Canakkale Sehitlerimizi anma günü

Özellikle Güney Almanya Badenwürttemberg bölgesinde ikamet eden Hemsehrilerimi ve tüm Vatandaslarimizi; 74000-Heilbronn´a bagli 75031-Eppingende 18 Mart 2006 günü saat 20.00 den itibaren düzenlemis oldugumuz "Canakkale sehitlerini anma ve Canakkale zaferini kutlama " gecesine bekliyoruz.
Cemiyetimizin ortalama 1000 kisiyi agirlayacak konferans salonlarinda, Sehitlerimizi dualarla yad edip, o günlere ait hazirladigim belgesel görüntüler ve Kur`an-i Kerim tilaveti ile birlikte zenginlestirilen güzide bir sohbet ortamina katilmanizi yürekten arzuluyoruz.

Cemiyet adresimiz


Diyanet Isleri Baskanligi Türk Islam Birligi D.I.T.I.B

Mevlana Camii
75031 Eppingen - Ölmühlstr.6
07262-6212

Cetin Pala.

selam kardeşler Çanakkale dedinmi durup düşüneceksin bir metrekareye 6000 mermi düşmüş yani ALLAH müslüman olan halkımıza yardım etmiştir bundan zere kadar endeişem yok ALLAHA SONSUZHAMDOLSUN...AMİN ALLAH ŞEHİTLERİMİZE RAHMET ETSİN KALANLARIMIZA SABIR VE ZAFERLER NASİP ETSİN AMİN DEDELERİMİZE LATIK TORUNLAR OLMAYIDA NASİP ETSİN AMİN

dur yolcu!

Bilmeden bastığın bu toprak bir devrin battığı yerdir!

Eğil de kulak ver,

bu sessiz yığın bir vatan kalbinin attığı, yerdir!

canakkale anlatilmaz yasanir bence...

yine de bir nebze tercume akifin misralarina bulunabilir...

"ne acayip tehassud ki..." diyor ya akif, devrin troyundan bu tarafa boylesinin dunyada ornegi yoktur!....

kimse bunun aksini iddia edemez.....

ama beni uzen gorevi fevzi cakmaka devreden "albaya" ( sorarim askerlere, bir savasta ALBAYIN ne dahli olabilir?...) destanin mal edilmesi!...

ben 17.mart ta ,elmadağ-ankarada ,çanakkale şehitleri için düzenlenen geniş kapsamlı bir toplantıya davetliyim ve katılacam.

Ahmet Bey, hazir yola cikmisken buraya da bekleriz..

sevgili pala,
davet gelirse neden olmasın? sevgiler

Çanakkale şehitlerini anmanın en anlamlısı, çanakkale harbini baştan sona okumanızdır. Gözyaşlarınızı tutamayacaksınız.

İşte milli şairin duyguları.....

Çanakkale Şehidlerine

Şu Boğaz Harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,

- Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,

Ne hayasızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde-gösterdiği vahşetle "bu: bir Avrupalı"

Dedirir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!

Eski Dünya, Yeni Dünya bütün akvam-ı beşer
Kaynıyor kum gibi, tûfan gibi, mahşer mahşer.

Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,
Osrtralya'yla beraber bakıyorsun; Kanada!

Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk.
Sade bir hadise var ortada : Vahşetler denk.

Kimi Hindu, kimi Yamyam, kimi bilmem ne bela...
Hani tauna da zuldür bu rezil istila...

Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcut ise hakkiyle sefil,

Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki *****ı! hayasızcasına,

Maske yırtılmasa halâ bize affetti o yüz...
Medeniyet denilen kahbe, hakikat yüzsüz.

Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbab,
Öyle müthiş ki: Eder her biri bir mülkü harab.

..........................

Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.
....................................
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana aguşunu açmış duruyor Peygamber

Mehmet Akif Ersoy

tesekür ederim coşkun kardaş.selamlar

Konuyu açan ve katılımda bulunan arkadaşlara duyarlılıklarından ve ecdadımıza olan ahd-ı vefa'larından dolayı bence tesekkür etmek lazım. Ayrıca orada ŞEHİT olan ecdad için ALLAH rızası için bir fatiha okuyalım lütfen.

aşağıdaki linkte güzel bir animasyon var ben izlerken ürperdim! ilginizi çekerse sizde izleyin.
dosya açılışta şifre sorarsa şifre: birfatihaokuyun

saygılar...

http://www.hemenpaylas.com/download/...ASYON.exe.html

Tek vücut haline gelmiş bir milletin, vatanı istila etmek isteyen dü?mana karşı bağımsızlığını, onurunu ve bayrağını korumak için neler yapabileceğini bütün dünyaya gösterdiği destan Çanakkale Destanı

