Uhuda Doğru

Sana çok imrendiğimi bilesin.
Oğlun-kızın yok. Eşin kimdir, onu da bilen yok. Mezar taşını dahi bilemedik. Saraylarda oturanlar sana bunu çok gördüler. Senin ve yetmiş arkadaşının mekânları dört duvar etrafında –tenezüllen – çevrilmiş halini sineme çektim.
Dört yıl boyunca katıldığın sohbetleri beraber yapamamanın gafletini yaşadım. Asır farkından dolayı o günleri bir türlü ayarlayamadım; sohbetleri kaçırdım. Dizlerime vururum.
Senin için cesur, fedakar diye yazmışlar; az demişler. Sen itaati, sadakatı ve bunların arkasındaki dava insanı tavrının nasıl olacağını gösterdin. Sen bunu bildirdin. Bilene.
Ziyaretine gelmeye çok istedim. Lakin sana ve yetmiş arkadaşına verilen kıymet ve tabi başımızdaki O zata biçilen değer ve o hal ve tavırlar olduğu sürece ben buradan ışık yakalamaya ümidindeyim.
Son defa durduğun o kudsi dağdan taşlar getirip ağrıyan-sızlayan yerlerime sürdüm. Belki senin veya O’nun üzerinde durduğunuz bir kayadan ufalanıp düşmüştür diye kıymetli taşlarım arasına koydum.
Birgün bir yerde karşılaşırsak yüzü yerde olan kişi benimdir.. Mahcubiyetimdendir. Sızımı az çok bilenler bilir. Sevda ötesi bir haldir. İlk cümlem son ifadem olsun: Sana çok imrendiğimi bilesin.
Notlar: Abdullah bin Cübeyir’in bilinmesi gereken bir sahabedir. Künyesi için tıklayın! Bu künyede keşke ölüm sebebi içinde yer alan İkrime ifadesi yer almasa daha iyi olurdu. “Şehit” yazısı yeterdi. Vahşi denilence Efendimizi görünmek için çırpınan, biraz mahçup ve hüzünlü birisi akıllara geliyor. Hz. Hamza’yı şehit etmesi değil. Bize öyle anlatan Hatip’e selamlar…


Kaynak...

Et kebap Komedi altında bu yazı çok okunmamış.
Bu yazıyı iyice okuyun yoksa ikinci bir kebap olmayacak.
Birde herkes bu yazıdan ne anladığını yazsın.


Sana çok imrendiğimi bilesin.

Oğlun-kızın yok. Eşin kimdir, onu da bilen yok. Mezar taşını dahi bilemedik. Saraylarda oturanlar sana bunu çok gördüler. Senin ve yetmiş arkadaşının mekânları dört duvar etrafında –tenezüllen – çevrilmiş halini sineme çektim.

Dört yıl boyunca katıldığın sohbetleri beraber yapamamanın gafletini yaşadım. Asır farkından dolayı o günleri bir türlü ayarlayamadım; sohbetleri kaçırdım. Dizlerime vururum.

Senin için cesur, fedakar diye yazmışlar; az demişler. Sen itaati, sadakatı ve bunların arkasındaki dava insanı tavrının nasıl olacağını gösterdin. Sen bunu bildirdin. Bilene.

Ziyaretine gelmeye çok istedim. Lakin sana ve yetmiş arkadaşına verilen kıymet ve tabi başımızdaki O zata biçilen değer ve o hal ve tavırlar olduğu sürece ben buradan ışık yakalamaya ümidindeyim.

Son defa durduğun o kudsi dağdan taşlar getirip ağrıyan-sızlayan yerlerime sürdüm. Belki senin veya O’nun üzerinde durduğunuz bir kayadan ufalanıp düşmüştür diye kıymetli taşlarım arasına koydum.

Birgün bir yerde karşılaşırsak yüzü yerde olan kişi benimdir.. Mahcubiyetimdendir. Sızımı az çok bilenler bilir. Sevda ötesi bir haldir. İlk cümlem son ifadem olsun: Sana çok imrendiğimi bilesin.

Notlar: Abdullah bin Cübeyir’in bilinmesi gereken bir sahabedir. Künyesi için tıklayın! Bu künyede keşke ölüm sebebi içinde yer alan İkrime ifadesi yer almasa daha iyi olurdu. “Şehit” yazısı yeterdi. Vahşi denilence Efendimizi görünmek için çırpınan, biraz mahçup ve hüzünlü birisi akıllara geliyor. Hz. Hamza’yı şehit etmesi değil. Bize öyle anlatan Hatip’e selamlar…

Sahabi imanın zirvesine tırmanan insanlar sevgili felse kardeşim dağın dibindeki dağın zirvesindekini çok zor anlar ancak zirveye çıkmam için onu ve onun zirveye giderken gittigi yolu takip ve taklit eder rabbim bizi onların taklitcisi olma şerefine erdirsin

Sahabi gerçek bir müslüman olarak yaşadı zira gerçek mumin;
-Ben yemiyeyim kardeşim yesin
-Ben giymiyeyim kardeşim giysin
-Ona bir şey olmasın ne gelirse bana gelsin der
Selamlar