^^Hayata Dair Notlar^^

Ey sevgili;
GÜnler o kadar güzel geçiyor ki aşk sarhoşluğu bu olsa gerek arada ne kadar acı da olsa; hayatın tadı, tuzudur deyip kıvırıyoruz halının altına ama halının altı baya toz oldu...
Sıra sende ey sevgili sıra senin halının altında...
Sevgi birbirinin kötü yönlerini görmemek onları iyiye yöneltmek diye öğrettiler bize onları gece gibi ört dedi bize mevlana...
Açığa vurmak neyi halleder ki???
Sonsuzluğu sevmemek herşeyin bir sonu olduğuna inanmak mı yoksa sonsuzluğu göze alamamak mı???
Sevda yüklü bir bulutum bü gün sende karşıdan gelen bulut olmasın şans bu ya:)
çarpsan şimşek çakar mı tekrar elektriklenme olur mu :)
Doğanın kanunlarına da kafa tutup şimşek yerine güneşi zorlar mısın çıkması için...
inat uğruna bir pire yüzüne yorgan yağanlardan mısın yoksa ???
Ben sevdiği uğruna Bu dünyayı yakanlardanım sen kimlerdensin...
İçimdeki fırtına çok büyük ve belli ki bu fırtınanın dinmesi dalganın sürekli olup olmamasına bağlı... Dalgamsın sen benim durul artık beni tekrar limanıma götür meltemlerinle...
Sonsuzluğu seviyorum...
Çünkü sonsuzluğum seninle başladı seninle de bitecek...

Gökhan D.

HOŞ BİR SEDA İDİ


Rabbimizin mağfireti üzerine olsun Süreyya Yüksel ablamız tam bir muvahhitti. Şimdi onu mazi sigası ile anmak bile bana acı geliyor... Onun kanser hastası olduğunu biliyordum. Son sohbetimizde ben ileriye dönük ortak planlar kurunca bana;
-Artık benim yüzüm toprağa bakıyor demişti.
Günlüğümdeki onunla ortak bir iki hatıramı sizlerle paylaşmak istiyorum:
Bir ablamızın evindeydik. Odadaki herkes Ramazan umresine birlikte gitmiş, o beldelerde ortak hatıralar edinmişti. Sadece ben, hac ibadetimi yapalı henüz birkaç ay olmuştu. Hane sahibi büyük bir incelik göstererek evine beni de davet etmişti. Süreyya ablamızdan rica ettik, bizi kırmadı. Aynen Kabe imamı Südeysi gibi Kur’an okuyuşu bizi tekrardan o güzide duygulara saldı. Sanki Kabe yanımıza gelmişti. Gönüller o halis duygulara tekrardan yelken açtı. Tarifsiz hazları ile o kutsal mekanı andık. Kabe hatıralarımızı yadettik. Yürekler yandı, gözler yaşardı.
Bir fırsatını bulduğumda Süreyya ablama
-Hac mı Ramazan umresi mi sana daha bir manevi haz verdi? dedim.
O da;
-Hac farz ve Rabbimizin emrini yerine getirmek insana mutluluk veriyor. Tabi ki önce o. Ama, ben Ramazan umresine, Kabe karşısında o topluca kılınan teravihlere, teheccüdlere doyamam... Ramazan da Kabe bambaşka!...dedi. Birlikte tekrar gitmeyi düşünüyorlardı. Ben de heveslendim.
-Nasip... dedi. Ramazan ayına yaklaşırken irtibat halindeydik. Ancak takdirde birlikte yolculuk yokmuş. Farklı şirketlerle gidiyorduk.Bana;
-Ayşe’ciğim inşallah orada karşılaşırız dedi...

