KANUNİ SULTAN SÜLEYMAN ve EBUSSUUD EFENDİ
Osmanlı Devleti'nin en parlak dönemi yaşadığı pahişah olan Knauni Sultan Süleyman bir gün devlet işlerinden yorulmuş bitkin düşmüş ve sarayın arka bahçesinde kafa dinlemeye gitmiş...bahçedeki güzellikleri seyrederken o mükemmel tabiat kokusunu içine çekmiş doya doya...bahçede gezinirken gözleri ağaçlardan birine takılmış,bakmış ki ağacın yaprakları solmuş,boynu bükülmüş ağaca iyice yalaştığında ağacı karıncaların taladaığını görmüş...padişahın aklından hemen ağacı ilaçlamak geçmiş ama karıncaları öldürecekti uzun uzuzn düşünmüş işin içinden bi türlü çıkamamış..hemen saraya dönerek hocası ebussuud efendinin odasına yönelmiş.kapıyı çalmış ses çıkmayınca içeri girmiş bakmış bakmış hocası odasında yok
etrafa bakınarak masanın üzerinden bi kağıt parçası ve kalem alarak kendi el yazısı ile edebi bir dille soruyu yazmış ve ordan ayrılmış
bi kaç saat sonra hocası ebussuud efendi gelmiş odasına.bakmış ki rahlenin üzreinde öğrencisi Kanuni Sultan Süleyman'ın kendi el yazısı ile yazılmış olan kağıt parçasını görmüş ve okumuş.ebussuud efendi ise öğrencisnin edebi bir dille yazmış olduğu soroyu tekrar edebi bir dil ile cevaplamış ve odasından ayrılımş.yine aradan zaman geçiyor Kanuni Sultan Süleyman hocasının odasının yolunu tutuyor..kapıyı çalıyor ses gelmeyince odaya giriyor..bakıyor rahlenin üzreinde kendi el yazısının dışında hocasınında yazısını görüyor...Kanuni Sultan Süleyman soroyu şöyle yöneltmiş hocasına;
MEYVE AĞAÇLARINI SARINCA KARINCA
GÜNAHI VAR MIDIR KARINCAYI KIRINCA
hocası ebussuud efendi ise yine edebi bir dille;
YARIN HAKK'IN DİVANINA VARINCA
SÜLEYMAN'DAN HAKKIN ALIR KARINCA
