ŞİİR SEVER NİZİPLİLER BURAYA...

FETİH MARŞI (135789 Hit)

Yelkenler biçilecek, yelkenler dikilecek;
Dağlardan çektiriler, kalyonlar çekilecek;
Kerpetenlerle surun dişleri sökülecek

Yürü, hala ne diye oyunda oynaştasın?
Fatihin İstanbulu fethettiği yaştasın.!

Sen de geçebilirsin yardan, anadan, serden....
Senin de destanını okuyalım ezberden...
Haberin yok gibidir taşıdığın değerden...

Elde sensin, dilde sen, gönüldesin baştasın...
Fatihin İstanbulu fethettiği yaştasın.!

Yüzüne çarpmak gerek zamanenin fendini...
Göster: Kabaran sular nasıl yıkar bendini?
Küçük görme, hor görme, delikanlım kendini

Şu kırık abideyi yükseltecek taştasın;
Fatihin İstanbulu fethettiği yaştasın.!

Bu kitaplar Fatihtir, Selimdir, Süleymandır.
Şu mihrap Sinanüddin, şu minare Sinandır.
Haydi artık uyuyan destanını uyandır.!

Bilmem, neden gündelik işlerle telaştasın
Kızım, sen de Fatihler doğuracak yaştasın.!

Delikanlım, işaret aldığın gün atandan
Yürüyeceksin... Millet yürüyecek arkandan!
Sana selam getirdim Ulubatlı Hasandan....

Sen ki burçlara bayrak olacak kumaştasın;
Fatihin İstanbulu fethettiği yaştasın.!

Bırak, bozuk saatler yalan yanlış işlesin!
Çelebiler çekilip haremlerde kışlasın!
Yürü aslanım, fetih hazırlığı başlasın...

Yürü, hala ne diye kendinle savaştasın?
Fatihin İstanbulu fethettiği yaştasın.!

ARİF NİHAT ASYA

Ne diyor şair...
seni terketmenin bile başkaydı tadı...baksana bu ayrılık ikimize de çok yakıştı..
...benim ışık ışık bakışlarımın altında
kimsenin taşımaya yanaşmadığı acılarım... yastığıma süzülen yaşlarım vardı...
bilemedin...

şimdilerde gözlerinin rengi var kalemimde..
ama tadı tuzu yok satırların..hani şu beğenmediğin hallerimin hepsi üstümde..
ve başka sevgiler de var avuçlarımda..senin yerini almaya çalışan..
ama hayatın en haylaz terine tutuşturduğum anıların hatrına...bırakmadım tuzunu...
ne büyük bir anı var yüreğimde..seninkinden uzun yüce ve değerli...

bütün şiirler sana çıkıyor ve karalamıyorum kitapları..
sana verdiğim sözler hepten aklımda....
şimdi dostların ve aşkların var belki de benim yaptıklarımın yerinde..
büğüler yapan...ya da kokular gönderenler...

dilerim özlemezsin benim kadar... ve hiç sızlamaz yüreciğin..
bir farkım vardı sade... benim ışık ışık bakışlarımın altında
kimsenin taşımaya yanaşmadığı acılarım... ve yastığıma süzülen yaşlarım vardı...
...bilemedin....

tıpkı şairin dediği gibi: seni terk etmenin bile başkaydı tadı...
...seni terk etmenin bile başkaydı tadı... baksana bu ayrılık ikimize de çok yakıştı...
zeka; duyguları yönetenmiş... ve akıl da tek başına yetmiyormuş aşka
bana elma şekerim dediği günden beri freni tutmuyor yaşamımın..
tümden gelen bir matematik..ya da fiziğin kimyası...
bilmiyorum tutacak birimiz elinden yaşamanın....

alıntıdır...

Yön yön sarılmışım ne yana baksam;
Sarılan olur da saran olmaz mı?
Kim bu yüzü çizen sanatkar ressam;
Geçip de aynaya,soran olmaz mı?

Bir parçacığım ben,bütüne hasret;
Zaman döne dursun,o güne hasret;
Ruhumsa zamanın üstüne hasret;
Ebediyet boyu bir an... Olmaz mı?

NECİP FAZIL KISAKÜREK

ZİNDANDAN MEHMEDE MEKTUP
Zindanda iki hece.Mehmed'im lafta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de geri adam,boynunda yafta...

Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!
Kavuşmak mi?..Belki ..Daha ölmedim!

Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı köşeli.
Bu yol da tutuktur hapse düşeli...

Git ve gel... Yüz adım...Bin yıllık konak
Ne ayak dayanır buna ,ne tırnak!

Bir alem ki, gökler boru içinde.
Akıl almazların zoru içinde
Üstüste sorular soru içinde.

Düşün mü,konuş mu, sus mu ,unut mu?
Buradan insan mı çıkar,tabut mu?

Bir idamlık Ali vardı,asıldı
Kaydını düştüler,mühür basıldı.
Geçti gitti,birkaç günlük fasıldı

Ondan kalan,boynu bükük ve sefil;
Bahçeye diktiği üç beş karanfil...

Müdür bey dert dinler,bugün"maruzat"!
Çatık kaş...Hükumet dedikleri zat...
Beni Allah tutmuş kim eder azat?

Anlamaz;yazısız,pulsuz,dilekçem...
Anlamaz!ruhuma geçti bilekçem!

Saat beş dedi mi,bir yırtıcı zil
Sayım var, maltada hizaya dizil!
Tek yekun içinde yazıl ve çizil!

Insanlar zindanda birer kemmiyet;
Urbalarla kemik,mintanlarla et.

Somurtuş gibi bıçak,nara gibi tokat;
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
Yalnız seccademin yönünde şefkat

Beni kimsecikler okşamaz madem
Öp beni alnımdan,sen öp seccadem!

Çaycı getir ilaç kokulu çaydan!
Dakika düşelim,senelik paydan!
Zindanda dakika farksız aydan

Karıştır çayını zaman erisin
Kopuk kopuk,duman duman erisin!