SEHER GÜLLERİ
Güller seherlerde açar mı? Hiç bilmiyorum. Bildiğim Allah’a yakın kulların veya yakın olmak isteyenlerin o sevgili zamanlarda duaya durdukları. O en güzel insandan, insan güzelinden (sav) bize kalan nadide hatıra. Ya Rabbi! Musa (as) gibi bizimle de konuşur musun? İşte hitabın elimde. Diyorsun ki “Ey sakınan kullarım, sadıklarla beraber olun!” Onlara özendim işte ayaktayım. Uyanığım. Gönlümü de uyandır! Haddim değil belki ama beni de sevdanın ateşinde eriyen ve sonunda kendi mumunun sıvısında can veren ip eyle. Kudreti yeri göğü kuşatan Mağbudum! Kutlu zamanlarda arşına açılan eller hürmetine sadıklar defterine beni de yaz. Bu kulunu da kendisi ile beraber olunmasını buyurduğun mü’minlerinden kıl!
“Her doğan bir günün dert...” değil sunduğun bir imkan olduğunu daha yeni yeni kavramaktayım. Gözünü hak ve hakikate açtığın kullar hürmetine, yeryüzünde yürüyen ve sırasını bekleyen şehitlerin hürmetine, bizleri de onlar arasında bulundur. Katında hürmeti olan her şey hürmetine adaletinle değil lütfunla muamelede bulun! Bu duamdır. Kabulü zatına aittir. Bana şah damarımdan daha yakın olan sevgili. Zül celali vel ikram.
Dört şeyi vermedikçe dört şeyi vermezmişsin:
1-fazlasını hazırlamadıkça kula şükür nimetini,
2-kabulünü hazırlamadıkça dua nimetini,
3-mağfiretini hazırlamadıkça istiğfar nimetini,
4-kabule hazırlamadıkça tövbe nimetini.
Rabbimiz! En evvela hiç de gerekmezken sırtıma aldığım ağır bir yük gibi gönlümü kıran günahlarımın ağırlığından beni kurtar. “Rükuda bükülen beller hürmetine” kıyama doğrult bedenimi, gönül dünyamı. O nazenin gül yaprakları misali seherlerde katına açılan sevdiğin eller hürmetine, istiğfar eden diller hürmetine mağfiretini lutfet! İzzet ve celalin hakkı için o en özel insana (sav) olan sevgimiz ve özenimiz hürmetine kapına açılan gül yapraklarını rahmet damlalarınla süsle ve vechimize kapanırken gözümüzü, gönlümüzü, yüzümüzü aydın eyle!

EVİNE KAR DÜŞÜRDÜK



İşte bir Salı sabahı. Namazlar kılındı.Şimdi farz eda edilecek cemaatle. Bu ezanlar benim içime akıyor. Eritiyor. Ne doyumsuz bir tat. Unutturma Allah’ım! Secdede,herkes, özellikle ihrama bürünenler,kar yağmış bir yer gibi gösteriyorlar Beytullah’ın etrafını...

Kuşların raksı ve cıvıltısı,büyük ve anlam yüklü şeyler olduğunun işareti. İşte,ezan başladı. Allahu ekber. Allahu ekber. Koşun namaza koşun felaha,kurtuluşa,rabbinize. O ki erhamür rahimindir. Lütuf ve keremi sonsuzdur. Bu kuşlar, kuş mu ki? “Rabbinden isteyen yok mu? Versin!” diyen melekler olmasın.

Alemlerin rabbine hamdolsun... Aaaamiiin. O ne uzun, ve ne tatlı bir dua. Kabul buyur, kabul buyuranların en hayırlısı.

Ey davetlisi olduğumuz evin sahibi,işte misafiriniz. Layık olduğumuzdan mı? Lütfun ,lütfun. Tüm güzellikler senden,tüm çirkinlikler bizden. Ya Zelcelali vel İkram.

Allahu ekber.! Tüm beller büküldü ve rükuda. Tek renk, tek desen, tek ahenk. Şimdi kıyam. İşte secde. En yakın olan an. Sana en yakın zamanımız.

“...Vazgeçtim dünyadan kaldırmam artık
Aşınsa da alnım secde yerinde
Senin sevdalınım ben yak beni artık
Kalbim son kez atsın secde yerinde...”

Yerler kar tanesi... Nur yere cismedilir mi? Nur yere resmedilirse (belki) budur.“Elhamdü lillahi Rabbil alemiin... Aamiiinn“Yaeyyühellezine amenu!... Lebbeyk Allahümme lebbeyk.

