim sevgiler
Hep yarım sevdalar,aylar,seneler
Suçunu demeye lal hayallerim

On yıl var ki sabır ettim dayandım
Bir rüyadan on yılda zor uyandım
On yıl için için kavruldum,yandım
Benden arta kalan kül hayallerim


Cengiz Kılıçparlar

SANA SÖYLEDİKLERİM

Senin sevdamı kabul etmemenin
Deve kulağında bit etkisi olacak
Ömrümde gördüğüm onca acı içinde
Taşlaşmama bir parça katkısı olacak

Bilemezsin neler gördüm geçirdim
Sen gibi kaç ak güvercin uçurdum
Gün oldu çıldırdım,aklım kaçırdım
Bulamadım kadir kıymet bilecek

Ben kimi sevdiysem canıma battı
Kimler yok ki bende av eti tattı
Öz kardeşim bile yakamdan tuttu
Takat mı kaldı ki bende gülecek

Sustu, muhtaç isem kimin sesine
Çaresiz sığındım kendi nefsime
Sanırlar bu devran dönmez tersine
Mevki,makam kime baki kalacak

Ben kendime geçtim sana çok erken
Ne düşler öldürdüm uyku geçerken
Ömrümden bir güneş daha göçerken
Kim var ki karanlıklarda beni bulacak

Denizi tek geçtim bir derede boğdular
Ben öldükçe onlar yeniden doğdular
Bilemedim hepsi ahir çağdılar
Bana kıyanları sığmaz salacak

Diyeceğim bu kadar güzel gözlü kız
Bahtın açık olsun sözün özlü kız
Bir gün benim gibi kalırsan yalnız
Olmaz ya, olursa seni kim anlayacak?

Cengiz Kılıçparlar

MED CEZİR II




Yalnız bir adamın gözyaşıydı yazılmış dizeler
Karanlıkta kayan bir yıldız misali, kimsesiz
Henüz yazamadığı belki; en hüzünlü şiirler
Bu gece yazılacak, sevgiliden habersiz…




Duyulursa kalemimin ağladığı her gece
Sevgiliden bir seda duyulur mu dersin?
Nakkaş gibi işleşem bu sevdayı hece hece
Gece vakti rüyama girer mi dersin?...




Ne zaman kendimden söz açmaya kalkışsam
Sevgili, mürekkep olup akar kalemimin ucundan
Med cezir misali sevgili, işte böyle her akşam
Bir senden dem vururum, bir de acı yalnızlıktan…




Akıp giden yılların kırmadan kalemini
Kapanmaz gönül kapım bu aşkın rüzgarına
Bu hüzzam şarkının getirmeden sonunu
Durulmaz azgın sular, dinmesin bu fırtına…




Her gece yalnızlıkta açan “sevgili gülü”
Sevgilinin nur yüzüdür zifirinde gecenin
Bir dahaki açışında, bulunursa bir ölü
Vuslatıdır sevgiliyle yalnız kalmış şairin…




MEVLÜT KARA/11 Ağu. 09

YAĞMUR GÜZELİ


Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
Çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü
Seni böyle hayal meyal yaşamak çok zor
Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
Ellerim boşlukta kalıyor.




Bir gün çıkıp gideceksin
Sonra arkandan yine ince bir yağmur yağacak
Cadde cadde,sokak sokak
Sayıklar gibi dolaşıp seni arayacağım
Beni bir köşe başında ağlıyor bulacaklar.
Saklamak zor olacak,çaresiz kalacağım
Seni sevdiğimi anlayacaklar.
Üstüme yağmurlar yağacak
İnce bir dal gibi birden kopup kırılacağım
Kaldırım taşlarında sıcaklığım kalacak
Kahrolacağım.


Bu şiiri yağmur yağarken yazdım
Ezanlar okunuyordu minarelerden
Seni düşünmeseydim yağmurlu havalarda
Sokaklara çıkmayı göze almazdım.


Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
Çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü
Seni böyle hayal meyal yaşamak çok zor
Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
Ellerim boşlukta kalıyor.

hocam uzun zaman sonra sizi tekrar sitede görmek çok güzel...