Peykeler,duvara mihli peykeler
Duvarda,başlardan yağlı lekeler
Gömülmüş duvara,bas bas gölgeler...

Duvar,katil duvar yolumu biçtin
Kanla dolu sünger... Beynimi içtin

Sukut...Kıvrım kıvrım uzaklık uzar
Tek nokta seçemez dünyada nazar
Yerinde mi acep,ölü ve mezar?

Yeryüzü boşaldı habersiz miyiz?
Güneşe göç varda ,kalan biz miyiz?

Ses demir,su demir ve ekmek demir...
İstersen demirde muhali kemir.
Ne gelir ki elden,kader bu,emir...

Garip pencerecik,küçük daracık;
Dünyaya kapalı,Allah'a açık

Dua,dua eller karıncalanmış;
Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış
Gözyaşı bir tarla,hep yoncalanmış

Bir soluk,bir tütsü,bir uçan buğu
İplik ki incecik,örer boşluğu

Ana rahmi zahir ,şu bizim koğuş
Karanlığında nur,yeniden doğuş....
Sesler duymaktayım;Davran ve boğuş!

Sen bir devsin,yükü ağırdır devin!
Kalk ayağa,dimdik doğrul ve sevin!

Mehmed'im,sevinin ,başlar yüksekte!
Ölsek de sevinin,eve dönsek de!
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!

Yarın elbet bizim,elbet bizimdir!
Gün doğmuş ,gün batmış ,ebed bizimdir

NECİP FAZIL KISAKÜREK

ANNEME MEKTUP
Ben bu gurbete ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim.

NECİP FAZIL KISAKÜREK

KARACAAHMET
Deryada sonsuzluğu zikretmeye ne zahmet!
Al sana, derya gibi sonsuz Karacaahmet!

Göbeğinde yalancı şehrin, sahici belde;
Ona sor, gidenlerden kalan şey neymiş elde?

Mezar, mezar, zıtların kenetlendiği nokta;
Mezar, mezar, varlığa yol veren geçit, yokta...

Onda sırların sırrı: Bulmak için kaybetmek.
Parmakların saydığı ne varsa hep tüketmek.

Varmak o iklime ki, uğramaz ihtiyarlık;
Ebedi gençliğin taht kurduğu yer, mezarlık.

Ebedi gençlik ölüm, desem kimse inanmaz;
Taş ihtiyarlar, servi çürür, ölüm yıpranmaz.

Karacaahmet bana neler söylüyor, neler!
Diyor ki, viran olmaz tek bucak, viraneler,

Zaman deli gömleği, onu yırtan da ölüm;
Ölümde yekpare an, ne kesiklik, ne bölüm...

Hep olmadan hiç olmaz, hiçin ötesinde hep;
Bu mu dersin, taşlarda donmuş sukuta sebep?

Kavuklu, başörtülü, fesli, başacık taşlar;
Taşlara yaslanmış da küflü kemikten başlar,

Kum dolu gözleriyle süzüyor insanları;
Süzüyor, sahi diye toprağa basanları.

Onlar ki, her nefeste habersiz öldüğünden,
Gülüp oynamaktalar, gelir gibi düğünden.

Onlar ki, sıfırlarda rakamları bulmuşlar,
Fikirden kurtularak, ölümden kurtulmuşlar.

Söyle Karacaahmet, bu ne acıklı talih!
Taşlarına kapanmış, ağlıyor koca tarih!

NECİP FAZIL KISAKÜREK

AÇIK DİLEKÇE

Görmediğim bir bambaşka durum var
Sizin şehrin kızlarında savcı bey.
Yaklaşanı tâ yürekten vururlar
Kan kokuyor gözlerinde savcı bey.

Gayeleri gönül kırmak dal gibi
Bakışları çifte faul bal gibi
Ülkeler fethetmiş bir kral gibi
Gurur dolu pozlarında savcı bey.

Kaş yaparken, göz çıkarır elleri
Çok silâhtan tesirlidir dilleri
Hayret ettim, bir tuhaf ki hâlleri,
Poyraz eser yüzlerinde savcı bey! .

Derviş olup çıktım tığsız, tebersiz
İlk görüşte avladılar habersiz
Pişirdiler beni tuzsuz, bibersiz
Kebap oldum közlerinde savcı bey! .

Bölüştüler gönlüm ile aklımı
Davacıyım, ara benim hakkımı...
Bir yol göster, haksız mıyım, haklı mı?
Yorulmayım izlerinde savcı bey.

AHİRET
Gardaş mezarımı yol üstüne kazsınlar
Sevdigimi baş ucumu yazsınlar
Gardaş gelen gecen yolcular
Baş ucumda ağlasınlar

Uğruna öldügüm gelmesin yanıma
Bırakmayın ağlasın doymasın yaşına
Ben kavuşmadım oda kavuşmasın yarına
Gülmesin kader onunda bahtına

O hiç bekledimi kimsenin yolunu
Oturup ağladımı büktümü boynunu
Oda yaşadımı kaderin oyununda
Bırakmayın gardaş ağlamasın mezar taşımda

Değmesin elleri mezarımın taşına
Gözünden yaş düşmesin üstümdeki toprağa
Bir dua düşmesin dilinden bana
Ben yanarken oda yansın bu dünyada

Gardaş o demedimi bana unuttum seni
Seviyorum başkasını sevmiyorum seni
Acıyormu gardaş bana
Bırakmasana mezarıma

Ben giderim gözüm yaşı arkada
Sorma gardaşım sebebim sevda
Bu hayatta yaşantım olmuştu hata
Sen yinede onu bırakma gelmesin mezarıma

Tabutumu karşısından gecir
Sorursa o kim diye geçiştir
El vurmaya kalkarsa tabutuma
Söylersin o tabut ateş unutma gardaş

Söyle gardaş ismimi ağzına almasın
Neden öldü diye kimseye sormasın
Gösterde tabutumu ibret alsın
Birdaha benim gibi kimseyi yakmasın

Gardaş dedim ona gidem tutmadı dizlerim
Dedim sesini duyam duymadı kulaklarım
Dedim iki laf söyleyem açılmadı ağzım
Her şey bitmişken ben nasıl yaşardım gardaş