"ya büyümeye uğraşmasaydık böyle kan ter içinde... ya konuşmaya uğraşmasaydım seninle, ya mektuplar yazmaya çalışmasaydım sana...

ve sen; ya okumaya, dinlemeye ve anlamaya savaşmasaydın..! yani, ya olmasaydın... ya olmasaydın.....!!

büyüdüğüne birsürü delil var.
örneğin boşlukta daha çok yer işgal ediyorsun. örneğin daha geniş ve mantıklı düşünüyorsun.biliyorum ki, ve bil ki; bunların hepsi, büyüdüğüne...büyüdüğüme...ve büyüdüğümüze birer delil...!!
ve bil ki; herzaman aynı fikirde olamasakta ... sık sık kızsakta birbirimize,tartışsakta... ben... seni hiçbir zaman... dünyadaki hiçbir kıza...

DEĞİŞMEYECEĞİM...............!!!

muammer erkul

herkese tskler

Gönül bahçeleri ve SEVGİ
Bir gün bir şarkı tutturmuşum, "Bugün yine gönlümün bahçesinde oturdum" diye söyleyip duruyorum. Tabiî siz de biliyorsunuz, şarkının sözlerinin yanlış olduğunu. Ablam da ikâz etti "Gönlümün bahçesinde oturdum değil, gezindim" olacak diye. Ben de şakayla, "İyi de o benim gönlümün bahçesi. İster oturur, ister gezinirim!" deyince, biraz düşünen ablam, "E Tabiî doğru ya, senin gönlüne ben karışamam. İyi, otur otur!" diye lâfını geri aldı.

Evet, gönül bahçeleri herkesin hususî âleminin gizli bir beldesidir. Kimse kimsenin iç âlemini bilemeyeceği gibi, müdahele de edemez. O, onun kendi iklimlerinin, yine kendi ruh alemine açılan penceresidir. Orada başka bir kimlikle, benlikle yaşayabilir. İnanılmaz mutluluklar yaşayabildiği gibi, yoğun karanlıklara da düşebilir. Hayaller, umutlar, idealler orada sünbüllenir, kişinin ruh ve his dünyasına ışık tutarlar. İnsanın manevi alemlerindeki renk cümbüşleri ve cilvelenişler, ancak iman ile güzelleşir. Gerçekten gönül bahçelerindeki iklimler, iman ile bir başka ılımandır. Sevgi, sabır, güzellik ve bahar doludur. Düşünmek de gönül bahçelerine renk ve ahenk katan bir başka husus. Düşünmek, insana mahsus. Geçmiş ve geleceğin ortasında, bir anlık bir hazır zaman parçasına hapsolmuş insana, iki kanat takan ve onu dünyaların alabildiğince genişleten düşünmek, bir nimet insan için. Gerçi bazen geçmişten üzüntü ve elem, gelecekten korku ve üzüntü duysa dahi, iman gibi harika bir nimete mazhar olan insan, bu iksiri tam tatbik ettiğinde bir kuş hiffetinde, bir gül letâfetinde eşsiz bir dünyaya sahip oluveriyor.

Her insanın bu âlemden, kendi hususî âlemlerinin rengi ile boyanmış manevi âlemi, bu iman iksirinin emsalsiz tesiri ile, bir cennet sûretine bürünüyor. Elemler ve korkular, endişe ve üzüntüler bir yana, onun manevi alemleri, Rabbine sığınmışlığın eşsiz huzuru ile dopdolu, sanki bahar iklimleri yaşıyor.

Misafir bir yolcu olan insanın, en büyük endişesi ölüm. Ölüm, iman ile, ebediyete açılan geniş pencerenin ardında, bir terhis tezkeresi oluveriyor. Bırakmaktan, ayrılmaktan korktuğu bütün güzellikler, bütün sevilenlerin, ebedî bir âlemde, hiç ayrılmamacasına, eşsiz saadetlerle birlikte kendisine yeniden verileceği sevinci, ölüm korkusunu hiçe indiriyor. Bütün korku ve endişeler, iman nazarı ile bakınca hiç derecesine iniyor.