ÇANAKKALE DESTANI

Yıl 1915
18'indeyiz Martın.
Kendine gel biraz!
Pek tekin değildi Çanakkale'nin suyu,
Geçilmez bu boğaz...
Geçilmez bu boğaz...
Bizi
Ne topun yıldırır,
Ne kurşunun.
Çünkü artık
Başladı cengimiz.
Er meydanında bulunmaz dengimiz...
Sen misin Mustafa Kemal'im ileri diyen?
İşte fırladık siperden.
Sırtına yüklenmiş kahraman
Seyit 276 kiloluk mermiyi,
Koşuyor bataryasına ateşler içinden.
Bu mermi denizlere gömecek Elizabet'i Buvet'i...
Yanıyor bugün Anafartalar yanıyor,
Denizler yanıyor,
Dağlar yanıyor.
Zafer bizimdir artık
Düşman zırhlıları batıyor...
Türk'üm,
Muzaffer olarak doğmuşuz bir kere.
Bir karış toprak uğruna Kimimiz şehit oluruz.
Kimimiz gazi.
Hiç değişmez bu yazı.
Dünyada her yer geçilir belki
Lâkin geçilmez Çanakkale Boğazı..
Fahri ERSAVAŞ

Bir zamanlar benim dedelerimde Çanakkale'de savaşmış bu vatan uğruna,bu bayrak uğruna şehit düşmüş,şehitlerimiz cennete gittiği gibi,onların şehadetinden dolayı akan kanlar,bize yıllar boyunca ışık oldu ve bu günlerimizde huzur ve güven içinde yaşamamıza vesile oldu.Orada şehit olanlar içinde Türk,Kürt,Çerkez,Laz vs. her kesimden insan vardı,gel görelimki bu gün onların torunları farklı hesaplar içerisine girmişler,onlara teesüflerimi arz etmekten, ve bu fitne ve tefrikayı çıkaranlara lanet okumaktan başka bir şey diyemiyorum. Sadece diyorumki,

EY ALLAH'IN KANUNLARINA EKSİKSİZ RİAYET EDEN,UĞRUNA BİN CANIM OLSADA VERMEKTEN GERİ DURMAYACAĞIM KANUNİ SULTAN SÜLEYMAN,YAVUZ SULTAN SELİM,2.ABDULHAMİD HANve diğerleri;
SİZLERİ ÇOK, AMA ÇOOOOOOOK ARIYORUZ...........................

bak vatandaş ne diyor: ben şehit torunuyum bende şehit olmayı arzu ediyorum yanlız dedem şehit ben şehit olmayı isterken birileri canankaleyi ve ülkemizi satıyor bu kanıma dokanıyor sizinkine dokunmuyormu diyor:.DOKUNUYOR**?????

?ehitler ölmez vatan bölünmez..

Çanakkale Şehitlerine

Şu Boğaz Harbi nedir ? Var mı ki dünyada eşi ?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,
-Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya-
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya,
Ne hayâsızca tahaşşüt ki ufuklar kapalı!
Nerde -gösterdiği vahşetle "bu, bir Avrupalı"
Dedirir-yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yahut kafesi!
Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer,
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında;
Ostralya'yla beraber bakıyorsun Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler, rengârenk.
Sâde bir hadise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi Yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani tâûna da züldür bu rezil istîlâ...
Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-u asil
Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyla sefil,
Kustu Mehmed'ciğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyet denilen kahpe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müthiş ki: eder her bir mülkü harab.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı:
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam;
Atılan her lâğımın yaktığı yüzlerce adam.
Ölüm indirmede. gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müthiş tipidir: savrulur enkaaz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak;
Boşanır sırtlara, vadîlere sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sînelere,
Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdîde güler!..
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrından râm?
Çünkü te'sis-i ilâhî o metîn istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler,
Beşerir azmini tevkîf edemez sun-u beşer;
Bu gögüslerse Hüdâ'nın ebedî serhaddi;
"O benim sun-u bedîim, onu çiğnetme!" dedi.
ÂSIM'ın nesli.. diyordum ya... Nesilmiş gerçek;
İşte çiğnetmedi nâmûsunu, çiğnetmeyecek,
Şühedâ gövdesi, baksan a, dağlar, taşlar
O, rükû olmasa dünyâda eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor;
BİR HİLÂL uğruna, yâ Rab, ne GÜNEŞLER batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!..
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor TEVHÎDİ...
BEDR'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi...
Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni târîhe!" desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
"Bu, taşındır" diyerek KÂBE'yi diksem başına;
Rûhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ nâmiyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmiyle,
Ebr-i nîsânı açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvîzenin altında, bürünmüş kanına,
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ haşre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları, sarsam yarana...
Yine birşey yapabildim diyemem hâtırana.
Sen ki, son ehl-i salîbin kırarak savletini;
Şarkın en sevgili sultânı SELÂHADDÎN'i,
KILIÇ ARSLAN gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâmı kuşatmış, boğuyorken husran;
O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki rûhunla berâber gezer ecrâmı adın;
Sen ki a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat...
Ey şehid oğlu, isteme benden makber,
Sana âğûşunu açmış duruyor PEYGAMBER.