Acaba
Uyuyan göllere ay ışığında
Sevginin resmini çizsem kim anlar?
Tomurcuk ayrılıp, gül açtığında
Yağmurun saçını çözsem kim anlar?
***
Bir mekan kaplamış ne varsa nerde
Kendi ötesini saklar her perde
Sonsuzluğun sona erdiği yerde
Huduttan bir kulaç kazsam kim anlar?
***
Aşk, kömür beyazı; kin, süt karası
Eklenir yarama her dost yarası
Et oldum bıçakla kemik arası
Cellatla ahdimi bozsam kim anlar?
***
Doğumda yalan var, ölümde gerçek
Bir şeyler anlatır balık, kuş, çiçek
Kırık gönülleri toplayıp tek tek
Toplayıp göğsüme dizsem kim anlar?
***
Gün geldi zamanı gömdüm kabire
Dağ oldu aklımın verdiği fire
Bağlasam telaşı çelik zincire
Sabrın derisini yüzsem kim anlar?
***
İçte deprem olur dışın düğümü
İhlâssız çözülmez işin düğümü
Aklımdan geçeni, düşündüğümü
Okusam kim dinler, yazsam kim anlar?

Gökçekimi(sh.121)

Abdurrahim Karakoç

La Tahzen, üzülme: Bir yanda korku bir yanda ümidin varsa iki kanatlı olursun.. Tek kanatlı uçulmaz zaten..

La Tahzen, Üzülme: Sopayla kilime vuranan gayesi kilimi dövmek degil üzerindeki tozu almaktır.
ALLAH sana dert vermekle üzerindeki tozu almak ister;neden kederlenirsin?

La Tahzen, Üzülme: Taş taşlıktan geçmedikçe parmaklara yüzük olmaz..
Yüzük olmak isteyen taş, ezilmeyi ,yontulmayı göze almalıdır..

mesnevi'den...

Gurbet
Can evime hançer vurdu
Ciğerimi söktü gurbet…
İçime hüzün oturdu
Gönle kezzap döktü gurbet
Duman duman çöktü gurbet…

Uzaktalar ana baba
Yaban oldu dost akraba
Ne yapsam n’etsem acâba
Sıktı gurbet sıktı gurbet
Duman duman çöktü gurbet…

Umudum hayâlim söndü
Bayrağım yarıya indi
Yolumuz gurbete döndü
Aktı gurbet aktı gurbet
Duman duman çöktü gurbet…

Bülbül oldum gülüm yandı
Mızrap oldum telim yandı
Gurbet elden dilim yandı
Yaktı gurbet yıktı gurbet
Duman duman çöktü gurbet…

Hayatımı haram etti
Gurbet beni verem etti
Bir Aslı’ya Kerem etti
Koktu gurbet koktu gurbet
Duman duman çöktü gurbet…

Coştum bulandım duruldum
Nice dostlara sarıldım
Hem kırıldım hem yoruldum
Hesabımda yoktu gurbet
Duman duman çöktü gurbet…
ŞAKALAR’ı çekti gurbet…

Turan Şakalar

Alıntı:

---

nizipli_mehmet Nickli Üyeden Alıntı

hocam uzun zaman sonra sizi tekrar sitede görmek çok güzel...

---

Mehmet, çok teşekkür ederim. Siteyi elimden geldiğince takip ediyorum, ama yazmaya pek vakit bulamıyorum. Aslına bakarsan ben de seni çoktandır göremiyordum sitede. Sen de benim gibi bu sayfayı özellikle takip edenlerdensin, farkındayım. İnşallah en güzel şiirlerimizi başka sitelerden önce her daim buralarda yayınlarız.

NOT: Davut hocamı ve yazısını nizip.com'da görmekten ziyadesiyle bahtiyar oldum.

Güneş



Kalbimin doğusundan doğuyor güneşi ruhumun
Sevgilisinden ayrılmış bir kız kadar mahzun
Elinden şekeri alınmış çocuk kadar mahsun
Bilir misin güneş; nedir doğuşunun sebebi?




Güneş, belki yeni bir günü haber veriyor
Belki sevgilisiz geçen bir günü daha
Belki başlıyor bir gün, belki bitiyor kimine göre
Güneş, çok şey anlatıyor özünde insana özünde…



Güneş, bilir misin yeni aşklara gebesin
Bilir misin yeni hayatlar başlıyor hastanelerde
Bir çocuk ağlamaya başlıyor çocuksu
Annesi seviniyor özünden sevinç gözyaşlarıyla…



“Merhaba” dedirtirsin gelişinin tesiriyle
Baharımsın, her ayrılığın ardından dönen
Sen sevgilinin gözlerinin içindesin
Bilir misin bakamam onlara, zira içimde haya
Güneş, bilir misin sen; sevgilinin mazharısın…



Ah, içime işlediğini bilsen her gün sevgili kadar
Sen benim her gün içimdeki sevgilim
Unutma, her seher vakti gelişini beklerim
Zira, sensin zifire karanlıklara katlanma sebebim
Bir gün geleceğini gün gibi bilirim
Bilesin, bilesin; bilirim…



30 Ağustos 2009 Pazar
MEVLÜT KARA

arkadaşlar paylaşım icin tşkler yüreğinize ve kaleminize sağlık..