Düşünmek iman ile güzel. İman ile renkli ve ferahlı; sevinç ve sürûr getiriyor. Düşünmek, daha da çok düşünmek, imanın sırrına ermiş biri için daha da büyük saadet. "Çok düşünürsem, düşünce girdabında boğulabilirim." korkusu ondan uzak. Âlemin sırları, imanlı bir düşünce süzgecinden geçip, bir bir kalbe damlayıp çözüldükçe, marifetullah ve muhabbetullah nurlarına dönüşüp, ruha en derin lezzetleri içiriyor. Düşünmek, iman ile bir başka nimet olup çıkıyor.

Âlem çözülüyor, sen çözülüyorsun. Bazen kendini, bazen âlemi okuyorsun. Okudukça Rabbine hayran oluyorsun. İşte insanın en güzel meyvesi, bu hayranlık hissidir. Öyle derin bir hayranlık ki, tümüyle seni sarar, ama ifade edemezsin. Sonra, o hayranlık tamamen sevgiye dönüşür. Bir sevgi ki, kâinatı belki sonsuzlukları kuşatmış, ama küçücük bir kalbe sığıyor. O küçücük kalbinle, Rabbini öylesine seviyorsun. Sen seversin de, O sevmez mi? Bunu hissediyorsan, "Mutluluk nedir?" diye sormayacağınızı zannederim.

Mutluluk, işte bu dereceye yükselmiş bir sevgidir.

Bîgâne-i mahabbetün olmaz gam-âşinâ
Ey dâğ-ı derdin eylemeyen merhem-âşina

Beytin anlamı ilk okunuşa göre “Ey derdinin yarasını merheme âşina etmeyen (yaraya merhem sürmeyen) sevgili; gama âşina olan biri, elbette aşkının yabancısı değildir.”şeklinde, ikinci okuyuşa göre de bunun tam tersi sayılan“Ey derdinin yarasını merheme âşina etmeyen sevgili; aşkının yabancısı olan biri, gamın ne olduğunu biliyor sayılmaz.” şeklinde anlaşılır. Nailî, ikinci dizeye de aynı biçimde bir çift anlamlılık vermiştir: “Ey derdinin yarası merhem ile tedavi edilemeyen sevgili...” ve “Ey derdinin dağlama yarasını merhem diye âşıkına sunmayan sevgili...” Birinci durumda sevgilinin açtığı yara mücerred (soyut) olduğu için (gönül yarası), maddi bir ilaç sayılan ve yaraya üstten sürülerek veya oğuşturularak tatbik edilen merhemin ona çare olmayacağı; ikinci durumda ise âşıkın derdinin devası olarak yine sevgiliye ait derdi (gönül yarasına daha fazla aşk acısını) istemesi (yani az acıyı daha çok acı içinde boğma arzusu) söz konusudur. Hani Fuzuli’nin “Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabîb” dediği veya “Dertleri zevk edindim...” diye başlayan şarkının güftesinde olduğu gibi.
Beyitte derdini veren ama dermanını vermeyen bir sevgiliden, yani aşkın manevi yarası olan gam ve acıya, maddi merhem bile vermeyen (kendini göstermeyen) sevgiliden söz edilmekte ve biraz sitem, biraz yakarış ortaya konulmaktadır. Bu durumda beyitte sözü edilen muhabbetin İlahî aşk, sevgilinin de Allah olduğu hemen anlaşılır. Sâlik veya kul (âşık), aşkından dolayı çektiği acı ve kederler ile olgunlaşacak, aşk içinde yolculuk yaptıkça dünyadan sovuyacak, masivayı terk edecek, gönlünü Sevgili’den gayrı her şeye kapatıp kendini temizleyecektir. Zaten gerçek aşk da, sevenin kendini Sevgili’ye adamasından öte nedir ki?!. Âşık her şeyiyle Sevgili’ye yönelecektir ki Sevgili’nin ilgisini ve sevgisini kazansın. Öyle ki, gam çekmeye alışmamış birinin Sevgili’den iltifat umması abestir. Bunu tersinden söyleyelim; aşkı olmayanın derdi de olmaz. Sevgili’nin bîgâneliği ancak âşıkın âşinalığı içindir (tezat); yoksa Sevgili’nin âşıka ihtiyacı mı var!?..
Hele düşünün bakalım; Sevgili, her yalvarışınızda size istediğinizi hemen veriyor mu?!.. Vermeyişi sizi sevmediğinden mi, yoksa O’na olan sevginizi çoğaltmanız için mi?!.. Daha fazla yalvaran bir âşık olmak aşk işinde derece kat etmeye vesile midir!?..

