Gerçek Bir Olay...

Öyle bir zamanda ve öyle bir anda başladıki.ne olduğunu anlamadan aşık olmuştum...
hem de nasıl abartılı olacak belki ama seller sular gibi..çünkü bu benim için bir ilkti,
ilk defa aşık olmuştum,aslında herşeyi başlatan o olmuştu.bana olan aşırı ilgisi bana
karşı kıskançlığı inanın belkide bunlar beni ona aşık etmişti ve daha önce hiç kimse
için kullanmadığım ve ağzımdan ilk kez çıkan SENİ SEVİYORUM kelimeleri,hissederek
içimden haykırarak söylediğim bu kelimeler bana hayatımda daha önce hiç tatmadığım
mutluluğu ve hazzı veriyordu...Sevmek aşık olmak,sevildiğini bilmek ne kadar güzel anlatılamaz..
artık hayatımın bir parçası hemde en önemli parçası olmuştu,her dakikam her saniyem
onunla geçiyodu,onun için herşeyi ama herşeyi yapmaya hazırdım,onun için ölmeyi bile,onu
bu kadar çok seviyodum,hayatıma renk getirmişti,belkide bir rüyadaydım ve hiç uyanmak
istemiyordum. Artık herşey yolunda giderken hayaller kurmaya başlamıştık.
tabi konuşulması gereken sorunlar hep üzerleri kapatılarak konuşulmamıştı sorun
dediklerimizde ufak tefek şeyler sorun bile sayılmaz,aslında birgün bu sorunların karşıma
dağ gibi büyüyeyek çıkacağını görür gibiydim ama insan aşık olunca hiçbir şeyi görmek
istemiyor,kabullenmiyor.yani gerçekleri yok sayıyor,hayatı tozpembe görüyor bende öyleydim işte........
Neyse birgün akşam üzeri beni arayarak ailesiyle ilgili sorunu vardı o esnalarda ama her ailede olan
sorunlar ve bunun üzerinede ufak bir tartışmadan sonra tartısma ise o gun konusurken sürekli bir
şeylerden dolayı telefonu kapatmamız gerektiğinde dogdu o bana bu bir türlü rahat konusamadık
dedi ama ben yanlış anladım sandım ben aramazdan önceki kişiyle rahat konusamadı sandım ve
bende dedim istersen kapatalım rahat konuş dedim ve bunun üzerine tartıştık bana sürekli
anlayışlısın derdi ve bunu yüzüne tartıştıgımız bile olmuştu bu kadar anlayıslı olmak zorundamısın
derdi ve tartışırdık ve bana o konusmadan sonra anlayışsızsın dedi ve tartıştık ve sonra ben artık
kaldıramıyorum bitmesini istediğini söyledi bunları söylerken öyle soğuk kanlıydıki anlatılır gibi
değildi herşeyden çok sevdiğim insan 2 dakika bile sürmeyen telefon konuşmasıyla çok basitmiş gibi benden
ayrılmak istediğini söylemişti.benim için dünyanın sonu gibiydi, inanmak istemedim kabul
edemedim ve hazmedemedim.ama bende o gun haddinden fazla gugur gösterdim nedense
oysa ki itiraz edebilirdim ve etmedim.Aradan günler geçmesine ragmen
bende bunun üzerine onu hiç aramadım tekrar konuşmadım
oda yapmadı.İnanın bunu yapmayı herşeyi çok istedim ama elim telefona bir türlü gitmedi,ondan
bir mesaj bir telefon bekledim günlerce sabahlara kadar ama aramadı.artık dünyadan kopmuş
gibiydim daha önce hiç yapmadığım şeyleri yapmaya başlamıştım,insanları kırmaya başlamıştım,
yanlız kalmak istiyordum,gecelerim kalmamıştı,uyuyamıyordum,yiyemiyordum.Onu sorarsanız çok
rahat oldugunu sanmıyorum ama oysa ona o kadar çok güvenmiştimki!! kendimden bile fazla...
Aslında ilginç olan ne biliyormusunuz? onun yaptığı herşeye rağmen onu hep çok sevdim
bana bagırmasına çagırmasına kızmasına bana hayatta hiç kimsenin kızmazken onun
kızmasına hosgordum.,beni terkettikten sonrada hiç duygularım değişmedi onu
hala çok SEVİYORUM..çevremdeki herkes onun yaptıkları şeylere rağmen hala onu
bu derece nasıl sevdiğme akıl erdiremiyolardı.ev arkadaşım bile yeter artık dıyordu
ortak arkadaşlarımız bile konusabiliriz onunladiyorlar yok diyorum dıyorlar hayırlısı
olsun ama bende ses çıkarmıyorum tabi bunlara evet deyip geçiyorum onunla hala
o yaşadıpımız gunler aklıma geldikçe kalbim heycandan yerinden çıkacak gibi atıyor
çünkü o benim ilk Aşkımdı ve son olacak bunu kendisinede söyledim ama şimdi
üzüntülüsün diye böyle şeyler diyorsun diyor ama bilmiyorki gerçektende öyle...
ondan sonra onu unutmak için hiç bir şey yapamadım,hiçbirini sevemedim.
Aslında bana o güzel günleri yaşattığı için aşkı yaşattığı için ona teşekkür etmeliyim,tabi yaşattığı acıyıda...

Teşekkürler Aşkım Seni Çok Seviyorum Hepte Seveceğim.

Bunun Sonunda Siz Ne Yapardınız Fikir Bekliyorum Sizlerden?