Gurbette (Almanya) Sıla Buluşması

Bizler doğduğumuz memleketimizin bize dayattığı zor şartlar ve buna bağlı maddi manevi sıkıntılar yüzünden güzelim memleketimize tutunamayarak, ülkemizin bir ucundaki Nizip'ten, dünya’nın diğer bir ucundaki Avrupa’ya yani doğduğumuz yerden doyduğumuz yada doyacağımızı sandığımız yere göç etmiş insanlarız.Soğuğa dayandık, sıcağa dayandık ama hayatın bizlere dayattığı şartlara dayanamadık gurbet ellere göç ettik.Memleket hasreti çığ gibi büyür içimizde, hasreti anlatabilmek için yaşamak lazımdır.Bende bunu biraz olsun yaşadıgım için sanırım biliyorum. Nizipte hasret; birçok genç için askerlik ile başlar, çünkü bizim çoğu gencimiz askere gidene kadar uzun süreli Nizip dışında kalmamıştır. Birçok genç kızımız için ise ilçe dışından evlenme ile başlar başka bir olasılık azdır; çünkü çoğu genç kızımızın üniversite okumasına imkan olmuyor, hasret; bir martı nın çölde yaşaması gibi birşeydir, martı suyun değerini tam anlayamaz, ama çöle düşünce hayatın gerçeklerini anlar.İnsanlarımız aradan geçen onca zaman içinde Avrupa’nın sosyolojik yapısına entegre olmadıkları gibi örf, adet ve kültürel anlamda kendiliklerinden birtakım dejenerasyon'a uğrasalarda, özden birşey kaybetmeme çabası içerisindeler.Bunun da en önemli unsuru memleket hasretini sıcak tutmaktır, her türlü ortamda memleket ve hasret sözcüklerini sıklıkla kullanmaktır.Tabii gurbette yaşamak insana tefekkür etmeyi ve yaşanan her olumsuzluğun hayatımıza kattığı güzelliklerin de olduğunun farkına vardırıyor, yaşadığımız sıkıntıların sonunun hayırlı olacağı dersini de veriyor;

Düşünmek, davranmak için
Öğrenmek, yapmak içindir
Yıkmak, kurmak için
Bozmak, düzeltmek içindir
Aramak bulmak için
Sormak öğrenmek içindir
Bakmak, görmek için
Duymak, anlamak içindir
Durmak yürümek için
Koşmak ulaşmak içindir
Toplamak vermek içindir
Anlamak anlatmak içindir
Acı mutluluk içindir
Gurbet dönmek için
Hasret kavuşmak içindir

Gurbette yaşamanın her ne kadar olumsuz yanları olsada, arada bir yapılan kendimize özgü faaliyetlerle bir araya gelebilmenin de bir o kadar güzelliği var .Geçtiğimiz ay içerisinde, ana babası dahi burada doğup büyüyen Anavatan olarak yalnızca Türkiye’yi bilen üçüncü kuşak çocuklarımızdan, bir yeğenimin düğünü vesilesi ile eğlence tertib edildi. Bu tertib edilen eğlence yalnızca bir düğün olmadan öte, hısım akraba-eş dost ve hemşehrileri bir araya getirebilmek amacı gütmekteydi, nitekim öylede oldu.Almanyanın çeşitli yerlerinden gelen dostlarımızın yanı sıra, sırf birkaç tanıdık sima görebilmek amacı ile Avrupa’nın diğer ülkelerinden ve hatta İstanbuldan gelen akrabalarla, Nizip’ten misafirimiz emekli öğretmenlerimizden (dayımız ağa Selah)Selahattin Erdal ve Semiye Erdal da aramızda idi. Hazır, Selah hocayı yakalamışken saatler süren memleket sohbetinin içinde bulduk kendimizi.

İşte, gurbetin ve hasretin en güzel yanı da bu olsa gerek her fırsatta memleket sohbeti ile memleket özlemi dile getirilmekte ve duyguların coştuğu anların heyecanını tatmaktayız. Ama yinede memleket düğünlerinin yerini tutmuyor burada yapılan faaliyetler, hani günler öncesinden sigara tutarak çeyize çağrılmak, davul zurna ile çeyiz almaya gitmek, kadınların biraraya gelip ev düzmeleri, sabahlara kadar süren kına geceleri, günlerce avluda davullar çalınarak düğün yapılması, bir de şabaş vardı bilmiyorum hala uygulanmaktamıdır. Ve sonuç olarak, bedenimiz buralarda olsada ruhumuz Anavatan hasretiyle yanıp tutuşmakta ve bu son yapılan faaliyetimizden birkaç kareyi de sizlerle paylaşmak istedim.
Allah’a emanet olun.

Çetin bey,kollektif ve sosyal yönünüzü yapmış olduğunuz organizasyonlarla görüryor ve takdir ediyorum.Her insan en az sizin kadar bu birlikteliklere önem verse çok güzel şeyler olacağından eminim.