abı bazılarını gunumuz turkcesıne cevıremedım ama okuyabıldıgım kadarıyla guzel bır yazı

Bilgeliğine şüphe duyulmayan bir adam çocuklarına hayat boyu sürecek
bir ders vermek istiyordu.
Oğullarına, öncelikle insanlar ve hayatta hemen her konuda, çabuk
hüküm ve karar vermenin yanlışlığını öğretmek istiyordu.
Bir gün dört oğlunu yanına çağırdı. En büyük oğluna, ülke dışına kış
mevsiminde çıkıp bir mango ağacını görüp incelemesini istedi. Daha
küçük oğluna bahar mevsiminde yolculuğa çıkıp bir mango ağacını görüp
incelemesini istedi. Üçüncü sıradaki büyük oğluna da yaz mevsiminde
yola çıkıp göreceği mango ağacını iyice incelemesini istedi.
Oğullarının en küçüğüne ise sonbaharda yolculuğa çıkıp göreceği mango
ağacını incelemesini söyledi.
Mevsimler geldi geçti ve bütün oğulları yolculuklarını tamamladılar.
Bilge baba bütün çocuklarını yanına çağırdı ve:
- Haydi, şimdi de görüp incelediğiniz mango ağacının özelliklerini
bana anlatın, dedi.
Kışın yolculuğa çıkan en büyük oğlu:
- Baba, ağaç sanki yanmış, kuru bir kütük gibiydi.
Ondan daha küçük olan, bahar mevsiminde yolculuğa çıkan oğul söze başladı
ve:
- Ağabeyimin dediği yanlış, ağacın yemyeşil yaprakları her tarafını
sarmıştı, dedi.
Üçüncü sıradaki oğul ise ağabeylerine itiraz ederek,
- Sizin söylediğiniz gibi değildi, dedi; ağaç gül gibi güzel
çiçeklerle donanmıştı.
Sıra en küçüğüne gelmişti, o bütün ağabeylerine itiraz etti ve:
- Siz hepiniz ne gördüğünüzü bilmiyorsunuz. Ağacın meyveleri vardı,
ben tattım; tadı armudun tadına benziyordu, ağaç da armut ağacına
benziyordu, dedi.
Şimdi konuşma sırası bilge babaya gelmişti. Bilge baba konuşmaya
başladı ve şöyle dedi:
- Oğullarım, aslında hepiniz doğru söylüyorsunuz. Çünkü ağacı ayrı
mevsimlerde gördünüz.
İşte size hayat boyu aklınızda bulunması için öğüdümü vermek istiyorum:
İnsanların hal, tutum ve davranışları hakkında hüküm verirken, o
insanların her mevsimini, her yönünü bilip bilmediğinizden iyice emin
olduktan sonra karar verin!..

