Barakda hürmetin sınırı yok.

Müdür yardımcımız Aydın hoca telefon ettiğinde büyük bir heyecan duydum.Yıllardır dilden dile anlatılan ve ünü ülke sınırlarını çoktan aşmış olan Barak oda kültürünü ve bu odalarda misafire yapılan hürmet ve ikramı yakından tanıma fırsatı bulacaktım.Her zaman otantik sofra ve ikram anlayışlarına sempati ile bakan biri olarak hemen daveti kabul ettim.4 araba dolusu ,eğitimcilerden oluşan bir davetli topluluğu olarak Karacurun köyüne vardığımızda akşam ezanı okunmak üzereydi.Bizleri davet eden Temo ve Mehmet Demir kardeşler onlarca yakınları ile birlikte köyün girişinde karşıladılar.Sıcak kucaklaşma ve “hoş geldin” faslından sonra ,odaya geçtik.
İçi toprakla sıvanmış odada,duvarda çeşitli tarihi aletler,hançer,resimler ve Kuran-ı Kerim ilk göze çarpan unsurlardı.İçinin iyice korlaşmış ateşle dolu olduğu hemen anlaşılan sıcak soba,misafirlere adeta merhaba diyordu.
Yerde karşılıklı olarak serilmiş upuzun halılara ve duvara yaslanmış sert yastıklara dayanarak oturduk.Herkes bağdaş kurup oturduğunda ,birazdan önemli işlerin döneceği bir divan havası kendiliğinden oluştu.Bu arada odanın hemen yanındaki diğer odada telaşlı bir koşuşturma başlamıştı.Ev sahipleri gah bizlere hal hatır soruyor,gah sağa sola seslenerek hazırlıkları denetliyorlardı.Ama her halleri o kadar içten,o kadar samimi ki sormayın.Bizleri rahat ettirmek için dört dönüyorlar.Ek yastık getirmeler,”o yer rahat değil,buraya buyrun” tarzı ilgi -alaka müthiş.Kısa arada birer su içerek az sonra gerçekleşecek ikrama hazırlandık.
Barak’ta adettir;akşam namazı kılınır,sonra hürmete geçilir.Ezan okundu.yaklaşık 25 kişi bu sıcacık odada hemen bir cemaat oluverdik.Cemil Gül hocamızın önderliğinde namazımızı eda ettik.Tesbihatın bitimine kalmadan büyük naylon yer sofrası getirildi.odanın orta yerine. Hızlı bir şekilde muazzam bir sofra kuruldu.Gençler nasılda hızlı ve düzenli çalışıyorlardı,anlatamam.Dostum Ahmet Çiçek söylemişti;”Barakta çocuklar odalarda yetişir.Odalarımız adeta barak ovasının gizli üniversiteleridir” diye.Hakikaten hizmetteki sürat,tertip ve ahengi görünce hak verdim.Bu gençler bu odalarda ikramı,hürmeti,sohbeti ve bilgeliği öğreniyorlar.
Sofrada neler vardı,neler.Bir kere artık ezbere bildiğimiz firik pilavı üstüne haşlanmış culluk (hindi) bütün görkemiyle servisteydi.Bu ana yemeğin yanında özenle pişirilmiş,kuşbaşı etli kurufasulye dumanı tüterek sofradaydı.Dilimlenmiş turp ve kuru soğan ve tabii yöreye has turşu bol miktarda sofrayı süslüyordu.Adettir en yaşlı ve bilge kişinin besmele çekmesiyle yemeğe başlanır.Cemil hocamızın “Bismillah” demesiyle bu leziz yemeğe başladık.Culluğun tadını bilmeyenlerin onu alelade bir tavuk gibi değerlendirebileceklerini biliyorum.Ama asla tavuk değildir o.Tadını zeytinyağlı pirik pilavının üzerinde ve de ince ev ekmeği ile tadınca anlıyorsunuz.Hakikaten inanılmaz bir tat ve harika bir sofradaydık.İlk aklıma gelen barak sofrasının boşuna meşhur olmadığıydı.