BENDE ŞİİR YAZIYORUM İŞTE SON ŞİİRİM

NİZİP' E SIĞAMIYORUZ


Ben sevdan ve yokluğun
Sığamıyoruz artık Nizip� e
Öyle büyüdük ki
Bir ucumuz taşbaş dağında,
Bir ucumuz fıratın mavisinde


Omuzlarım duvarlara sürtünüyor sanki
Şehrin caddelerinde gezinince
Nefes almak işkence gibi
Hele ne zaman önünden geçsem
Bir neşter atıyor bedenime Örnek Pastanesi
İlk buluştuğumuz
İlk göz göze geldiğimiz
Sana sevdalandığım yerdi


Sensizlik öyle ağır ki
Başımın ağrısına
İçimin sancısına
Gözlerimin sızısına
Bir çare bulamadı Kızılaslan Tıp Merkezi


Hep aynı şarkıyı istiyorum NRT� den
Samime Senay� dan Unutmam Seni
Aynur fazla kale almasa da
Hiç kırmıyor sağolsun Şule
Hem çalıyor şarkımı
Hem de okuyor sana yazdığım şiirleri


Uykuyu unuttum yokluğunda
Sabahları güneşi ben selamlıyorum
İşe giderken gözlerim takılıyor okul servislerine
Hepsine içinde sen varmışsın gibi bakıyorum
Her lokmasında aklıma sen geldiğinden
Her lokması boğazıma düğümlendiğinden
Kahvaltıda poğaça yemiyorum


Yarım ekmek
Biraz nohut
Bir bardak çayla idare ediyorum


Sen gittin gideli
Yüreğim saldıraya uğramış harabe bir mekân
Hizmete geldi geleli
Şehrime nefes aldırıp
Güzelleştirse de Hacı Fevzi Akdoğan
Toparlayamadı yıkık kentimi
Bozuyorum şehrin görünüşünü
Terk edişinin ardından


Lastikçi Hanifi
Çıkaramadı tekerime soktuğun çomağı
Öyle yıkıldım ki
Saymıyorum üzerimden geçenleri


Foto Saraydaki Mahey
Yapıp bir photoshop oyunu
Bari fotoğraflarda bizi yan yana getirse
Mutluluğu çok gördü hayat
Nasip değilmiş vuslat ikimize


Berber Mustafa
Saatlerce uğraşıyor iki tel saçımla
Bilmiyor ki aylardır
Ne senin beni gördüğün var ne de benim seni
Bunca allanma pullanma boşuna


Büfeci karga Habeş� in
Sattığı içkiler değil bu fena halimin sebebi
Ben hasretini yudumlayıp aşkınla sarhoş olmuşum
Bira rakı viski bunlar ne ki


Hiç heveslenme
Unutturamazsın kendini
Susman
Kaçman
Sevmiyorum deyişlerin boşuna
Yalanda olsa bir kere girdin yüreğime
Ben kalbime dokunanları unutamam ki


Dediğim gibi sevgili
Ben sevdam ve yokluğun sığamıyoruz artık Nizip� e
Öyle büyüdük ki
Gözlerim Altınbaşta kaldı
Ayaklarım Hafız paşada
Yüreğimse sende

Şimdilik susuyorum
Nizib' in güzeli
Hakkımda Aşkımda helaldir
Sende helal et emi�


Mustafa Özoğlu
21/10/09

SENSİZ

Sensiz...


Alacakaranlık gündüzlerin beşiğindeyim
Geceleri demeye yok ki mecalim
Titrek bir yaprak kadar sefilim
Üşüyorum, üşüyorum ateşin ortasında...


Eski bir plakta unutulmuş bir besteyim
Ayrılıklarda can buluyorken melodilerim
Öne düşmüş yüzüm, tebessüme hasretim
Yanık yanık söyleniyorum gramofonlarda...


