bir ölüm rüyasý
Bir zamanlar bir yerde Allah'ýn bir veli kulu yaþardý. Temiz kalpli, ihlaslý, safça bir mü'mindi
. Her gördüðünü iyiye yorumlar, Allah'a çok tevekkül ederdi. Bir kötülük, bir çirkinlik görse iyi tarafýndan alýr, "Bunda bir hikmet vardýr" diyerek gönlünü hoþ tutardý. Her þeyin iyi yönünü görür, gülleri devþirir, dikenlerle hiç ilgilenmezdi. Yaratandan ötürü yaratýlaný hoþ görür, onlara güler yüzle nasihat ederdi.
Müslümanlarýn kýskanmasýna aldýrmaz. Onlara karþý yine hüsn-ü zan ederdi. Þeytaný ve nefsini tam ve katýksýz düþman bilir, Allah'a sýðýnýrdý. Nefsinin hücumlarýna karþý iman kalesine girer, elden geldiðince ona karþý silahlanýrdý.
Açýktan küfrünü açýklayanlara, Tevhid'i bulmalarý için dua ederdi. Hayatý nurlu, gönlü sürûrlu has bir kuldu. Kur'an-ý sýkça okur, ayetleri anlamaya çalýþýrdý.
O gün yine nafile oruca niyetlenmiþti. Dûha namazýný biraz erkence kýlmýþ, þehrin dýþýna doðru yürüyüþe çýkmýþtý. Çevre duvarlarýnýn dýþýna aðaç gölgelerinin sarktýðý eski mezarlýða doðru yürüdü.
Kabristana girdi. Fatiha ve ihlasý okudu. Bunu da, ebedi ikamegâhlarýnda yatanlarýn ruhlarýna hediye eyledi.
Koyu gölgeli bir aðacýn altýna oturup alnýnda biriken terleri mendiliyle sildi. Derin bir tefekküre daldý. Mezardakilerin hallerini düþünüp, onlar için kaygýlandý. Yüreðine ýlýk bir þeyler aktý, gözleri yaþardý.
Sevgili Peygamberimiz kabir konusunda ne buyurmuþtu? "Kabir, ya cennet bahçelerinden bir bahçe ya da cehennem çukurlarýndan bir çukurdur."
Þimdi burada yatanlar acaba hangisinde?
Acaba bunlar dünya hayatýnda neler yaptýlar? Nasýl inandýlar, nasýl yaþadýlar? Þimdi cennet bahçesinde zevk mi ediyorlar, yoksa cehennem çukurunda azap mý çekiyorlar? Bir meraktýr kapladý içini...
Bu eski mezarlýkta kimler yatýyor? Zengiler, fakirler, iyiler, kötüler, zalimler, günahkârlar...
Sonra yaþadýðý zamaný düþündü... Hiç ölmeyecekmiþ gibi dünya için çalýþanlarý, mazlumlara eziyet eden zalimleri, vatan, millet, bayrak diye halký uyutanlarý, bankalarýndaki hesaplarýný kabartabilmek için herþeyi mübah sayanlarý düþündü.
Bir lokma için çöplük karýþtýranlarý, televizyonda gördüðü sanatçý(!)lara ilah muamelesi yapanlarý, sýrf okumak için gittikleri okula; senin giyiniþin, kýlýk-kýyafet yönetmeliðine aykýrý diye umudunu o okula baðlamýþ kýzlarý okula almayan zihniyeti, dininin gereði giyindiði için okuluna alýnmayan kýzlarý, alkolün ve **********nun bataðýna düþmüþ gençleri, ekranlarýndan fuhuþtan baþka birþeyin gösterilmediði televizyonlarýn yöneticilerini düþündü... Allah'ým aklýma mukayyet ol! Sen ki dualarý kabul edersin. Bizleri Rasulullah'ýn (s.a.v.) sancaðý altýnda toplananlardan eyle!..
Senin dininin gereklerini yerine getirmeyenler, bu hayatýn sonunda hesap yok zannediyorlar. Oysa Üstad Necip Fazýl Kýsakürek bir þiirinde:
"Bu hayatýn sonunda hesap yok mu zannettin sen?
Lokantanýn garsonu bile; 'hesap lütfen' diyor.
Sen nasýl olur da; bizlere herþeyi bahþeden, sen...
Hesap sormazsýn?..
Ýlahî onlarý affet, onlara hidayeti nasip et."
Ya Rabbi! Çok sürmeden beni de buraya getirecekler. Benim halim ne olacak? Her nefis ölümü tadacaktýr. "Ölümün acýsý üç yüz kýlýç yarasýndan fazladýr." buyurulmuþ. Ben nasýl dayanacaðým?
Þeytan son anda bana musallat olursa ben ne yaparým? O zaman halim nice olur. Kabir hayatý, sonra diriliþ, hesap-kitap, mizan-terazi, sýrat, cennet, cehennem...
Gelen iki meleðe nasýl hesap vereceðim? Onlarýn sorularýna cevap verebilecek miyim?..
Bu düþünceler içindeyken uyku bastýrdý. Baþýný yaþlý aðacýn gövdesine dayadý. Dualar mýrýldanýrken gözü dallara, yapraklara kaydý. Sanki o yapraklarda ölmüþ insanlarýn isimleri vardý. Onlarý okumaya çalýþtý. Uyku iyice bastýrdý. Gözleri kapandý. Derin bir uykuya daldý.