Degermi deme bana bi kız için
Onun için değer O her şeye değer
O benim kalbime değdi gardaş
Canıma değmiş cokmu…

Gardaş sen bakma benim sözüme
Kırma onu sakın üzme
Bir cirkin laf söyleme
Ben onun için öldüm unutma

Hani ağlatma dedimya
Ölü de olsam dayanamam ağlamasına
Öldüğüme pişman olurum diye dedim
Dokunmasın o mezarımın taşına

Gardaş kimse ona laf söylemesin
Bilirsin dayanamam ben ona
Sacının teli kopsa
Kemiklerim sızlar mezarımda

Ben ol gardaş koru kolla onu
Saftır bilmez ne yanlış ne doğru
Sakın kırma gardaş üzme onu
Aman gardaş aman bırakma tek hayata onu

Mezarıma getirme ağlamasına izin verme
Bırak mutlu olsun ben burada iyiyim
Zaten onun yolunu gözlerim
Gardaş bu yaz gelsin tez gelsin….
Söyle ona unutmasın
Dünyada beklettigi gibi buradada bekletmesin
Söyle gardaş söyle ona tez gelsinnnnnnnnnn…

Gittin...

Ben, arkandan sadece baktım.

Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...

"Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.

Gidersen sönecek içimdeki ateş

ve bir daha hiç kimse yakamayacak.

Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi

O karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana.

Konuşamadım...





Gittin...

Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım

Öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu

bacağımı bu kadar acı duymazdım.

Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.

Ağlayamadım...





Gittin...

Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa

Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek,

tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.

Anlatamadım...





Gittin...

Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden

Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?

Ürperdin yine biliyorum.

Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini

Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.

Tutamadım.





Gittin...

Bir yıkım gibiydi gidişin

Sen adım adım uzaklaşırken benden

Çöküp kaldı bedenim olduğu yere

Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti

Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.

Kalkamadım...





Gittin...

Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum

Hazırdım gidişine,

Kaçak zamanları yaşıyorduk

Zaman bitecek ve sen gidecektin

Bense, gidişinin ertesi günü

Hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.

Başlayamadım...





Gittin...

Bir şey söyledin mi giderken?

"Kal" dememi istedin mi?

Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?

"Bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi?

Beynim öylesine uğulduyorduki.

Duyamadım...





Gittin...

Nereye gittiğin önemli değildi

Binlerce kilometre uzakta da olsan,

iki metre ötemde de farketmiyordu.

Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.

Kurtulmalıydım senden,

bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.

Kurtulamadım...





Gittin...

Unutulanların arasına katılmalıydım

Anıları bir sandığa koyup

hayatı bir yerinden yakalamalıydım.

Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.

Yapamadım...





Gittin...

Bir okyanusun ortasında

tek küreği kaybolmuş sandalda

Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.

Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,

Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde,

Bil ki; seni Unutamadım...

Mehmet Coskundeniz

Bir hayatın tozlu sayfaları içimi acıtan.
Ceplerimde kırık gece masalları duruyor,
Öksüzlüğümü avutuyor sonbahar.
Ne yana baksam sen oluyorum,
Parmaklarımı kanatıyor kirli duvarlar.
Kuşlar yuvalarından terk ediyor beni,
Bir sarsıntı geçiriyor yüreğim,sen şiddetinde...
Ellerime kar diye yokluğun yağıyor,
Aşk sorgusunda yüreğim can çekişiyor.
Yüzümde sensizliğin izleri,
Ayaklarımın altında bir yığın cam kırığı...

İçimden sökülen her kelime,
tekrar dönüp içime batıyor.
Ve her seferinde sana isabet ediyor.
Bir zindan karanlığı şimdi gecelerim,
Duvarlara sinmiş gözlerinin rengi...
Saatleri infaza çekiyor gelmeyişin,
Yavaş yavaş gidiyor benden hayat;
Damarlarımdan çekiliyor içimdeki sen !
Bense düşüyorum hiçlik ötesi bir hayata,
Kanıyorum sana, sende aşkı buluyorum
Hem de ayrılığa çarpa çarpa...

Suskunlukta sesler daha çok acıtıyormuş,
Bu yüzden senden harf harf kaçışım.
Yalnızlığıma esir düşüyorsun,
Bense kayboluyorum cümlelerinde.
Ve susuyorum sana, avaz avaz susuyorum.
Sende birikiyor içimin tüm sökülenleri
Ben dipsiz bir kuyu oluyorum.
Biriktiriyorum her harfimde seni...

Şimdi yokluğa düşüyor zaman,
Ben bir adımda düşüyorum senden.
Kuytularıma sokulma, bırak bana uçurumlarımı,
Kalemimden azat et beni,
Herkes konuştuğunu yazar, bense sustuklarımı...!!!
KAHRAMAN TAZEOGLU

Arkadaşalr kopyala yapıştır mantığından kurtulalım her kes kendi yazdığı şiirleri eklesin bende o daha güzel olur en azından düşüncelerimizi kullanmış oluruz...

Alıntı:

---

cadde27 Nickli Üyeden Alıntı

Arkadaşalr kopyala yapıştır mantığından kurtulalım her kes kendi yazdığı şiirleri eklesin bende o daha güzel olur en azından düşüncelerimizi kullanmış oluruz...

---

aslında biraz haklısın bu konuda. sangdan soldan seçme şiirler eklemek yerine şiir yazma yetenegi olan arkadaşlar kendi şiir ve duygularını bizimle paylaşsalar bu köşe daha anlamlı olur...