Sofranın kurulmasındaki çabukluk kaldırılmasında da geçerliydi.Bunca insanın adeta bir enkaza çevirdiği sofra çok seri ve temiz bir şekilde kaldırıldı.Yemekten sonra çaya geçtik.Bu arada adet olduğu üzere bir mevzu kendiliğinden açılmıştı bile.Bu odalarda mevzunun da bir sınırı yok.Belli bir edeb dahilinde ve büyüklerin söz hakkı korunmak şartıyla her türlü memleket meselesi konuşulabilir.Bizim mevzumuz da eğitim ve gençlerdi doğal olarak.Bu fasıl yaklaşık 1-2 saat sürdü.Bu arada çaylar sürekli tazeleniyor,gençler fır dönüyorlar.Hindiyi fazla kaçırdığımdan mı,farklı demlendiğinden mi bilmiyorum,çayın tadı da bir başka güzeldi sanki.
Son çayı içen arkadaşımızın da bardağı alınır alınmaz sofra yeniden kuruldu.Bazılarımız “acaba yeni gelenler mi var” diye düşünmesine mahal verilmeden farklı bir konseptte yeniden ikramlar sıralanmaya başladı.Bu kez gelenler hakikaten göz zevkini doyuran cinstendi.Bastik,dilme,fıstık,ceviz bir boydan bir boya dizildi.Tamamdır demeye kalmadan sütlaçlar da arzı endam etmeye başladı.”yahu bu kadarı da fazla” diyecek oldum,lafımı yuttum.Zira meyva tabakları görünmeye başladı.Sofrada bir milim boş yer kalmadı desem,mübalağa etmiş olmam.İnanın.Yanımdaki Ahmet Bozkurt hoca kulağıma eğilerek;” Görüyorsun değil mi barak hürmetini?” demesiyle tebessüm ettim.Bu müthiş bir olaydı.Bunca memleket gezmiş bir insan olarak bu kadar yoğun ve tertipli bir hürmete yeni şahit oluyordum.Yurdum dedim,ne güzel yurdum!
Çare yok. Oturup afiyetle yemeğe başladık.Bu bölümde sohbet devam etti.Kamil hocanın espirileri,Aydın hocanın takılmaları,karşılıklı gülüşme ve neşe…Uzun sürdü.Ev sahiplerimizin de ısrarları ve ricaları ile sakin sakin,sindire sindire bu faslı da bitirdik.
Bu sefer de oda kültürü üzerine derin bir muhabbete koyulduk.Barak ovasının her köyünde bu tür odaların yüzyıllardır özenle korunduğu,izzet-ikramların,hürmetin bir gelenek olduğu üzerine uzun uzun konuştuk.Tam veda edip ayrılacakken ev sahibimiz Temo emminin ikazı ile oturduk.Bir mırra içmeden gitme olmazdı.Mırra özenle dolaştırıldı elden ele ve zevkle içildi bunca nimetin üstüne.Şükran ve takdir duygularımız kat kat arttı bu misafirperver insanlara.
Allahaısmarladık!Karacurun köyünden hatır alıp döndük.Yolda arkadaşlar takılmadan edemedi;”Nasıldı hoca?” Tek bir cevap verdim:Barakta hürmetin sınırı yok!
İsa Avcı
20/01/2008