Rüyasýnda mezardakileri gördü. Güyâ kendisi de ölmüþ, orada bulunan kabir arkadaþlarý hâl diliyle kendisine bir þeyler anlatýyorlardý. Geriye dönüþü olmayan dünya hayatlarýný, çaresizliklerini, nasýl aldandýklarýný, halen hayatta olanlara nasýl gýpta ettiklerini, kendilerine fýrsat verilse ve dünyaya dönseler sýrf Allah'ýn (c.c.) rýzasý için nasýl yaþacaklarýný, hepsini, hepsini...
Sonra kabrin içinde en çok feryatlarýn, iniltilerin geldiði kabrin sahibine sordu:
- Arkadaþ halin nedir? Neden en çok azap sana çektiriliyor?
Kabirdeki þöyle cevap verdi:
- Ah!.. Aman... Halimi hiç sorma. Ben dünya hayatýnda Allah'a (c.c.) þirk koþtum. Her günah affolunur, benim günahým affolunmaz.
- Anladým...
Sonra ana-babasýna karþý gelenlerin, katillerin, intihar edenlerin, zulüm yapanlarýn, zina yapanlarýn, içki içenlerin, faiz yiyenlerin, kumar oynayanlarýn, iftira atanlarýn, riyakârlarýn, münafýklarýn, rüþvet yiyenlerin, yetim malý yiyenlerin, sihirle uðraþanlarýn, avret yerini açanlarýn, karþý cinse benzeyenlerin, ilmiyle âmil olmayan alimlerin, hatta sattýðý süte su karýþtýranlarýn hayatýný dinledi. Çektikleri azaba tanýk oldu.
Ýçi sýkýldý iyice. Çýldýracak gibi oldu. Sonra duyduðu kuþ sesleriyle, hissettiði ve tarif bile edemediði eþsiz korkularla kendine geldi..
- Ya sen ey mevta! Nedir tüm bu güzelliðin sebebi? Seni görünce içim açýldý, gönlüm rahatladý. Senin yerinde olmasý ne kadar isterdim. Belli ki cennete namzetsin. Seni bu makama çýkaran nedir? dedi.
- Ýmandýr kardeþ, iman.
- Nasýl yani? s
- Ben dünyadayken "La ilahe illallah Muhammedürresullah" lafzýný tam manasýya anladým, layýkýyla iman ettim, ibadet ettim.
Allah'ým bu güzelliklerini hepimize nasip et, düþüncesi içinde diðer cennetlikleri; zekat verenleri, oruç tutanlarý, namaz kýlanlarý. Allah'ý (c.c.) çokca zikredenleri ana-babasýna hürmette kusur etmeyen evlatlarý, iyiliði emredip kötülükten nehyedenleri. Ýffet sahibi insanlarý, þehidleri, ehl-i takva sahiplerini dinledi. Onlara yapýlan izzet-i ikramý gördü. Onlara gýpta ile baktý.
Bizim Allah dostu rüyasýnda kabir aleminde dolaþýrken gelen gürültülerle uyandý. O kabristana yeni bir ölü getirilmiþti. Kalabalýk bir cemaat vardý. Ölüyü kabre koydular. Üzerini toprakla örttüler. Yasin, tekasür, ihlas, fatiha surelerini okuyup dua ettiler. Ellerini yüzlerine sürüp kabristandan ayrýldýlar. Kabrin baþýnda ölenin oðlu, kardeþi, bir de imam kaldý. Ýmam ayaða kalkýp:
- Ey Ahmet oðlu Hasan! diye üç kere baðýrdý.
Dünya üzerinde bulunduðun inancý hatýrla. O da þudur: "Allah'tan (c.c.) baþka ilah olmadýðýna, Muhammedin (s.a.v.), Allah'ýn (c.c.) Rasulü olduðuna, senin Rab olarak Allah'a (c.c.) Din olarak Ýslam'a, Peygamber olarak Hz. Muhammed'e (s.a.v.) razý olduðuna dair þahitliðindir." dedi...
Artýk imamýn ve yanýndakilerin iþi bitmiþti. Son kez kabre bakýp çýkýþa doðru yürümeye baþladýlar.
Kendisini halen rüyada zannediyordu ki; karþýdan gelen imam:
- Hey! Mübarek kalk ne yatýyorsun? sözleriyle irkildi ve birden ayaða fýrladý.
- Sen kimsin? Ben nerdeyim? Öldüm mü? dedi..
Ýmam tebessüm ederek:
- Korkma, dünyadasýn. Güneþin altýnda mezarlýkta uyumuþsun. Az önce bir kardeþimizi ahirete uðurladýk. Uyuyacaðýna cenaze namazýna iþtirak etseydin, daha iyi olurdu dedi.
- Çok derin uykudaydým hocaefendi. Öyle rüyalar gördüm ki... Bende, ölmüþ gibiydim...
- Hayýrdýr inþaallah. Nasýl olsa öleceðiz. Þimdi önce bir abdest al açýlýrsýn. Sonra öðlen namazýnýn vakti çýkmadan namazýný kýl.
Ýmam ve yanýndakiler kabristandan ayrýldýlar. O ise halen gördüðü rüyanýn etkisi altýndaydý. Elinin tersiyle alnýnýn terini sildi. Rüyasýnda bile cehenneme tahammül edememiþken nasýl olur da yaþadýðý hayatý cennete gidebilmek için harcamazdý...
Ýlahi! Bizi af ve maðfiret eyle. Rahmeti ve maðfiretini üzerimizden eksik etme.
Bizlerin canýný Senin yolundayken al. Yoksa biz sorgu meleklerine nasýl hesap verir, kabir azabýna ve cehenneme nasýl dayanýrýz?..
Ýlahi!.. Affet..