Kara kaplı defterde unutulmuş bir şiirim
Tozlu raflarda yıllarca bırakılmış misafirim
Alfabem kullanılmıyor, okunmuyor dizelerim
Kelam kelam oluyorum arsızlaşmış dillerde...


Boğazlarda düğümlenmiş bir çift sözüm
Kaldı kelimelerim, kızardı hayalı yüzüm
Belki dile gelirim kaybedersem özüm
Kokmuş, çürümüş beklerim gelmeyenlerde...


Sazın mızrabında unutulmuş bir notayım
Es geçilmiş ozan tarafından bir yanım
Kendi kendine söylenen derin bir sızıyım
Tel tel olmuşum ben söylenmeyenlerde...


Sevda kentinde yeri bilinmeyen bir adresim
Bulunmuyor sokağım, yaşanmıyor hislerim
Bir aşığın ağzıyla terkedilmiş kaderim
Avaz avaz oluyorum kentimin duyulmayanlarında...


Zamanın girdabında vakitli vakitsizim
Bir yanda gündüz diğer yanda geceyim
Ölümlü bir saatte hüzünlü bir akrebim
An an ölüyorum zamanın sezilmeyenlerinde...


Hülasa, sensiz her daim hazır benim kefenim
Ölmüş bir meftanın yana düşmüş sêriyim
Sevgilim, artık sana değildir kelimelerim
Şair şair oluyorum sayfaların beyazlarında...


MEVLÜT KARA
24 Ekim 2009
ŞANLIURFA

Alıntı:

---

mahsuni63 Nickli Üyeden Alıntı

Mehmet, çok teşekkür ederim. Siteyi elimden geldiğince takip ediyorum, ama yazmaya pek vakit bulamıyorum. Aslına bakarsan ben de seni çoktandır göremiyordum sitede. Sen de benim gibi bu sayfayı özellikle takip edenlerdensin, farkındayım. İnşallah en güzel şiirlerimizi başka sitelerden önce her daim buralarda yayınlarız.

---

hocam bende takıp etmeye çalısıyorum bu aralar pek yazmıyorum yazıp sıteye attıgımda yanlıs anlasılıyorda ondan dolayı...

zaten ben kendı adıma sölım bu site benim için bi vazgeçilmez...

BENİMSİN



Ne zaman yağmur yağsa bastığın yere
Perçem perçem düşsem gözlerinin önüne
Ve ne zaman konsam kuş misali pencerene
Yalnızlık seni yazar en koyu mürekkeple
İşte o zaman en derinden bir ses alırsın
Benimsin ve bana gittiğin gün kadar yakın...



...Bilmeden götürdün beni gittiğin diyarlara
Şimdi aşinayım hep dipsiz uçurumlara...



Zülüf saçlarını kulak arkasına atarken
Gamzelerin bir kördüğüm çözerken
Dudakların bize bir ses kadar yakınken
Ve kulakların bizim şarkımızı dinlerken
En hüzzam melodiler söylenen bir sesten
Benimsin ve çıkana kadar son nefesimsin...



... Halbuki bir nefes kadar yakındın bana
Şimdi şiirler yakıyorum nefesinin yokluğuna...



Bir nehir misali uzayıp giderken düşünceler
Sana ram olmuş en içten bütün hisler
Hep yalnızlık yazar oldu elimdeki kalemler
Nedense hep uçurum kıyısında kelimeler
Ve dakika dakika tükenirken saatler
Biraz daha yakınsın, biraz daha benim...



... Sözlerim ve anılarım varken bize dair
Şimdi hoş bir sada oldun dilimde ahir...



Duvarlar çizgilerle doldu sen gittin gideli
Her günüm hazan, her günüm şiirlerle belgeli
İçim bir cehennem, içimde hep ateş seli
Her daim çalarken hüzzam gönlümün teli
Titrerken çarmıha gerilmiş İsa’nın çivili eli
Ne kadar acı çekersem, o kadar benimsin...



19 Ekim 2009
MEVLÜT KARA

perfect gerçekten çok hoşşş

akşam üstüne doğru,kış vakti;Bir hasta odasının penceresinde;Yanlız bende değil yanlızlıkhali;Denizde karanlık,gök yüzüde;Bir acayip,kuşların hali.