Haklısınız arkadaşlar ama sevdiğimiz şairlerin şiirlerini de paylaşmak istiyoruz..o zaman kendi yazdıklarımız diye başka bir başlık açmak lazım

ATıYı KARANLIK GÖREREK AZMı BIRAKMAK

Atiyi karanlık görerek azmi bırakmak...
Alçak bir ölüm varsa,eminim,budur ancak.
Dünyada inanmam,hani görsemde gözümle.
ımanı olan kimse gebermez bu ölüme:
Ey dipdiri meyyit,''ıki el bir baş içindir.''
Davransana...Eller de senin,baş da senindir!
His yok,hareket yok,acı yok...Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun sen bana...Sen böyle de?ildin.
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki süreksiz?
Kendin mi senin,yoksa ümidin mi yüreksiz?
Atiyi karanlık görüvermekle apıştın?
Esbabı elinden atarak ye'se yapıştın!
Karşında ziya yoksa,sağından,ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver...Kalma yolundan.
Alemde ziya kalmasa,halk etmelisin halk!
Ey elleri böğründe yatan,şağkın adam,kalk!
Herkes gibi dünyada henüz hakk-i hayatın
Varken,hani herkes gibi azminde sebatin?
Ye's öyle bataktır ki;düşersen boıulursun.
Ümidi sani sımsıkı,seyret ne olursun!
Azmiyle,ümidiyle yağar hep yaşayanlar;
Me'yüs olanın ruhunu,vicdanın başlar
Lanetleme bir ukde-i hatır ki:çözülmez...
En korkulu cani gibi ye'sin yüzü gülmez
Madem ki alçaklığı bir ,ye's ile sirkin;
Madem ki ondan daha melhun daha çirkin
Bir seyyle yoktur sana;ey unsur iman,
Nevmid olarak rahmet-i mev'ud-u Huda'dan,
Hüsrana rıza verme...Çalış...Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile,evladını yakma

Alıntı:

---

cadde27 Nickli Üyeden Alıntı

Arkadaşalr kopyala yapıştır mantığından kurtulalım her kes kendi yazdığı şiirleri eklesin bende o daha güzel olur en azından düşüncelerimizi kullanmış oluruz...

---

bencede illa söyle olsun diye bi kural olmasın dileyen kopyala yapıstır yapsın dileyen kendi siirini yazıp altına adını düssün herkes nasıl mutlu olucaksa yani:)

Ama şunu belirtmekte fayda görüyorum. Paylaştığınız şiirlerin şairlerini belirtirseniz emeğe saygı göstermiş olursunuz. En azından aldığımız kaynağı belirtelim. Şimdiden teşekkürler...

Alıntı:

---

secretgarden Nickli Üyeden Alıntı

bencede illa söyle olsun diye bi kural olmasın dileyen kopyala yapıstır yapsın dileyen kendi siirini yazıp altına adını düssün herkes nasıl mutlu olucaksa yani:)

---

Alıntı:

---

subutay Nickli Üyeden Alıntı

[ı]ama şunu belirtmekte fayda görüyorum. Paylaştığınız şiirlerin şairlerini belirtirseniz emeğe saygı göstermiş olursunuz. En azından aldığımız kaynağı belirtelim. şimdiden teşekkürler...[/ı]

---

ben bütün paylasımlarda muhakkak altına alıntı diye not düsüp isim belirtiyorum böylede olması lazım zaten size katılıyorum :)

Arkadaşlar mahsunsiirler.blogcu.com sitede naçizane benim yazdığım ve diğer şairlerimizin kaleme aldıkları güzel şiirler var. Okursanız sevinirim. Mesela birini burada aktaralım.



MUHTACIM SANA

Küçük bir çocuk düşün
Annesinden ayrı düşmüş
Anne sevgisine muhtaç
İşte, işte öyle muhtacım sana

Gece vakti soğukta dışarıda gezen
Gencecik, gencecik bir ayyaşı düşün
Yanan sıcak bir sobaya muhtaç
İşte öyle; öyle muhtacım sana

Ramazan ayında oruçlu
Küçücük bir çocuğu, çocuğu düşün
Bir tabak sıcak çorbaya muhtaç
İşte öyle; öyle muhtacım sana

Çocuğuna ekmek götüremeyen
Kırk yaşında bir işçi babayı düşün
Dört tane bayat ekmeğe muhtaç
İşte öyle; öyle muhtacım sana

Hayatında Allah nedir bilmemiş
Sığınacak bir liman arayan ateisti düşün
İşte öyle muhtacım ki sana
Allah kadar olmasa da…

MAHSÛN (27 Kasım 2007 Salı)

Bana benden olur, her ne olursa,
Başım rahat bulur, dilim durursa.

(Anonim)

Aşk ve katil
uzaklık avutur
ve sessizlik başlar acıtmaya

ihanet, ayrılığa borçlanmaktır
bilinmez, kimden akar en çok kan orda

her aşk bir gün, kendi katilini bulur
silah çeker biri, öteki ortak olur suça

mecalim yok yeni *******lere, körelmiş maharetim
bir kurbanım var ki, öldüm ölesi bende yaşar

şifrelerimi çözdüm, buydu son ustalığım
gönlüm dehlizimde beni boş yere arar

bütün yakınlarımı buluşturdu vicdanım
benden eksilen hakikat, fazlaymış artık hayata

tek mülküm kaderimdi, vedalaştım
unutulur emanette zaten, ruhum da

görgü tanıkları, posta güvercinleri, akbabalar
aşk çekişen biri var olay yerinde, belki o aklar

kundakladım gövdemi, enkazdan ibaretti o da
parola sordu birbirine dağılmış parçalarım
yüzüme sürmek için sakil sözler aradım
iyice sürttüm çehremi toprağa,
rengim atsın, aşınsın harflerim
bir parem düşman olsun kırkına

ücramla çarpıştım yetmedi
omuzbaşımla barıştım dinmedi
kapattım sesimi, ışığımı söndürdüm
yaktım, benden kalan ne varsa

küllerimi bulduğum bu kuyu köşede
bir hava kabarcığı altında

GÖRDÜM:

beni uzaklık avutmuş

sessizlik acıtmış seni

Akif Kurtuluş

Annem...