Ben her bahar aşık olurum...
Ve bahar kimseye sormadan geliyor...
Aynı şekilde de gidiyor...
Tıpkı aşk gibi....
Bir bakıyorsunuzki onu görmüşsünüz...Bir bakmışsınızki ondan başkasını göremiyorsunuz...Bu kadar yabancı bir ses hayatınızdaki tüm seslere bedelleniveriyor..Ansızın yüreğinizin daha hızlı çarptığını,gözlerinizin bir başka baktığını farkediyor endişeleniyorsunuz önce..Sonra tıpkı bahara teslim olan ağaç dalları gibi kendinizi yeşermeye bırakıyorsunuz..Tek tek yavaş yavaş çıkan o minicik yapraklarınız Martın ani bir soğuğu gibi çıkan yanlış bir bakış ya da yanlış bir sözcükle donuveriyor.O bakışlarını binlerce gözden ayırt ettiğiniz gözler size bakmıyor artık o ses size seslenmiyor..Ama biz şimdi baharın gelişini konuşuyoruz farzedinki donmadı filizleriniz, sevdiğinizin beğeni dolu bakışlarıyla giderek büyüyor renkleniyorlar.Sonra çiçekleriniz beliriyor.Vücudunuzun her noktasından fışkırıyorlar...Daha bir albeni daha bir ışık saçıyorsunuz çevrenize.Nisandaki kiraz ağaçları gibisiniz.Donanıyorsunuz sevgiyle baksanıza..Aynada bile farklısınız artık..
Baharın ve aşkın ışıltısı parıldıyor heryerinizde.Bir mevsimin tüm gerçekleri yüreğinizde..Bir aşkın tüm gerçekleride...Ilık çam rüzgarları altında yapılan bahar gezintileri,yakamozların bir başka parıldadığı o sahil turları,bir aşkı ve baharı güzel kılacak herşey...Sizinledir artık..Fondada bir Sezen Aksu şarkısı”Ben her bahar aşık olurum,rüzgar olur yağmur olurum”
Ve bahar yavaş yavaş yaza dönmeye başlar.Dallarınız hızla büyümeye çiçekleriniz meyveye dönüşmeye başlar. Şanslıysanız sevdanızda büyüyordur sizinle.. Meyveleniveriyordur bir başka yürekte...Ona uzattığınız dallarınızı bağlanma diyeti,ona sunduğunuz meyveleri aşırı bir sevda olarak görmüyor ve birlikte sizinle tadını çıkarıyordur mevsimin.Beraber yaşandıkça tüm mevsimlerin daha bir güzel olduğunu görüyorsunuz artık.Yazın sıcaklığı dallarınızı ve tüm gövdenizi daha bir kuvvetli kılıyor sanki sevdanız gibi aynı....
Şanslıysanız sevdanız yaz mevsiminde kalır ama ya değilseniz...Mevsimlerin seyri sevdanızla büyür...Sonbahar sizin semtinizede uğrar.Özenle büyüttüğünüz yapraklarınız önce kırmızı sonra sarıya döner ve kendilerini yerlere atarlar...Yüreğinizi bomboş bir yalnızlık sarar...Sesin varlığını özlersiniz...Gözlerin varlığını özlersiniz...Bırakıp gitmesinin hazzı ve sıkıntısını kabul etmeye başlarsınız yavaşca.Şarkılar sonbahara döner,şiirler sonbahara döner...Ve siz bir yalnızlığı yaşamaya başlarsınız sonbaharla....
Ve kış...Ayrılığın yalnızlığın mevsimi.Oysa tek başına çekilmeyecek en mevsimdir kış...Soğuk kış geceleri bir sevgilinin en çok arandığı zamanlardır..Bir bardak nescafe bir sevdanın ikamesi olamazki,ya da bir bardak sıcak kakao...Ama kış nedense hep en yalnız mevsimdir.Hüznü ayrılığa en çok yakışan...Ya da bahar için gerekli enerjinin depolandığı tek mevsimdir.Çünkü arkasında gelen mevsim yine bahardır...
Ve bahar kimseye sormadan gelir...
Tıpkı aşk gibi..
Ve gidiyorda...Sanırım asıl yapılması gereken dört mevsimi yaşanacak aşkı bulmak...Yeni gelecek baharları umursamadan....

" Doğru bir söz söylemek şiir değildir.Bir sözü saklamak ya da söylememek ve onun alt üst yan çevresinde gezinmekte şiir değildir
Şiir bir tepeye dikilmiş o bayraktır ki durduğu yer tepedir.
Şiirden anlamasan da olur Ama kötü okuma n'olur.."
Özdemir Asaf

BEN Mİ ?