İsa hocam,bu anın fotoğrafları mutlaka sizde vardır.Görüntüleri bizimle paylaşırsanız memnun oluruz.Zira görüntüler de en az yazı kadar birçok şey anlatır..Barak konukseverligini defalarca yaşamış biri olarak yazılanları nefis bir tad ile okudum.Paylaşım işin teşekkürler..

Resimleri varsa mutlaka bekliyoruz

Ramazan bey,resimler var.Çeken arkadaşın iş yoğunluğundan giremedik.Yarına söz aldım ,alıp atacağım inşallah.Böyle anların fotoğrafsız olması olur mu hiç?teşekkürler.

Bir Barak'lı olarak böyle hürmetleri çok görmeme rağmen Temo demir ve ailesinin yaptığı hürmet gerçekten takdire şayandır. insanlarını kaynaşmasına vesile olan bu tür geleneklerin kaybolmaması için elimizden gelen gayreti göstermemiz lazımdır. isa hocama da bu paylaşım için teşekkür ederim

Bende baraklı olarak gerçektende barakta misafirperverlik ve barak odalarındaki sohbet hiçbir yarde yoktur. Ben böyle bir misafirprverligi gösteren amcama ve babama teşekkür eder, saygılamı sunar ve ellerinden öperken ayrıca bu yazıyı kaleme aldığı için İsa AVCI hocamızada saygılarımı gönderiyorum.hocam ayrıca fotoğraflarda olursa seviniriz.

değerli nizip.com üyelerinden özür diliyorum.Fotoğrafları çeken arkadaşın yoğunluğu,bilgisayarın çökmesi nedenleriyle hala fotoğrafları alamadım.İnşallah yakın zamanda alıp atacağım.Bir başka arkadaşta (A.Çİçek) da fotoğraflar var.O da kaçgündür hastalıkla mücadele ediyor.Artık iyi bir makina almam şart oldu.Böyle mahcup olmak ağır gelişyor bana,inanın.Selametle.

hocam öncelikle fotoğrafların başına gelin talihsiz olaynedeniyle üzüntülerimizi dileriz.inşallah en kısa zamanda alırsınız.ayrıca buradan ahmet hocamızada geçmiş olsun dileklerimizi sunar rabbimden acil şifalar diliyorum. isa hocam bence makinanın parasını tek siz vermeyin sizi bu kadar sıkıştıranlardanda parasını alın. fotoğraf istemekle olmaz pamuk eller cebe demelisiniz:) saygılarımla.....

elime geçen bazı resimleri gönderiyorum.inşallah bir dahaki sefere tedbirli davranırım.selametle.

Doğu ve Güneydogu insanımızın hürmetkarlığına çoğumuz şahit olmuşuzdur.belki 1 bardak su verirken bile o için gönulden defalerça afiyet,şifa olsun demeleri ne kadar samimi olduklarını anlarsınız.işte tabloydan birini bizimle paylaşan isa abiye cok teşekkürler.resimler cok güzel ama o resimlerin yanında olmamak o dereçe kötü.Allah samimi hizmet etmeyi bizlerede nasip eylesin.isa abi ads im size ulaştımı.Doğu ve Güneydogu insanımızın hürmetkarlığına çoğumuz şahit olmuşuzdur.belki 1 bardak su verirken bile o için gönulden defalerça afiyet,şifa olsun demeleri ne kadar samimi olduklarını anlarsınız.işte tabloydan birini bizimle paylaşan isa abiye cok teşekkürler.resimler cok güzel ama o resimlerin yanında olmamak o dereçe kötü.Allah samimi hizmet etmeyi bizlerede nasip eylesin.isa abi ads im size ulaştımı.

Bundan dört,beş yıl önce Bursada bir abimizin oğlu asker olarak bizim aralara gelmişti adamcağız kendi arabasıyla oğlunu bırakmak istemiş, fakat etraftan kendi arabanla gitme ne olur ne olmaz diye korkutmuşlardı. Geldi bana sordu hiç korkun olmasın git dedim tabi dinlemedi otobüsle gitti geldi.Geldikten sonra oralarda gördüğü ilgi alaka ve samimi dostluktan sonra mahcup bir şekilde güneydoğu insanları için çok yanlış şeyler düşünmüşüz diye itiraf etti. İşte budur yani.

Sayın Hocam afiyet olsun.O kadar güzel ve akıcı bir uslüp kullanmışsınız ki,inanın biz de hayal aleminde adeta kendimizi o sofrada hissettik.yani tabir caizse,bize de afiyet olsun...

barak odaların yerı bır baskadır gercekten sevgili hocam ya anne taraflı baraklı oldugum bılırım bende az cok sızınde ıcınızde bulunmanıza ayrıca sewındım hocam ya gercekten yerınız bır baska nızıp hakkındakı yazılarınızla arastırmalarınızla pek cok nızıplının yazıya almadıgı konuları sundugunuz ıcın tesekkürler

ayrıca sıze yardımda bulunan temo amcamada saygılar selamlar

yorum yapan arkadaşlara teşekkür ediyorum.karınca kararınca yaşadığımız muhite bir faydam olursa kendimi mutlu addederim.Daha başka alanlarda yazmaya devam inşaallah.