Üşüdüm titredim geceler boyu
Kapımı kimseler çalmadı annem
Meğerse acıymış gurbetin suyu
Bir sıcak aşını özledim annem

Dostlarım vefasız yarim vefasız
Senin şefkatine muhtacım annem
Garip kuşlar bile kalmaz yuvasız
Evsiz barksız kalmışım yalnızım annem

Dönerim elbette yeter üzülme
Sarılıp ellerini öperim annem
Yeter ki üstümde duan hep olsun
Allah'ın izniyle dönerim annem

Askerde Şimdi

Sevdamın güneşi gözümün nuru
Her şeyim bir tanem askerde şimdi
Gözümün bebeği canımın içi
Her şeyim bir tanem askerde şimdi

Ağlama ne olur döner diyorlar
O da senin için ağlar diyorlar
Ecel vursa bile şehit diyorlar
Her şeyim bir tanem askerde şimdi
O benim sevdalım nöbette şimdi…

Bu sevda yüzünden yandım kül gibi
Anam babam bile oldu el gibi
Gözlerimde yaşlar akar sel gibi
O benim sevdalım askerde şimdi.

Ağlama ne olur döner diyorlar
O da senin için ağlar diyorlar
Ecel vursa bile şehit diyorlar
Her şeyim bir tanem askerde şimdi
O benim sevdalım nöbette şimdi…

Yeter ki Gel

Üzülme her hafta gelemem diye
Haftada olmazsa ayda gel canım.
Üç yüz altmış beş'i böl on iki'ye
Sırala otuz'u say da gel canım.

Bekletme geciken müddet ziyandır
Güzele kin,öfke,hiddet ziyandır
Varsa gurur,kibir,şiddet ziyandır
Onları orada koy da gel canım.

Kitap 'aşk masal' der,yıkar bırakmaz
Akıl 'tedbir al'der çöker, bırakmaz
Korku 'gitme kal'der çeker, bırakmaz
Sen gönül sözüne uy da gel canım.

Yazı,güzü,kışı bahar zamanı
Yaşadın bilirsin ki her zamanı
Dinle rüzgârları seher zamanı
Uzaktan sesimi duy da gel canım.

Abdurrahim Karakoç

KOŞMA

Mevlâ-yı seversen dergâh-ı yâre,
Arz et ahvâlimi bir beyânnâme
Gizli sırlarım var şâh-ı dildâre,
Açılma ağyâre el-aman nâme.

Hasretin sînemde mihmân ettiğim,
Her gece gamlarla dîvân ettiğim.
Hicr ile subha dek vîrân ettiğim
Aşkına yandığım her zaman nâme.

Zihnî’yem sen teki çiğer dağlıyam,
Sevdâ esîriyem kolu bağlıyam,
Kime derdim yanam kime ağlıyam,
Bildir ahvâlimi perîşân nâme.

Yârsız gurbet elde garîb serime
Dâr oldu zemîn ü âsumân,nâme !
Bir bir ahvâlimi söyle yârime,
Dil bilmez garîbe tercümân, nâme.

Diz çöküp elinden ayağından öp,
Yine gerdânından dudağından öp,
Evvel bukağından yanağından öp,
Sonra sergüzeştim kıl beyân,nâme.

İmtisâl eyleyip fermân-ı aşka,
Tîr olup atıldım kemân-ı aşka,
Zihnî çıktım hezâr dîvân-ı aşka,
Sevdâ ile oldum imtihân nâme.


ZİHNİ

Koşma, Türk Halk edebiyatında doğa, aşk, ölüm, ayrılık, yiğitlik, toplumsal olaylar gibi konuların işlendiği en sık kullanılan şiir türü.

Dörder dizelik bendlerden oluşur. Bend sayısı genellikle 3, 5 arasındadır. Hece ölçüsünün 6+5 veya 4+4+3 duraklı 11’li kalıbıyla yazılır. Şair koşmanın son bendinde ismini ya da mahlasını söyler. Koşmalar dile gitirilen duygular ve söylenişlerine göre koçaklama, güzelleme, taşlama, ağıt gibi isimler alır. Karşılıklı konuşma şeklinde yani "dedim" "dedi" diye başlayan dizelerle de söylenebilir. Bu tür koşmalara "mürâcaa" ismi verilir. Bütün kafiyeleri cinaslı olan koşmalara "tecnis" denir.

Koçaklama, konusu savaş, yiğitlik, kahramanlık olan halk edebiyatı şiirlerine denir. Çoşkun ve yüksek tempolu söyleyişleri vardır. Halk edebiyatında bu türün en güzel örneklerini Köroğlu ile Dadaloğlu vermiştir.

Koçak, yürekli yiğit demektir. Âşıkının en meşhur koçaklama şairi Köroğlu'dur. Köroğlu fakirleri koruyan, yardım eden; padişaha saygılı, onun için savaşan; vali, vezir, bezirgan, sancakbeyi, yeniçerilerin ise düşmanıdır. Aşağıdaki koçaklamada Köroğlu, Bolu beyini dağlara çağırır. Ancak karşısına büyük bir ordu çıkar, bunların tüfeği de vardır. Yine de Köroğlu savaştan kaçacak değildir, bildik usulüyle saldırır. Yiğit, dönemini onurla kapatır. Aslında Köroğlu ölmemiş, kırklara karışmıştır.
http://www.eklavye.org/kosma-turleri-edb-t-15022.html

Bilmek istersen seni
Can içre ara canı
Geç canından bul anı
Sen seni bil sen seni
Kim bildi efalini
Ol bildi sıfatını
Anda gördü Zatını
Sen seni bil seni

Görünen sıfatındır
Anı gören Zatındır
Gayrı ne hacetindir
Sen seni bil sen seni

Bayram özüni bildi
Bileni anda buldu
Bulan ol kendi oldu
Sen seni bil sen seni
Hacı Bayranı Veli (k.s.a)

Gönül Şakası

dokunaklı bir sezondu,av mevsiminde av, avcıydım av yasağında
huylandım,karmaştım ama,bu koruda gece gönüllü silahlanır

sokaklar kapandır,odalar pusu,ruhunu burkar aldanış
neden herkes GÖNLÜNÜ DEĞİL de, TUZAĞINI KORUR

UNUTMA ki, YARASALAR DA BİLİR KÖREBE OYNAMASINI
GÖNLÜNÜ BULAMAZ DA, çarpar kanatlarını duvara, kendi kanını sorar

