ŞİİR / SARIMSAK TARLASI...
SARIMSAK TARLASI...
Genç adamın biri, dermiş babasına her gün,
'Benimde dostlarım var, sendeki dost gibi.'
Baba itiraz eder, olmaz demiş dost,
hakikisi belki bir, belki iki.
Fazlasını bulamazsın gerçek hakiki...
Devam eder durur konuşma...
Aralarında başlar bir tartışma.
Karar verirler bir sınava.
Dostun hakikisini anlamaya...
Bir akşam bir koyun keserler,
Ve koyarlar çuvala.
Baba der ki oğluna,'Hadi bu çuvalı, şimdi götür dostuna'.
Çuvaldan kanlar damlamakta,
Sanki öldürmüşler de bir adamı,
koymuşlar çuvala,dıştan bakılınca sanılmakta.
delikanlı sırtlar çuvalı,
gider en iyi bildiği dostuna, çalar kapıyı.
O dost, bakar ki bir çuval, hem de kanlı,
Kapar hızla kapıyı delikanlının suratına.
Almaz içeriye arkadaşını.
Böylece tek tek dolaşır delikanlı,
Kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını.
Ne yazık ki hepsinde de sonuç aynıdır.
Evlat geriye döner. Ama için için yıkılır...
Babasına dönerek, 'haklıymışsın baba' der.
Dost yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana.
Baba, hayır evlat der, benim bir dostum var bildiğim.
Hadi, çuvalı alda bir kere de git ona genç adam.
Adam, çuvalı sırtlar tekrar.
Alnından ter, çuvaldan kanlar damlar...
Gider baba dostuna. Kabul görür, sevinir.
O dost delikanlıyı hemen alır içeri.
Geçerler arka bahçeye.
Bir çukur kazarlar birlikte, Çuvaldaki koyunu gömerler adam diye.
Üzerine de serpiştirirler toprak.
Belli olmasın diye ekerler sarımsak...
Genç adam gelir babasına,
'Baba, işte dost buymuş' diye konuşunca,
Babası, daha belli olmaz, erken daha.
Sen yarın git o'na, çıkart bir kavga,
Atacaksın iki tokat, hiç yere, dinmeden ona, işte o zaman
anlaşılacak dostun hakikisi.
Sonra gel olanları anlat bana...
Genç adam, aynen yapar babasının dediğini.
Maksadı anlamaktır dostun hakikisini.
Babasının dostuna istemeden basar iki tokadı,
Der ki, tokadı yiyen DOST,
'Git de söyle babana, biz satmayız sarımsak tarlasına bir iki
tokadı.'..
HAYATIMIZDA, HAYATINIZDA SARIMSAK TARLASINI
SATMAYACAK DOSTLAR
BULMANIZ,
BULMAMIZ DİLEĞİYLE...
(alıntı)