Bütün Dünya Senin ve Mihribanların Eteklerine Dolsun
Abdurrahim Karakoç'a Rahmetle,
Sen beni terkettinde ne oldu deyip, bu satırlara ucuz ifadelerin sıcak gölgesinde başlamak istemiyorum.
İçimde koşan atların peşi sıra gidişimdeki yorgunluğu sana demedim demeyeceğim.
Edirne'de çıkmaz sokağınıza zaten hiç girmedim.
Seni görmek için kapınızın önünden geçmek için bahaneler de aramadım.
Geçen Ekrem abi kulağıma fısıldadı Edirne'den iki gün önce göçmüşsünüz.
Şaşırmadım, üzülmedim. Selimiye minaresi gölgesi sana kalmadı bana da yakında kalmayacak gibi.
Dün Şifahaneye gittim. Arzuhalimi anlatacak bir hekim bulur ümidi taşıyordum. Hepsini mumyalamışlar. Sevdadan divane olanları da aynı şekilde sabitlemişlerdi. Sadece yanlarına koydukları süslü yazmalar canlı duruyordu. Hekimler bu mecnunlar sevdiklerinin kokusunu her daim hissetsinler diye böyle bir hal çaresi bulmuşlar. Bir yazma da bana yok mu diye sordum. Bekçiler garip garip baktılar. Bana gerisin geri dönmek düştü.
Haftalardır müziğin her türlüsüne paydos demiştim. Hatta bütün mahalle arkadaşlarımı da bunu ısrarla tavsiye ettim.
Bedene nasıl oruç tutturuyorsak, ruhumuza, gönlümüze, hislerimize, arzularımıza da oruç tutturmak gerekir deyip durdum. Daha fazla dayanamadım, müzik, şiir orucumu daha demin bozdum.
Bu sessiz gidişin işi bozdu. Sanki Ulu Caminin bütün taşları üzerime yıkılmış ve altında ben kalmış gibi oldum. Oysa kendime söz vermiştim, bir derviş misali kabullenecek boynumu büküp sabır edecektim. Olmadı. Olmuyor.
Hem Abdurrahim Karakoç'ta gitti. Hem Mihriban da yok gayri. Var sen de git. Bir gün ben de Abdurrahim Üstad gibi gideceğim. Bütün dünya senin ve Mihribanların eteklerine dolsun.
Nasıl keyif sürecekseniz sürün bakalım.
Not: Abdurrahim Karakoç'a dualar ve rahmetle. Yetmişli yılların nesli onu çok iyi anlar. Orta ikinci sınıfta iken onun Vur Emri kitabını elime almıştım. ilk okuduğum şiir kitabı onundu. Çoğu şiirini şiir defterime özenle yazmıştım. Ne de olsa aynı vurgunun çocuklarıydık. Mihriban meselesi ve sonrasında Kudsi Davamız, Hizmetimiz. Yarın Cuma bir Yasin okumak düşer bize şimdi.
Kaynak...