PLANLAR HAZIR, kaçış yolu tamam, ustalaştın bu soygunda
yine de ÇIRAK ÇIKAR BİRİNİN GÖNLÜ, her şakada vurulur

muhbir kim,ilk kurşun neremi çeldi, KİMSE SUSMASIN
BİR TEK GÖNÜL, bu görüşmeye GİZLİLİK KAYDI koyar

KIRILACAĞIN ŞEYLERİ SORMA HAYATA, YANITI YOK aldatmanın
çünkü her şakada oyunbozandır gönül
ve herkesin ASLINDA KENDİ GÖNLÜNE bir borcu KALIR

Akif Kurtuluş

Neredesin Sen?
Şu garip halimden bilen işveli nazlı
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen
Datlı dillim güler yüzlüm ey ceylan gözlüm
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen

Ben ağlarsam ağlayıp gülersem gülen
Bütün dertlerim anlayıp gönlümü bilen
Sanki kalbimi bilerek yüzüme gülen
Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen

Sinemde gizli yaramı kimse bilmiyo
Hiç bir tabip bu yarama melhem olmuyo
Boynu bükük bir Garibim yüzüm gülmüyo

Gönlüm hep seni arıyor neredesin sen

Neşet Ertaş

Rica

Çileyi koklayıp gül niyetine
Zindana girersen, beni de çağır.
Sabrı, kanaatı bal niyetine
Ekmeğe dürersen, beni de çağır.

Bazen iki dünya sığar içime
Bazen iki güneş doğar içime
Bazen gam yağmuru yağar içime
Sen beni ararsan, beni de çağır.

Dostların var ise divanelerden
Göz yaşın aktıysa minarelerden
Binlerce senelik viranelerden
Birşeyler sorarsan, beni de çağır

Ezelin ezelden öncesi vardı,
Yine sonsuzluktur sonsuzun ardı.
Zaman yumağına bizi kim sardı?
Aklını yorarsan beni de çağır.

Dışarda göz yanar, içerde yürek,
Taahhüt ehline tahammül gerek.
Mazlum yarasına merhem diyerek
Göz yaşı sürersen beni de çağır.

Abdurrahim Karakoç

O tebessüm o tavırlar , o levendane hıram*Bir nazarda etti zalim bana dünyayı haramO tavırlar ne idi , neydi gülüşlerde meramBir nazarda etti zalim bana dünyayı haramO ne serkeş** , o ne mağrur , o ne zalimdir amanYan bakışlar , göz süzüşler , ne yamandır ne yamanBu temayül kimedir , anlamaz değil ah o civanBir nazarda etti zalim bana dünyayı haram* levendane hıram : Yakışıklı gibi naz ederek yürüyen**serkeş : inatçı , isyan edenBeste: İ. Baha SürelsanGüfte: Bedri Ziyâ AktunaAcem Aşiran şarkı(Tavsiye; Umut Akyürek'ten dinleyiniz... Subutay)

Ben Mevlana'nın ney'i,bilinmezin nefesi
Ben,zalime bir kırbaç,mazlumun haklı sesi
Ben manadan feyz alan, halka satan bir memur
Ben 'gedalar sultanı',var mı daha ötesi?
Ben şerha şerha yanan gönüller meşalesi....

alıntıdır...

Hakim Beğ

Gene tehir etme üç ay öteye
Bu dava dedemden kaldı hâkim beğ.
Otuz yıl da babam düştü ardına
Siz sağ olun, o da öldü hâkim beğ.

Kırk yıl önce; yani babam ölünce
Kadılıklar hâkimliğe dönünce
Mirasçılar tarla, takım bölünce
İrezillik beni buldu hâkim beğ.

Yaşım yetmiş iki, usandım gel-git
Bini buldu burda yediğim zılgıt
Eğer diyeceksen: 'bana ne, öl git!
Oğlumun bir oğlu oldu hâkim beğ.

Sekiz evlek tarla, bir geverlik su
Yüz yılda höküme bağlanmaz mı bu?
Kazanmasam da hu, kazansam da hu!
Canım ta burnuma geldi hâkim beğ.

Keşife-meşife, damgaya, harc'a
Kanımız kurudu harca da, harca..
Sayenizde avukatlar yıllarca,
Fakiri yoldu da yoldu hâkim beğ.

Mübaşir itekler, kâtip zavırlar
Değişti bizde de göya devirler
Yüz yıl önce adam yiyen gâvurlar
Tapucuyu aya saldı hâkim beğ.

Kabahat sizde mi, kanunlarda mı?
Şaşırdım billâhi yolu yordamı..
Kızma sözlerime alam kadanı
Sıkıntıdan içim doldu hâkim beğ.

Mülkün temeliydi adalet hani? ...
Bizim hak temelde saklı mı yani?
Çıkartıp ta versen kim olur mâni?
Yoksa hırsızlar mı çaldı hâkim beğ? !

Hem davacı pişman, hem de davalı..
Bu yolda tükettik çulu, çuvalı.
'Sabret makamı'ndan çalma kavalı,
Sürüler ekine daldı hâkim beğ.

Vur Emri(sh.247)

Abdurrahim Karakoç

Göz Dostu/Gönül Misafiri

Ormanlarda yuvasını yitiren
Bir kuş görsem, sen gelirsin aklıma.
Beni alıp uzaklara götüren
Bir düş görsem, sen gelirsin aklıma.

Gönlüm viranedir yıkılmış, yanmış
Hayâl mermerinde hatıram donmuş
Asırlar öncesi duvara konmuş
Bir taş görsem, sen gelirsin aklıma.

Toprakta ağacın her hâli güzel
Gölgesi, meyvesi, hem dalı güzel
Nerede ne zaman faydalı, güzel
Bir iş görsem, sen gelirsin aklıma.

Açılmış çiçektir her gülen dudak
Kılıfta tomurcuk zor gülen dudak
Bir dostluk bakışı, bir gülen dudak
Bir diş görsem, sen gelirsin aklıma.