Çetin abi yine ağlatacak bizi,
gurbet duygusunu çok iyi anlatıyorsun abi çünkü bunu içten yaşıyorsun.
ben de Nizipten bir hafta uzak kalsam içimde bir özlem başlar. buranın havası suyu her şeyi farklı..
tabii insanlarıda farklı!!!

Ben cetin abinin duygularini belkide en iyi hissedebilenlerdenim. Benim her zaman bir arzum olmusdur gurbette yasayan nizipliler adina. Neden bizde burada nizipliler dernegi kuramiyoruz. Cünkü burada böyle birseyi gerceklestirmenin hicde zor olmadigina inaniyorum. Kendimde bizzat Türk velileri dernegi adi altinda kurulan bir dernekte uzun bir süre aktiv olarak calisdim ve kendi memleketleri adina dernek kuran bircok kisiyi tanidim. Bu insanlar belirli zamanlarda biraraya gelerek, memleketlerinde yardima muhtac insanlar icin gerek topladiklari yardimlar, gerek zaman zaman bayramlarda biraraya gelerek gurbette hemserileriyle hasret gidermek icin cesitli aktiviteler düzenliyorlar..

Değerli abim, yine gurbettekilerin sesi olmuş ve içindekileri boşaltmış :)
Tamamını bir solukta okudum. Teşekkür ediyorum

Zaten bu tarz etkinliklerimizde olmasa hiç çekileceği yok gurbetin, duygularımı sizlerle paylaşmanın dahi ayrı bir zevki var, en azından yalnız olmadığım hissi veriyor.

Emos kardeşim aşağıdaki linke bir konu ekledim, belki ilgi duyarsınız.

http://www.nizip.com/showthread.php?t=13452

Gurbetlik gercekden zor, gurbete cikmadin isittigimiz gurbet sohbetleri bizi pekde irgalamzdi, ama yasanmdan ogrenilmeyecek seylerden biriside gurbetlik oldugunu gurbete cikinca anladim. Bende Bulgaristan`dayim ogrenim gormekdeyim burada, bizim isimiz sizinkindne kolay olsa gerek hayat kazanma derdimiz yok gibi :) paramiz geliyo nasil olsa. Gurbetten sila selam ederim...

Çetin bey merhaba yanılmıyorsam ben Annenizin Dayısı oğluyum sizinle görüşmek isterim bana mail adresinizi atarsanız irtibatı koparmamış oluruz. Muhlis Çoşkuna selamlar.

Sami hocam, öncelikle hürmetlerimi sunarım, tesbitiniz doğru. Selamınızı dayıma ilettim o'nun da size gönül dolusu selamları var.


mail adresim : osmangazi27@hotmail.com

Gurbetin ne demek olduğunu bizatihi yaşayan,sılanın ehemmiyetini ve kıymetini ziyadesiyle hisseden,bazen saksıdaki bir fidanla da olsa özlem gidermeye çalışan sevgili pala ustamızdan her birimizin öğreneceği çook ama çok şey olduğuna inanıyorum.MSK

hasret geliyor aklıma, hüzün geliyor...
gurbet insana herkesin ,herşeyin değerini oğretiyor.
insan bazen milyonlar içinde yapayalnız kalıyor,bazen çaresiz..
ve bununla beraber ayakta kalmayı hatırlatıyor.
gurbet hayatın en zor sınavlarından...
sabretmeyi oğretiyor,olgunlaştırıyor
ama verdiklerinin yanında çok şey götürüyor ...

Hasan hocam, ARO

Sami Hocam: Bende Istanbulda Yaşıyorum.çetin Abimle Kuzeniz.sizde Benim Babamın Dayısı Oğlu Oluyorsunuz.mustafanın Oğluyum.ankarada Olduğunuzu Biliyorum.dayılarım ülkü Ve çetin Onurla Devamlı Güzel Hatıralarınız Geçer.kıymetli Bi Insan Olduğunuzu Hep Duyarım.sizi Ankarada Iseniz Ziyaret Etmek Istiyorum.saygılar Selamlar

hasreti çeken bilir tabii;ama üzülme pala kardeşim allah kerim.elbette geçecek ve Allah hayırlısını versin.

Geçmişine rahmet, Rabbim cümlemize hayırlısını versin.
Çoktan beridir kayıptınız !!!

geldim allahın izniyle buralardayım abim ya.

Çetin bey, yazınızı zevkle okudum. Ancak sonlarına doğru bahsettiğiniz "şabaş" onu açıklarmısın, sadece bilgilenmek için soruyorum. Ne olduğunu merak ettim.. Cevabınız için şimdiden teşekkür ederim..

Çetin bey, yazınızı zevkle okudum. Ancak, sonunda bahsettiğiniz "şabaş" nedir onu merak ettim. Biraz açıklarmısınız, hala devam ediyormu dediğinize göre eskiden yapılan bir şeydi heralde.. Cevabınız için şimdiden teşekkür ederim.