Ben mi? Evet..
bir gün çıkıp gideceğim kapıları, evleri, dergileri, hüzünleri bırakarak..
bir çiçek merhaba diyecek..
hoşgeldin diyecek dağ..
orman gülümseyecek..
anımsayışların, bekleyişlerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerin
hırsların, yarışların, tasaların kalktığı yerde
tam anlatının kaldığı yerde başlayacak şiir..
hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece..
kendi mantığı, kendi güzelliği içinde tutarlı..
ama halkın yaşantısı girecektir oraya, çünkü yaşayan büyük
bir şeydir halk..
deniz ve ufuk girecek, karınca yuvaları, gökyüzü, kozalaklar
ve kopuk ve artık hasetsiz bir aşk..
yani sevişmek denizle, koşulsuz, önyargısız, hesapsız..
yani uzanmak ve düşünmek binlerce yıl..
doğan, ölen ve yaşayan şeyleri..
doğumu, ölümü ve yaşamayı
yani dingin ve büyük olan herşeyi anlatmak..
Ben mi? Evet. Çıkıp gideceğim bir gün..
tasasız, gözyaşsız, geride birşey bırakmadan ve birşey beklemeden ilerde..
sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek
artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan yürekle...

Ataol Behramoğlu

Alıntı:

---

Gökhan Dokuyucu Nickli Üyeden Alıntı

1 Dakİkada Neler Yapabİlİrİz? <div id="post_message_50885" 1- 1 dakikada 5 defa Fatiha suresini seri bir şekilde okuyabilirsin.Fatiha suresini bir defa okumak 1400 sevaptır.5 defa okununca bir dakikada 7000 sevap elde edebilirsin.
2- 1 dakikada on defa ihlas suresini okuyabilirsin 10 defa ihlas suresi 3 kuran hatmine bedel sevap kazandırır .Hergün bir dakikanı ihlas suresine ayırsan ayda 300 defa senede 3600 defa ihlas okumuş olursun.Bu da 1200 hatme bedel olur.
3- Yüzüne bir dakikada Allahın kitabından bir sahife okuyabilirsin.
4- 1 dakikada kısa bir hadis ,kısa bır ayet ezberleyebilirsin.
5- 1 dakikada 30 defa kelimeyi tevhid getirebilirsin.
6- 1 dakikada 100 defa sübhanallahi ve bihamdihi dersin.Denizlerin köpüğü kadar günah da olsa bağışlanır.
7- 1 dakikada 40 defa La havle dersin cennet hazinelerinden 40 hazine elde etmiş olursun.
8- 1 dakikada 60 defa Esteğfirullah el azim dersin bağış ve affa nail olursun.
9- 1 dakikada 25 defa salatu selam söylersin 250 sevabı, 250 bagış ve 250 dereceye nail olursun. Şefaati Mustafa’ya (s.a.v) nail olursun.
10- 1 dakikada dua,tefekkür,tezekkür kalbini inceleyen itaatlerle olursun.Kalbin 1 dakikada ameli yerine göre ömre bedel olur. Hayattan bir dakika ne kadar kıymetli oysa biz hayatımızı harap,zayi etmişiz. Ömrümüzden nice yıllar akıp giderken bir dakikada kazanabileceğimiz şeylere bir bakın.... </div

---

HARİKA SÖYLENE BİLECEK SÖZ YOKKİ SÖLEYELİM 1 DAKİKASI KİMİN YOKKİ KAÇ 1 DAKİKALAR BOŞA GEÇTİ BU ÖMÜRDE KENDİME ACIYORUM:(

öldüğümü sandım önce

sonradan anladım yanıldığımı

öldüğümü sandığımda değdi
gözlerime gözlerin
ve anladım
aslında şimdi doğduğumu

benim öldüğüm yerde
doğmuştun sen
ve
yalnız bu aşk için
cennete gönderilmiştim
sen melektin
bense daha melemekteydim

cennette başladı aşkımız
önce öğrendim uçmayı
sonra da
asıl yaşamın ölüm
yaşamanınsa ölmek olduğunu

gözlerin gözlerime değdiğinde
doğdum ben
anladım
yıllardır öldüğümü
ve gözlerin
gidince gözlerimden
yeniden ölmeye başladım

sözlerim sözlerine
girdiğinde sustum
ne kadar sustuysam
konuştum o kadar
ve anladım
asıl konuşmanın
susmak olduğunu
birlikte sustuk sonra
zamansız ve mekansız diyarlarda
sonra sen konuştun
ardından da ben
şimdi ayrı yerlerde
konuşuyoruz beraber...