Yüreğinde deli taylar eşinen
Gam ilinden dert iline taşınan
Altmış yıl yaşayıp, bin yıl düşünen
Bir baş görsem, sen gelirsin aklıma.

Beşinci Mevsim(sh.86)

Abdurrahim Karakoç

düşün!


bitecek ansızın
nefes alıp verişin.
tövbelerin için kalmıyacak
bir ikinci seferin.
gelmez mi samıştın ki
ölüm?
gelipte gitmeyeni mi
gördün?

yaşadığın yıllara sor
nasıl geçmişler.
uzuvlarına güvenme
doğruyu söyleyecekler.


dünya’da her ağladığında koştuğun anan
kaçacak senden
sen de ondan.


şaka yaptım
çalmadı, henüz kapını
sadece düşün
acı çektirdiğin insanları.
ALLAH’ın affetmediği kul hâkkını
alıpta, verme, kıyamet günü
sevaplarını!

fikirlerimden uzaklaş
senden arta kalan
zaman kırıntılarımın
peşine düşme.



kafatasım içinde büyüyen gözbebeklerime
körlüğü bırak.
bedenimde ki varoluşun simgesi yüreğime
gururla durmayı bırak.



bırak git ki artık;
kaybolan geçmişimi gömeyim.
tutunmaya çalışayım en azından.
sensiz
gelecekten bir dala.

Sevginin bedeli bu kadar mı ağır. sevgının bedeli yasamak ıcın katlanmak gerek
sitemize gelsin

Kelimeler bir bir bogazimda
Bazen anlamini yitirmis sözcükler dönüyor kafamda
Anlam yüklemek anlamsiz geliyor bazen

Kiziyorum kendime...

Oysa o kadar masumlar ki
Kabul edemiyorum bu caresizligi
Kabul edemiyorum bu serzenisi

Kurtulayim derken bu nefessizlikten

Boguluyorum yine..

Aslinda bir seven degildi kaybettigin
Iyi bir dosttu heran yüregiyle yaninda olan
Iyi bir arkadasti bazen
Kötü gününde yaninda
Iyi gününde hep arkanda olan...
Cok sey istemedik aslinda hayattan
Bir yudum sevgi, sefkatli bir dost
Bazen omzuna basimizi yaslayacak birini...
Aslinda beklentilerde farkliydi bazen
Göz bebeginde görmek istedigim bendim
Sicak nefesinde icine cektigin ben
Uzanan ellerini tutan yine ben
Seninle baslayip yine seninle biten...
Aslinda kaybeden ne sendin ne de ben
Kaybeden teksey sevgiydi
Henüz yeni filizlenen....

Kimi seviyorum zanneder
Söyler haykirarak
Kimi kalbinde yasar
Ölene dek!!!

Seviyorum zannedip
Haykirmaktansa
Gömerim kalbime yasarim
Ölene dek!!!

Gül desende gülemem artik
Bu yaziyi silemem artik
Gözlerim sende de kalsa
Geri dönüp bakmam artik

Bu kaderi kendim cizdim
Bu sonuda ben hakettim
Hic kimseye yok sitemim
Gönülden sevdim, sevgilere elveda...

Misafir / Asaf Halet Çelebi

sana bakarak
bütün yüzleri unutmak
kendimden
ve arap saçı olmuş
bir sürü
hikayelerden bıkarak

sana misafir geliyorum
denizlerin sesi içinde
ve gündüz güneşlerinde
şaşırmış

sana misafir geliyorum
biraz daha uykuya yakın
biraz daha dalgın
biraz daha başka şeylerden uzak

SAKIN TERK-İ EDEBDEN

Nâbî, 1678 senesinde sultandan izin alarak, hacca gitmek için yola çıktı. Hac kâfilesi Osmanlı devlet ricâlinden meydana geliyordu. Hicaz yollarında, Peygamber efendimizin aşkından dolayı, Yûsuf Nâbî hiç uyumadı. Medîne'ye yaklaştıkları bir gece, kâfiledeki bir devlet büyüğünün ayaklarını kıbleye doğru uzatarak uyuduğunu gören Nâbî, yetkiliyi uyandıracak bir sesle şu nâtı söyledi.

Sakın terk-i edebden, kûy-i mahbûb-i Hudâ'dır bu!
Nazargâh-i ilâhîdir, Makâm-ı Mustafâ'dır bu.

Habîb-i Kibriyânın hâb-gâhıdır fazîletde,
Tefevvuk-kerde-i arş-ı cenâb-ı Kibriyâ'dır bu.

Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-i âdem zâil,
İmâdın açdı mevcûdât dü çeşmin tûtiyâdır bu.

Felekde mâh-ı nev Bâb'üs-Selâmın sîne-çâkidir,
Bunun kandîli cevzâ Matla-ı nûr-i ziyâdır bu.

Mürâât-ı edeb şartıyla gir Nâbî bu dergâha,
Metâf-ı kudsiyâdır bûse-gâh-ı enbiyâdır bu.

Nâtın açıklaması şöyledir: "Edebi terketmekten sakın! Zîrâ burası Allahü teâlânın sevgilisi olan Peygamber efendimizin bulunduğu yerdir. Bu yer, Hak teâlânın nazar evi, Resûl-i ekremin makâmıdır. Burası Cenâb-ı Hakk'ın sevgilisinin istirahat ettikleri yerdir. Fazîlet yönünden düşünülürse, Allahü teâlânın arşının en üstündedir. Bu mübârek yerin mukaddes toprağının parlaklığından yokluk karanlıkları sona erdi. Yaradılmışlar, iki gözünü körlükten açtı. Zîrâ burası kör gözlere şifâ veren sürmedir. Gökyüzündeki yeni ay, O'nun kapısının yüreği yaralı âşığıdır. Gökyüzündeki oğlak yıldızı bile O peygamberin nûrundan doğmaktadır. Ey Nâbî, bu dergâha edebin şartlarına riâyet ederek gir. Zîrâ burası, büyük meleklerin etrâfında pervâne olduğu ve peygamberlerin hürmetle eğilerek öptüğü tavaf yeridir."

