ÇOCUK BÜYÜYÜNCE DAVACI OLUR
ÇOCUK BÜYÜYÜNCE DAVACI OLUR
on yaşlarında bir çocuk kör dişarı çıktıklarında
arkadaşları ona kör kör diye bagırıyorlar zaten
çocugun karanlığı sıkıntısı kendine yetiyor o
hırsla eve gidiyor annesine benim gözüm neden
kör neden bende her yeri her şeyi göremiyorum
neden bu sıkıntıyı yaşıyorum annesi ah yavrum ah
sen küçük çocuktun şişle oynuyordun ağlamıyasın
üzülmeyesin diye elinden almadım oynayasın diye
elinden almadım sende oynarken salladın gözüne battı
kör oldu çocukta ah anneciğim keşke bana bir tokat
degilde on tokat vursaydın da şimdi böyle hayatım
karamasaydı ben kör olmasaydım işte evlatlarımızı
namaza kaldırmadığımız üşümesin yorulmasın yatsın
diye kaldıramadığımız evlatlarımız bu dünya ve ebedi
hayatlarını karattığımız evlatlarımız bu çocuk gibi
bizden hesap sorar davacı olurlar