Bu Şehir

Dipnot düşer gibi düştüm asra bir nokta
Tarih kitapları yazmaz ama
Bu şehir, bu şehir vefasız değil
Sahipsiz ve garip bir gözyaşının sıcaklığını
Söylemese de; ben zaten söylensin diye…


Bırakın sokaklar, sokaklar benim
Sokaklara ayak izlerimden
Büyükçe bir resim çizdim
Gözlerimin karasından, fikrimin yarasından
Büyükçe bir resim çizdim
Durgun, durağan, biçare; sensiz…


Durup durup ağlama kırk yıllık çınar
Ağlama, ağlarsan ağlarım
Ben bu yollardan gelip geçen
Vakitsiz bir katarım
Ağlama, ağlarsan ağlarım…


Bu evler, bu evler viranedir şimdi gözümde
Balkonlarında, gül atan gül yüzlü kızlar yok
Şimdi demirlerin boynu bükük
Duvarlar kasvetli; sen gizlice bakmazsın
Ah bu duvarlar
Her yanı hicran, her yanı hicran duvarlar…


Bu şehir, bu şehir ki uzaklarda şimdi
Bir gülün sarısında, bir gurbet kelamında
Bir asrın vefasında, bir gönül yarasında
Bu şehir, bu şehir…


Mevlüt Kara
25 Mart 2010
Şanlıurfa

www.sendeyaz.biz

Arkadaşlar, bu linkten benim şiirlerimi takip edebilirsiniz...

Ya râb belayı aşk ile kıl aşina beni
Bir dem belâ-yı aşktan etme cüdâ beni

Az eyleme inâyetini ehli derdden
Yani ki çok belâlara kıl mübtelâ beni

Oldukça ben götürme belâdan iradetim
Ben isterim belâyı çü ister belâ beni

Gittikçe hüsnün eyle ziyâde nigarımın
Geldikçe derdine beter et müptelâ beni

Öyle zaîf kıl tenimi firkatinde kim
Vaslına mümkün ola getürmek saba beni

Nahvet kılıp nasib fûzûlî gibi bana
Ya râb mukayyed eyleme mutlak bana beni

Fuzuli

(Teşekkürler Kemal...)

bizde siiir yazaraz nede olsa dedemiz ahmet şahin

DOST

Bakıp cemal-i yare çağırırım dost dost
Dil oldu pare pare çağırırım dost dost
Aşkın ile dolmuşum zühdümü yanılmışım
Mest-i müdam olmuşum çağırırım dost dost
Mescid ü meyhanede, hanede viyranede
Ka'be'de büthanede çağırırım dost dost
Sular gibi çağ çağ dolaşırım dağ dağ
Hayran bana sol u sağ çağırırım dost dost
Geldim cihane garib, oldum güle andelib
Herdem ciğerler delip çağırırım dost dost
Dünya gamından geçip, yokluğa kanat açıp
Aşk ile daim uçup çağırırım dost dost

Gözlerin düşer göğün mavisinden
Soğuktur zifiri karanlıklar ülkesi
Ben, düşler şehrinin mütevazı sakini
Sen Güneş’in kızı avucumu ısıtan
Gözlerinle...

Zaman geçiyor Güneş’in kızı
Düşlerim ısınıyor karanlıklar ülkesinde
Aşk mühürleri vuruluyor gecenin ortasına
Ben kanlı evraklarda mürekkep kanatıyorum
Oysa çocuklar masum, çiçekler suskun
Ve geçiyor zaman, anlamıyorsun…

Gel gör ki Güneş’in kızı
Oturan bir sevdasın yüreğimin kıyısına
Seni ulu orta sevmek haddim değil
Ben seni göz yaşartan bir melodinin
Beni çağıran sızısında sevmeliyim
Güneş kadar yakıcı, güneş kadar sessiz
Olmalı gözlerde esaretimiz...

Gel gör ki Güneş’in kızı
Bir şiir dillenir dudaklarımda
Sevda sözcükleri dizerim yarım ağız
Kimse okumayacak, kimse bilmeyecek
Kimse bir daha sana Güneş’in kızı
Diyemeyecek…

Şimdi gidiyorsun
Ve yumuyorsun gözlerini hepten
İzi kalmalıyken yüreğinde sevdanın
Gidiyorsun, avuçlarını yakmadan
Düşler şehrinin mütevazı sakininin
Gidiyorsun, yağmura dokunmadan
Gidiyorsun...

Ve gittin Güneş'in kızı
Yağmurlar yağdı düşler şehrine
Bir şiir geçti sanki caddelerinden
Bir şiir geçti; yazılmayacak
Ve ben de yazmadım bu şiiri
Sadece yağmur geçti sayfanın beyazından...

Mevlüt Kara
16 Temmuz 2010
Nizip

NOT: Göğün mavisinden sayfanın beyazına...

