http://tr.truveo.com/efkan-%C5%9Fe%C.../id/3976048307
bu sarkıyı cok seviyorum sizlerinde hosuna gidecegine eminim...
şimdi bana soruluyo soru...zaten cevabını verebilmiş olsam kendime kimsenin soru sormasınada gerek kalmıyacakki...bu bir iç döküş olucak bi nevi.. bazen düsünüyorumda benim yerimde olmak isteyen ve isteyecek çok fazla insanın oldugunu biliyorum bununda kendimi övüyo olarak algılanmasını istemem asla öyle değil içtenlikle söylebilirimki su son bi kaç aydır bariz gel gitler içindeyim ne yaptıgımın yada ne yapmak istediğiminde farkında değilim farkında olmadan yapılan şeylerde yanlıs adımlar atmama neden olabilir simdi benim mutlu olmam gerekir aslında değilmi hani herseye sahibim istedigim yada isteyebilecegim ama işin garibi mutsuzum ben ve sanırım sonuc olarak bu çıkıyo ortaya:(
artık hiç bişey mutlu etmiyo beni istediğim seyleri elde edince bitiyo hersey... yani herhangi bişeyi çok istiyorum o olunca mutlu olucagımı düsünüyorum hatta eminim buna ve herneyse o olduktan sonra mutlulukta bitiyo iş arkadas maddi yada manevi hersey ama hhersey neyi elde edersem anında tüketiyorum doyumsuzlukmu bu yoksa nedir anlamıyorum...
mutlu olmaktanmı mutsuz oluyorum cok bunaldım iyice hep aynı seyler hep aynı tablo bi kısırdöngü gibi yada miladı dolmus eski bi plak gibi basa sarıp duruyo tekrardan ibaret... bu hayat bana göre değilmiş düsüncesini kafamda tekrarlayıp duruyorum herseyi bırakıp bi gitme istegi var içimde engel olamadığım beni seven insanlardan bile kaçmak istiyorum aynı yüzleri görmek istemiyorum artık sadece kendimle olmak zamanı durdurmak istiyorum gecmişten tam sıyrılamıyorum ama hem gecmişe dönmek hemde gecmişten tamamen kopmak istiyorum nasıl bi çelişki bu bende cözemedim... yanlıs yerde yanlıs zamanlarda ve yanlıs insanlarlayım asla sonunu degiştiremiycem senaryonun aktristi gibiyim mutlu sonla bitmeyecek olan... simdi ben anlık tebessümler dısında mutluluk kavramına olan inancımı büsbütün yitirdim yok öyle bişey var olduguna inandırıldıgımız sahte yalan o... aglamaya cok ihtiyacım var ama ağlamak için bile nedenlerim yok dogru dürüst sahteliklere aglıyorum ordada bırakmıyolar pesimi...
hersey o kadar dört dörtlük ki ben bundan bile rahatsız oluyorum bazen demekki illa benim üzülmem lazım yada acı cekmem lazımki hayatıma bi farklılık gelsin bunu isteyecek kaç insan vardır ki acaba dünyada!!! kaos öncesi entropi durumunu yasıyorum sanki ruhumun derinliklerinde... manevi boslugumun arttıgını hissediyorum her gecen gün artık bana tat vermiyo gercek olan seyler ben sahte seylerle avunuyorum...... Hani Nazım Hikmetin bi sorusu vardı ''bana mutluluğun resmini çizebilirmisin'' !!! olmayan bişeyin resmide cizilemez heralde...
simdi yasamam gereken mutlulukları neden istesem bile yasayamıyorum ben????
bu yazdıklarımı anlık ruh haliyle yazdım ve belki yarın pişman olucam yazdığım her kelimeden... kimsenin anlamasınıda beklemiyorum ben bile kendi karmasamı yasarken içimde ve anlayamazken beni... en azından saygı duyup olumsuz elestrilerde bulunmayın...................