Şehit Kınalı Ali'nin Hikayesidir.

Üst teğmen Faruk cepheye yeni gelen askerleri kontrol ediyor bir taraftan da
onlarla laflıyordu nerelisin gibi sorular soruyordu. Bir ara saçının ortası
sararmış bir çocuk gördü.
Merakla “adın ne senin evladım” dedi. Çocuk “Ali” diye cevap verdi.
Nerelisin? diye devam etti. Ali Tokat Zilede'nim komutanım dedi. “Peki
evladım bu kafanın hali ne?” Ali “anam cepheye gelirken kına yaktı
komutanım” dedi, Neden? diye sordu komutan. Ali “bilmiyorum komutanım” dedi.
“Peki gidebilirsin Kınalı Ali” dedi komutan. O günden sonra herkes onu
“Kınalı Ali” diye çağırmaya başladı.

Herkesin kafasındaki kınayla dalga gecen Ali, kısa sürede cana yakın ve
cesur tavırlarıyla tüm
arkadaslarının sevgisini kazandı. Bir gün ailesine mektup yazmak
istediğinde. Ali'nin okuma yazması olmadığını bilen arkadasları hep beraber
mektup yazmaya başladılar. Ali söyledi arkadasları yazdı; “Sevgili anne
babacım ellerinizden öperim ben burda çok iyiyim beni merak etmeyin” diye
başlayan mektubunda , kız kardeşini, kendinden bir küçük erkek kardeşini
sordu, köyündekilerin burnunda tüttüğünü yazdırdı. Kendilerini merak
etmemelerini ve kendileri var oldukça düşmanın bir adım bile
ilerleyemeyeceğini yazdırdı. Gururla mektubu bitirdikten neden sonra aklına
kendisinden hemen sonra askere gelecek bir kardeşi olduğu geldi ve yazının
sonuna anasına NOT düştü: “Anacağım kafama kına yaktın ya! burda
komutanlarım ve arkadaşlarım benle hep dalga geçtiler sakın kardeşim Ahmet’e
de yakma onlada dalga geçmesinler, ellerinden öptüm” diye bitirdi.

Aradan zaman gecti. İngilizler kati netice almak için tüm güçleriyle
Gelibolu'ya yükleniyorlardı. Bu cepheyi savunan erlerimiz teker teker şehit
düşüyordu. Bunlara takviye olarak giden yedek kuvvetlerde yeterli olamamış
onların sayılarıda epeyce azalmıştı. Gelibolu düşmek üzereydi ve Kınalı
Ali’nin komutanı da olayı görüp yerinde duramıyordu. Kendisinin bölüğü henüz
sıcak temasa hazır değildi. Onlar yeni gelmişti onları insan bedeninin süngü
ve mermilerle orak gibi biçildiği bu yerde dua ediyordu, komutanların bu
düşünceli halini gören ve durumun vehametini bilen Kınalı Ali ve arkadasları
komutanlarına yalvar yakar oraya gitmek istediklerini söyleyip duruyorlardı.
Komutanları onları ölüme gönderdiğini bile bile çaresiz onlarıda cepheye
gönderdi. Kınalı Ali'nin bölüğünden de kimse sağ kalmadı ve hepsi şehit
oldu.

Aradan zaman gecti ve Kınalı Ali'nin ailesine yazdığı mektubun cevabı
geldi. Komutanları buruk ve gözleri dolu dolu mektubu açıp okumaya karar
verdi. (Bu mektubun aslı Çanakkale Müzesinde sergilenmektedir) Babası “Ali
oğlum nasılsın iyimisin gözlerinden öperim, selam ederim dedikten sonar,
öküzü sattık, paranın yarısını sana ve diğer yarısınıda cepheye gidecek
kardeşine veriyoruz, şimdi öküzün yerine tarlayı ben sürüyorum zaten, artık
zahireye de fazla ihtiyacımız olmadığı için yorulmuyorum da siz sakın bizi
merak etmeyin, bizi düşünmeyin” diyerek, köyü, akrabalarını anlatarak
mektubu bitiriyordu. “Ali ananın da sana diyeceği bir sey var” diyordu
sonunda. Anası “ oğlum Ali, yazmışsın ki kafamdaki kınayla dalga gectiler,
kardeşime de yakma demişsin, kardeşine de yaktım komutanlarına ve
arkadaşlarına söyle senle dalga geçmesinler bizde 3 şeye kına yakarlar;

1- Gelinlik kıza; gitsin ailesine çocuklarına kurban olsun diye,
2- Kurbanlık koç’a; Allah'a kurban olsun diye,
3- Askere giden yigitlerimize; vatana kurban olsun diye.....

gözlerinden öper selam ederim Allah'a emanet olun”

Mektubu okuyan Ali’nin komutanı ve diğerleri hıçkıra hıçkıra
ağlamaktadırlar...