Bende lise yillarimda yazardim.

Gün oldu daldık uzaklara
Gün oldu yok oldu mesafeler
İzi tozu kaybolan sevgiliyi getirdik
Gün oldu gerçekleşti yiten hayaller
En abartılısından çekip çıkarttık
Masalların vazgeçilmezi sihirli değneği
Ve dokundurduk ucunu
Ufkumuzun gördüğü her şeye...
Saçtık gülücükleri pervazsızca
Mutlu olduk,daha mutlu ve en mutlu
Sadaka yerine mutluluk verdik
Sokaktaki o yaşlı dilenciye
Öyle boldu gülücük ve cömerttik biz
Her yer şen şakrak seslerle doldu
Daha ne olsun ki böyle bir yol tuttuk
mutluluktan başka herşeyi unuttuk...

Şopen’ler

Salyasını akıtıp haykırıyor çakallar,
Al bayrağın altında paçavralar açıyor.
İhanete açılım hazırlarken akıllar,
Şehitlerin mezarda huzurları kaçıyor.

Ankara’lı kediye Diyarbakır faresi,
Ciyak ciyak öterken tükenmiyor nefesi.
Aslanları bağlamış demokrasi kafesi,
Özgür elde bombalar havalarda uçuyor.

Padişahın tahtında dayılanıp oturan,
Deve ile hamutu bir arada götüren,
Yan gelip yatma yeri zannettiği bu tren,
Nice körpe fidanı raylarında biçiyor.

Yüce Allah adına sahtekârlık yapanlar,
Avrupa Birliği’nin haçlarını öpenler,
İlahiler okuyan Amadös’ler, Şopen’ler,
Zemzem suyu diyerek ihaneti içiyor.

Dolarların kölesi pazarlıyor imanı,
Gördüğünüz sis değil, yangınların dumanı.
Vatan elden gidiyor, uyanmanın zamanı,
Şehitlerin hızıyla çoktan geldi, geçiyor.

Mehmet Nacar
Gaziantep

Bu gecenin Kadrini bilenlerin Kadri bilinir!

Kandil Gecesi

Gündüzün bolca tebrik, kandil simidini al;
Lokma ve irmik helva,dağıtırsan olur bal..

Mağfiret melekleri semavata doluşur;
Bu kutlu gecelerde, rahmet bolca oluşur!

Bu geceyi eda et, sakın ha gafil durma;
Günaha götürecek, başka hayaller kurma!

Elinden geldiğince, bu gece tövbekar ol;
Yaradanın vaadi, sonsuz ihsanıyla dol!

Ellerini havaya, gönlünü Rab'bine aç;
Kurtuluşunu dile: iyi dileklerin saç!

Ağzınızdan dökülsün; Rab'bi an'an kelamlar;
Mağfiret melekleri, zikredeni selamlar...

Yürekten tövbekar ol, O'da seni bekliyor;
Rab'bine dönmek için, kalbin neden tekliyor?

Ölümlü'den umut yok, senden bıkınca kaçar;
Asıl hesap gününde, kalırsın bil ki, naçar!

O ruhani havayı, sabahına beş kala;
Yeterki bul kendince, kurtuluşu yakala! ...

Mahmut Küçük

Sadece Rab'bin rızası ve Muhammed (S.A.V.) ümmetliği adına Bu geceyi değerlendiren mümin kullara ne mutlu !
Kandiliniz mübarek olsun...

Tarih: Sal Eyl 04, 2007 3:58 am Mesaj konusu: Tek Hece (Aşk) Tek Hece (Aşk)

Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...

Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğine Toroslar'dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim...

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim taç ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim...

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim'i,
Her oyunu bozan gizli zor benim...

Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı için kül eyledim Kerem'i.
İbrahim'in atıldığı kor benim...

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di.
Hat'rım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...

İlahimle Mevlana'yı döndürdüm.
Yunus'umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla'danım, hayır benim, şer benim...

Benim için yaratıldı Muhammet!
Benim için yağdırıldı o rahmet!
Evliyanın sözündeki muhabbet,
Enbiyanın yüzündeki nur benim...

Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim...


