Nizip'te Mütebessüm bir çehre:Yusuf Hoca
Nizip’te son kırk yılını geçirmiş olup da, birazcık cami-cemaatle bağlantısı olanlar bu ismi hemen hatırlayacaklardır. Sadece hatırlamakla yetinmeyecek, hafif bir tebessüm de dudaklarına yayılacaktır.
Çünkü Yusuf Hoca, Nizip’te bir dönem, din ve İHL çevresi başta olmak üzere büyük bir kesimin sevdiği ve latifelerini andığı bir kimsedir.
Yusuf Yaşar Hoca, namı diğer Molla Yusuf, aslen Birecik’in İnnap köyündendir. Uzun yıllar imamlık yaptıktan sonra emekli oldu ve sonrasında da, Belediye İşhanı’nda, İslam Kitabevi’nde, kitapçılık yaptı. Şakacı, alçak gönüllü, herkesle samimiyet kurabilen, tanıyanların da kendisini sevdiği bir zattır. Şu an biraz rahatsız olan Yusuf Hoca’ya dualarınızı beklerken, arkadaşlarıyla yaşadığı güzel bazı hatıralardan bir kaçını sizlerle paylaşalım:
“Diyanet Başkanı Da Gelse!...”
Molla Yusuf bazı hoca arkadaşları ve müftü efendiyle birlikte, köydeki hocayı ziyarete giderler. Öğleye doğru kahvaltı yapılır, öğle namazı kılınır, biraz sohbet edilir.
Müftü Efendi bir ara, Yusuf Hoca’ya:
-Molla Yusuf! Öğle namazına gitmedin. Bari ikindi namazına yetiş de cemaat hocasız kalmasın, der.
Molla Yusuf:
-Müftü Efendi, benim görevli müezzinim var, kalsam olmaz mı?
-Hayır, imamın olmaması dedikodu sebebi olur. Sen en iyisi git.
Molla Yusuf çaresiz kalkar ve gitmek için hazırlık yapar. Ancak bu arada başka bir hazırlık yapılmaktadır. Köyün hocası bir kuzu kesmiştir ve yemek için hazırlık yapılmaktadır. Bahçedeki bu faaliyeti gören Molla Yusuf, ceketini çıkarır ve otururken de kararını verir:
-Müftü Efendi ben gitmekten vazgeçtim.
Müftü sahte bir kızgınlıkla:
-Olur mu Molla Yusuf! Ben müftüyüm ve sana emrediyorum, gideceksin!
Cevap müftüyü ve yanındakileri gülmekten kırdırır:
-Vallahi değil müftü, Diyanet İşleri Başkanı da gelse ben yine gitmem. İstifa dilekçemi veririm yine gitmem!
Kazanın Sebebi
Yusuf Hoca minibüs’le Gaziantep’e gitmektedir. Ancak her nasılsa şoförün dikkatsizliğinden, minibüs devrilir ve yolcuların çoğu yaralanır, hastaneye kaldırılır.
Ertesi gün hemşerileri geçmiş olsun ziyaretine gelirler. Yusuf Hoca’ya sorarlar:
-Ya hocam, kaza nasıl oldu? Anlatır mısınız?
Yusuf Hoca çok rahat ve sakince cevap verir:
-Sormayın, bizimle birlikte en önde oturan bir yolcu vardı, meymenetsizin biriydi. Adamdan içki kokusu da geliyordu. Böyle nasipsiz biri arabada olursa elbette kaza olur. Hep o sarhoşun yüzünden…
Biraz sonra aynı ekip diğer odadaki hemşerilerini de ziyaret ederler.
Yusuf Hoca’nın kaza müsebbibi olarak gördüğü adam da oradadır. Özellikle ona sorarlar:
-Olan oldu ve kazayı yaşadınız, hepinize geçmiş olsun. Sahi kaza nasıl-niçin oldu?
Adam öfkeli bir bakış fırlattıktan sonra, kelimeler dişlerinin arasından dökülür:
-Hiç demeyin gitsin. Bizimle birlikte bir hoca mı ne vardı. Yol boyunca hep dudakları kıpırdıyordu, dua okuyordu. Ama Allah bilir ya, duaları hep ters okuduğundan bu kaza oldu. Hep o hocanın yüzünden…
Bu Nasıl Sarhoş?
İbrahim Halil Er anlatıyor:
Molla Yusuf’un evi, bir dönem köyden gelen hocaların uğrak yeriydi. Şimdiki gibi vasıta imkânı olmadığından misafir hiç eksik olmazdı.
Tabi bu kadar insanı misafir edince, kendisi de misafir edilir. Ama maalesef bu davetleri de hazımsızlık konusu yapılır.
Hocalardan biri, Molla Yusuf'u bir gün evine davet eder.
İkram ve izzette kusur etmez. Molla Yusuf'un yemekle arasının ne kadar çok iyi olduğunu, özellikle de lahmacunu çok sevdiğini bildiğinden önüne bolca lahmacun koyar.
Ara sıra ev sahibi ve diğer misafirler Yusuf Hoca’yı sıkıştırırlar:
-Hocam çorbadan da içsene, bak maşallah ne kadar da lezzetli olmuş!
Molla Yusuf, onlara aldırmaz, ağırlığı lahmacuna verir ama çorbayı da bitirir tabi.
Çorba biter ama Yusuf Hocanın işi yeni başlar.
Molla Cerir onun çorbasına müshil hapı koyduğundan, hoca yemekten sonra soluğu taharet mahalline alır, helâyı yol eder.
Artık takatten düşmüş, bitap bir şekilde arkadaşlarının kolları arasında evine bırakılır.
Karısı onu yarı baygın bir şekilde görünce:
-Hoca, hoca! Bu yaştan sonra içkiye mi başladın, hiç sakalından da mı utanmadın, der.
Hoca yarı baygın bir şekilde gözlerini aralayarak zor konuşur:
-Behey kadın!
Dostlar meclisinde bir tas çorbayla sarhoş olan ilk insan benim.
Almaya Gerek Kalmadı
Molla Yusuf bal satan bir tanıdık esnafın yanından geçer. Bal çok güzel görünmektedir. Yaklaşır ve sorar:
-Bal hakiki mi nasıl?
-Yusuf Hocam tamamen güvenebilirsin. İşte bir tadına da bakın.
Molla Yusuf balın tadına bakar, beğenir.
-Gerçekten güzelmiş.
“Tabi güzel hocam, biz sahte bal satmayız” diyen bakkal, referans olsun diye ekler:
-Üstelik bu baldan Cemil Hoca beş kilo aldı.
Molla Yusuf heyecanlanır:
-Cemil Hoca bu baldan aldı mı?
-Hem de beş kilo…
-Öyleyse benim almama gerek kalmadı. Biz nasıl olsa hep beraberiz, ben orada yerim.
Zavallı bakkal söylediğine bin pişman olur ama söz ağızdan hem de katmerli olarak çıkmış, olan olmuştur.
…
Allah böylesi sevimli, halkla iç içe olan, yiyen ve yediren, ilim ehli, dedikodulara bulaşmayan, hizmet ehli insanların sayısını artırsın.
Hocamıza da hayırlı akıbetler, şifalar versin.***
Mehmet Nezir GÜL
mehmetnezirg@mynet.com
