Cesaret ve CEHALET...

Bir Hint masalina göre, fare vardir. Büyücünün biri fareye acir ve onu birkediye dönüstürür.Fare, kedi olmaktan son derece mutlu olacagi yerde bukez de köpekten korkmaya baslar.
Büyücü bu kez onu bir kaplan a dönüstürür.Kaplan olan fare,sevinecegi yerde avci dan korkmaya baslar.Büyücü bakar ki, ne yaparsa yapsin farenin korkusunu yenmesine imkan yoktur. Onu eskihaline dönüştürür,Ve der ki;
"Sen cesaretsiz ve korkak birisin.Sende sadece bir farenin yüregi var.O yüzden ben sana yardım edemem.
Ünlü yazar Shakespeare, bu konuda söyle diyor:
"İnsanlarin çogu kaybetmekten korktugu için sevmekten korkuyor..
Düsünmekten korkuyor;sorumluluk getirecegi için Konusmaktan korkuyor; eleştirilmekten korkttuğu için...
Yaşlanmaktan korkuyor,genç ligin kiymetini bilmedigiiçin. Unutulmaktan korkuyor, dünyaya iyi bir sey vermedigi için. Ve ölmekten korkuyor,aslinda yasamayi bilmedigi için."

işte korkularımızı yenmeyi bilmedikçe ve cesaretimizi sergilemedikç e esaretten kurtulamayız. Ancak cesaretin de ne şekilde tezahür etmesi gerektiğini çok iyi ölçümlemeliyiz. Aksi halde gereksizce gösterime sunulan cesarette şiddete yönelir.

Demek ki cesaret sergilerken unutulmaması gereken unsurlarda var elbet.

Bunların başında medeni olmak,insan hak ve özgürlüklerine saygılı olmak,azınlık olduğu için dikkate değer olmadığını sanmamak,haklı olduğunu bildiğinde ona haklı olduğunu ve kendinin yanıldığını kabul etmeyi bilmek,Özür dilemeyi bilmek,vs... gibi ulvi değerlerden uzak olmamak en başta gelen vasıflar olmaktadır.Aksi halde cesaret sadece tek başına kalırsa cehaletten kaynaklanır bir durum arzetmekten öteye gidemez.Yani vasıfsız cesaret diyebileceğimiz bir durum arz eder.

Umarım ki hem ulvi değerler taşıyan, hemde ****** olmayan bir cesaret hepimizde mevcut olur.Bence buna bir ism verilmesi gerekirse en uygun isim sanırım ki MEDENİ CESARET olmalıdır.
Bunu neden mi yazdım.
İnsanların iki yüzlü olmalarından sıkıldım ve birşeyler karalamak istedim.Hepsi bu.
Saygı ile..
alıntı...