Cemal Safi

Gün akar, yıl geçer ve akmaya devam eder Fırat
Ve en yalçın kayalığında ot biter gene
Uçurum kenarında güvendedir güvercinler
Her yeni gün yeni bir yaşamaktır gene
Gün doğarken pus çöker çatıların üstüne
Ve hüzünlü bir gelinlik giyinir şehir…
Sen uyursun bi haber bir sevdanın beşiğinde
Fırat uyumaz, ben uyumam, uyuyamam
Ve şehir sessiz çığlıklarımı duyar, uyumaz
Ne mümkündür seni bu gafil uykudan uyandırmak
Mümkün olsaydı keşke kandırmak
Mümkün değilken artık tek kelime etmek sana
Susmak, ümit etmek faslıyken dua diliyle
Gizli bir günahın açığa çıkması gibi
En utangaç halinde dökülür gözyaşlarım…
Mevsimi değildir ayrılığın
Hayır, şimdi değil, asladır vakti
Ela aynalarda seyrederken kendimi
‘olmazın’ anlamsız hançerini görmek niye?
Sebebi olması gerekmez ki sevmenin
Görmüyor musun güneşin ela doğduğunu
Gün mutluluk elası gün hüzün elası
Yüzüstü bırakmak değil mi bu ela renginde ümitleri…
Sonsuz değil, bilesin
Devam edeceği doğru hayatın
Fırat akmaya devam edecekse eğer
Elanın tüm tonlarını taşıyacaksa okyanuslara
Gül yüzlü ela gözlü, ürkmüş küçük kız
Saklambaç oynamaya devam edecekse kıyısında
Ve hüzün elası sonsuza dek bakmayacaksa buğulu
Kara gözlü çocuğun ela gözyaşlarını da silecektir Fırat…

Bu şiir kim tarafından söylenmiştir.

"Fazladan oruç tutar
Halklara şeyhlik satar
İlmi yok görmesi yok
Ahir zaman şeyhleri

Beline kuşak bağlar
Özünü kişi sanır
Yarı yolda bırakır
Ahir zaman şeyhleri

Başına sarık sarar
İlmi yok neye yarar
Oku yok yayı kurar
Ahir zaman şeyhleri

Alayından al eyler,
Malı alır mal eyler
Sahipsiz ömrünü yel eyler
Ahir zaman şeyhleri

Şeyhlik ulu işler,
Hazrete eriştirir
Aş vermez bağrı taştır
Ahir zaman şeyhleri

Miskin Ahmet nerdesin
Hak yolda ne edersin
İlmin yok ne haldesin,
Ahir zaman şeyhleri."

ÖYLE YIKMA KENDİNİ


öyle yıkma kendini
öyle mahsun, öyle garip...
nerede olursan ol
içerde, dışarda, derste, sırada,
yürü üstüne üstüne
tükür yüzüne celladın
fırsatçının, fesatçının, hayının...
dayan kitap ile
dayan iş ile
tırnak ile, diş ile
umut ile, sevda ile, düş ile
dayan rüsva etme beni! Yazar : AHMED ARİF

Yalnız Resim

Çık düşümden ne olur; gecemden ve günümden

Beni sensiz, beni sessiz bırak…

Çelişkili bilgilerin vaveylasıydı aşk sözlüklerde

Bense bir kütüphanede bir sözcüktüm

Adım “aşk”tı kullanılmayan bir dilde

Bu yüzden kimseler bilmiyordu baş harfimin “sen” olduğunu…

Kutsal bir kitabede bir defa yazılmıştın

Bu yüzden bir defa yaşadım seni

Bu yüzden girme rüyalarıma

Bu yüzden hesap sorma bana

Seninle gömdüm aşkı bir lahidin kenarına…

Alışkın değilim kalabalık rüyalara

Kalabalık bir yalan yağmurudur

Konuşmasa da kimse rüya denen resimde

Yalan konuşur gözler, buğday sarısı ve narçiçeği

Bu yüzden bırak beni o gittiğin mevsimde

İçimdeki sıcacık bir hüzünle…

Anlıyorsun ya!

Bana göre değil kalabalıklar

Ben kalabalıkların sükût düşlü nidası

Sen gözlerimin hüzün yüklü siması

Bu yüzden yalancı kalabalıklar…

Çık düşümden ne olur; gecemden ve günümden

Beni sensiz, beni sessiz bırak…

Mevlüt KARA

20 Temmuz 2011

Nizip

Muhacir




Önce göç etti bulutlar
Sus pus oldu omzumdaki mavi küfe
Saçaklarda, Nisanlarda ve gözlerimde
Kalmış olan ilkbahar yanıkları
Dudağımda yarım kaldı sigara
Önce göç etti bulutlar
Bulutlar meğer gözlerinde yuvalanmışlar...