Sayın hanımefendi, ''Şabaş'' konusunu geçen yıllarda Orhan kardeşimiz siteye eklemişti, ben de Orhan kardeşimizin açıklamasını olduğu gibi buraya ekliyorum, umarım açıklama yeterli olur.
Geleneklerimize karşı duyarlı olmanızda ayrıca memnuniyet verici, teşekkürler.


''Halk arasında ’’şabaş’’ veya ’’sobaş’’ olarak bilinen bu terim genelde düğünlerde kullanılır. Lügatta ’’bana yardım et ! bana yardımcı ol ! ’’ manasına gelir.

Yöremizde bir nevi yardımlaşma olan bu faaliyet,uzun zamandır yapılan
bir gelenektir. Evlenen kimseye akrabalarına ve çevresinde tanıdıklarına davetiye göndermesi neticesinde katılım sonucu gelen davetliler imkanı ölüçüsünde para veya altın yardımında bulunurlar,düğün sahibi bunları not eder ve şobaşa gelen davetlilerin ileriki zamanda bu şekil bir düğün yaptıkları zaman,
karşılığını yardım etme şeklinde katkıda bulunur.

Şobaşta dama halılar kilimler serilir. Sofralar açılır , özellikle lahmacun olmak kaydıyla,yemekler yenilir.
Hemen akabinde şobaş yapılır ve yapılan yardımlar deftere kayıt altına alınır.

Genelede şobaşta parayı davulcuların en yaşlı olanı toplar.Düğün sahibine teslim eder. Davulcunun bu toplama anında arasıra zıplayıp örneğin;
’’Şabaş Mehmet Akif Akpek şabaaaaaaş...’’ diye bağırması esnasında adı çağrılan şahıs davulcuya muhakkak bahşiş verir. O bahşiş alanın ekmek parası,verenin de
gösteriş simgesidir. Eğer ki davulcu bu zıplama ve bağırma işini birden fazla yaparsa, ismi çağrılan kişinin,düğün sahibine yakınlığı veya memeleketin eşraflarından biri olduğu hemen anlaşılır.
Bu kültürümüzün henüz kaybolmadığı ama ileriki yıllarda kaybolma sinyalleri vermesi de çok açık ve net.''

Çetin bey verdiğiniz cevap için teşekkür ederim. Merakımı gidermiş oldum.

çetin abiiiiiiiiiii.....valla ağlayacaktım ya ne güzel yazılar bunlar ya.helede bizimkilerle fotolarınız çok hoş.umarım iyisinizdir.Allaha emanet oluın.
Ankaraya bekleriz.

Selam Cetin abi ben Murat Caliskan Pforzheim`dan,
23 Temmuz yola cikiyorum, burada görüsemiyoruz insallah NIZIP'te görüsürüz.
Saygilarimla

Murat, biz de 3 Ağustos'tan itibaren memleketteyiz İnşaallah, görüşmek üzere.

Alıntı:

---

murat coşkun(hacimurat) Nickli Üyeden Alıntı

Sami Hocam: Bende Istanbulda Yaşıyorum.çetin Abimle Kuzeniz.sizde Benim Babamın Dayısı Oğlu Oluyorsunuz.mustafanın Oğluyum.ankarada Olduğunuzu Biliyorum.dayılarım ülkü Ve çetin Onurla Devamlı Güzel Hatıralarınız Geçer.kıymetli Bi Insan Olduğunuzu Hep Duyarım.sizi Ankarada Iseniz Ziyaret Etmek Istiyorum.saygılar Selamlar

---

murat hocam bizede bekleriz bende istanbulda oturuyorum adresi vereyim dur bakım yanlış hatırlamıyorsam uzun carşı: arkası kuyulu kebapcı dükkanı. beni soracak olursan o kebapcıdaki cıragım artık ustanın elini öpmeye gidersin haralda bende orlukta olcam selamlar deyza oglu pala abimede selamlar ellerinden öperim

Sizleri o kadar iyi anlıyorum ki, Cenabı Allah Kimseyi Gurbette koymasın nedense bizim yörenin insanları toprağından kopamıyor, ben 6 yaşında ayrıldım ama inanın her gün gözümde tüttü bu nasıl bir tutku anlamıyorum, rahmetli babam 60 yaşına kadar dayanabilmişti birgün bir baktık Nizipten telefon açtı ben geldim aramayın, peşinden rahmetli anamda dönmek zorunda kalmıştı, şimdi bende aynı durumdayım sanki bir el beni sürekli Nizip'e çekiyor gelmesem görmesem oranın havasını içime çekmesem belki kafayı yerim.
SİZLERİ ÇOK İYİ ANLIYORUM çünkü bende aynı durumdayım. Mehmet kardeşim allah senden razı olsun bu siteyi kurdunda hiç olmazsa konuşarak hasret gideriyoruz. Hele o kamera yayını yokmu hergün saatlerce bakıyorum acaba tanıdık biri geçermi diye.

Bizlere bu sıla sevgisini bahşeden Rabbime şükürler olsun ki, sizin gibi duyarlı kardeşlerimizle aynı ortamda buluşabiliyoruz.
Hepiniz Allah'a emanet olun.