Alper Hacı

"CENNETTE AŞK "
Kumru Şiir Sitesi 1. Şiir Yarışmasında 1.lik ödülü almıştır."

Sana Olan Aşkımı Anlatamıyorum.......!

Hiç Bir Olayla Anlatamıyorum Sana Olan Aşkımı
Hiç Bir Şarkı Dile Getirmiyor Sevdamı
Hiç Bir Kelimede Bulamadım Aşkımın Almamını
Bilmiyorumki Nasıl Anlatsam Sana Olan Özlemimi

Bir İnsanın En Değerli Varlığı Ne İse
Bir İnsan İçin Canının Son Deminde Son Dileği Ne İse
Bir İnsanın Cennetle Eş Tutup Bağlandığı Sevgi İse
Nasıl Anlatacağımı Bilemiyorum Sana Olan Sevgimi

Tüm Kuşlara Sesleniyorum Onlarda Arıyorum Aşkımı
Doğaya Bakıyorum Yeşilliklerine Dalıyorum
Yağmura Soruyorum Ağlıyor Cevap Alamıyorum
Karda kışta Arıyorum Sana Olan Alev Alev Aşkımı

Geceye Soruyorum Işık İstiyorum Sönüyor Anlatamıyor
Yıldızlara Bakıyorum Onlarda Arıyorum Bir Bakıyorum Kayıyorlar
Aydedeye Soruyorum Aşkımı Anlat Diyorum Benim Işığım Yetmez Diyor
Söyle Bana Birtanem Nasıl Anlatayım Sana Olan Aşkımı

Yatağıma Yatıyorum Başımı Koyuyorum Rüyaya Dalıyorum
Tüm Benliğimle Seni Düşünüp Aşkımı Anlatacak Dünya İstiyorum
Allahıma Dua Ediyorum Benim Izdırabımı Dile Getir Diyorum
Çünkü Ondan Sonra Taptığım Sevdiğim Tek Varlıksın Biliyorum


Bir Ana Oluyorum Yavrum Gibi Sarıyor Kolluyorum Kokluyorum
Bir Kadın Oluyorum Tüm Benliğimi Veriyorum Doymuyorum
Bir Köle Oluyorum Yollarına Ömrümü Seriyorum Yoldaşın Oluyorum
Yetmiyor Yetmiyor Hiç Bir Olay Sana Olan Aşkımı Anlatmıyorum

Bir Kuş Oluyorum Gelip Dalına Konuyorum Aşkımı Haykırıyorum
Bir Gül Oluyorum Sana Kokuyorum Aşkımı İçine Sindiriyorum
Bir Okyanus Oluyorum Aşkımla Seni Doyuruyor Sarhoş Ediyorum
Yinede Anlatamıyorum Sana Olan Aşkımı Bitap Kalıyorum

Gözüne Nur Oluyorum Görmeni Sağlıyorum Bak Burdayım Diyorum
Dilin Oluyorum Tatlı Aşk Nameliri Söylüyorum Aşığım Aşığım Sana Diyorum
Kalbin Oluyorum Damarlarında Seni Yaşatan Kanın Oluyorum
Elin Kolun Dermanın Oluyorum Yinede Sana Olan Aşkımı Anlatamıyorum
Seni Ölesiye Seviyorumki Çınarım Sana Olan Aşkımı Anlatacak
Kainatta Bir Nokta Bulamıyorum..............
Yinede Seni Nasıl Sevdiğimi Bir Türlü Sana İnandıramıyorum …….