Akşam olacaktı görmeseydik güneşi
Belli ki güneş de türküsünü söyleyecekti
-Öyle ya! Ülkemde bir türküsü var herkesin-
Güneş gözlerine baharı serecekti
Görmeseydik güneşi
Hepimiz inanacaktık bir bahara daha
Güneş, gözlerimizden yağmurları götürmeyecekti...



Gitti güneş ve yağmur
Siyah tülbentli ve sıcacık esmer tenli
Bir kadındır bu şehir
Sense içimdeki hüzün süslü muhacir
Gözlerin içimde Meryem kadar temiz durur
Gözlerin almasaydı güneşi gözlerimden
Ben de ağlayacaktım bir şehir kadar...



Sustu şehir, sustu zaman ve sustu bahar
Gittiler ve sustular; unutuldular
Unutulacaklarını bile bile bir karanlıkta
Hepsi bir gecenin ardına saklandılar
Gözlerin almasaydı güneşi gözlerimden
Ben de gidecektim bu şehir kadar...



Gitmek unutulmak değil sevdiğim
Öyle olsaydı, seni unutmak için
Ben de kendimden gidecektim…



Mevlüt KARA
22 Haziran 2011
Nizip



not: şiirlerimi aşağıdaki iki adresten takip edebilirsiniz..
http://www.mevlutkara27.blogspot.com/
http://www.sendeyaz.biz/Yazar/1704/mevlut-kara.html



Baki selam ve dua ile...

BU ŞİİR BU KONUDA PAYLAŞILMIŞ MI DİYE BAKMIYORUM ÇÜNKÜ BEN YAZDIM :)


Bugün seni biraz daha fazla seviyorum,
geçen günlerin yoğunluğuna uyum sağlayarak büyüyen aşkımla, sevgimle,
beynime de yüreğime sığmıyorsun artık.
yapmam gereken her şeyin başında sen varsın.
mesela; önce sen sonra iş,
örneğin; önce sen sonra ders,
misal; önce sen sonra yemek,
önce sen sonra uyku gibi,
önce sen, sonra sen, sonra yine sen gibi...

Sen yetiyorsun bana ama..
adın yetiyor..
ya o gülüşün, o gülüşün yok mu ahh,
yok yok gözlüklerinin altındaki gözlerin en güzeli,
böyle misket gibi, iri iri..
böyle yeşil bozması ela olan.
yok yine vazgeçtim bence kırmızı dudakların,
gülünce daha da güzelleşen..
yok ama anlatamıyorum ki, olmuyor böyle...
bir yerini anlatsam diğeri darılacak sanki..
ayırt edemiyorum bende zaten,
birini diğerlerinden..

sen hep olmalısın aslında hayatımın arda kalanında,
yanımda yöremde, sağımda solumda, önümde ardımda..
hayatımın orta yerinde mesela..
varlığını hissetmeliyim.
hem zaten biz iyi de anlaşıyoruz..
uyumumuz var, eğleniyor gülüyoruz..
ağlıyoruz da hem birlikte.

Tüm bunlara rağmen,
hala engelleyen bir şeyler var bizi,
böyle boğazımızda kalan, aklımızda ve içimizde kalan şeyler gibi..
olmayacak olmasının kesinliğinden kaynaklanan bir şeyler bunlar,
acı şeyler sanki.
bu kadar acı olmasa canım yanmazdı çünkü.
ve sevgim, ve dilim, ve bedenim, ve yüreğim..
ve tümüyle ben yanmazdım alev alev..

ama garip olan ne biliyor musun?
bunlara rağmen yüreğime yapışıp kalman garip,
senden vazgeçemeyişim garip olan, kopamayışım..
garip olan seni deliler gibi sevişim bildiklerime rağmen...
bana olan imkansızlığına rağmen, sana olan imkansızlığıma rağmen..

SENİ SEVİYORUM..

COLUMBARİUM

SENİ DÜŞÜNÜRÜM - NAZIM HİKMET



Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın

Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
Bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü

Sebebi ne
Seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın
Sen böyle uzakken senin sesini duyup
Yerimden fırlamamın sebebi ne?

Diz çöküp bakarım ellerine
Ellerine dokunmak isterim
Dokunamam
Arkasından camın
Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm
Alaca karanlığımda oynadığım dramın

ÖZLEDİM SENİ.. - CAN YÜCEL



özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
'git artık' demek
'beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa'
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....