O yüksek rütbeli kişi, bu mısrâların ne mânâya geldiğini anladı. Hemen ayaklarını toplayarak doğruldu ve; "Ne zaman yazdın bunu? Senden ve benden başka duyan oldu mu?" dedi. Yûsuf Nâbî de; "Daha önceden söylememiştim. Şu anda sizi bu durumda uzanmış görünce elimde olmayarak yüksek sesle söylemeye başladım. İkimizden başka bilen yok." dedi. Bu sözler üzerine o kişi, rahat bir nefes alarak; "Mâdem ki bu şiiri burada söyledin, burada kalsın. İkimizden başkası duyarsa, senin için iyi olmaz." diye ikâz etti. Yûsuf Nâbî hiç ses çıkarmadı. Kâfile yoluna devâm ederek sabah ezânına yakın Mescid-i Nebî'ye vardı. Mescid-i Nebî'deki minârelerden müezzinler Ezân-ı Muhammedî'den evvel Nâbî'nin, "Sakın terk-i edebden..." diye başlayan nâtını okuyorlardı. Nâbî ve o yüksek rütbeli kişi hayretten dona kaldılar. Sabah namazını kıldıktan sonra, Nâbî ve öbür zât namaz kıldıkları câminin müezzinini buldular. Nâbî, müezzine; "Allah aşkına,Peygamber aşkına ne olursun söyle! Ezândan önce okuduğun nâtı kimden, nereden ve nasıl öğrendin?" diye sordu. Müezzin gâyet sâkin bir şekilde şu cevâbı verdi: "Resûl-i ekrem bu geceMescid-i Nebî'deki bütün müezzinlerin rüyâsını şereflendirerek buyurdu ki: "Ümmetimden Nâbî isimli biri beni ziyârete geliyor. Bana olan aşkı her şeyin üstündedir. Bugün sabah ezânından önce, onun benim için söylediği bu şiiri okuyarak, Medîne'ye girişini kutlayın." Biz de Resûlullah efendimizin emirlerini yerine getirdik." Nâbî ağlayarak; "Sâhiden Nâbî mi dedi? O iki cihânın Peygamberi, Nâbî gibi bir zavallıyı ve günahkârı, ümmetinden saymak lütfunu gösterdi mi?" dedi. "Evet" cevâbını alınca da, sevincinden kendinden geçti.

deli dolu geçtik ateş hatlarından
sevgim korkuyla beraber büyüdü içimde
sevdikçe korktum
korktukça daha çok sevdim
er geç birbirini boğacaktı bu duygular biliyordum
neden sonra farkına varıyor insan
ayağına takılan bütün taşları
yoluna kendi döşediğinin
senin yarınlara inancın benden yüklüydü
daha cesaretliydin
planı çatılmamış yarınlara ektiğin umutlar
er geç açacaktı biliyordun
deli sevdalı çocuk ruhumun
nicelerinin uğruna kıyametler kopardığı
değersiz değerlere sırt dönmüş güvenli saflığında
bir sonsuzluk buldun kendine
ve hayatımızın resimlerini çizdin duvarlarımıza
sonra birden
yeşil bir kentte
ılık bir yaz gecesine astın beni
sevdalı ömrümün dakikası beş para etmedi
ödedim
cümlelerim seni taşımaktan yorgun düştü
son sözün
ve son anın efendisi olmaya bilenmiş yüreğine yenildim
geçmişten nefes alıp geçmişe nefes verdim
anılar kemirdi yüreğimi
felç oldu hislerim
zamanın çoktan dibe çöktüğü kum saatimin belinden
tek bir saniye bile süzülmüyordu
ters çevirmeye cesaretim yoktu
çünkü yeniden başlayacak bir hayatın
korkağı olmuştum
aşkların sonrasında hüzün vardır
ya sen hüznü boğarsın
ya da hüzün seni boğar
ama birisi kanatlarını kırarsa eğer
yaralı kuş rolüne soyunacağına
yürümeyi denemelisin
hayata dönmelisin
bunları düşünebilmek bile kendime dönüşümdü
ve sonunu infaz ediyordu içimde
o gece yüreğimden sağ çıksaydın eğer
ölen ben olurdum
o gece
hayatın lekesiz bir anında
seni intihar ettim
şimdi katil benim
artık güncemde bir boşluksun
yavaş yavaş taze anıların altına gömülüyorsun
ve sana ait sandığım her şeyin
aslında benim olduğunu öğreniyorum
hiçbir duygunun tek ilhamı değilsin
kendimi keşfettikçe
seni kaybediyorum
ve ufkuma sensizliği
korkusuzca geriyorum

K.Tazeoğlu

Köroğlu'na Mektup

Benden selâm olsun Koç Köroğlu’na
Şimdi devir başka, zaman değişti.
Karga konar kır atların beline
Arpa bulunmuyor, saman değişti.

Gayri ne Kenan var, ne Demircioğlu
Tarihe karıştı, Ayvaz’la Hoylu
Herkes Bolu Beyi, her taraf Bolu
Yiğitlik kalmadı, insan değişti.

Sır tutmuyor suya giden testiler
Kılınçları müzelere astılar
Çamlıbel’in çamlarını kestiler
Dağlar çıplak kaldı, orman değişti.

Kale yoktur, ok atılmaz burçlardan
İnsanoğlu yüksek uçar kuşlardan
Boz tavşanlar haraç alır kurtlardan
Erlik başkalaştı, meydan değişti.

Kervan geçmez, uçurdular hanları
Hile satar asrın bezirgânları
Banka kurup biriktirdik kanları
Dertler yenilendi, derman değişti.

Günden güne küçülüyor Arz'ımız
Şimdi ise Ay'a gitmek arzumuz
Feza elbisesi diker terzimiz
Gökleri fethettik, mekan değişti.

Tad bozuldu, küp, kokutur turşular
Haydutlara yatak oldu çarşılar
Şişkin cüzdan bin belâyı karşılar
Boynuzlar gürz oldu, kalkan değişti.